Naar Medford Lakes, NJ

De zon schijnt uitbundig de kamer binnen, wat het opstaan altijd vergemakkelijkt. Ik neem afscheid van Rick en Saskia, die ik over een paar dagen pas weer zal zien. Het voelt vreemd zo'n plotseling reisje, maar beter nu, dan half juli, zoals ik in gedachten had.

Voor ik vertrek ga ik eerst sporten. Sharon heeft weer een intensief programma voor me. Het uur gaat snel voorbij en na afloop doe ik een half uur op de stairmaster. Ik moet mezelf echt dwingen het halve uur vol te maken vandaag, want mijn gedachten zijn al bij de rit naar New Jersey.

Thuis vind ik Kai ook al op, die Cosmo goed heeft verzorgd. Hij belooft ook een flinke wandeling met Cosmo te maken, iets, waar ik vandaag geen tijd voor heb. Ik kan mijn "baby" wel aan Kai toevertrouwen.

Na een snelle douche pak ik in en neem afscheid van Kai. Precies op tijd volgens mijn schema rijd ik om twaalf uur weg. Bij Manhattan Bagel haal ik een dunne bagel met cream cheese en zalm en bel Pat op, dat ik onderweg ben.

Het duurt nog een heel kwartier voor ik Vienna zelf uitben, want het is lunchtijd, maar daarna schiet ik lekker op. De Beltway is voor de verandering helemaal open. Ik versta de verleiding om een foto van de futuristische Mormoonse tempel te gaan maken. Misschien doe ik dat op de terugweg.

Voor ik het weet rijd ik de I-95 richting Baltimore op. Vlak voor Baltimore staat er een korte file en staan er allerlei brandweerwagens en politie langs de kant. Duidelijk een geval van "rubbernecking", maar ik zie geen ongeluk of zo.

Snel daarna doemt de skyline van Baltimore, de dichtstbijzijnde "echte" Amerikaanse stad met wolkenkrabbers. Die hebben we in Washington niet en ik herinner me nog, hoe onder de indruk ik ervan was, toen we hier pas heen waren verhuisd. Nu weet ik, dat die wolkenkrabbers nog niet halen bij degenen in de grotere steden van Amerika.

Nu beginnen de tols. De eerste is voor de Fort McHenry tunnel, die onder de haven van Baltimore doorgaat. Het verkeer blijft goed en ik luister naar de Rosetta Stone cd's, die ik thuis in de cd speler heb geladen. Het Italiaans oefenen maakt de tijd snel gaan.

Bij het Maryland House maak ik even een pit stop. Ik tank benzine en neem een zakje "turtle" Chex mee om van te snacken. "Turtle" is caramel en chocola, erg lekker.

In Delaware rijd ik over de mooie Delaware Memorial Bridge en dan New Jersey binnen. Nu heb ik de keuze de I-295 of de New Jersey Turnpike te nemen. Ik kies de laatste, ondanks, dat er een tol is. Het is een veel mooiere weg, dan I-295 en meestal minder druk.

Alleen kom ik vandaag wel in een korte file te staan. De reden blijkt nogal spectaculair. Een auto staat langs de kant compleet in vuur en vlam! Brandweer en politie kijken toe. Wat kan zo'n ding branden, zeg! Ik rijd er maar gauw voorbij. Pat vraagt later, waarom ik geen foto nam, maar dat durf ik niet met al die politie erbij.

Na bijna drie uur kan ik de snelweg af en leidt de rest van de route door rustieke oude plaatsjes. New Jersey heet niet voor niets de Garden State. Het is hier groen en overal bloeien wilde bloemen. Ik word weer eens getroffen door het verschil met het industriele en stedelijke noorden van deze staat.

Rond half vier rijd ik Pats oprit in Medford Lakes op. Ik krijg iedere keer, als ik hun huis zie, weer een vakantiegevoel. Zo'n echt log cabin aan een meer, daar houden mensen meestal vakantie, maar zij wonen erin. Natuurlijk is het weerzien heel hartelijk.

Het is hier ook heerlijk weer, dus we kletsen op de veranda bij. Daarna gaan we naar Goshen Pond, waar Pat hoopt, dat de waterlelies bloeien. Helaas is dat nog niet het geval, maar het is sowieso een mooi stukje natuur.

Thuis halen we Pats oudste dochter Sam op en gaan eten bij Jasmine in Medford. Zoals wel vaker in New Jersey is het hier BYOB (bring your own booze (=alcohol)), dus we hebben een fles witte wijn mee. Sam zal onze Bob zijn.

Pat en ik bestellen sushi en Sam een zalmgerecht. Het smaakt allemaal werkelijk prima. We zijn net op tijd klaar voor de zonsondergang boven het meer, waar ik een paar mooie foto's van maak.

Nu zijn Pat en haar dochters bezig een gordijn op te hangen in de badkamer, wat mij mooi gelegenheid geeft dit blog te typen. Of ik daar morgen ook tijd voor heb, betwijfel ik, want Pat heeft een ambitieus programma in Philadelphia klaar voor ons. Foto's volgen ook later.