Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, mei 31, 2012

Moeder-dochter uitje met natuur en wijn

Katja en Meghan kwamen gisteravond na middernacht pas thuis.  Meghan heeft dan ook van mijn aanbod hier te blijven logeren gebruik gemaakt.  Zij is een veel vroegere vogel dan Katja, dus rond negen uur zitten we samen aan de koffie en het ontbijt.  Meghan voelt zich hier helemaal thuis en ik vind het echt leuk te zien hoe vriendinnen en vrienden van de kinderen zich hier comfortabel voelen.

Saskia had bij het opstaan weer een flinke hoofdpijn, dus gaat later naar school.  Zij rijdt erheen en dat gaat goed.  Ik denk dat we er binnenkort aan moeten dat ze met een instructeur gaat rijden en dan na zo'n tien uur lessen haar rijbewijs zal halen.  Alleen staan we zeker niet te wachten om nog een jongere aan onze autoverzekering toe te voegen.  Die kosten zijn zo hoog!

Op de terugweg haal ik benzine bij de Shell.  Daar krijgen we korting afhankelijk van onze Giant punten.  Kennelijk hebben Rick en ik al een tijdje niet getankt, want ik krijg maar liefst 70 cent korting per gallon.  Dat scheelt toch fijn weer $7 op een tank.  Ik weet dat hier ook mensen, die in de VS wonen, meelezen.  Als er bij jullie de supermarkt zo'n overeenkomst met een bepaald merk benzine heeft, is het echt de moeite waard eens te kijken of het je ook bespaart.

Tijd om naar de sportschool te gaan heb ik niet meer, dus ik besluit dan maar boven cardio te doen.  Ik stel de crosstrainer in op 45 minuten intervals en werk aan mijn achterstallige Wordfeud spelletjes.  Zo vliegt de tijd om. 

Meghan klopt op de deur om afscheid te nemen en ik druk haar op het hart om haar moeder de groeten te doen.  Ik neem me meteen voor Ann ook weer eens te schrijven.  Het is al te lang geleden dat we elkaar spraken of zagen.  De afstanden doen dat wel, ik merk het ook met Pat.

Vandaag is Katja's laatste dag thuis tot eind juli en we gaan een leuke moeder-dochter excursie maken.  Als we beiden gedoucht en gekleed zijn, beginnen we aan de rit naar Front Royal.  Kai wil helaas niet mee, maar met hem heb ik nog een aantal weken voor hij naar Oostenrijk vertrekt.  Het is ook wel zo leuk om deze dag alleen met mijn oudste te hebben.

Onderweg hebben Katja en ik heel wat te bespreken, dus we zijn al gauw in het historische plaatsje aan de Shenandoah rivier.  In het centrum valt me het gezellige terrasje van de Main Street Mill restaurant.  Helaas komt er net tegelijkertijd een groepje vrouwen aan die het laatste tafeltje daar claimen.  Katja en ik hebben geen zin om te wachten, dus nemen genoemen met een tafel binnen.

Gewoonlijk lunch ik hier bij de Daily Grind, maar het is weleens leuk iets nieuws te proberen.  Ik denk dat het bij een keer zal blijven, helaas.  De service is erg langzaam, hoewel enorm vriendelijk ("Enjoy y'all" als het eten eindelijk wordt bezorgd).  Het eten is matig.  Ik had beter moeten weten dan zo ver landinwaarts een crab cake sandwich te bestellen, want die lijkt wel pap.  Katja's sandwich met Virginia ham en cheddar ziet er beter uit, maar ook die is helemaal nat op de een of andere manier. 

Enfin, het is eten, het gezelschap goed en de magen zijn gevuld.  We rekenen af en zetten onze tocht naar het Shenandoah National Park.  Daar toon ik mijn America The Beautiful pas en moet mijn identiteitsbewijs laten zien om de handtekening te checken.  Bij Great Falls hoeft dat nooit, maar de grotere parken vinden het toch belangrijk dat de pas alleen wordt gebruikt door degenen, die hem gekocht hebben.

Katja is al jaren niet in dit park geweest, dus voor haar is het allemaal helemaal nieuw.  We stoppen bij de verschillende uitkijkpunten over de Shenandoah vallei, waar zij gewoonlijk over de I-81 naar Blacksburg rijdt.  Opvallend zijn de vele wilde bloemen, waarvan ik van de meesten de naam niet ken.  Ook zijn er heel veel, voornamelijk witte, vlinders.

Hier zo rijdend bedenk ik me weer hoeveel ik van dit park houd.  Het is zo mooi en al laat het wild zich vandaag niet zien, de bloemen en vlinders maken alles goed.  Op de hogere stukken bloeit de Mountain Laurel, een soort wilde azalea, uitbundig.  Het roze daarvan is prachtig tussen al het groen. 


Deze foto is mijn favoriet van vandaag, de vlinder zo scherp, ondanks dat hij vliegt

Katja en ik fotograferen en ik neem wat foto's van haar en zij van mij, maar we zien vrijwel geen andere mensen om een foto van ons tweeen te nemen.  Pas bij de laatste uitkijk staan een ranger en wat wegwerkers te kletsen.  Katja wil het eigenlijk niet, maar ik vraag toch een van de mannen een foto van ons te nemen.  Met veel gelach wordt dat gedaan en het is gelukkig best een leuke foto geworden.

Bij de eerste uitgang verlaten we het park weer en rijden via de mooie 211 naar Warrenton.  Daar bezoeken we de Pearmund wijngaard, Katja's tweede wijnproeverij.  Gewoonlijk zijn daar nogal wat klanten, maar vandaag zijn we de enigen.  We kiezen er beiden voor alleen de witte wijnen te proeven.  Die zijn heerlijk hier in Virginia, ik ben minder gecharmeerd van de rode wijnen, die zijn mij te droog.

Ze verkopen hier ook een mij onbekend merk Virginia pinda's en Katja en ik hebben trek.  De pinda's met zout en peper zijn zo ontzettend lekker dat ik er zelfs twee blikjes van koop.  De Virginia pinda's zijn groter dan de gewoonlijke pinda en zeer smaakvol.  Coastal Nut blijkt het bedrijfje van een Virginia Tech student te zijn, dus dat spreekt Katja helemaal aan.

We vinden twee van de wijnen erg lekker en ik koop een fles Petit Manseng om te delen en Katja een fles Viognier om mee terug naar Blacksburg te nemen.  Viognier is een wijn, die je bij vrijwel alle wijngaarden hier vindt.  Die druif doet het erg goed in Virginia.  Het is iedere keer weer leuk zo'n wijnproeverij.

De terugweg verloopt voorspoedig, al komen we later thuis dan gedacht.  Zoals attente bloglezers weten heeft Katja al een tijdje moeite met de vriendschap met L.  Daar zitten allerlei onuitgesproken pijnlijkheden en op aanraden van een wederzijdse vriend heeft Katja L. gisteravond een sms gestuurd om te zien of ze, voor Katja vertrekt voor de zomer, kunnen praten.  L. reageerde daar heel positief op en ze zouden vanmiddag met de honden gaan wandelen.  Door onze late terugkomst wordt dit gesprek uitgesteld tot na het avondeten.

Rick komt thuis en Katja's keuze voor het avondeten is kabobs van Friends. We eten gezellig met zijn alleen buiten op het deck.  Het weer vandaag verdient een complete tien.  Lekker warm, maar niet vochtig, heel veel zon en een zacht briesje.  Dan zie je het verschil in hoogte tussen hier en de Shenandoah, want hier werd het 28 graden en in de bergen was het zo'n 20 graden.

Na het eten vertelt Rick dat L. en haar hond buiten zijn met andere buren. Katja durft niet zomaar naar buiten, dus we laten het voorkomen alsof Cosmo ontsnapt om Diego, tenslotte zijn beste vriendje, te zien.  Ik loop mee naar buiten, maar heb al gauw door dat dit een goede ijsbreker was, dus ga weer naar binnen.  Grappig, Katja is toch echt volwassen, maar ik heb nog steeds dat moedergevoel van "kom niet aan mijn kind".  Zou dat ooit weggaan?

De dames nemen de honden mee voor een lange wandeling en ik ben heel benieuwd naar de uitkomst.  Katja zou vanavond terug naar Blacksburg gaan, maar dat wordt nu duidelijk (heel) vroeg morgenochtend.  Ze heeft daar om half twee morgen een belangrijke afspraak met haar adviseuse voor Medical School.  Voor die dame heeft Katja een flink respect, dus ze zal erg vroeg op pad moeten.  Haar vriendschap met L. is het haar duidelijk waard.

Foto's van vandaag staan hier.

woensdag, mei 30, 2012

Rondleiding en Katja's jeugdvriendin hier

Rick, Katja en Kai waren gisteravond tot ver na middernacht naar de bioscoop.  Ik heb ze niet thuis horen komen.  Ricks wekker gaat dus niet af om half zeven.  Saskia heeft ook gevraagd of ze mocht uitslapen, want haar examen begint pas later vandaag.  Kai heeft al toegezegd haar naar school te zullen brengen, want Rick en ik zijn daar niet voor thuis.  Het huis ligt dus nog in diepe rust, als ik opsta.

