Cliffs of Moher, Bunratty Castle en Cashel Rock

Om kwart voor acht gaat Ricks wekker af. Tot mijn verbazing ben ik vanochtend niet voor de wekker wakker. Buiten regent het gestaag, hopelijk blijft dat niet zo, want dan zullen de Cliffs of Moher, een van onze bestemmingen vandaag, niet zo mooi zijn.

Terwijl ik de bedden afhaal, maakt Rick de kinderen wakker. Die hebben gisteren al gedoucht en ingepakt, gewend als ze zijn aan mijn “schema’s”. Met Niall en Serena eten we ontbijt. Rick pakt de auto in en dan is het tijd om afscheid te nemen. Aoife en Aisling komen ook naar beneden.

We bedanken Niall en Serena heel hartelijk, want het was wel heel bijzonder om zo even in een Iers huis te mogen verblijven. Keurig om de afgesproken tijd van negen uur rijden we de oprit af.

De weg naar Galway verloopt regenachtig. Rick vindt het wat eng met alle plassen langs de weg. In het schattige plaatsje Oughterard maken we even een pit stop. Rick en de kinderen zijn verzot op Mars Delight, dus slaan daar een voorraadje van in. In Galway beginnen de rotondes en rijden we naar het zuiden.

We komen door lieflijke plaatsjes, zoals Kinvarra met een oud kasteeltje. Niall is wel erg optimistisch over de tijd, die het neemt, om van A naar B te komen. Ik ben blij, dat ik het gezin vroeg uit de veren heb gekregen. In plaats van Nialls twee uur, zullen wij er zo’n drie uur over doen om bij de kliffen te komen.

The Burren is een beschermd landschap en biedt ons prachtige uitzichten. Op de radio proberen we muziek te vinden, maar daar blijken de Ieren, althans in dit deel van het land, niet dol op. Vrijwel alles is praatprogramma. Het landschap is zo mooi, dat ik de radio eigenlijk hinderlijk vind. Ik geniet liever in stilte, maar ben daarin de enige in het gezin.

Het landschap hier beschrijven doet het geen recht, maar ik zal het proberen. Felgroene heuvels met in de dalen weilanden met stenen muurtjes als hekken, waarin afwisselend schapen en koeien grazen. Veelkleurige wilde bloemen bloeien overal tussendoor en af en toe hebben we uitzicht over de Baai van Galway. Her en der staan ruines van kastelen en oude kerkjes.

Hoe hoger we klimmen, hoe mistiger het wordt en de parkeerplaats van de Cliffs of Moher ligt helemaal in de soep. We besluiten het er toch maar op te wagen en betalen de acht euro parkeergeld. In regenjassen en met paraplu’s lopen we naar het uitkijkpunt.

We hebben er allemaal zo naar uitgekeken deze kliffen, die ter nominatie zijn voor de moderne zeven wereldwonders, te zien. Die wens komt helaas niet uit, want enkel de lagere gedeeltes en de zee zijn zo af en toe vaag te zien door de mist. Wat ontzettend jammer!

De kinderen vinden nog wat vertier met slakken met mooie huisjes, die je in ons gebied niet zo vaak ziet. Dan lopen we toch wel redelijk teleurgesteld terug naar de auto. Maar ja, het Ierse klimaat is wel bekend en daar krijgen wij vandaag een stukje van mee.

Het is inmiddels al bij enen en we gaan op zoek naar een restaurant om te lunchen. In het pittoreske Ennistymon vinden we een parkeerplaats en lopen wat rond. Bij een apotheek koop ik een band voor mijn linkerknie, die me, sinds het rennen met een zware tas in Toronto, weer parten speelt.

Het menu van het An Teach Bia restaurant spreekt ons allemaal aan, dus dat wordt de keuze voor lunch. Rick, Katja en ik nemen alle drie de bruine boterham met garnalen, gerookte zalm en sla. Kai kiest de gerookte kalkoen “bap”, wat een speciaal rond broodje blijkt te zijn. Hij doet er “brown sauce” op, wat volgens hem een soort barbecue saus is. Saskia neemt kip “gougons”, wat ongeveer overeenkomt met onze kip nuggets. Het smaakt allemaal bijzonder goed.

We zetten onze tocht voort via Ennis richting het Bunratty kasteel. Niall heeft dit niet op ons schema staan, maar we hebben maar weinig tijd bij de kliffen doorgebracht en Serena deed doorschemeren, dat het wel de moeite waard is. Zo lezend in onze reisgidsen klinkt het als iets, dat de kinderen ook leuk zouden vinden.


Dat blijkt zeker het geval te zijn. Als we aankomen bij het kasteel is het eindelijk droog. De temperatuur is ook meteen zeer aangenaam. We kopen kaartjes en Katja krijgt de studentenkorting bij vertoning van haar Virginia Tech studentenkaart.

