Dag 2: Vaticaanstad

Alweer ben ik vroeg wakker, maar ik heb wel heel lekker geslapen. Het was een stuk minder warm, dan gisternacht en het is bewolkt, waardoor de zon de kamer niet opwarmt. Vandaag is ons programma grotendeels binnen, dus de wolken zijn eigenlijk een welkome verkoeling.

Na een snel ontbijt in het appartement lopen we naar de Vaticaanse Musea. We hebben toegangskaartjes voor 9:30. Als we zien, wat een gigantische menigte staat te wachten, zijn we heel blij, dat we die al online hebben geboekt. Het is wel iets duurder, maar scheelt uren wachttijd!

We kunnen na de veiligheidscontrole de kaartjes meteen ophalen en lopen naar boven. Door de prachtigste musea met Egyptische en Romeinse kunst begeven we ons naar de Sixtijnse Kapel. De zalen zijn prachtig en ik krijg ook pijn in mijn nek van het naar boven kijken, want alle plafonds zijn prachtig geschilderd.

Op een gegeven moment heeft Rick kennelijk genoeg kunst gezien en stelt voor de kortere weg naar de Kapel te nemen. Daardoor missen we de kamers van Raphael, vinden we later uit. Geen idee, of we daardoor iets heel speciaals niet hebben gezien, maar we krijgen Kai en Saskia met geen stok weer naar boven.

Eigenlijk is de Sixtijnse Kapel alleen al de toegangsprijs waard. Zo jammer, dat je er niet mag fotograferen, maar dat zou de pracht ervan toch niet over kunnen brengen. We blijven een half uurtje hier zitten, de mooie schilderingen van Michelangelo bewonderend. Ik zie hem gewoon liggend schilderen, al die honderd jaren geleden! Sommige schilderingen lijken zelfs driedimensionaal, schitterend.

Overdonderd door al dit moois probeer ik het allemaal in me op te nemen. Dat gaat natuurlijk niet, maar ik zal de aanblik van deze meesterwerken in zo'n klein kapelletje niet gauw vergeten!

Zoals ik al eerder schreef, komen we er pas bij de uitgang achter, dat we de kamers van Rafael hebben gemist. Aangezien de kinderen uitge"kunst" zijn en Rick en ik ook graag naar de St. Pieterskerk willen nu, laten we ze maar voor wat ze zijn. Via de prachtige spiraaltrap lopen we weer naar buiten.

Voor de St. Pieterskerk staat een enorme rij. Even overleggen we, of we niet toch later vanmiddag terug zullen komen, want op dinsdag stond er toen vrijwel geen rij. Het is echter nog niet eens elf uur en we hebben de tijd, dus wagen het er toch maar op. Dat blijkt een goed besluit, want de rij gaat snel en na een kwartiertje wachten kunnen we door de veiligheidspoortjes.

Daarna is er eigenlijk geen rij meer, behalve even bij de "kledingpolitie". Ik vind het wel apart hoe twee mannen daar staan te keuren. Wij zitten goed, Saskia en ik in lange rokken en onze schouders bedekt en Kai en Rick in lange broek. Hoewel ik ook mannen zie lopen in de lengte korte broek, die zij gewoonlijk dragen. Mensen met blote benen of topjes zonder mouwen worden onherroepelijk weggestuurd om een sjaal te gaan kopen om om de schouders of heupen te knopen.

Binnen in de basiliek vallen onze monden weer open. We hebben heus een aantal grote kerken bezocht in de verschillende steden, maar die zijn dwergen hierbij vergeleken! Er is net een mis gaande, dus we mogen niet dicht bij het altaar komen, maar ik vind het ook bijzonder om de cardinaal te zien preken en het gezang te horen. Natuurlijk kan geen enkele foto de grootsheid van dit huis van God weergeven.