Terwijl ik ontbijt eet en koffie drink check ik het weerbericht, want het is bewolkt.  Ik heb helemaal geen zin om weer de hele dag voor niets een paraplu mee te dragen, dus gok het er maar op dat de 20% regenkans niet bij ons zal zijn.   Het is ook al lekker warm, maar wordt gelukkig niet zo heet en kleverig als gisteren.  Best lekker weer voor een rondleiding, dus.

Rick is inmiddels ook op en zet mij bij de metro af.  Ik ben blij nog een zitplaats te kunnen bemachtigen, want het is om de een of andere reden erg druk.  Rond kwart over negen kom ik bij McPherson Square aan, waar I. en haar ouders me al opwachten.

Omdat het bewolkt is en voor vanmiddag zon wordt voorspeld, stel ik voor de volgorde van de rondleiding vandaag om te keren.  Natuurlijk maakt dat voor hen niets uit, bedenk ik me later.  We lopen eerst via de Mall naar het Capitool.  Zo af en toe heb ik het gevoel dat onze regering nooit op zijn werk is, want noch boven de Senaat noch boven het Huis van Afgevaardigden wapperen de vlaggen als teken dat ze er zijn.

In de Library of Congress is het vrij rustig.  We bekijken de copie van de bibliotheek van Thomas Jefferson met een heel aantal van "zijn" boeken uit die tijd.  Waar ze die niet konden vinden staat er een standaard "boek" met titel.  Daarvan zijn er maar weinig, van de meeste exemplaren zijn de originelen nog aanwezig.   Zoals altijd maakt dit gebouw en vooral de grote leeszaal veel indruk.

We lopen verder langs de andere kant van het Capitool naar Pennsylvania Avenue.  Ik zie dat we nog ruim de tijd hebben voor de lunch, dus leid ze Chinatown in.  Ik vind het leuk die buurt te laten zien, want hier is het een echte stad met restaurants, winkels en drukte, maar niet vanwege grote groepen toeristen en schoolkinderen. 

Precies op tijd voor onze reservering zijn we bij de Old Ebbitt Grill.  Tony herkent mij al en grapt weer eens dat het mijn verjaardag is tegen de serveerder, die ons naar onze tafel leidt.  Voor het eerst krijgen we ook iemand, die ik al eerder als serveerder heb gehad.  Ik verbaas me er altijd over hoeveel personeel dit restaurant heeft.

I's ouders zijn avontuurlijke eters en bestellen de soft shell crab (nu ben ik eens benieuwd, wie van jullie zou ook zo'n voor jullie exotisch gerecht proberen?).  Ze vinden het duidelijk ook lekker, want de borden zijn leeg.  I. neemt pasta met kip, die ze volgens mij ook goed vindt smaken.  Ik neem mijn favoriete sandwich weer eens, de Norwegian.  Daar zit olijf cream cheese, arugula, tomaat, ui, gerookte zalm en ei op.  Een heerlijke combinatie vind ik het.

Na de lunch zetten we de tocht voort en gaan via de achterkant van het Witte Huis, waar we weer eens ver vanaf moeten blijven, want er iets gaande, naar de monumenten.  Het is bij de oorlogsmonumenten goed te zien dat het maandag Memorial Day was.  Overal staan kransen, bloemen en vlaggetjes.  Bij het Vietnam Memorial zie ik een enorme rij kransen op hun kant liggen, die werden kennelijk opgeruimd.  Ik vind het wel een beetje jammer dat we dit weekend Rolling Thunder hebben gemist.

Als we bij het Tidal Basin aankomen besluit ik op de hete dagen deze volgorde aan te houden voor de rondleiding.  Er is zoveel meer schaduw bij de monumenten en er waait een briesje van de rivier.  In de stad wordt het al gauw heel heet tussen de gebouwen.  Eureka!

Bij het Smithsonian metrostation nemen we afscheid.  Zij zijn vol lof en bedanken mij voor de leuke dag.  Dat vind ik nu iedere keer weer zo ontzettend leuk!  Ik geniet er net zoveel van en de dag vliegt altijd voorbij.  Het geeft me echt een warm gevoel om anderen zo'n fijne vakantiedag te bezorgen.

Gelukkig kan ik meteen zitten in de metrotrein.  Mijn rechterenkel speelde vandaag weer flink op, soms met scherpe pijnen.  Mijn Keen sandalen zitten verder heerlijk, geen blaren of wat ook, dus eindelijk heb ik een goed paar schoenen gevonden. 

Kai haalt me op van de metro, toch wel heel handig die rijdende kinderen.  Hij en ik gaan op het deck lezen.  Ik heb mijn boek bijna uit en wil de ontknoping lezen.  Het is intussen werkelijk perfect weer.  Weg vochtigheid, maar wel lekker warm.

Katja's goede vriendin Meghan, die ze al vanaf de vijfde klas kent, stopt vanavond hier op weg naar haar ouderlijk huis bij Philadelphia.  Rick en ik kennen Megs ouders ook goed en zij was vroeger kind aan huis bij ons.  Dit is ook Katja's laatste nacht thuis, dus de dames beraden zich waar ze willen eten.

De keuze valt op Chevy's.  Daar is Rick ook meteen voor te vinden, want die hebben tot acht uur "happy hour" met halve prijs margarita's.  We krijgen een tafeltje op het terras, want het is nog steeds fantastisch weer.  Ik smul van de vistaco's.  Dit is het enige restaurant dat ik weet dat zalm daarvoor gebruikt.  Werkelijk om letterlijk je vingers bij af te likken. 


Katja en Meghan gaan na het eten uit en Kai en Rick verdwijnen naar de basement om X-Box te spelen.  Ik ben lekker moe, in tegenstelling tot wat ik zo vaak voel "pijnlijk moe".  Een heel fijne dag was het vandaag weer, ik zou alleen wel willen weten wat mijn enkel zo pijnlijk maakt.

Foto's van vandaag staan hier.

PS: Om de een of andere reden laat Google/Blogger mij niet op mijn eigen blog reageren.  Ik zal dus morgen weer proberen de reacties van gisteren te beantwoorden.  Hopelijk is dit een tijdelijk iets.

dinsdag, mei 29, 2012

Lekker zwemmen

He, bah, ik word weer helemaal in een knoop wakker.  Ik heb daar zo'n hekel aan!  Gelukkig heeft Rick al heel lief een pot koffie voor me klaar staan.  Inmiddels is mijn foam roller ook aangekomen en daar ga ik op liggen in een poging alles wat losser te krijgen.

Bij de sportschool wacht Sharon me al op en vertelt dat zij ook last van haar nek en schouders heeft.  Dat heeft ze anders nooit, je zou bijna denken dat het aanstekelijk is.  We besluiten mijn schouders zoveel mogelijk te ontzien en vooral veel benenoefeningen te doen.  Dat gaat heel goed.  Aan het einde van het uur masseert Sharon de knopen uit mijn schouders en dat voelt een stuk beter.

Met de collegestudenten thuis is het flink druk en veel van de cardiomachines zijn bezet.  Er komt net een oudere crosstrainer vrij, dus die neem ik maar voor een half uur.  Het is warm en vochtig binnen en ik droom van een duik in het zwembad.  Ik bedenk me dat dat eigenlijk ook prima kan, want het opent om elf uur.

Thuis kleed ik me gauw in mijn bikini en loop naar de overkant.  Voor de zoveelste keer zegen ik het feit dat het zwembad zo dichtbij ligt.  Dat was wel een van de grote aantrekkingspunten van dit huis.  Gelukkig hadden we bij ons vorige huis ook al een abonnement voor Vienna Aquatic Club, want die zijn al vele jaren uitverkocht. 

Dat zou je vanochtend niet zeggen, want er is bijna niemand aanwezig.  Ik besluit te beginnen met wat baantjes trekken.  Het water voelt heerlijk koel en ik zwem 20 banen, dus een halve kilometer. In de baan naast mij traint iemand duidelijk, zo hard zwemt zij. 


Pas later zie ik dat het L., Katja's vroegere beste vriendin, is.  L. knoopt een praatje aan en ik merk aan haar dat ze echt geen idee heeft van het feit dat Katja best veel verdriet heeft van wat zij ziet als het einde van een heel hechte vriendschap.  Ik wil daar iets van zeggen, maar besluit me er toch maar buiten te houden.  Ik mag L. erg graag, vroeger voelde het zelfs als een derde dochter, maar haar EQ is niet erg hoog.    Heel jammer, maar ik blijf hopen dat het weer goed gaat komen op een gegeven moment, als de meisjes weer meer gemeen gaan hebben.

Intussen past Katja bij buren op en dat wordt langer dan ze had verwacht.  We zouden samen gaan lunchen bij een van Katja's favoriete restaurants, maar besluiten dat naar vanavond te verschuiven.  In plaats daarvan haal ik nog een favoriet van Katja, pho.  Tegen de tijd dat ik daarmee thuiskom is zij ook thuis.  We hebben nog maar twee dagen met haar hier thuis en dan vertrekt zij voor twee maanden, dus Katja mag telkens het eten kiezen.