We worden gemaand meteen naar het kasteel te gaan, want dat is nog maar drie kwartier open. Die tijd blijken we ook wel nodig te hebben in deze gerestaureerde burcht uit 1425. We luisteren even mee met de gids van een schoolgroep, wat onze kinderen duidelijk ook leuk vinden. Dan gaan we de eeuwenoude trappen op de torens in.

In 1960 is deze burcht gerestaureerd door de graaf en gravin van Gort. Zij hebben uit heel Europa meubilair uit de 15e, 16e en 17e eeuw verzameld om het kasteel er weer zo authentiek mogelijk uit te laten zien. De meisjes vinden de nauwe stenen trappen al gauw eng en Rick raken we op de een of andere manier kwijt. Kai en ik beklimmen samen de toren, van waaruit we prachtig uitzicht over de omgeving hebben.

Behalve een kasteel is hier ook een soort openluchtmuseum met oude Ierse huisjes. Ik maak de nodige foto’s en de kinderen gaan de Shetland pony aaien. Ook nemen Katja en ik foto’s van een prachtige haan, die gewillig op allerlei manieren poseert. Na zo’n anderhalf uur hebben we het wel gezien en neuzen we nog even in de leuke winkel rond.

Dan zetten we onze reis naar Kilkenny verder. We komen door Limerick, een erg leuke plaats zo te zien. Helaas hebben we geen tijd hier verder rond te kijken. We proberen eigengemaakte limericks te bedenken en die worden al gauw, dankzij Ricks dirty mind, aan de gewaagde kant. We liggen allemaal dubbel.

Al gauw bereiken we Tipperary. Waarom deze naam ons bekend is kunnen Rick en ik ons niet bedenken. Ook dit stadje heeft een leuk en kleurig oud centrum.

Onze laatste bezienswaardigheid van vandaag is Cashel’s Rock. Hier doopte St. Patrick de Ierse koning Aengus in 453. Ook plukte hij hier naar verluid een klavertje om de drieeenheid uit te leggen. Al van verre zien we de imposante bouwwerken liggen, want ze liggen op de “Rock”, die het hoogste punt in de omgeving is. Helaas staat een deel van de cathedraal in de steigers.

Ondanks, dat het complex tot 19 uur open is, worden de laatste kaartjes niet later dan 18:15 verkocht. We zijn dus net op tijd, want het is tien over zes! We krijgen korting, wellicht, omdat de cathedraal door het archeologische project (er worden muurschilderingen uit de 14e eeuw blootgelegd) niet goed te bezichtigen is.

Het is zo’n bijzonder gevoel voor mij om hier te lopen, waar al zoveel eeuwen grote gebeurtenissen plaatsvonden. St. Patrick is toch wel de belangrijkste Ierse Sint. Het uitzicht hiervandaan is schitterend en we hebben geluk, dat het net even droog is. De oude ruines zijn ook erg fotogeniek, dus we lopen er toch wel een half uurtje rond.

Net als we in de auto stappen, begint het weer te regenen! We hebben de kliffen dan wel niet kunnen bewonderen, maar vanmiddag waren de weergoden ons gunstig gezind. We voelen ons dus toch zeer tevreden over wat we vandaag hebben bezocht, als we net na zevenen Kilkenny binnenrijden.

Voor de komende drie nachten logeren we in het River Court hotel in deze plaats. Dit keer krijgen we kamers naast elkaar. De kinderen een met drie bedden, Rick en ik een met twee. We brengen onze bagage boven en frissen ons even op.

Katja vooral heeft erge trek, dus we gaan op zoek naar Langton’s, waar we op Niall’s aanraden willen eten. Dat restaurant blijkt vrijwel naast het hotel te liggen en ziet er erg gezellig uit. We nemen plaats in de lekkere leren stoelen en luisteren naar het Ierse bandje, dat speelt. Die Keltic Kats zijn werkelijk erg goed en Rick koopt hun cd.

Dat Nederland van Slovakie heeft gewonnen, hoorden we onderweg al op de radio. Gespannen kijken we (vooral ik) Brazilie-Chili, want ik wil, dat Chili wint. Natuurlijk is dat niet het geval en zo kijkend naar die wedstrijd zal Nederland een flinke kluif aan Brazilie krijgen! Die defensie lijkt niet te doorgronden!

De bediening en het eten zijn weer voortreffelijk. Ik houd het vanavond licht met een soort salade nicoise. Natuurlijk probeer ik wel een paar van de “chips” van de kinderen, die hier erg lekker zijn. Katja heeft hoofdpijn en Kai begeleidt haar naar de kamer. Saskia blijft bij ons en bestelt nog een creme brulee met rabarber. Daarvan mag ik het lekkerste deel, de gebrande suiker. Rick geniet van een koffie met Baileys.

De rest van de avond ontspannen we op de hotelkamers. Het was een lange dag vandaag met heel veel indrukken. Morgen zullen we het wat rustiger aan doen. Rick en Katja voelen zich niet optimaal, dus staat alleen Kilkenny op het programma.