Dag 1: Forum en Colosseum

Tot mijn verbazing heb ik redelijk geslapen ondanks de hitte. Het zijn meer de vogels en het enorme straatlawaai, die me al vroeg wekken. Om zeven uur ben ik klaar wakker en zie, dat Kai dat ook is. Hij heeft als enige echt goed geslapen in de enige kamer met airco. Rick is ook al vrij snel op, maar Saskia blijft liggen, want zij heeft een erbarmelijke nacht gehad.

Kai doet tegenwoordig het Max Capacity programma, waarbij je vier oefeningen ieder acht keer twintig seconden achter elkaar doet. In zestien minuten ben je dan klaar. Dat lijkt mij ook wel wat, vooral, omdat Kai zegt, dat hij het soms niet eens af kan krijgen. Nou, daar heeft hij niets te veel mee gezegd! Na dat kwartiertje voel ik heel wat spieren.

Voor het ontbijt hebben we zin in een echte Italiaanse capuccino. We lopen naar het plein naast het Vaticaan en zijgen op een terrasje neer. We nemen ieder een capuccino en een croissant, terwijl we naar de toeristen, die langslopen, kijken.

Als we het ophebben, halen we Saskia ook op en beginnen onze wandeling richting het Foro Romano. We zijn nog net op tijd om op grote schermen de Paus te zien spreken. Ik vind het erg leuk zo dicht bij het Vaticaan te logeren. Het gaat morgen ook in ons voordeel werken, want de musea liggen hier vrijwel tegenover.

De volgende stop is het Campo de' Fiori in de hoop de markt daar te zien. Helaas zijn we wat laat en zijn er alleen nog toeristische kraampjes. Het valt dus een beetje tegen en we lopen verder. Door kleine oude straatjes banen we ons een weg naar het grote plein met het Palazzo Venezia en Campodoglio.

Met gevaar voor ons leven steken we over, want om de een of andere reden zijn er op dit drukke kruispunt geen zebrapaden. We lopen om het Palazzo Venezia heen en Rick wil een foto maken van de gebeeldhouwde kolom van Trajan.

Intussen zien de kinderen en ik, dat het kerkje Santa Maria di Loreto uit 1592 stamt. Dat is een van de oudste gebouwen, waar zij ooit in zijn geweest. We kijken onze ogen uit, wat een pracht en praal in zo'n heel klein kerkje!

We besluiten voor de lunch kaartjes voor het Forum te kopen. Ik kan mezelf wel voor het hoofd slaan, als ik me realiseer, dat ik de Nederlandse paspoorten van de kinderen ben vergeten. Daarmee zou Saskia gratis zijn en Kai een korting krijgen. Ik probeer het nog wel, maar heb mijn eigen paspoort ook niet mee, dus kan niet bewijzen, dat ze ook daadwerkelijk Nederlands zijn. We moeten dus het volle pond voor hen betalen. Nou ja, we zullen maar denken, dat de opbrengst deze eeuwenoude plek ten goede komen.

We hebben al een hele wandeling achter de rug en het is heet, dus we gaan eerst even een terrasje pikken voor de lunch. Dat komt ook goed uit, want Rick en ik willen een audiotoer van het Forum doen en hun apparaten zijn allemaal net aan het opladen.

Aan de overkant zien we een aantal terrasjes. We kijken eens op de kaart en ik verwacht weer flink hoge prijzen, want dit ligt toch wel weer erg dicht bij een attractie. Maar dat valt alles mee. Bij Valorani's kosten de broodjes 4 euro, dus dat is niet meer, dan bij ons thuis. Ze zijn ook nog eens heerlijk, de kinderen en ik smullen van onze panadia met mozzarella en tomaat. Een aanrader is dit in deze buurt.