De twee oudsten hebben vanmiddag broodnodige tandartsafspraken.  Met hen weg naar college de hele tijd is het moeilijk die halfjaarlijkse controle en schoonmaakbeurt vol te houden.  Of het daardoor komt of iets anders, maar Katja heeft haar eerste gaatje in 22 jaar!  Kai had er vorige keer voor het eerst een en Saskia is degene met het zwakkere gebit, die had al heel jong een aantal nare tandartsbehandelingen nodig.  Katja baalt natuurlijk erg, maar een gaatje op je 22e is natuurlijk nog heel goed.

Terwijl Katja in de tandartsstoel ligt ga ik mijn uitgroei laten bijkleuren.  Daar loopt weer een mooie zilveren streep, die ik liever niet zie.  Morgen heb ik een rondleiding en dan wil ik er weer jeugdig uitzien, ha ha.  Ik vind het wel fijn dat Mona het zo gratis bijkleurt en het maakt me niet uit mijn natte hoofd thuis zelf te foehnen.  Het ziet er zo veel beter uit dan met produkten van de drogist.

Katja en Saskia willen dolgraag naar Target en we gaan in Katja's auto, want die staat achter mijn van.  Ik vind het ook weleens lekker om iemand anders te laten chaufferen.  In de winkel proberen de dames van alles aan, terwijl ik me verveel.  Soms vind ik het maar saai om enkel mee te moeten om te betalen.

Die verveling vervliegt heel snel als Katja vraagt of ik haar portemonnaie, waar ook haar autosleutels aanhangen, heb.  Nee, dus.  Hij ligt ook niet in haar kleedkamer of waar ze kleding heeft gezocht.  Paniek, want haar reserve autosleutel ligt in Blacksburg en ze moet natuurlijk zondag aan haar baan beginnen.

Het zweet zou mij al uitbreken bij het missen van zoveel belangrijks, maar Katja blijft er rustiger onder dan ik.  Zij is nog aan het zoeken, als ik de dame bij de pashokjes hoor vragen waar het meisje dat haar portemonnaie kwijt was, is.  Iemand heeft hem gevonden en afgegeven.  Goddank!!!  Mijn oudste dochter heeft veel goede kwaliteiten, haar portemonnaie bij zich houden is er niet een van (tijdens haar eerste twee jaren in college is ze hem ook minstens vier keer verloren).

De rest van het Target bezoek verloopt zonder verdere avonturen, behalve de schok bij de kassa.  Wat het met deze winkel is, weet ik niet, maar alles lijkt zo goedkoop tot het bij elkaar wordt opgeteld.  In oktober opent er een vlakbij ons, we zullen ons in moeten houden!

De lunch lukte vandaag niet, dus het wordt avondeten bij de Lebanese Taverna als Rick thuiskomt.  Dit staat op Katja's lijst van favoriete restaurants en, omdat onze smaken overeenkomen, ook op de mijne.  Katja en ik delen dus een aantal "mezze".

Vooral de kibbeh nayeh, rauwe lams."filet Americain", vinden we erg lekker.  We hebben ook een Fattoush salade met o.a. granaatappelpitten,   We delen een garnalengerecht, hummus en kip shawarma met de verrukkelijke knoflooksaus.  Ook de mannen smullen van hun keuzes.  Er eten hier ook veel Libanezen, een teken dat het een authentiek restaurant is.

Op weg naar huis beginnen net de voorspelde zware onweersbuien.  De regen klatert op de auto en Rick moet af en toe stoppen, want hij kan niets zien.  Dat wordt leuk naar binnen gaan!  Katja en Kai rennen, maar mijn galante man haalt een paraplu en helpt mij naar binnen. 

Rick en de twee oudsten gaan naar de bioscoop.  Dat is mij te veel, vooral omdat ik vandaag toch wel een pijndag had en ik moet morgen een rondleiding doen.  Ik blijf dus thuis met Saskia.  Zij is in een Beatles fase en ze zingt hun liedjes uit volle borst.  Dat hoor ik graag, want Saskia heeft een mooie stem.  Verder kijk ik America's Got Talent.  Kan iemand me vertellen hoe je uitvindt dat je een heel zwaard kunt inslikken?

Een zeldzaam vredig moment tussen Snickers en Zorro

maandag, mei 28, 2012

Memorial Day 2012



Al vrij vroeg ben ik wakker, maar een heel knuffelige en spinnende Flapjack gaat op zijn rug op mijn buik liggen.  Dan kan ik me natuurlijk niet meer veroeren, want dat is te schattig!  Pas als een van de kinderen hun deur opent, springt Flapjack weg en tegelijkertijd staat Rick op.  Geen excuses meer, uit dat bed met mij!

Alweer een heel warme dag belooft het vandaag te worden.  Er is zelfs een "heat advisory", want de temperatuur zal tot boven de dertig gaan en de vochtigheidsgraad hoog zijn.  Die combinatie zorgt ervoor dat het voelt als rond de veertig graden.  Op zich niet zo erg, maar zo vroeg in het jaar zijn we daar nog niet aan gewend.

Boven ga ik een half uur sporten, want naar de sportschool gaan zou gekkenwerk zijn met de braderie ervoor gaande.  Dat is een warme aangelegenheid, maar al kletsend met mijn broer in Canada gaat de tijd snel.  Uiteindelijk doe ik zelfs meer dan een half uur, want ik wil tenminste 5000 stappen gezet hebben op mijn Fitbit.

Saskia vertrekt al naar Viva Vienna met een paar vrienden en rond lunchtijd volgen Rick, Kai en ik.  Deze kermis en braderie vindt ieder Memorial Day weekend plaats in het oude centrum van Vienna.   Tot onze verbazing vinden we meteen een parkeerplaats en lopen dan naar Church Street. 

Daar is het flink druk en heel heet!  Ik heb het niet vaak te warm, maar er staat geen zuchtje wind en met zoveel mensen blijft de hitte ook erg tussen de huizen hangen.  Ik heb volgens mij nog nooit zo snel een Diet Coke opgedronken, ik heb er zelfs buikpijn van.

De standjes zijn wel leuk en we kopen een nieuwe Hokies halsband voor Cosmo.  Zijn oude is wel erg vaal nu.  We zoeken ook nog naar dingen met het VCU logo, maar Kai's school is weinig vertegenwoordigd.  We zien enkel een barbecue schep met een VCU ram. De maakster van de halsband vertelt dat sommige scholen hun logo erg beschermen en zij bijvoorbeeld van VCU niets kan vinden.  Jammer voor Kai, een riem met VCU erop voor Cosmo zou perfect zijn.

Verder bewonder ik nog het standje van een plaatselijke fotograaf.  Ik vind het altijd leuk ideeen op te doen voor fotolocaties in de buurt.  Ook een leuk idee van deze man is ieder seizoen eenzelfde plekje te fotograferen en er dan een vierluik van maken.  Een van de redenen dat voor mij fotografie slechts een hobby zal blijven is dat de markt hier werkelijk verzadigd is met goede fotografen. 

Behalve verder nog een standje met leuke fantasiefiguren (maar ik houd me in) zijn het voornamelijk adverterende banken, kerken en politieke organisaties.  Vooral nu het een verkiezingsjaar is zijn de laatsten goed vertegenwoordigd.  De Republikeinen en Democraten hebben beiden standjes en mensen, die tussendoor lopen en proberen stickers en tuinbordjes uit te delen.

Kai ziet Pat, zijn muziekleraar van School of Rock, die hem met veel enthousiasme begroet.  Erica van Vienna Patch zwaait naar mij en vraagt naar Katja.  Zij gebruikt regelmatig foto's van mij voor plaatselijke stukjes en interviewde Katja als Virginia Tech studente uit Vienna na de schietpartij daar vorige december. 

Door de hitte en mijn lege maag begin ik me niet lekker te voelen.  We gaan dus gauw op zoek naar iets te eten.  Het is vreemd, want ik heb wel trek, maar er is heel veel warm (en zwaar) eten en daar heb ik geen zin in.  Bij het standje van Pure Pasty koopt Rick wat pasties en deelt er een met mij.  Op hun menu staat ook een gazpacho, het gerecht voor dit weer!  De koude soep smaakt voortreffelijk en vult me net genoeg met de halve pasty van Rick erbij.

Al lopend zien we deze en gene, die we kennen, maar we zijn hier eigenlijk ook om Nialls standje te bewonderen.  Hij staat er met zijn Caddie Tours, gespecialiseerde reizen naar Ierland.  Onvoorstelbaar dat het alweer bijna twee jaar geleden is dat we met hen daarheen reisden!

Terwijl Niall en Rick kletsen, zie ik dat de oude bibliotheek van Vienna, een laat 19e eeuws houten gebouwtje met een kamer, open is.  Hier heb ik altijd al binnen willen gaan en Kai en ik gaan een kijkje nemen.  Ze hebben dit gebouwtje verplaatst van de huidige locatie van de bibliotheek (die vele malen groter is).  Deze bibliotheek ging begin jaren zestig dicht na meer dan 60 jaar (geopend in 1897).  De boeken, die er toen te leen waren, staan er allemaal nog.  Erg leuk om te zien!

Kai en Katja (die niet mee wilde naar Viva Vienna) willen graag lunch van Viva Vienna, maar alles is zware en vaak gefrituurde kost.  Ze kiezen daarom in overleg Panera.  Terwijl Kai daar hun lunch haalt, ga ik naar Robeks ernaast.  Dit keer is "mijn" drankje Green V wel aanwezig en ik drink het met graagte op.  Het is sap van penen, selderij en spinazie en ik vind het een heerlijke combinatie.

