St. Patrick's Day

Al heb ik geen druppel Iers bloed door mijn aderen lopen, ik trek voor de zekerheid vanochtend toch maar wat groens aan. Vroeger ging ik er prat op, dat ik niet Iers was en dus ook geen groen hoefde te dragen (al is het een van mijn favoriete kleuren). Tot een wildvreemde mij op St. Patrick's Day kneep, omdat ik niets groens aanhad! De leprechauns zijn overal, zei die persoon, die niets met een grappige leprechaun gemeen had.

Sindsdien doe ik vrolijk (?) mee en met mij, zo zie ik vandaag, de Aziaten, de Colombianen, kortom al mijn mede-Amerikanen, die geen druppel Iers bloed hebben. Zouden zij ook door een kneep ter verantwoording zijn geroepen? Ik betwijfel het, dit is zo'n typische feestdag, die hier in de VS groter is, dan in het land van oorsprong. Iedereen, ongeacht de afkomst, draagt dus groen of klavertjes vier.

De rest van mijn gezin is wel gedeeltelijk Iers. Ricks moeders meisjesnaam was Riley, Ierser kan het niet. Rick heeft rood haar en Kai en Saskia ook. Katja is mijn enige mede "Hollandse" met haar blonde haar. Groen staat hen ook erg goed.

In Chicago werd dit weekend de rivier groen gekleurd ter ere van St. Patrick's Day. Washington heeft een leuke parade, waar we een aantal jaren geleden heen zijn geweest. De Obama's komen uit Chicago en de fonteinen bij het Witte Huis waren vandaag ook groen.

Met mijn groene t-shirt aan ga ik naar Anytime. Daar ben ik tot mijn verbazing de enige aanwezige! Kennelijk sport iedereen vandaag buiten, het is weer fantastisch weer. Het halve uur op de stairmaster gaat snel en daarna rijd ik gauw naar huis.

Daar staat Cosmo al te popelen om uit te gaan. Nu het allemaal wat droger is, wil ik weer eens naar Nottoway Park. Als het zo erg geregend heeft, is het daar een modderboel, maar vandaag valt het gelukkig alles mee. Ik heb mijn kleine fototoestelletje mee. Natuurlijk heb ik spijt, dat ik mijn grote lens niet mee heb, als ik een prachtige "Woody Woodpecker" specht zie zitten!


Krokusjes

Het loopt al tegen de twintig graden en ik trek mijn jas uit. Dat is voor het eerst dit jaar! De natuur ontwaakt ook opeens heel snel. Een paar dagen geleden waren de krokussen nog niet uit, nu bloeien die volop. Buren van ons hebben zelfs al narcissen in bloei. Die van ons zullen er ook niet lang meer over doen.


Hopelijk gaan de kersenbloesems in Washington niet te snel, want ik wil ze zien bloeien en we gaan de week voor Pasen op reis. Nu wordt de piek tussen 4 en 8 april verwacht, maar als het zo warm blijft, zou dat weleens eerder kunnen zijn.

Mijn lentekleding voelt weer als nieuw! Ik ben vast niet de enige, die meer dan genoeg van haar winterkleding had. Op het laatst greep ik telkens maar dezelfde broeken en truien. Nu is het weer leuk om kleding uit te zoeken, al blijk ik maar bar weinig groene dingen te hebben. Turquoise is mijn kleur, maar dat is net geen groen.

Bij het Safeway benzinestation gooi ik de van vol. De benzineprijzen kruipen weer naar de $3 per gallon op en de drie cent per gallon korting van Safeway is welkom, $2,75 is mijn prijs vandaag.

In de winkel zelf haal ik zes flessen Yellow Tail rose. Die zijn afgeprijsd en als je er zes of meer koopt, krijg je 10% korting. Met dit lenteweer vind ik rose weer erg lekker!

In plaats van chocolade heb ik besloten een vruchtentaart te gaan kopen voor Bets en gezin. De Pie Gourmet heeft werkelijk de lekkerste "vlaaien". Ik weet natuurlijk niet, wat hun smaak is, dus ik kies een gewone appeltaart.

Die heet hier, gek genoeg, "French apple". Ik vind het altijd wel grappig, als ik Nederlanders over "oer-Hollandse appeltaart" hoor, terwijl er hier ook een uitdrukking is "as American as apple pie". Veel verschil tussen de verschillende taarten proef ik niet, eerlijk gezegd (maar ik ben dan ook niet zo'n taartliefhebster).

