Kleding voor Saskia zoeken

Gisteravond werd het flink laat, dus ik blijf vanochtend wat langer liggen. Saskia is al weg naar haar oppasbaantje bij de overburen. Kai en ik zijn dus samen voor het ontbijt.

Er zijn een aantal dingen, die hier in huis gedaan moeten worden en een daarvan is de ijskast. Als de inspectie hier langs zou komen, zouden we gesloten worden. Hele wetenschappelijke experimenten vinden in die ijskast plaats. Dat is wel het nadeel van de enorme ijskasten hier, dingen worden al gauw vergeten. Ik huur Kai in om dit schoonmaakkarwei te klaren.

Bij de sportschool doe ik met moeite een half uur interval op de stairmaster. Om eens iets heel anders te doen, stel ik voor het tweede half uur een ligfiets in op een interval. Dat is wel niet zo intensief, maar gebruikt toch weer andere spieren. Vandaag ben ik blij, als het uur er weer opzit.

Als ik thuiskom is Kai al flink aan het soppen. Ik heb een heel lijstje af te werken, dus ga gauw weer op pad. Het is nogal somber weer en regent wat. Ik krijg enorme zin in Pho en moet toch in het Pan Am winkelcentrum zijn. De vis pho bij Pho Thang Long gaat er prima in.

Saskia heeft haar kamer gisteren opgeruimd en daarmee ook haar kledingkast. Daar kwamen twee zakken vol te grote kleding uit. Op de parkeerplaats staat een grote bak van Goodwill, waar je schoenen en kleding in kwijt kunt. Ik gooi de zakken erin, lekker makkelijk.

Volgend op mijn lijstje is een kaart en cadeaubon voor ons Mormoonse overbuurmeisje. Zij is drie maanden ouder, dan Katja, en gaat zaterdag trouwen. Nu is dat niet zo schokkend, al kan ik me Katja nog niet getrouwd voorstellen. Wel, dat ze zich een paar maanden geleden verloofden, nadat ze elkaar drie maanden kenden. Ook haar broers kenden hun huidige vrouwen (jonger, dan Laura) minder dan een half jaar, toen ze trouwden.

Wij zijn op de receptie morgen uitgenodigd, want niet-Mormonen mogen niet in de tempel om het huwelijk bij te wonen. Er is dit weekend zoveel gaande en we hebben de Mormonen van hun kerk bij andere gelegenheden als erg afstandelijk ervaren, dus Rick en ik hebben besloten niet te gaan. Een lang verhaal bij het feit, dat ik een aardige (niet religieuze) kaart voor ze koop bij Safeway en een cadeaubon van American Express. Ik zal die morgen wel even langsbrengen.

Nadat Thu mijn nagels weer keurig heeft gemaakt, ben ik klaar bij Pan Am Center. Ik rijd naar de Suntrust in Vienna, waar onze euro's klaarliggen. Wat zijn het toch een mooie biljetten, verzucht ook de bankmedewerkster, en zo handig, dat ze verschillende groottes hebben. We vinden beiden, dat de saaie groene dollars daar nog een voorbeeld aan kunnen nemen.

Saskia is inmiddels ook klaar met babysitten. Die opruiming van haar kamer heeft een angstwekkend klein stapeltje kleding, die haar wel goed past, achtergelaten. Zeker niet genoeg voor een reis van twee weken. Saskia is verschrikkelijk kieskeurig, dus de laatste keer, dat we gingen winkelen vond ze maar een paar dingen.

Tijd voor een tweede poging, dus, en dit keer gaan we naar Fair Oaks Mall. Zonder verkeer is deze mall eigenlijk dichterbij, dan Tysons Corner, maar de winkels bij Tysons zijn veel meer mijn smaak (lees: Europeser), dus ik kom hier niet zo vaak.