Tussen drie en zes uur gaat vandaag de kennel open om honden op te halen.  Ik besluit er precies om drie uur te zijn, gokkend dat de meeste baasjes nog thuis moeten komen van het strand en dus later zullen zijn.  Dat heb ik goed gegokt, want er is maar een persoon voor mij en de receptioniste verwacht inderdaad tussen vijf en zes een stormloop. 

Cosmo komt gezond en tevreden naar buiten.  Een volgende keer gaan we proberen hem mee te nemen, want de Residence Inn liet honden toe en Busch Gardens heeft vijftig kennels, waarvan ik me niet kan voorstellen dat die bij het opengaan van het park al vol zullen zitten.  We zagen gisteren maar een hond.

Rick heeft intussen het gras gemaaid en we hebben het beiden warm genoeg om enorme zin in een duik in het zwembad te hebben.  Daar is het een drukte van jewelste en we zien heel wat bekenden.  Tot mijn verbazing is het water zo warm dat ik er zo in kan.  Dat is heel ongewoon voor eind mei! 

Nu kan ik ook eindelijk mijn onderwaterfototoestelletje, dat ik voor Kerst heb gekregen, uitproberen.  Ik zwem ermee en maak foto's onder water en net boven water.  Het lijkt allemaal prima te gaan.  Voorheen had ik een Olympus, die ondanks herhaalde malen naar de fabriek teruggestuurd te zijn, nog steeds niet waterdicht was.

Sowieso ben ik zeer tevreden over dit toestelletje, de Canon D10.  Ik maak er tegenwoordig meer foto's mee, dan met mijn SLR, ook macro's.  Vooral de macro lens erin is heel erg goed.  Maar waar ik hem voornamelijk voor heb is onderwaterfotografie en dat ga ik straks in augustus in Aruba weer veel doen. 

Na een uurtje zwemmen en lezen springen Rick en ik nog even in de hot tub thuis.  Die heeft Rick te vol gemaakt laatst, dus we gutsen het overtollige water eruit.  Eigenlijk is me dit nu te heet, maar als ik eruit kom merk ik dat het inderdaad werkt.  Opeens is de hitte buiten te verdragen. 

Net als vrijwel alle Amerikanen willen wij vanavond ook barbecuen.  We haasten ons dus naar Whole Foods, want we vrezen dat hun spiezen wel uitverkocht zullen zijn.  Gelukkig zijn er nog genoeg over en we kopen een paar kip en biefstukspiesjes en voor Rick ook een paar met lamsvlees.

Het wordt een lekkere maaltijd met zijn allen op het deck.  De buren links van ons eten ook buiten en we kletsen even over de rand van het deck.  De buurman rechts vertelde ons in het zwembad al dat ze gisteravond een nieuwe huisgenoot hebben gekregen.  Het is een vijf maanden oude zwart-witte Deense dog, die Apollo heet.  Die naam vinden Rick en ik geweldig, want zo heette Ricks husky.

Apollo en zijn baasjes komen net naar buiten als wij aan ons toetje beginnen.  Door het hek maken Cosmo en Apollo kennis en het worden vast goede vriendjes.  Apollo heeft ook een blauw en een bruin oog, dus dat zal een band scheppen, ha ha.  Omdat Apollo nog moet wennen wachten we nog even met een directe kennismaking, maar wat een leuke hond wordt dat als buur voor Cosmo!

Als toetje hebben we kersen en watermeloen.  Heerlijk zomerse vruchten, ze gaan dan ook helemaal op.  Na dit weekend hebben we allemaal het gevoel dat de zomer inderdaad is begonnen. 

Het is nu na half tien en ik zit nog buiten te typen.  Ik heb al een paar vleermuizen zien vliegen en de bomen om ons heen lijken wel Kerstbomen.  De vuurvliegjes zijn duidelijk al uit, vroeg voor de tijd van het jaar, zoals alle insekten (helaas de muggen ook).  Dit liedje is een van mijn favorieten, want ik ben dol op "fireflies".

Foto's van vandaag staan hier.

zondag, mei 27, 2012

Williamsburg en Busch Gardens

Zaterdag

Pff, ik kan wel merken dat de nachten op het moment niet erg afkoelen.  Ondanks de airconditioning heb ik het toch al gauw warm in bed en sta na wat draaien op.  Rick en de anderen liggen nog in diepe rust. 

Als ik deur naar het deck open zie ik dat een van de katten ons weer een "cadeautje" heeft gebracht.  Het is geen plesant gezicht, want het betreft een half opgegeten baby vogeltje.  Kennelijk is die uit het nest gevallen.  Ook in de garage ligt een slachtoffer.  Ik zou goed zonder deze presentjes kunnen op de vroege morgen, moet ik zeggen!

Om negen uur komt Saskia thuis van haar logeerpartij bij Delaney.  Ik neem de Starbucks bestellingen van iedereen op en ga ze halen.  Het is druk in de zaak en de man voor mij merkt op dat het Starbucks goed gaat.  Hij komt uit New York en daar is er een op iedere straathoek.  Daar heeft hij gelijk in.

Het is nota bene bijna te warm om buiten te ontbijten.  Ik vind nog net een schaduwplekje, maar dit weer lijkt meer op wat bij 4 juli hoort, dan Memorial Day.  Tijdens mijn uur op de crosstrainer boven heb ik het dan ook flink warm.  Deze kamer ligt recht onder het dak en dat is te voelen.  Al Wordfeudend en met Christine kletsend vliegt het uur wel om.

Dit weekend gaan we voor het eerst in jaren weer eens op een excursie met het hele gezin.  Ik breng Cosmo dus naar de kennel.  Die ligt tegenover de Harley Davidson winkel, waar het zwart ziet van de motoren en mensen.  Morgen is Rolling Thunder, dan gaan duizenden motorrijders, Vietnam veteranen en afstammelingen, van het Pentagon naar het Capitool.  Het klinkt in onze buurt vandaag al een beetje als Rolling Thunder, wat zijn die motoren luid!

Na de van volgegooid te hebben haal ik bagels bij Manhattan Bagel voor de lunch.  Onze doel vertrektijd van een uur halen we niet, want Katja moet nog wachten tot haar was droog is.  Maar met een half uurtje vertraging beginnen we aan de 160 mijl lange rit naar Williamsburg. 

Vanwege het zware weekendverkeer op de interstates besluiten we sluipwegen te gaan rijden.  Dat heeft als bijkomstig voordeel dat Saskia dan ook wat broodnodige rijuren kan krijgen.  Eerst rijdt Rick via de I-66 naar de 29 en daar neemt Saskia het stuur van hem over.   Vanaf de 29 rijdt ze naar de 17.

Rick vindt het altijd verschrikkelijk om bijwegen te rijden.  Hij prefereert de I-95 met al zijn verkeer en saaie bomen aan weerszijden.  Ik kan echter echt genieten van zo'n rit door het mooie landschap van Virginia.  We komen angs boerderijen, waar asperges en aardbeien worden verkocht, door oude plaatsjes en mooie bossen.  Zo wordt de rit voor mij ook deel van het uitje.

Na anderhalf uur rijden stoppen we bij een benzinestation voor een pitstop en wat snacks.  Katja en Kai houden er, net als ik, van om beef jerky te eten onderweg.  We eten dat anders nooit en wisten ook niet van elkaar dat we die gewoonte hebben.  Toch grappig!

Rick rijdt verder naar Williamsburg, waar we rond kwart voor zes aankomen.  Weliswaar deden we er langer over dan gewoonlijk, maar we hadden geen verkeer en een mooie weg met veel te zien en leuk gezelschap, want we kletsten wat af. 

We hebben vannacht een kamer gereserveerd bij de Residence Inn.  Het is eigenlijk een suite met drie queen bedden en een klein keukentje, heel gerieflijk.  Na de bagage op de kamer gebracht te hebben, rijden we naar Williamsburg om te gaan eten.

Als we in het coloniale gedeelte aankomen zien we net een bruid en bruidegom en hun entourage, die worden begeleid door een "fife and drums corps", echt Williamsburg en coloniaal!  Ik stap gauw uit om een foto te maken, terwijl Rick en de kinderen gaan parkeren.


We hopen bij The Trellis restaurant te kunnen eten, want dat is ook buiten Williamsburg goed bekend.  Helaas is er geen plaats op het terras, maar we kunnen wel binnen terecht.  Het wordt een heerlijke maaltijd!  Ik geniet van iedere hap. 

Vooraf nemen de meesten van ons de meloensalade met fetakaas.  Die is lekker en licht.  Mijn hoofdgerecht is forel gevuld met rum maisbrood, crab en rivierkreeft.   Dat is een combinatie, die ik nog nooit heb gegeten.  Het smaakt exotisch en lekker.

De piece de resistance bij dit restaurant is wel het "Death by Chocolate" dessert, waar het beroemd om is.  Daarvan bestellen we er twee en mijn hemel, alsof er een engeltje op onze tongen pist!  Katja en Kai krijgen die van hen helemaal op, dat lukt Rick en mij niet.  Helemaal de moeite waard, dit restaurant, ik raad het een ieder, die Williamsburg bezoekt, aan!


