Herten in de cul de sac

In plaats van de gewoonlijke HLN met het nieuws, gaat vanochtend ESPN aan.  De wedstrijd Nederland-Denemarken begint hier om half acht.  Met mijn eieren en een kop koffie kijken we de eerste helft. Eerlijk gezegd vind ik het een beetje saai en Rick ook.

Om half negen moet ik eigenlijk weg voor de core training, maar blijf nog even het begin van de tweede helft kijken. Ik zie dus nog net het eigen doelpunt van Denemarken. Kirsten kijkt duidelijk ook, want ik krijg meteen een Facebook berichtje van haar, dat ze baalt. Kan ik me voorstellen!

Blij, dat Nederland voorstaat, rijd ik gauw naar Anytime. Daar is de klas al in volle gang. Sharon vertelt de indianenverhalen over haar 18- en 20-jarige zonen dit weekend. We hebben heus weleens wat op Kai aan te merken, maar als ik die verhalen hoor prijs ik ons gelukkig met onze rustige basgitaarverslaafde zoon!

Na het uur gewichtheffen ga ik nog een half uur op de stairmaster. Ik stel het in op een interval, niveau 8 als "rust"stand en niveau 11 als interval. Tijdens de intervals is het echt afzien en kan ik niet lezen. Precies goed, dus, maar ik ben blij, als ik de laatste interval heb gedaan!

Zoals wel vaker ben ik net in een spannend gedeelte van mijn boek beland, dus ik verhuis naar de fiets. Die stel ik ook zwaar in en mijn hartslag blijft goed verhoogd, maar in vergelijking met de stairmaster is het een vakantie!

Thuis tref ik Katja met haar oppaskindje Katie aan. Dat meiske is bijna 3 en een schatje met haar enorme bruine ogen. Of het is, omdat nummer twee op het punt staat uit huis te gaan of iets anders, maar ik heb opeens enorme neigingen om kleintjes te knuffelen.

Katie is een knuffelkindje, dus vindt het prima om op mijn schoot te kletsen over welke prinses haar favoriet is (Sneeuwwitje). Katja grapt, dat ik misschien toe ben aan kleinkinderen, maar dat ik dan nog even moet wachten. Ik druk haar op het hart daar inderdaad zeker geen haast mee te maken!

Katja en Katie gaan naar het zwembad en ik bel Pat. Vandaag zijn de verhuizers bij haar aan het inpakken en ze is heel dankbaar, als ik aanbied lunch langs te brengen. Ik neem haar sandwichbestelling op en ga naar Whole Foods.

Daar blijken de broodjes toevallig $2 afgeprijsd te zijn en maar $4 te kosten. Pat wil een broodje met kalkoenborst, sla, tomaat en mayonnaise (ik vind nog steeds mayonnaise als "boter" niet lekker). Voor mezelf bestel ik een meergranen boterham met ham, spinazie, geraspte wortel, komkommer, tomaat en mosterd.

Bij Pats huis zie ik haar man Rob op de oprit. Hij begroet mij heel enthousiast. Ik verontschuldig me, dat ik voor hem geen broodje meeheb, maar ik wist niet, dat hij nog hier zou zijn. Hij antwoordt, dat hij een uur geleden al terug naar New Jersey had willen rijden, dus geen probleem.

Pat is heel blij me te zien en haalt zelfs nog wat pastasalade tevoorschijn voor bij ons broodje. We gaan bij het zwembad zitten, want daar zijn de enige stoelen nog te vinden. Ik vind het lekker buiten, maar Pat heeft het al gauw te warm.

We verhuizen naar binnen en ik laat haar wat van mijn foto's van vorige week zien. Zijzelf heeft alweer een tijdje geen kans gehad te fotograferen. Ze geeft toe, dat ze opgelucht is, dat dit huis is verkocht, maar het jammer vindt, dat ze haar makkelijke excuus om naar Vienna te komen nu kwijt is. Ik verzeker haar ervan, dat onze logeerkamer altijd klaarstaat voor haar.

Ook voor vannacht bied ik die aan, want hun bed is al weg en Pat moet op een kale matras slapen. Ze slaat het aanbod af, want de verhuizers zullen al voor zevenen komen. Terwijl we kletsen, zie ik, dat Pat haar ogen nauwelijks open kan houden. Ik neem afscheid en druk haar op het hart even te gaan rusten. Het is zo stressvol, zo'n verhuizing en het gros ervan rust op haar schouders.