Deze mall heeft wel een Forever XXI van twee verdiepingen, waar Saskia haar slag hoopt te slaan. De prijzen daar zijn onvoorstelbaar laag, maar alles past ook wat vreemd. Saskia vindt er een leuke maxijurk, de rest is niet haar smaak. Dat valt een beetje tegen.


Toevallig is hier bij Fair Oaks een Wicked tentoonstelling

Bij Hollister is alles "on sale", wat wel fijn is, want de prijzen zijn daar gewoonlijk best hoog voor wat het is. Saskia vindt een paar t-shirts en andere topjes. Met veel moeite overtuig ik haar ervan, dat de korte broeken, die ze aanprobeert ook goed zitten. Ze kan niet zo kieskeurig blijven, anders heeft ze gewoon geen kleding.

Als laatste kijken we nog even bij J.C. Penney, waar de van geparkeerd staat. Saskia probeert een jurk aan, maar is daar toch niet weg van. Ik wil eigenlijk wel graag nog een lange rok, maar zie hier geen leuke.

We lopen terug naar de uitgang en opeens voel ik mijn voeten onder me uitglijden. Voor ik het weet maak ik kennis met de heel harde tegelvloer. Ik kijk op en zie een lachende (!) J.C. Penney medewerker. Mijn bloed begint even heel hard te koken! Ik heb me gelukkig (miraculeus) niet bezeerd, maar ik had ook een oudere vrouw kunnen zijn en mijn heup of arm kunnen breken.

Het blijkt, dat een (verderop gillend) jochie de helft van zijn smoothie hier heeft neergegooid, waar ik dus op uitgleed. Even blijf ik beduusd liggen en Saskia is ook geschrokken. Dan krabbel ik op, zonder hulp van omstanders.


Een andere medewerker komt gauw aanlopen om te vragen of ik ok ben, maar verder zijn de moeder van het gillende kind, die haar zoon laat gillen en gewoon staat te kijken, en de lachende medewerker absoluut niet bezorgd. Even schiet het door me heen, dat het jammer is, dat ik me niet heb bezeerd, anders had ik ze heel Amerikaans kunnen vervolgen ("I'll sue you!"). Nee, hoor, zo zijn we niet, maar ik erger me gewoon aan hun gebrek aan sympathie.

Saskia en ik zijn toch wel geschrokken, want ik maakte een flinke smak. Ik bedenk me, hoe snel je leven eigenlijk kan veranderen. Als ik iets had verstuikt of gebroken, dan had onze vakantie in Italie er heel anders uitgezien. Gelukkig is in dit geval as verbrande turf.

Thuis ligt Cosmo's Thundershirt in de brievenbus. Ik trek het hem aan en hij lijkt het heerlijk te vinden. Het is bijna jammer, dat er vanavond geen onweersbuien lijken te komen.

Kai en ik bestellen vanavond Chinees. Dat hebben we al heel lang niet gegeten, omdat Rick er niet van houdt. East Chateau, de dichtstbijzijnde Chinees, die bezorgt, heeft een heel gezond menu. Geen MSG en je kunt bijna ieder gerecht gestoomd krijgen. Ik bestel dan ook gestoomde Kung Pao garnalen (met pinda's en een heel pittige saus), erg lekker!

Laura komt om me een broodnodige massage te geven. De hond bij de klant, waar ze voor mij was, heeft echter haar massagetafel gebroken. Gelukkig kan ze nog wel mijn nek en schouders een flinke beurt geven, terwijl ik op een van onze eettafelstoelen zit. Het voelt nu een stuk beter, hopelijk blijft dat zo!

Nu wachten we op Ricks thuiskomst. Hij belde net, dat hij geland is, maar nog met de "people mover" naar de hoofdterminal moet. Nog een dag en dan heeft Rick ook vakantie, daar is hij echt wel aan toe.

PS: De ijskast ziet eruit als nieuw! Kai heeft werkelijk superwerk verricht. Hm, waar kan ik hem nu nog meer aan zetten?