In het hotel computeren we wat, maar gaan al vroeg slapen, want we willen morgen voor de opening bij Busch Gardens zijn.

Zondag

Na heerlijk geslapen te hebben met Saskia naast mij, ben ik om acht uur klaarwakker.  Saskia is ook nooit zo'n lange slaapster en ik merk aan haar bewegingen dat zij ook wakker is.  Naast ons liggen Kai en Rick nog in diepe rust.  Katja was vannacht de enige, die geen bed deelde, maar op de slaapbank sliep.  Dat bleek een martelwerktuig te zijn, dus zij heeft heel slecht geslapen. 

Helaas voor haar moet ze er toch uit, want we willen voor de opening van het park bij Busch Gardens zijn.  We laten Katja wel ietsje langer liggen, terwijl wij ons allemaal klaarmaken.  Als wij ontbijt gaan eten, stapt zij onder de douche.  Grappig is dat we op weg naar de ontbijtkamer een van Ricks collega's tegenkomen.  Kleine wereld!  Zij gaan ook naar Busch Gardens.

Het ontbijt bij deze Residence Inn is best lekker.  Er is roerei met kaas en ik neem er een plakje ham bij op een English muffin.  Daarbij nog een bakje fruit en een flinke bak koffie en ik kan er weer tegenaan.  Voor Katja halen we onderweg ontbijt bij McDonald's.  Het belooft weer een mooie zonnige en vooral warme dag te worden, dus we smeren ons allemaal goed in met SPF 30.

Aangekomen bij Busch Gardens staan er al flinke rijen bij de parkeerkassa's.  Als wij aan de beurt zijn wordt ons medegedeeld dat de nieuwe achtbaarn, Verbolten, vandaag wegens technische mankementen gesloten zal blijven.  Helemaal als een verrassing komt dat niet, want we hoorden van Ricks collega al dat hij gisteren ook dicht was.  Het is wel een teleurstelling, maar niets aan te doen.

We kiezen voor de preferred parking, zodat we vanaf de auto het park binnen kunnen lopen.  Rick gaat alvast kaartjes kopen met (een heel klein beetje) AAA korting en ook daar staan rijen, waardoor we de opening van het park missen.   Nu Verbolten gesloten is, lopen we meteen door naar onze favoriete achtbaan hier, de Griffon

Terecht staat er bij de ingang een groot bord dat dit het mooiste amusementspark ter wereld is.  Het ligt in een bos en het is eigenlijk een grote tuin.  Overal keurig aangelegde perken en bloemenbakken, het is een kleurenzee waartussen de attracties staan. 


Via Ierland lopen we naar Frankrijk en kunnen vrijwel meteen de Griffon in.  Ik denk wel dat ik kan zeggen dat dit mijn favoriete achtbaan is.  Hij gaat zo lekker.  Bovenaan hebben we ook mooi uitzicht over de omgeving en ik vind de eerste steile val super! 


Voor Katja is dit de eerste keer in deze achtbaan, want zij is al jaren niet in Busch Gardens geweest. 
Omdat het tegenwoordig zo ongewoon is dat we met zijn vijven zo'n uitje maken, kopen we de foto van de rit, die erg leuk is geworden.  Natuurlijk is een ritje niet genoeg, dus we gaan een tweede keer.


Daarna is de Alpengeist aan de beurt.  Deze ligt in Duitsland en is weer een heel andere achtbaan.  Hier geen steile vallen, maar wel een heel aantal malen over de kop.  Ook dit vind ik een leuke achtbaan, hoewel hij op een gegeven moment een plotseling wending maakt, die ik geen fijn gevoel vind.  Ook deze verdient een tweede keer en dit keer komt Katja naast een meisje te zitten, die zich de longen uit het lijf gilt.  Mijn hemel, wat een stem!


De derde achtbaan, die we willen doen, Apollo's Chariot, ligt helemaal aan de andere kant van het park in Italie.  Onderweg doen we ook de Curse of Darkastle, een spannend ritje met allerlei heel echt lijkende 3D effecten.

Bij Apollo's Chariot staat ook nauwelijks een rij.  Het is toch wel duidelijk dat het het beste is vroeg in dit park te zijn, want naarmate de dag vordert en zeker na de lunch zwellen de rijen tot wachttijden van  een uur of meer.  Nu kunnen we ook deze achtbaan, die niet over de kop gaat, maar wel steile "heuvels" heeft, twee keer achter elkaar doen.

Nu zijn we wel klaar met de achtbanen en de magen rommelen.  We zien op de kaart dat er in Frankrijk nu een restaurant met bediening is.  Het menu ziet er ook goed uit met wat gezonde keuzes, dus daar gaan we eten.  Het wordt een goede keuze, al had mijn chef salade wel wat meer ham en kaas mogen hebben. Het duurt lang voor we ons eten krijgen en zonder dat we daar iets over gezegd hebben krijgen we 10% korting op de hele rekening.  Heel netjes, moet ik zeggen!

De enige achtbaan, die we nog niet gedaan hebben vandaag, is Loch Ness Monster.  Dit is een oudere baan en zeker niet een van mijn favorieten, want hij schudt nogal.  In de andere banen krijg ik geen last van mijn nek en schouders, maar bij deze meestal wel.  Ik laat dus weten er niet in te willen.  De anderen hebben er ook niet echt oren naar, dus we gaan in plaats daarvan een paar typisch kermisachtige dingen doen.

Saskia wil heel graag de pluche banaan, die met ringen om flessenhalzen gooien gewonnen kan worden.  Wetend dat dat niets gaat worden, koopt Rick de emmer met ringen voor haar, die al met een banaan erin wordt geleverd.  Dat is leuk, want er zijn zoveel ringen dat we alle vijf een aantal kunnen gooien.  Natuurlijk zoals verwacht zonder succes, maar Saskia is dolblij met haar banaan.


En maar ringen gooien!

Katja heeft intussen een standje ontdekt, waar je basketballen met het Virginia Tech logo erop kunt winnen.  Daarvoor moet je, hoe kan het ook anders, een basketbal door het mandje gooien.  Katja gooit best goed, maar mist telkens net.  Helaas voor haar dus geen VT bal dit keer.

Langs allerlei winkeltjes lopen we verder.  Het wordt nu beduidend drukker.  We doen de ouderwetse vliegende schommels in Duitsland en gaan dan naar Italie.  Onderweg zien we Ricks collega weer, die net als ons met zijn dochtertje in Da Vinci's Cradle, een enorme schommelende "slee" gaat.  We kletsen even in de rij en zijn het erover eens dat het wel bijzonder is om niet alleen in hetzelfde hotel te logeren, maar elkaar in dit enorme park met duizenden bezoekers ook weer te zien!

Rick en Katja hebben besloten dat ze nat willen worden.  Zij gaan Escape from Pompeii doen, terwijl Kai, Saskia en ik lekker in de schaduw blijven wachten.  Je zou denken dat deze attractie op zo'n warme dag heel populair zou zijn, maar Rick en Katja zijn wonderbaarlijk snel weer terug en zeiknat!

We beginnen een beetje genoeg te krijgen van de menigte en hitte.  We besluiten onze laatste attractie van vandaag "Europe in the Air' te laten zijn.  Ook deze is nieuw dit jaar.  Onderweg stoppen we nog even in de stallen met de prachtige Clydesdale paarden.  Er is nu ook een veulentje, Aidan, wat we mogen bewonderen.

Europe in the Air is een "rit" langs bekende bezienswaardigheden in de landen, die ook hier in Busch Gardens vertegenwoordigd zijn.  Het is een prachtige film en je hebt door de speciale effecten echt het gevoel over al dat moois te vliegen.  We gaan van Ierland naar Stonehenge en Londen, dan naar Parijs en in Duitsland het Neuschwanstein kasteel.  In Italie "vliegen" we over de Amalfi kust en het Colisseum in Rome.  Allemaal erg leuk gedaan en ook leuk dat we, met uitzondering van het kasteel, dat alles ook in het echt hebben gezien.

Op weg naar de uitgang halen we de foto op en dan zit ons dagje Busch Gardens er weer op.  Het blijft een erg leuk park en voor mij op de tweede plaats van parken, die ik bezocht heb.  Disney staat natuurlijk met stip op nummer een!

De rit naar huis verloopt vlot.  Dichtbij Fredericksburg stoppen we bij een Chili's voor het avondeten.  Helaas treffen we een serveerster, die haar fooi eigenlijk niet verdient.  Haar medewerkers vangen haar fouten echter dubbel zo goed op, zodat we toch een fijne maaltijd hebben. 

Het eten bij Chili's is altijd goed.  Mijn garnalentaco's zijn werkelijk heerlijk en de rest is ook zeer tevreden.  Nadat we echter ook nog eens achter de rekening aan moeten gaan, want die serveerster laat zich gewoon niet zien, zijn we het er wel over eens dat dit de langzaamste Chili's was waar we ooit hebben gegeten.