Zelf rijd ik terug naar Whole Foods. Daar zag ik eerder zalm kabobs en die wil ik meenemen voor het avondeten. Als marinade raadt de medewerker een Caribische saus aan. Rick kennende, die alles wat met dat gedeelte van de wereld te maken heeft super vindt, neem ik die mee. Daarbij gegrilde asperges en een paar zakken oven gebakken chips en we hebben een maal.

Thuis zet ik de kabobs in de marinade en ga dan buiten zitten lezen. Het is raar weer, de ene keer warm en zonnig en dan komt er opeens een hoosbui, die me naar binnen jaagt. Cosmo volgt mij, zoals gewoonlijk, als een schaduw.

Saskia komt vragen of haar vriend Jordan mag komen. Zijn moeder belt eerst keurig, of het goed is. Op mijn vraag aan Saskia, of ze hem misschien erg leuk vindt, vertrekt haar gezicht. Dat is zeker niet het geval! Het is gewoon een vriend. Ok, sorry, gewoon een bezoek, dus. Als zo'n moeder zo belt, krijg ik een erg chaperone gevoel, vandaar. Saskia snapt dat gelukkig wel.

Cosmo en ik zitten rustig buiten, als hij opeens helemaal geagiteerd wordt. Dat gebeurt wel vaker, want hij "verdedigt" onze achtertuin, als er andere honden langslopen. Ik denk dus, dat dat dit keer weer het geval is. Als ik opkijk, zie ik echter twee enorme dieren in onze achtertuin, die zeker geen honden zijn!

Het zijn twee witstaartherten en Cosmo jaagt ze, zoals het een echte "herder" betaamt, keurig op. Zijn blaf is ook anders, merk ik nu. De herten zijn echter geen vee en springen over het hek de tuin van de achterburen in en dan de straat achter ons huis over. Dat ze hoog kunnen springen blijkt wel, want ze kwamen uit de cul de sac en zijn over ons bijna twee meter hoge hek gesprongen!

Voor het huis spelen Saskia, Mary Kate en Jordan basketbal. Ik vraag ze, of ze de herten ook hebben gezien. Dat blijkt het geval, ze kwamen uit de tuin van onze overburen. Volgens Mary Kate waren ze wat agressief en zaten achter de kinderen aan. Later vertelt Saskia, dat het eerder Mary Kate was, die achter de herten aanzat. Over het algemeen zijn de herten niet agressief.

De regenbuien en zon blijven elkaar afwisselen. Rick komt thuis en gaat, geheel tegen mijn advies in, met naderende donder hardlopen. Gelukkig komt dat onweer niet dichterbij.

Dit is de eerste keer, dat we vis grillen op deze gasbarbecue en Rick heeft er een speciaal mandje voor. We kunnen helaas niet buiten eten, want het blijft maar druppen. De zalmspiesjes met Caribische marinade gaan er bij iedereen, behalve Saskia, voor wie ik kipsate heb genomen, goed in.

Na het eten neemt Rick de kinderen mee naar Nielsen's voor een custard ijsje. Ik houd daar niet zo van, dus blijf thuis.

Uit Blacksburg hebben we vuurwerk, dat Katja nog had, meegenomen. Rick wil dat meteen even afschieten. Het zijn illegale vuurpijlen, dus het kan maar met een paar tegelijk.

Er zijn twee vleermuizen, die rakelings langs onze hoofden vliegen in de cul de sac. Ik roep Rick toe uit te kijken. Ik wil beslist, dat die diertjes niet worden geraakt. Dat is gelukkig niet het geval en de paar vuurpijlen zijn prachtig, maar net niet genoeg om de boze buurman uit te lokken, die Rick met Oud en Nieuw de huid vol schold.

Al vinden we het allemaal maar vreemd, dat mensen zich ervoor inschrijven, kijken we gefascineerd naar de Bachelorette. Mijn hemel, wat een stelletje goodie two shoes dit seizoen! Ik hoop, dat Justin, de "bad guy" wint (al zal dat geen levenslange unie tot gevolg hebben).

Nog leuker is het daarop volgende programma, True Beauty. Wat ze al niet verzinnen voor reality tv!