What a difference a day makes

Deze titel slaat op het weer. Het is vandaag schitterend! Geen luchtvochtigheid, lekker warm, maar geen hitte, staalblauwe lucht, kortom de perfect dag. De recordtemperaturen zijn weer even verleden tijd.

Even overweeg ik buiten te gaan sporten, maar de sportschool wint toch. Ik heb niet veel tijd en hardlopen gaat niet, vanwege de pijnen in mijn rechtervoet. Op de crosstrainer voel ik die pijn niet.

Nu mis ik mijn Kindle wel, maar, zoals een voetbalcorifee eens zei: "Elk nadeel heb ze voordeel". Een tijdje geleden stuurde mijn vriendin Marianne, die ook bloglezeres is, mij het boek "Thuis in Rome" van Rosita Steenbeek. Het ligt al die tijd al naast mijn bed en dit is natuurlijk de perfecte gelegenheid erin te beginnen.

Na de crosstrainer op een uur te hebben ingesteld begin ik met lezen. Meteen zou ik willen, dat ik papier en pen bij me had om een lijstje met te bezoeken plekken te maken. In plaats daarvan vouw ik de bladzijden om, dat is iets wat in een papieren boek kan en de Kindle niet heeft.

Het boek leest lekker weg en is inmiddels al half uit. Het is mijn eerste Nederlandstalige boek sinds ik jaren geleden een Harry Potter boek in Aruba in het Nederlands las, omdat ik het Engelstalige thuis was vergeten.

Thuis maak ik me gauw klaar en race dan naar de Giant. Daar koop ik een afscheidskaart en een schaal met fruitsalade. We hebben vanmiddag bij Marcella thuis een lunch met sportschoolvriendinnen, de een "pot luck" is, iedereen brengt wat mee. Tijd om iets zelf te maken heb ik niet, dus de fruitsalade is mijn redding.

Dit is een afscheidslunch voor mede-core training deelneemster Mai Lan. Helaas voor haar gaat zij naar de binnenlanden van Mississippi verhuizen. Haar man werkt zich op in de ranken van de luchtmacht en zij zal de vrouw van de op een na hoogste pief op de basis daar zijn. Ik vind het interessant te horen, wat dat allemaal inhoudt, want er wordt van zo'n vrouw, onbetaald, van alles verwacht! Dat terwijl ze een baby (en twee tieners) en een baan heeft. Zij liever, dan ik!

Het wordt een gezellige maaltijd buiten in de tuin. We drinken er een glaasje wijn bij van de Virginiaanse wijngaard Horton. Het gesprek is zeer geanimeerd, dit is zo'n gezellig groepje vrouwen.

Er is allerlei lekkers en gelukkig ben ik niet de enige, die niet zelf aan het kokkerellen is gegaan. Sharon heeft bij Whole Foods een stel dips en crackers gekocht. Het lekkerst vind ik de pasteitjes met kippate, die Emily maakte. Ik moet me ervan weerhouden daar meer van te eten.

Na bijna twee uur moet Karen weg en dat is het signaal voor iedereen om op te stappen. We zien elkaar maar een of twee keer per week, maar dit groepje is me dierbaar geworden. We delen zo tussen neus en lippen door tijdens dat ene uur per week toch heel wat lief en leed.

Thuis bel ik eerst Christine. Ze hebben een nare lente daar. Veel ziekte en alle narigheden rondom de tornado's eind april. Nu is Christine zelf ook ziek. Ik heb echt met haar te doen en we wensen weer eens, dat we nog dicht bij elkaar woonden, zodat we weer eens een ouderwets lange wandeling zouden kunnen maken.

Nu we in de maand van onze Italie reis beland zijn, heb ik me voorgenomen zoveel mogelijk Rosetta Stone te doen. De rest van de middag werk ik daar dus aan. Hoe meer ik bezig ben met de taal, hoe meer er van vroeger boven komt drijven. Ik zal beslist niet vloeiend zijn straks, maar hopelijk wel heel veel kunnen begrijpen en in geval van nood kunnen communiceren.

Terwijl ik zit te leren loopt Saskia binnen met mijn nieuwe Kindle! Dat is toch echt wel super service, moet ik zeggen. De oude doe ik in de doos en plak het retourlabel van Amazon erop. Die breng ik morgen weg. Hopelijk blijft deze Kindle langer leven.

Rick komt vroeg thuis, want ik heb al dagen geen email. Als iemand mij mail heeft gestuurd en er is nog geen antwoord, mijn excuses. Mijn email komt binnen op onze eigen server beneden en die doet moeilijk. Gelukkig lukt het Rick eindelijk vanavond om het probleem te vinden en moet alles weer werken. Heb je me gemaild en komt er geen antwoord, mail me dan gerust nog een keer, want het is niet zeker, dat er niets verloren is gegaan.