Mooie zonsondergang onderweg

Het is lekker rustig op de I-95 en we schieten lekker op.  Als dat nu eens altijd zo was!  Net ten noorden van ons is het noodweer horen we op de radio.  Hier lijkt niets aan de hand te zijn tot we een flinke bliksemflits zien en opeens lijken de hemels zich te open.  In de stortregen rijden we de oprit op, maar Ricks auto staat in de garage.  Gelukkig is Katja zo lief zich kleddernat te laten regenen om die eruit te rijden en plaats te maken voor de van.

 Behalve Katja halen we het dus verder droog naar binnen.  Zo eindigt weer een leuk uitje met zijn allen.  Morgen is het Memorial Day, dus gelukkig nog een vrije dag met iedereen thuis voor de boeg!

Foto's van vandaag staan hier.

vrijdag, mei 25, 2012

Een erg zomerse dag

Gisteravond ging ik naar bed met de overtuiging dat ik Sharons core training klas ging doen. Bij het wakker worden sta ik echter met mezelf in tweestrijd. Gaandeweg gedurende de week zijn mijn schouders minder pijn gaan doen.

Nu wijt ik een groot deel daarvan aan het feit dat we nu een hogedrukgebied boven ons hoofd hebben hangen, maar ergens knaagt ook de mogelijkheid dat de vele schouderoefeningen, die we maandag tijdens personal training deden er ook wel iets mee te maken zouden kunnen hebben.

Sharon is dol op schouderoefeningen en heeft zelf dan ook prachtig gespierde schouders (nou ja, eigenlijk is ze helemaal prachtig gespierd, daar niet van). Ook tijdens de klas doet ze veel waar de schouders en nek bij betrokken worden. Ik overweeg dus: of de klas en ik pas de oefeningen aan, zodat mijn nek en schouders niet zo mee hoeven te doen, of zelf een routine bedenken zonder schouders.

Aangezien het mij toch altijd erg aan motivatie ontbreekt om in mijn eentje een gewichtenroutine te volbrengen, wordt het toch maar het eerste. En eigenlijk bevalt me dat heel goed, want voor iedere oefening is er wel een aanpassing te vinden.  Sharon heeft al gauw door dat ik mijn schouders wil ontzien en geeft me ook af en toe tips voor alternatieven.

Dat doet ze voor anderen ook en is wel het fijne van zo'n klein klasje. Bij de grotere sportscholen werken de trainers gewoon hun programma af en is er geen tijd om voor iedereen individueel iets anders te bedenken.

Na nog een half uur cardio op de crosstrainer vind ik het wel weer genoeg binnen zijn voor vandaag. De zon heeft zich inmiddels door de mistwolken gebrand en ik lijn Cosmo aan voor een wandeling door de buurt. Het fototoestel gaat mee, want ik moet nog een dagelijkse foto vinden voor het maandthema "Get outside".  Die vind ik in de vorm van een omgevallen paddestoel.  Door de nattigheid van de afgelopen week hebben heel wat paddestoelen wortel geschoten.



Op het Alles Amerika forum loopt een discussie over persoonlijke nummerplaten.  Virginia is de staat met de meesten daarvan, maar liefst 1 op de 6,18 auto's heeft er een las ik.  In onze buurt stikt het er ook van en ik besluit een paar foto's te nemen van voorbeelden.  Helaas vind ik vandaag geen echt inventieve, zoals de Virginia Tech fan, die ICHR4VT als nummerbord heeft.  Hieronder een paar foto's en ook van onze nummerborden.

Katja, die gisteravond pas na middernacht uit Blacksburg thuiskwam, en Kai zijn inmiddels ook op.  Katja heeft in Blacksburg gezien dat Panera's lekkere lemon chicken orzo soep terug is.  Die moeten we natuurlijk gaan halen.  Kai probeert hem ook maar begrijpt Katja en mijn liefde ervoor niet zo.

Naast Panera ligt Robeks en ik kan het niet laten een "Green V" te bestellen, sap van wortel, selderij en spinazie.   Katja bestelt een hazelnoot koffiedrankje.  Er werkt maar een meisje in de winkel en die heeft het buskruit niet uitgevonden.  Ze moet telkens vragen wat iemand ook weer zei en het duurt eeuwig voor ze de smoothies klaar heeft.

Grappig is nog dat er een beetje vreemde klant is.  Die stelt haar allerlei vragen, waaronder of de wortels (die winterpenen zijn) genetisch gemanipuleerd zijn.  Ze snapt er niets van en ik help hem maar uit de droom dat dit toch echt ook gewone wortels zijn, die wij in Europa in gerechten gebruiken.  Nou, zo groot had hij ze nog nooit gezien in de VS, zegt hij argwanend.  Tja, wij gekke Europeanen ook.

Eindelijk zijn wij aan de beurt en dan blijkt er niet genoeg selderij te zijn, want die heeft haar baas allemaal mee naar Viva Vienna genomen.  Dat is het jaarlijkse Memorial Day festival hier dat morgen begint.  Haar baas neemt niet op als ze hem belt, dus ik kies maar een ander drankje,  G Snap, met wortel, sinaasappelsap en gember. 

Het smaakt best lekker, maar echt tevreden ben ik toch niet.  Ik had echt zin in dat andere drankje.  Maar ja, ik had al betaald, dus iets anders proberen is ook niet verkeerd.  Alleen zit het me echt niet mee, want in de auto blijkt het dekseltje niet goed op de beker te zitten en het oranje spul vliegt alle kanten uit!  Lang leve de Resolve, die de vlekken gelukkig weer uit de beige kleden in de van haalt!

Het is heerlijk weer, heel warm, maar met een licht briesje wat wat verkoeling brengt.  Het deck ligt 's middags ook in de schaduw, wat fijn is op dagen als deze, wanneer het in de zon veel te warm en vochtig is.  Ik ga dus buiten de Washington Post lezen, iets wat wel in die krant mag, want al neem ik het me vaak voor, ik gun mezelf er nauwelijks de tijd voor.

Als de krant uit is, lees ik verder in mijn boek, een mysterie, die in de Provence speelt.  Tot het tijd is om met Katja naar Pro Nails 3 te gaan.  Gelukkig heb ik een afspraak gemaakt, want kennelijk wil iedereen voor het begin van het lange weekend mooie nagels.  Ik besluit eens heel andere kleuren te nemen, dus voor mijn handen kies ik, ter ere van het EK, oranje en voor mijn tenen blauwgroen.  Katja heeft roze en op haar tenen blauw.

Rick en Kai wachten ons al op bij thuiskomst, want we hebben een tafeltje bij Sweet Ginger gereserveerd.  Saskia zou eerst ook meegaan, maar werd uitgenodigd voor een feestje.  We hebben zo'n geluk met maar liefst vier goede Japanse restaurants in Vienna. 

Sweet Ginger is favoriet bij de mannen, want ze hebben ook Thaise en Chinese gerechten.  Katja en ik gaan natuurlijk voor de sashimi en sushi.  We delen een levende St. Jacobsschelp sashimi, die superlekker is.  Ook bestel ik een soft shell crab rol met verse soft shell crab.  Dat is een van mijn favoriete plaatselijke gerechten en nu in seizoen.  Een soft shell crab is een crab, waarvan de schaal nog niet hard is, waardoor je alles kunt eten.  Je moet ervan houden, maar Katja en ik zijn er dol op.

Levende schelpdieren


Viseitjes met kwarteleitjes

Morgen gaan we er met zijn allen op uit voor het lange weekend.  Ik las dat het dat in Nederland ook wordt.  Hier geen Pinksteren, maar Memorial Day, het wemelde vanavond al van de motoren voor Rolling Thunder zondag.  Allemaal een heel lekker zomers weekend toegewenst!

donderdag, mei 24, 2012

Warme rondleiding en lekker etentje

Omdat Rick al heel vroeg naar Washington is vertrokken, trommel ik Kai om half negen uit bed om me even bij de Metro af te zetten.  Natuurlijk heb ik hem dat gisteren al lief gevraagd, dus gedwee staat hij op. 

Het is al warm genoeg om zonder jas te gaan, maar ik neem voor de zekerheid wel een paraplu mee.  Aan het einde van de middag worden mogelijk onweersbuien verwacht en dat kunnen zulke stortregens zijn dat ik voorbereid wil zijn.  Alleen wel vervelend dat ding de hele dag mee te moeten slepen.

Ruim op tijd kom ik bij McPherson Square aan.  Daar liggen tegenwoordig altijd een aantal mensen te slapen, die volgens mij van Occupy zijn.  Die mogen niet in de tenten op het McPherson Plein slapen, maar kennelijk wel hier bij de metro, erg raar.  Vandaag ligt er ook een hond tussen hen in, waar een langslopende man zich over verbaast.  Het dier ligt gewoon te slapen, terwijl links en rechts metropassagiers langslopen.

A. en J. met wie ik vandaag heb afgesproken zijn ook lekker vroeg.  Dat is fijn, want zo kunnen we rustig de tijd voor alles nemen.  We worstelen ons door de schoolgroepen met rode, blauwe en gele t-shirts heen langs het Witte Huis.  Daarna zijn de monumenten aan de beurt, wat ik altijd een rondje noem, maar A. me verbetert dat het toch echt wel een "ronde" is!