Bij Manhattan Bagel tracteer ik mezelf op een bagel met gerookte zalm en cream cheese. Deze maand kosten alle sandwiches daar $5. Hun bagels zijn werkelijk voortreffelijk en je krijgt niet maar een plakje zalm, maar genoeg om lekker te beleggen (ook weer niet, dat je je mond er niet omheen kan krijgen, daar houd ik ook niet van). Enfin, het is, vind ik, een van de beste bagelrestaurants.

Als ik die lekkernij beetje bij beetje heb opgepeuzeld, bel ik Bets op om te vragen of het gelegen komt, als ik iets kom brengen. Ze reageert heel verrast en natuurlijk mag ik meteen komen. De appeltaart wordt met enthousiasme ontvangen en Bets vraagt, of ik tijd heb voor een kop thee.

Natuurlijk heb ik dat en ga mee naar boven (sommige huizen hier hebben de woonkamer, eetkamer en keuken op de bovenverdieping). Hun huis is erg on-Amerikaans ingericht, vind ik. Erg smaakvol, maar niet zo donker, als ik van andere huizen gewend ben. Bovendien is iemand in het gezin duidelijk een fotograaf, want er hangen prachtige foto's.

Dat blijkt Bets' man Chris te zijn. Die heeft, net als ik, fotografie als hobby. Bets laat me een portfolio met allerlei zwart wit foto's zien, die hij op hun reizen heeft gemaakt. Erg mooi! We hebben heel wat te kletsen en ik ben blij haar wat beter te leren kennen. Ik heb Bets altijd al gemogen, maar we ontmoetten elkaar altijd in grotere groepen, zoals Bunco.

Leuk vind ik, dat zij ook overdag zoekt naar vertier. Ze werkt op het moment niet en heeft natuurlijk net een zeer vermoeiende bestralingskuur achter de rug. Ik merk, dat ze graag meer in Washington zou doen, maar het alleen niet zo ziet zitten. Ik beloof haar de volgende keer, dat ik van plan ben te gaan, op te bellen om te zien of ze zin en energie heeft om mee te gaan.

We praten ook over de recente politieke ontwikkelingen hier in Virginia. We zijn vooral helemaal niet blij (understatement) met de wet, die het toestaat om verborgen wapens naar een bar mee te nemen. Zelfs de verschillende politiechefs hebben de goeverneur hierover aangeschreven, dat ze alcohol en een vuurwapen een wel heel slechte combinatie vinden. Die laatste is echter meer begaan met het naleven van de "2nd Amendment" van de Constitutie (Right to bear arms). Zucht!

Als de kinderen uit school komen, neem ik afscheid. Ik ben om meerdere redenen blij, dat ik de pie heb gebracht. Thuis zijn de kinderen allemaal buiten "roller hockey" aan het spelen. Saskia krijgt zo lekker veel beweging zonder officieel een sport te spelen. Als Kai, verlaat door zijn sandwich club, uit school komt, komt zijn skateboard tevoorschijn. Heerlijk ze zo allemaal bezig te zien.

Zelf zit ik op de hete stoep voor. Het is dan wel eenentwintig graden, maar dat is te koel om achter in de schaduw te zitten. De zon is wel zo sterk, dat ik mezelf zo af en toe moet verplaatsen, omdat de stenen te heet zijn. Ik geniet erg van mijn boek, Stephenie Meyer kan echt vertellen (al klagen puristen, dat haar schrijfstijl te eenvoudig is, zolang ik erdoor word onderhouden vind ik dat prima!).

De Whole Foods pizza's gaan er weer goed in als avondeten. Dat is toch echt wel heel goedkoop voor lekker eten, $11 met zijn vieren. Wellicht niet voor iedere week, maar twee halen een betalen op dinsdag schrijf ik wel in mijn agenda.

Dit weer zal tenminste tot zondag aanhouden, heerlijk! Ik voel me ook veel positiever, ondanks lichamelijke ongemakken. Gedeeltelijk heeft dat ook te maken met het feit, dat een aantal vriendinnen nu ook uit hun "winterslaap" komt. Zo ga ik overmorgen met Kirsten wandelen en zondag met Janet fietsen. Ik zou graag part time werken, maar het gros van de banen hier is full time (veertig uur, maar meestal meer) en lichamelijk trek ik dat niet.