Saskia is inmiddels doodmoe, want zij heeft weer slecht geslapen (dit keer wel beneden in de airco, terwijl Kai het bed boven nam). Ons plan is eigenlijk om omhoog te gaan in de koepel, maar daar heeft Saskia de energie niet voor. We besluiten dan eerst te gaan lunchen, Saskia thuis te brengen en vanmiddag met zijn drieen te gaan.

Zo gezegd, zo gedaan, en we gaan op zoek naar een redelijk geprijsd restaurantje. Dat vinden we vrij snel in een gezellig straatje met allemaal terrasjes. De Pink Bar heeft ook broodjes en daar hebben Rick en Kai zin in. Zij nemen ook een biertje en ik mijn eerste glas prosecco hier in Italie. Saskia en ik smullen van de caprese salade. De tomaten zijn hier zo vers en rijp en de mozzarella ook.

Na Saskia thuis afgezet te hebben, lopen Rick, Kai en ik terug naar het St. Pietersplein. We zijn teleurgesteld, als we zien, dat de rij net zo lang is, als vanochtend, maar we willen toch echt naar boven, dus er zit niets anders op.

Gelukkig blijkt de rij zo lang te zijn, omdat er minder veiligheidspoortjes open zijn, want eenmaal binnen is het een stuk rustiger. Er staat geen rij meer voor de koepel. We kopen kaartjes voor de klim met lift (een euro meer, dan zonder) en gaan dan met de lift naar binnen in de koepel. Wat zit je hier hoog! We zien, waar we eerder vandaag liepen en de prachtig mozaieken en schilderingen in de koepel.

Buiten staan we achter de beelden op het dak van de kerk. Hier hebben we al een mooi uitzicht, maar we willen helemaal naar het topje. Daarvoor moeten we nog ongeveer 165 treden omhoog, maar dan heb je ook wat. Rome strekt zich voor ons uit. We zien de gedeeltes, waar we gisteren liepen, en dat is toch best ver weg. Ook zien we natuurlijk de rest van het Vaticaan met prachtig aangelegde tuinen.

Terug naar beneden lopen we de hele trap. Ik had eigenlijk verwacht onderweg ook nog wat te zien, maar de deuren zijn allemaal gesloten. Buiten vallen we met onze neus in de wisseling van de wacht van de Zwitserse Garde, het oudste en kleinste leger ter wereld. Prachtige pakken hebben die toch aan!

Langzaam lopen we terug naar het appartement. Daar schrijf ik alvast een stukje blog en geef mijn voet even wat rust. Saskia heeft lekker geSimst en is weer een stuk beter uitgerust. Kai gaat douchen, maar Rick heeft geen zin om binnen te zitten. Hij gaat een biertje drinken bij het restaurant op de hoek.

Rond kwart over vijf treffen we elkaar weer, ik met andere schoenen, deze hebben een hakje en zijn zacht, het maakt heel wat verschil. We nemen een taxi naar de Piazza del Popolo. Daar willen we Santa Maria del Popolo bezoeken, die ook in het Bernini Mysterie wordt besproken. Langs dit plein staan ook een paar "tweeling"kerken, waarvan we eerst denken, dat een ervan "onze" kerk is. Maar dit blijkt Santa Maria dei Miraculi te zijn, ook een erg mooi kerkje van binnen. Saskia moet alleen even buiten blijven, want zij heeft een te korte broek aan.

Dan zien we naast de eeuwenoude poort, die de toegang tot dit plein vormt, nog een grotere kerk staan en inderdaad blijkt dat de kerk, waar Robert Langdon de eerste cardinaal dood aantrof. We zien de Chigi kapel en de beelden van Bernini, maar helaas wordt het belangrijkste gedeelte net gerestaureerd.

Mijn interesse gaat heel erg uit naar kerken, vooral Katholieke of Orthodoxe, dus zou hier nog veel langer kunnen rondlopen. Ik zie en hoor een oude Italiaanse vrouw bidden en de priester naast haar op het bankje antwoorden. De mystiek van religie treft me altijd weer. De anderen hebben het echter al gauw gezien, dus we gaan verder.