A. en J. hebben geen geluk met de waterpartijen bij de monumenten, helaas.  Niet alleen zit er nog steeds geen water in de Reflecting Pool, maar ook de fonteinen bij het World War II Memorial staan uit.  Dat maakt dat monument wel wat minder mooi, vind ik.  Maar niets aan te doen, er zal wel een reden voor zijn.

Net als ik bij het Vietnam Memorial heb verteld dat er soms zelfs de as van veteranen wordt achtergelaten, zien we een metalen kistje staan.  Daarbij staat een brief dat dit de as is van de broer van degene, die het achter heeft gelaten.  Het was de wens van die broer om naar het Monument te worden gebracht.  Het is niet te bevatten hoe belangrijk dit monument voor de veteranen uit die oorlog is.

Bij het Lincoln Memorial maken J. en A. foto's, waarbij ze net doen of ze het Washington Monument omduwen.  Die moet iedere toerist natuurlijk hebben!  We lopen verder naar het Koreaanse Monument en daar worden we aangesproken door een veteraan uit die oorlog.

Hij vraagt waar we vandaan komen en vertelt dan dat hij in Korea en Vietnam heeft gevochten.  Korea noemt hij "hel" en hij is nu 81 en heeft gezondheidsproblemen door Agent Orange in Vietnam.  Erg, hoor!  Maar hij zegt dat de regering goed voor hem zorgt.  Het is ze maar geraden!

Hij vertelt ons ook nog wat weetjes over het Koreaanse Monument, die ik nog niet wist.  Daar ben ik hem zeker dankbaar voor, want die ga ik meenemen in mijn rondleidingen.  Hij deed duidelijk graag zijn verhaal en wij luisterden met interesse.  We bedanken hem en lopen verder.

Op mijn horloge zie ik dat we ruim voorlopen op mijn gewoonlijke programma.  We lopen dan ook goed door en ik vind het fijn om eens niet constant op de tijd te letten voor onze restaurantreservering.  Na langs het Tidal Basin en de drie monumenten daar te zijn gelopen, klimmen we weer naar boven naar de Old Ebbitt Grill.

Daar zijn we maar liefst een half uur "te vroeg" voor onze reservering en voor de verandering is het er nog niet zo druk.  We krijgen dus wel meteen een tafeltje.  Wetend dat ik vanavond wat zwaarder zal eten bestel ik de spinazie, aardbeien en geitenkaas salade.  Die is lekker licht, maar wel vullend genoeg.  De andere twee nemen de fettucini met kip waar ze ook goed over te spreken zijn.  Intussen verloopt de conversatie gemakkelijk en vermaken we ons met het kijken naar een groep dames van de Red Hat Society, die net voorbij loopt..

Omdat A. en J. duidelijk goede lopers zijn en we vroeg zijn, doen we vanmiddag de langere wandeling naar het Capitool.  Die loopt langs Ford's Theatre, waar Lincoln werd doodgeschoten, en door Chinatown met de Chinese boog.  Zo krijgen ze ook een andere buurt van de stad te zien.

Bij het Capitool werkt de senaat, dus het is er drukker dan de afgelopen paar keer dat ik er was.  Zoals altijd maakt dit gebouw ook indruk, vooral omdat het bekend is van de televisie.  Ook het Supreme Court is een mooi gebouw, maar niets gaat boven de "wauw factor" van de binnenkant van de Library of Congress.  Die is er iedere keer weer, ook voor mij trouwens nog.

We kijken dit keer ook naar de tentoonstellingen daar.  Een over Thomas Jeffersons bibliotheek en over Armeense schrijfkunst en aan de andere kant over het vroege Amerika.   Wat mij opvalt is niet eens zozeer de tentoonstellingen, maar ook hoe prachtig versiert de zalen waar ze in staan zijn.  Er zijn zoveel mooie schilderingen en details in dit gebouw!

Via de Mall langs de musea lopen we naar het Smithsonian metrostation.  A. en J. hebben nog puf om naar Arlington Cemetery te gaan, dus ik instrueer ze de blauwe lijn te nemen.  Zelf zeig ik na het afscheid nemen even neer op een bankje in de schaduw.  Hier op de Mall met aan de ene kant het Washington Monument en aan de andere kant het Capitool kan ik zo genieten.  Dit is toch ook wel echt helemaal "mijn" stad.

Rick heeft vandaag een conferentie in het W Hotel en daar hebben we na afloop afgesproken voor een drankje.  Het is echter pas kwart voor vier en Rick zal pas tegen half zes klaar zijn.  Ik pak mijn Kindle dus en ga wat zitten lezen.  Ik word een aantal keren onderbroken door mensen, die me vragen hun foto te nemen met of het Washington Monument of het Capitool op de achtergrond.  Vrijwel iedereen is van Oost Europese afkomst, kennelijk vakantie daar op het moment.

Tegen vijven besluit ik eens richting het hotel te lopen.  Dat is nog zo'n twintig minuten verderop, al zijn het maar een paar blokken.  Die zijn hier in Washington enorm groot.  Rick zegt klaar te zijn, dus ik ga alvast naar boven naar P.O.V., een bar op het dak met uitzicht over de stad. 

Van zijn sms verwachtte ik dat Rick er al zou zijn, maar dat is niet zo.  Ik vraag een tafeltje voor twee en sms naar Rick dat ik er al zit.  Hij blijkt met een zeer praatgrage ex-collega te zijn en werkt zijn weg langzaam naar boven.  Randy, die collega, is zo vriendelijk dat ik het hem niet kwalijk kan nemen.  Ik heb intussen wel al een heerlijk glas witte Sangria en ontzettend lekkere sushi tonijn besteld. 


Er komen nog wat andere collega's bij en we drinken en kletsen een uurtje.  Dan hebben Rick en ik een reservering bij Belga Cafe in Capitol Hill, ook een erg gezellige buurt, trouwens.  Vorige week werd me door de eigenaar Bart verzekerd dat hun tomaatjes met grijze garnalen (Hollandse garnalen) weer op het menu stonden en daar ben ik dus dol op!

We hebben geluk en kunnen vrijwel voor het restaurant parkeren.  Het terras zit vol, maar binnen is er een tafeltje voor ons.  Het menu stelt me echter teleur, want er staat geen tomaat met grijze garnalen op.  Als ik de serveerder ernaar vraag, zegt hij dat hij het de manager moet vragen.  Even later komt hij terug om te zeggen dat het niet kan.

Oei, daar word ik wel een beetje boos over, want Bart was best arrogant vorige week en deed alsof hij het raar vond dat ik ernaar vroeg.  We zijn hier nu min of meer speciaal voor dat gerecht.  Na even doorvragen blijken echter de garnaaltjes het probleem niet te zijn, maar het feit dat er geen tomaat voorhandig is. 

Dat kan mij natuurlijk niets schelen, tomaat kan ik hier ruimschoots krijgen.  Het gaat mij om die heerlijke garnaaltjes.  Ik vraag de serveerder (die afkomstig is uit een Zuid-Amerikaans land, heel aardig, maar verre van Belgisch, dus hij snapt niets van mijn passie) of er misschien een andere manier van bereiden is zonder tomaat, maar met veel garnaaltjes.  Het blijkt met advocado te kunnen en ik krijg me toch een lekker bord voorgeschoteld!  Als je het mij vraagt moet dat op het menu en niet de tomaat!

Na daarvan en een stukje van Ricks garnalenkroketjes gesmuld te hebben, komen de hoofdgerechten.  Ik heb een gerecht dat waarschijnlijk nooit in de Belgische keuken geserveerd is geweest: een tempura van soft shell crab (een stadium waarin je de crab helemaal op kunt eten, schaal en al) en gamba's met een heel lekere frisse salade van frisee en tomaten.  Werkelijk voortreffelijk bereid en Rick is ook heel tevreden met zijn eendenborst, die ook heel creatief wordt geserveerd.


Halverwege ons diner denk ik duidelijk Nederlands te horen bij een groep achter ons.  Als ik ze wat nader bekijk zie ik inderdaad een bekende.  Als wij klaar zijn groeten we hen allemaal even.  We worden uitgenodigd aan tafel, maar moeten helaas terug voor de kinderen.  Ik hoop dat we wel de EK wedstrijd op 9 juni met andere Nederlanders kunnen gaan zien.

Thuis moet Saskia opgehaald worden en spelen Rick en Kai Halo.  Katja is onderweg naar huis voor haar weekje hier.  Ik zal weer opgelucht zijn als ze heelhuids binnenloopt.  We hebben dit weekend, net als in Nederland, een lang weekend, dus de plannen daarvoor zijn al volop in de maak.

Foto's van vandaag staan hier.

woensdag, mei 23, 2012

Stormachtige dag

Al word ik toch weer helemaal in de knoop wakker, het voelt iets minder scherp allemaal dan gisteren.  De zon schijnt vrolijk en ik zoek de warmte op door op het deck ontbijt te eten.  Ik maak gepocheerde eieren met kaas en Tabasco, een van mijn favoriete ontbijten.  Daarbij twee koppen koffie, net gisteren op de radio gehoord dat dat gezond blijkt te zijn, en dan kan ik er weer tegenaan.

Met alle spierproblemen besluit ik vandaag maar alleen cardio te doen, al is het eigenlijk een gewichtendag.  Ik wil mijn spieren even rust geven.  Sowieso voel ik me erg moe van de pijn, dus besluit het een rustige dag te maken. 

