Nostalgie

Gelukkig blijft de stroom de rest van de nacht aan! Saskia slaapt naast mij, want ze vindt het eng, als het zo hard waait. Dat vind ik ook wel erg gezellig, moet ik toegeven. Het geeft een knus gevoel, die wind- en later ook regengeluiden en een warm slapend kind naast mij in bed.

Mijn programma voor vandaag is vol, want ik wil zoveel mogelijk gedaan krijgen, zodat we morgenochtend heel vroeg op pad kunnen richting Huntsville. Rick komt pas tegen negenen vanavond terug uit Seattle, dus veel tijd om te pakken zal hij niet hebben.

Als de kinderen naar school zijn, ga ik naar de sportschool. Ik sla de klas dit keer over, omdat ik gisteren ook al gewichten heb gedaan. Na een half uur op de stairmaster doe ik twintig minuten op de elliptische machine. Dat moet voor vandaag maar genoeg zijn, want ik wil Cosmo ook nog een goede wandeling geven.

Op de terugweg ga ik langs het postkantoor om de brief aan Continental Airlines te posten. Die wilde ik niet zomaar in de brievenbus gooien, maar aangetekend verzenden. Er staat een flinke rij, maar een medewerker laat me de machine zien, die dat allemaal voor me doet. Het kost $5 meer dan een gewone postzegel, maar ik wil, dat Continental ziet, dat ik het meen.

Gisteren werd het nog 22 graden, maar als ik met Cosmo aan de wandel ben, ben ik blij, dat ik mijn skijack aanheb en dat daar een paar handschoenen in zit! Ik bel mijn zus en klets lekker bij, wat de wandeling en mijn geril draaglijk maakt. In voorafgaande jaren ging ik nu ongeveer bij hen langs en dit jaar lukt dat niet. Ik mis mijn zus en zwager en neefje en nichtjes. Toch eens kijken, of er niet iets te regelen valt.

Bij Whole Foods haal ik hun "special" van vandaag een doos Luna repen en de tweede doos gratis. Kai liet gisteren opeens een liefde voor deze repen zien en ik weet, dat Saskia ze ook lekker vindt. Grappig, dat ze zogenaamd voor vrouwen zijn, maar natuurlijk vindt iedereen ze lekker, man of vrouw.

Voor morgen wil de van vol hebben met benzine. Ik rijd naar Safeway, waar de benzine, met onze drie cent per gallon korting, het goedkoopst is, en gooi de van vol. Het is inmiddels lunchtijd en ik heb een onbedwingbare zin in de Vietnamese soep van Pho Thang Long. Heerlijk, die warme soep met dit koude weer.

Alleen heb ik niet genoeg los geld mee, dus moet met een debit card betalen. Dat mag hier alleen voor een bestelling van meer dan $10. Al tijden wil ik hun loempiaatjes proberen, dus bestel die vandaag. Na het proeven ervan kan ik met recht zeggen, dat ik Vietnamese loempia's de lekkerste, die ik ooit heb gegeten, vind.

Terwijl ik inpak gaat de telefoon. Het is mijn broer uit Nederland (ja, dat klinkt vreemd, maar ik heb ook een broer in Canada). Wij hebben al heel lang niet meer gepraat, al hebben we het beiden herhaalde malen geprobeerd, maar elkaar niet thuis getroffen. Hij heeft heel veel problemen op zijn werk gehad en een erg stressvolle situatie overleefd. Hij belt om te vertellen, dat hij een nieuwe baan heeft, die er een stuk beter uitziet. Ik ben daar erg blij om, want zoveel stress en spanningen zijn gewoon niet goed voor de gezondheid en voor een fijn leven als gezin. Ik hoop, dat ze nu wat rust zullen vinden.

Saskia en ik vertrekken naar de nagelsalon. Zij krijgt een pedicure en manicure en ik mijn zijden nagels bijgewerkt. Opeens bedenk ik me, hoe lang we al bij deze salon komen. Saskia is nu echt een tiener en Phuong, mijn styliste, herinnert zich haar als een klein meisje!

Bij Safeway kopen we naderhand Dramamine, want Saskia wordt wagenziek en moet morgen zo'n twaalf uur in de auto zitten. Ook kiest ze wat snacks voor onderweg uit. De rit naar Huntsville is meer dan 750 mijl, dus we zullen de hele dag in de auto zitten. Ik zie er niet naar uit, maar ja, zo kom je van A naar B.

De kinderen willen graag bij Glory Days gaan eten en dat vind ik prima. We krijgen meteen een tafeltje in dat gezellige sportrestaurant. Natuurlijk delen we de verschrikkelijk lekkere, maar oh zo slecht voor je, "cheese fries" (met bacon). Mijn vegetarische burger vind ik ook erg lekker, vooral omdat die met gegrilde champignons komt.

Kai is vanavond onze chauffeur (wat ga ik dat volgend jaar weer missen!) en we luisteren dus naar zijn muziek. Die kan ik erg waarderen, dus ik vraag me af, of hij mijn smaak in muziek ook goed vindt.

Thuis zoek ik op YouTube (wat een heerlijkheid!) naar video's van mijn favoriete artiesten en liedjes. Groepen als Human League, OMD, Heaven 17, Alphaville en China Crisis kunnen Kai maar matig bekoren. Hij vindt de synthesizer muziek niet je van het. Fisher Z's Pretty Paracetamol vindt hij wel redelijk leuk.

Zijn gezicht licht echter op, als ik hem Down Down van Status Quo laat horen. Dat is de muziek, die hij ook wil maken. Ik laat hem Golden Earring en Shocking Blue ook luisteren en hij kan niet wachten de "baas" van School of Rock, Pat, te vertellen over die Nederlandse rockbands. Voor mij is het ook nostalgie om die muziek te horen.

Net belde Rick, dat hij aan is gekomen. Helaas niet veel vroeger, dan op het schema. Hopelijk lukt het morgen vrij vroeg op gang te komen, want we willen de hele zondag met Chuck, Christine en Mallory hebben!