Gesterkt beginnen we aan onze verkenning het Forum. Rick en ik halen een audioapparaat, de kinderen hebben daar geen interesse in. Al vrijwel meteen heb ik enorme spijt geen water meegenomen te hebben. Er is bijna geen schaduw en in de zon is het werkelijk niet te harden. Helaas kan ik daardoor minder van deze prachtige plek genieten, dan ik had gewild.

Als er eindelijk wat schaduw is en een fonteintje, ga ik op een omgevallen kolom zitten en neem mijn adembenemende omgeving in mij op. De Romeinse oudheid is een van mijn favoriete tijden in de geschiedenis om over te lezen en ik kan me zo voorstellen, dat Caesar en Nero hier liepen.

Die laatste vooral is hier erg aanwezig en voor Saskia gaat dit alles hierdoor ook leven. Zij heeft vorig jaar uitgebreid over de Romeinen geleerd en kan ons ook de verschillen tussen de drie soorten kolommen hier vertellen.

We lopen naar boven, waar we een prachtig uitzicht over het Forum en dit deel van Rome hebben. Ik kan me hier ook weer de Patriciers, die op de Palatino woonden, zo voorstellen. Warm, maar erg voldaan, verlaten we het forum.

Het is absoluut tijd voor een pauze en een drankje. We kiezen dit keer een ander terrasje aan dezelfde straat tegenover het Forum. Dat wordt Angelino dei Fiori. Als je het warm hebt is een ijskoud biertje zo dorstlessend, dus dat bestellen Rick, Kai en ik. Als rasechte Amerikanen vinden we de soda's hier maar klein, niet zo klein, als in Nederland, maar dan nog.

Nu we hebben gezeten is het weer even moed verzamelen om verder te lopen. Ik heb al een tijdje last van een pees in mijn enkel, die een scherpe pijn veroorzaakt (hierdoor kan ik al maanden niet hardlopen) en door de oneven straten in deze stad lijkt dat flink te verergeren. Ik probeer niet te mank te lopen, maar het valt Rick toch wel op. Stomvervelend, want er staat ons nog heel wat loopwerk te wachten. Ik besluit het zoveel mogelijk te negeren.

Bij het Colosseum kunnen we zo naar binnen lopen. We zijn blij in de vrij korte rij bij het Forum kaartjes te hebben gekocht, want de rij hier is een heel stuk langer. Wat een enorme ervaring is dit ook weer. Zo vaak heb ik gelezen over de Christenen, die letterlijk voor de leeuwen werden gegooid en hier gebeurde dat. Alweer zijn Kai en Saskia ook danig onder de indruk en weet Saskia ons nota bene een aantal interessante feitjes te vertellen.

We fotograferen er allemaal op los en op een gegeven moment ben ik de anderen helemaal kwijt, zo ging ik op in het mooiste plaatje. Mijn lens doet alleen raar, er is zo af en toe een hoekje weg in de foto's. Later merk ik, dat de stabilisator uit stond en zodra ik die weer aan zet, is het euvel goddank verholpen. Uitgerekend op deze vakantie wil ik geen stukke lens hebben! Die plekjes kan ik in PSP zo wegwerken.

Gelukkig hebben we nu een Italiaanse SIM, dus ik kan Rick een sms sturen. Zij blijken al boven te zijn, dus ik loop ook gauw de trap op. Hier zien we behalve het stadion ook allerlei mooie uitzichten. We lopen rond het hele stadion, zoals ik een Amerikaans meisje hoor zeggen: "Zodat we kunnen zeggen, dat we dat gedaan hebben". Daarna heeft Saskia vooral er wel genoeg van, dus we vangen de terugweg aan.

Via de mooie Via Corso met al zijn zestiende en zeventiende eeuwse paleizen lopen we richting het Pantheon. We komen ook dicht bij de Trevi Fontein, maar ons laatste hotel hier zal daar dichtbij liggen en dan hopen Rick en ik daar bij avond foto's van te maken (en op onze laatste avond een muntje erin te gooien).

