De terugreis alweer

Nu heb ik al vaak geen hoge pet op van weersvoorspellers, maar voor deze stad is het helemaal hommeles! Het zou vandaag volgens het verhaal mooi zonnig weer worden, maar zelfs zonder dat de gordijnen open zijn zie ik al dat dat niet het geval is. Integendeel zelfs, het plenst!

In plaats van het ontbijt van het hotel hebben Kai en ik zin om de croissants van Paillard te proberen. Die zagen er eergisteren zo lekker uit en werden door iedereen aanbevolen.

Eenmaal buiten blijkt de regen ijzel te zijn. Het is doodeng van de heuvel naar beneden lopen! Ik klamp me angstvallig vast aan Kai. Gelukkig zijn de stoepen aan de hoofdstraat wel goed gezouten. Mijn laarzen zien er niet uit na al dat zout hier!

De croissants zijn precies zo smakelijk, als iedereen zei. Lekker knapperig met een zacht midden, een grote aanrader! Hun koffie is ook goed sterk, beter dan in het hotel, waar het zo theeachtig was. Dit restaurant is dus echt een aanrader voor ontbijt en lunch.

Eenmaal weer buiten regent het zo mogelijk nog harder. Zijn wij even blij dat we onze stadswandeling gisteren helemaal hebben gedaan! En wat een geluk hadden we toen met het weer. Ik heb te doen met de schaatsers, lijkt me helemaal niet lekker in dit weer.

Kai heeft geen waterdichte jas aan en weigerde zijn paraplu mee te nemen, maar wil toch graag even winkelen. We duiken een Franse boekhandel in, waar ik allerlei strips uit mijn jeugd zie (Bill & Boule en Spirou, bijvoorbeeld). Kai kiest de eerste Asterix, Le Gaulois, uit om zijn Frans mee te oefenen.

Op dinsdagmiddag had ik bij Le Chateau een leuk topje gezien. Het is mijn favoriete kleur, turquoise, en ik weet dat ik het wil hebben. Ik wil alleen even passen om zeker te zijn van de maat.

Binnen tien minuten sta ik dus buiten met een heel leuk nieuw topje. Ik moest me inhouden niet meer aan te passen, want veel van hun kleren en kleuren (turquoise en rood) stonden me wel aan. Jammer dat we geen Le Chateaus in ons gebied hebben. Er was er vroeger een in Tysons Corner, maar die heeft het niet lang volgehouden helaas.

We lopen terug naar de kamer, waar we een late checkout aanvragen. Met dit weer gaan we geen lange wandelingen door de stad maken, dus hoe langer we in de kamer kunnen blijven, hoe makkelijker. We computeren was en pakken dan in om om twaalf uur uit te checken.

We laten de bagage zolang in het afgesloten kantoortje en bespreken wat we willen gaan doen. Het weer wordt er niet beter op en we zijn het erover eens dat we dan beter na de lunch kunnen gaan proberen een vroegere vlucht naar Montreal te nemen. Onze huidige overstaptijd daar is zo kort dat we geen zullen hebben om avondeten te eten.

Kai kiest voor de lunch om crepes te gaan eten bij Casse-Crepe Breton" target="_blank". Daar is het een gezellige drukte en we krijgen stoelen aan de bar. Leuk, want zo zien we hoe de crepes gemaakt worden.

Dit keer laat ik de mijne met ham, ei, champignons en spinazie vullen en Kai die van hem met emmenthaler, asperge en ham. Ik drink er een gluhwein bij, precies goed met dit weer. Het smaakt allemaal erg lekker en is een gezellige laatste lunch hier.

Op weg naar het hotel bespreken we dat het geen nut heeft nog langer in het hotel rond te hangen. We vragen de receptioniste dus een taxi voor ons te bestellen. Terwijl we daarop wachten heb ik nog een heel gesprek met haar in het Frans. Toch grappig hoe dat na een paar dagen hier toch weer omhoog is gekomen.

De taxirit duurt een minuut of twintig en er staat niemand in de rij om bij Air Canada in te checken. Ik vraag of we met een eerdere vlucht meemogen en we gaan op de standby lijst van de vlucht van tien voor half vier. Die van tien voor half drie missen we net.

De agent denkt dat we een goede kans maken in ieder geval voor onze oorspronkelijke vlucht van tien voor zes mee te kunnen. Er zitten nog drie andere vluchten tussen. Daarin krijgt ze gelijk. De vlucht van tien voor half vier heeft iets met het gewicht, waardoor we net niet meekunnen, maar we krijgen instapkaarten voor de vlucht van kwart over vier.

We hebben zo ruim twee uur in Montreal. Daar moeten we eerst door de Amerikaanse douane, die ontzettend ver lopen is. Zo krijg ik mijn 10000 stappen vandaag wel weer bij elkaar!

Net als in de Bahamas vorige week hoeven we hier ook onze bagage niet eerst op te halen. Ik vraag me af of dit nu dan overal het geval zal zijn met de Amerikaanse douane, want dat lijkt me heel veel tijd schelen in Aruba.

Kai en ik hebben intussen wel weer trek en ruimschoots de tijd om iets te gaan eten. We nemen een tafeltje in het Houston restaurant. Daar bestelt Kai een burger en ik een kop uiensoep met een flatbread met kaas, tomaat en olijven. Het smaakt verrassend goed voor vliegveldeten.

Ongeveer drie kwartier voor het vertrek van onze vlucht begeven we ons naar de gate. Alle gates zijn hier open, behalve die voor de vluchten naar Washington, die zit achter glas. Als we erbinnen willen lopen, worden we er weer uitgestuurd. Eerst moet een politieagent onder alle stoelen kijken om zeker te zijn dat er geen explosieven zitten. Zulke veiligheidsmaatregelen voor vluchten naar onze hoofdstad heb ik in de VS zelf nog nooit gezien.

Gelukkig worden er geen explosieven gevonden, dus we mogen naar binnen. Al gauw mogen we ook aan boord. Op de vlucht van Quebec naar Montreal zaten Kai en ik niet naast elkaar en ik zag dat hij Kruistocht in Spijkerbroek aan het lezen was.

Op mijn vraag hoe dat gaat, antwoordt hij "moeizaam". Ik stel voor dat we tijdens deze vlucht het samen lezen, zodat ik moeilijke woorden voor hem kan vertalen. Dan pas merk je hoe de spreektaal toch heel anders is dan schrijftaal. Het valt nog niet mee om sommige woorden te vertalen, zodat ze ongeveer dezelfde betekenis hebben. Uiteindelijk vertaal ik de zinnen helemaal, dat gaat beter. Het blijft zo'n mooi verhaal en het spreekt Kai ook erg aan, dus hij is vastbesloten het uit te lezen.

De vlucht gaat heel snel en een half uur te vroeg landen we alweer in Washington. Zodra ik uit het vliegtuig stap valt me op hoeveel warmer het hier is. Rick wacht ons al op en in de auto vertellen we hem al onze avonturen.

Thuis wacht ons nog een verrassing, want woensdag is ons nieuwe meubilair bezorgd. Het staat prachtig! Het is mooi strak en modern en, het allerbelangrijkste, het zit heerlijk! Nu moeten we nog wat bijzettafeltjes vinden, want deze bank heeft geen tafeltje tussen Rick en mij in, en dan is de family room weer helemaal up to date.