Over de Via del Corso lopen we richting de Spaanse trappen. Daar is het een drukte van jewelste, ook met hinderlijke rozen en andere troep verkopende mannen. De rozenverkopers zijn zeer agressief, om de haverklap probeert er een een roos in mijn handen te steken, zogenaamd een cadeautje. Een vrouw trapt erin en prompt rent de verkoper naar haar man om hem voor zijn "cadeautje" te laten betalen. Saskia en ik wimpelen ze geergerd af.

We lopen de trappen op en de kerk Trinita dei Monti in. Hier zouden volgens mijn MapEasy kaart schilderingen van Michelangelo te bewonderen zijn. Helaas kunnen we die niet bekijken, want er is net een dienst gaande. Dit is ook een klooster en een hele groep nonnen (waarvan ik niet doorhad, dat er nog zoveel waren in de wereld, we hebben er deze week honderden gezien) zingt. Rick en Kai hebben het al gauw gezien, maar ik blijf nog even naar het Latijns en het gezang luisteren. Zo mooi en zo eeuwenoud!

De magen rommelen inmiddels en Rick wil (terecht) wat verder de wijk inlopen om astronomische restaurantprijzen te voorkomen. Hij heeft zijn les gisteravond wel geleerd. We lopen wat en komen dan in een gezellig voetgangersstraatje met allemaal terrasjes. Wij kiezen d'Angelo, omdat ze lekkere en betaalbare visgerechten hebben. Dat is nu eenmaal mijn favoriete eten.

Als aperatiefje bestel ik weer een Aperol spritzer, zo lekker! Daar gaat als het even kan een fles van mee naar de VS. Mijn hoofdgerecht, zwaardvis op zijn Siciliaans, is ook heerlijk. Zwaardvis in een pittige tomatensaus met olijven.

Saskia bestelt ravioli met spinazie en dat is precies de goede kleine portie voor haar. Gelukkig voor haar begint ze ook steeds meer dingen lekker te vinden, want nog niet zolang geleden raakte ze tomaten of spinazie niet aan.

Rick neemt een pizza met prosciutto en champignons en Kai de spaghetti carbonara, die hij eigenlijk een beetje saai vindt. Het valt ons op, dat we in onze omgeving toch best veel "echte" pizza restaurants hebben, want Rick dacht altijd, dat die hier in Italie heel anders zouden zijn, maar dat blijkt niet het geval.

Na het eten, op weg naar de taxi, komen we langs een lekker uitziende gelateria. Kai laat weten, dat hij wel zin heeft in een ijsje. Hij kiest er een met mascarpone, Aztec chocolade en kokosnoot. Ik krijg een hapje chocoladeijs van hem, zo puur als het maar kan!

Bij de Spaanse trappen is een taxistand, dus dat komt mooi uit. Binnen de kortste keren zijn we terug in het appartement. Daar wacht mij een Facebook berichtje van mijn zus, of ik haar kan bellen. Omdat wij hier een ander telefoonnummer hebben, heb ik haar overal als noodcontact opgegeven. Gelukkig is het niets ernstigs, enkel iets met Laura en ons alarm, wat makkelijk werd opgelost. Blij, dat ik mijn zus als contact heb gegeven, arme Laura!

Rick heeft nog energie om naar het Castel Sant Angelo te gaan voor avondfotografie, maar mijn voet moet rusten en morgen is het weer een vroege dag. We gaan een auto huren en een dagje naar het zuiden, hopelijk Pompeii en Sorrento bekijken. Ik betwijfel, dat ik morgen tijd zal hebben te schrijven, maar dat komt dan wel zaterdag.

De internetaansluiting hier is heel langzaam, dus ik probeer de foto's van gisteren zonder edit (geen tijd) op Facebook te plaatsen. Dat is al twee keer mislukt, dus als het voor we morgen vertrekken lukt, zet ik hier de link (of anders maar gewoon mij op Facebook bevrienden ;)).