Bij het Pantheon wacht ons een teleurstelling. Het gebouw is gesloten, want het blijkt vandaag een feestdag te zijn. We hebben de hele dag gelopen en nu pas merken we dat! We vroegen ons al wel af, waarom de winkels bij ons appartement in de buurt zo laat opengingen, vanochtend. Door een gaatje in de enorme deuren kunnen we naar binnenkijken en dat overtuigt Rick en mij van het feit, dat we hier zeker terug willen komen!

Piazza Navona wordt ons volgende doel. Onderweg zien we de zwaar bewaakte Italiaanse senaat. Grappig is wel, dat een van de bewakers poseert met een toerist. Dat zie je de Amerikaanse Secret Service niet doen!

Aangekomen op de piazza is er helaas geen goed licht om Bernini's fontein van de vier rivieren te fotograferen. Rick en ik hebben hier nog net over gelezen in het Bernini Mysterie. We lopen even de indrukwekkende kerk Sant'Agnese in Agone in, waar niet gefotografeerd mag worden helaas en dan is het tijd om een restaurantje te zoeken.

Onderweg hebben we daar heel wat van gezien en ik heb in mijn boeken vooral gelezen over de tartufo van Bar Tre Scallini. Ik waarschuw Rick, dat we hier weer heel toeristisch zitten en de prijzen waarschijnlijk navenant zullen zijn Het doet me hier een beetje aan Miami's South Beach denken, waar je ook ieder restaurant ingelokt wordt met mooie beloftes.

Mijn waarschuwingen mogen niet baten. Het wordt een tafeltje bij Panzirone. We krijgen weliswaar ieder een gratis glaasje Prosecco en gratis brood (hoera), maar ik vraag specifiek om kraanwater en toch moeten we 4 euro per fles betalen.

Het eten is best lekker, maar erg duur vergeleken bij andere restaurants. De schok komt met de rekening, want daar staat een 14% toeslag op! De ober fluistert Rick zelfs nog toe, dat dat enkel belasting is, geen fooi. Dat fooigedoe zit er bij Rick zo ingebakken, dat hij er bijna nog een geeft ook! Ik ben toch nog genoeg Nederlands, dat ik hem daarvan weerhoud. In de VS zou ik deze man het minimum aan fooi geven, want aardig of attent was hij helemaal niet.

Om toch iets van de beroemde Tre Scallini te proberen, koopt Rick er een hazelnoot gelato. Voor tartufo hebben we helaas echt geen plek meer. Dat zal voor een volgend Rome bezoek zijn. De hazelnootsmaak is ook superlekker.

Op zoek naar een taxi, want onze moeie voeten halen het niet terug naar het Vaticaan, komen we langs allerlei leuke tentjes. Ik denk, dat ik mijn punt wel heb gemaakt, dat we voortaan net iets verder moeten lopen, hoe moe ook, om een leuker en beter restaurant te vinden.

Toevallig komen we terecht bij de taxi standplaats, waar we vanochtend ook langsliepen. De chauffeur spreekt geen Engels, dus alweer komt mijn Italiaans van pas. Ik geef hem zelfs richtingaanwijzingen. Die Rosetta Stone was toch wel erg goed.

In het appartement springt iedereen meteen onder de douche om de hitte van zich af te wassen. Daarna gaan Rick en ik met Gorillapods op weg naar het St. Pieterplein. We zijn van plan de cathedraal en het plein bij zonsondergang en in het donker te fotograferen.

Dat gaat allemaal erg lekker. Ricks wijdhoeklens laat hem betere foto's nemen, dan mijn zoemlens. Helaas ben ik mijn wijdhoeklens thuis vergeten. Ik neem veel foto's uit de losse hand, die hopelijk ook nog een beetje gelukt zijn. En zo gaan we de tweede nacht hier in, het is snikheet binnen, dus ik hoop wel te kunnen slapen.

Foto's van gisteren staan hier. Die van vandaag volgen, maar ik moet er wat werk aan verrichten door de gekke hoekjes die weg zijn.