Cox Farms

Tot mijn verbazing zie ik een natte straat, als ik naar buiten kijk. Voor vandaag werd lekker, zonnig weer voorspeld. Op het programma stond een lange wandeling met Cosmo rond het Burke meer, maar dat plan zal ik moeten laten varen, helaas.

Het is ook een echte fibromyalgiedag. Ik ben moe, ik heb pijn, en ik heb geen zin om iets te doen. Gelukkig neemt de zelf-discipline over en rijd ik naar de fitness. Zelfs in de parkeergarage moet ik mezelf nog even toespreken, dat ik echt moet gaan. Ergens las ik, dat de mens het meest met zichzelf praat, voor mij gaat dat zeker op!

Eenmaal binnen word ik zo hartelijk begroet, ik weet meteen, dat ik de goede beslissing heb genomen. Sharon doet haar vreemde race, die 24 uur duurt, dus Julie neemt vandaag van haar over. Mijn hemel, dat is een verschil!

Sharon maakt er een uitdaging van, bij Julie kan ik (en gelukkig om me heen de anderen ook niet) sommige oefeningen niet helemaal volbrengen. Alles gaat met de bal, heel leuk. Maar jee, vooral mijn dijbenen, die ik gisteren ook al onderhanden heb genomen, schreeuwen om rust!

Super vind ik het, zo'n uur echt afzien. Eigenlijk zou Sharon dat van mij ook best vaker mogen doen. Maar ja, daarin ben ik toch wel anders, want het gezucht en gekreun en gesteun was vanochtend niet van de lucht. Arme Julie, hoewel ik niet denk, dat zij ermee zit. Zij is gewoon een heel vriendelijk iemand, die ook een soort Boot Camp generaal is, maar dan met een lieve glimlach op haar gezicht.

Wij hebben in ieder geval allemaal het gevoel een flinke workout te hebben gekregen! Omdat het wat regenachtig is, besluiten Pat en ik, dat Burke Lake of Meadowlark Gardens geen goede keuze zijn om te fotograferen. Vandaag komt er nog iemand mee, die Pat heeft uitgenodigd, dus we besluiten te kijken, wat het weer in de komende anderhalf uur gaat doen. Wat deden we ooit zonder internet, want nu kunnen we "gewoon" radars bekijken!

Terwijl ik met Cosmo wandel is het vrijwel droog. Om de twee minuten voel ik een druppel. Als het zo blijft, kunnen we straks toch wel buiten fotograferen.

Pat haalt me op en dan gaan we naar Betsy's huis. Betsy is iemand, die Pat pas heeft ontmoet, en die ook geinteresseerd is in fotografie. Om beter kennis te maken en onze plannen te bespreken, strijken we neer bij East Chateau voor een Chinese lunch. Pat en Betsy bestellen hele gerechten, maar ik houd het bij hot and sour soup en dumplings.

Het gesprek is al gauw heel geanimeerd en we lachen wat af. Betsy blijkt ook een zoon in het laatste high school jaar te hebben, dus dat schept meteen een band. Het is inmiddels helemaal droog, dus we besluiten bij een oud schoolgebouwtje, dat Pat nog ergens weet. Ik ken het niet, dus heb geen idee, waar het is.

Pat denkt zich te herinneren, waar het was, maar kan het niet meer vinden. We rijden door een heel mooie omgeving met prachtige huizen, maar van een schoolgebouwtje geen teken. Inmiddels is het helemaal opgeklaard, dus we laten de zoektocht varen en gaan naar het standje van Cox Farms.

Dit is een van mijn favoriete fotografieplekjes. Het is allemaal zo kleurrijk! De verschillende pompoenen, gekleurde mais, chrysanthen en hun leuke versieringen, alles levert mooie plaatjes. We blijven er tenminste een uur fotograferen en de eigenaresse vraagt aan mij, of ik haar de foto's kan sturen. Ik beloof haar de link te sturen, wie weet kan ik nog wat voor ze betekenen voor promotiemateriaal of zo.


De rest van de foto's staat hier.

Het is opeens weer heerlijk zomers weer, iets wat ik vanochtend niet had verwacht. Gauw ga ik nog even buiten zitten. Als Saskia uit school komt, gaan we kennismaken bij een Nederlands gezin, dat hier pas is komen wonen, en graag Saskia als oppas zou hebben. De jongetjes spreken nog niet zo goed Engels en de jongste van twee helemaal niet.

Leah had C. over ons verteld en dus belde zij een week geleden op. Toen was Saskia ziek, dus de ontmoeting moest even uitgesteld worden. Het gezin woont in een mooi, helemaal nieuw huurhuis hier vlakbij. We worden enthousiast begroet, ook door de twee schattige oudste jochies (de jongste is ook schattig, maar ligt nog te slapen).

Terwijl we zo aan het kletsen zijn, vertelt C., dat haar schoonouders hier jaren geleden in Annandale hebben gewoond. Opeens valt er bij mij een kwartje. Annandale is, waar wij destijds zijn gaan wonen en haar achternaam is opeens bekend! Blijken haar schoonouders bij mijn ouders in de straat te hebben gewoond en mijn zus is nog met haar schoonzus naar school gegaan! Wat een kleine wereld is het toch!

Kai en Saskia zijn allebei bij vrienden uitgenodigd om te komen eten en een film te kijken, dus Rick en ik nemen de kans waar om een "date night" te hebben. Bij Sweet Ginger word ik als een oude bekende begroet en krijgen we een speciaal gereserveerd tafeltje. Hun sushi is weer erg goed, ik smul ervan! Rick probeert eens de lamscurry en die gaat ook schoon op.