Sharon gebruikt na de personal training weleens de foam rollers op mijn rug en benen.  Na het uur cardio besluit ik dat zelf eens te gaan proberen.  Het gaat wat onhandig, maar het helpt wel.  Zoveel zelfs dat ik er thuis meteen een van Amazon.com bestel.  Na de recensies gelezen te hebben wordt het deze.  Ik kan niet wachten tot hij aankomt!  Tot nu toe gebruikte ik altijd een tennisbal, maar dat is het toch niet helemaal.

Vorige week smulde ik van de Kookoo sandwich van Cafe Nemooneh en ik heb daar vandaag weer erge zin in.  Dit Iraanse cafe is ook een mekka voor mensen, die van bakhlava of pistaches houden, in welke categorie ik ook zeker val. Ze hebben bakhlava in alle smaken en maten en ook allerlei smaken pistaches.  Vandaag houd ik me in en bestel alleen de sandwich.  De Kookoo "omelet" zit zo vol groentes dat je het ei er niet eens in ziet!

Na de lunch gaan Kai en ik naar Safeway voor onze midweek boodschappen.  Zoals iedere week krijg ik een sms van Saskia met spullen, die zij nodig heeft.  Kai en ik besluiten vanavond ook taco's te eten en kopen daar de ingredienten voor.  Ze hebben lekkere verse pico de gallo, dus makkelijker kan het niet. 

Dan ben ik zo slaperig dat ik er over denk even te gaan liggen.  Het is echter heerlijk weer buiten, dus ik ga in mijn luie stoel daar zitten lezen.  De mooiste dreigende luchten komen langs en het dondert vervaarlijk in de verte, maar het blijft droog tot na zessen.  Arme Cosmo heeft het niet meer, want hij is nog steeds doodsbang voor onweer.  Vanmiddag moest hij het wel erg verduren, want het gedonder (letterlijk) begon al om drie uur!


Rick komt vroeg thuis en gaat nog even hardlopen.  Terwijl hij weg is, komt het onweer opeens recht boven ons.  Links en rechts bliksemt en dondert het.  Gelukkig was Rick zo slim om niet ver te gaan en hij komt dan ook gauw weer binnen.  Nu krijgen we de volle laag, het plenst zo hard dat de overkant wazig wordt, en grappig genoeg voel ik mijn schouders gewoon minder pijn gaan doen.  Zou het verbeelding zijn?  Ik denk het niet, het is te opvallend, maar het kan natuurlijk ook door de roller komen.

De taco's smaken prima en eindelijk eet Cosmo ook, want de stormen zijn weer vertrokken.  Ik hoop het morgen droog te houden, maar er is weer 40 procent kans op onweer.  Paraplu mee dus maar, koud zullen we het in ieder geval niet hebben, want het zal tegen de dertig graden worden.

dinsdag, mei 22, 2012

Fibrodagje

Met letterlijk alle spieren in de knoop word ik wakker.  Ik slik, ondanks dat ik weet dat het meestal niets doet, drie tabletten ibuprofen en probeer de slaap weer te vatten.  Dat gaat moeilijk, maar zin om op te staan heb ik ook niet.  Pas als Christine om negen uur belt kom ik in beweging.

Vandaag is Mallory's graduation van high school, een grote mijlpaal natuurlijk, ook al omdat zij hun enige kind is.  Ik vind het weer eens erg jammer dat ze zover weg wonen, anders waren wij er zeker bij geweest.  Het is onvoorstelbaar dat het al zover is!  Dat kleine meisje dat twaalf jaar geleden bevriend werd met Saskia is alweer bijna volwassen.

Na heel rustig mijn ontbijt te hebben gegeten maak ik aanstalten om naar de sportschool te gaan.  Als ik ergens geen zin in heb, maar ik weet dat het toch altijd weer een beetje helpt om te bewegen.  Bovendien is het weer even afleiding.  Sharon is er ook en we kletsen even over dit rare weer.  Het is warm en heel zwaar bewolkt, maar regent niet.

Het uur cardio gaat snel en helpt inderdaad de pijnen wel een beetje.  Ik heb vanavond het maandelijkse etentje met de Nederlandse dames en twijfel hard of ik me wel goed genoeg zal voelen te gaan.  Toch haal ik het dessert ervoor maar bij Whole Foods.

Eigenlijk had ik het plan om een soesjestoren te maken, want daarvan zag ik een foto op iemands Facebook pagina.  Maar met deze pijnen verander ik mijn plan en maak het mezelf makkelijk.  Ik koop een angelfoodcake, aardbeien en slagroom.  Dat is altijd een lekkere en lichte combinatie.  Als zelfs het kloppen van de slagroom me al bijna niet lukt, weet ik dat ik de juiste beslissing heb genomen.

Inmiddels schijnt de zon en om in beweging te blijven neem ik Cosmo mee voor een wandeling.  Kai heeft dat eerder vandaag al gedaan, maar Cosmo gaat altijd gewillig mee natuurlijk.  Het is zo vochtig dat ik na afloop gewoon druip!  Maar het is lekker genoeg om buiten te zitten, dus dat doen Kai en ik de rest van de middag.


Kai doet tegenover mij de Nederlandse Rosetta Stone

Tot de telefoon gaat om kwart voor vier en ik zie dat het Saskia's tandarts is.  Oeps!  Zij had om drie uur een afspraak, die ik straal vergeten ben!  Gelukkig kunnen we nog terecht en Saskia rijdt er zelf heen.

Langzaamaan begint ze goed te chaufferen en zij vindt het al goed genoeg om met een instructeur te gaan lessen.  Daarvoor vind ik het nog te vroeg, dan wil ik eerst echt goed verkeersinzicht zien, want meestal volgt op die professionele lessen meteen het rijbewijs, want die instructeur is ook gelijk de examinator.

Nog steeds twijfel ik of ik vanavond zal gaan.  Ik heb veel pijn en ben daar moe van, maar Rick spoort me aan toch een paar uurtjes te gaan.  Tenslotte vind ik het altijd heel gezellig en ik hoef me niet in te spannen.  Hij zal me dan om half negen op komen halen. 

Zo gezegd, zo gedaan en Rick zet me af bij K. met wie ik naar L. rijdt.  Daar kunnen we lekker buiten zitten, want de "beloofde" onweersbuien blijven uit.  Het wordt weer een gezellige avond en ik ben natuurlijk weer blij toch gegaan te zijn.  L. grilt lekker kip en biefstuk en daarbij hebben we allerlei salades.

Mijn dessert wordt ook goed ontvangen.  Het is dan ook heel licht en lekker en supermakkelijk natuurlijk.  MJ heeft zich veel meer uitgesloofd en een heerlijk taartje van slagroom, meringues en caramel gemaakt.  Daarvan eet Rick ook een stukje mee voor hij me mee terug naar huis neemt.   Straks gauw naar bed en dan hopelijk een veel betere dag morgen.

maandag, mei 21, 2012

Een date met mezelf

Gisteravond hadden we nog hoop dat het niet zou gebeuren, maar het weer is vannacht zoals voorspeld omgeslagen. Niet zozeer qua temperatuur, want ik kan Cosmo nog gewoon in korte mouwen uitlaten, maar het miezert. Zoals altijd met lage druk voel ik het meteen in mijn spieren en heb een flinke hoofdpijn bij het opstaan.

Wat ben ik weer blij dat ik Sharons personal training op het programma heb staan, anders was ik zo mijn bed weer ingedoken. Sporten is natuurlijk veel beter dan dat! Sharon heeft weer een aantal nieuwe oefeningen, geen week is hetzelfde met haar. Na het uur gewichten rekt en strekt zij mijn heupen en benen ook nog even goed. Daarna doe ik een half uur cardio en dat is wel weer voldoende sportschool voor vandaag.

Op weg naar huis ga ik nog even langs het postkantoor om een pakketje te versturen. Er staat een lange rij, want de US Postal Service lijdt telkens verlies en bezuinigt steeds meer op personeel.  Gelukkig verzend ik mijn pakketje binnen de VS en kan dus de heel handige machine gebruiken, die het weegt en de juiste frankering afdrukt.

Kai is inmiddels ook op en ik probeer hem over te halen met mij naar de film te gaan.  Hij heeft echter zin om te drummen en andere dingen thuis te doen.  Prima, dan zie ik mijn kans schoon om naar een film te gaan waar de rest van het gezin geen interesse in heeft. 

In Tysons Corner ga ik eerst lunchen bij Wasabi.  Hier heb ik jaren geleden een keertje gegeten en wil het al een tijdje weer doen.  Ik krijg een stoel aan de bar en voor mij langs op een lopende band komen allerlei lekkere sushi en bijgerechten.  Aan de kleur van de schoteltjes kun je de prijzen zien, die me alles meevallen.  Ik laat er een stel voorbijkomen voor ik kies.  Het worden een zalm en avocado rol en "tobiko" (viseitjes) en een heerlijke fruitsalade, allemaal heel vers.


Na de lunch is het tijd voor de film.  Ik heb al maanden uitgekeken naar "Best Exotic Marigold Hotel" na de eerste keer dat ik de voorfilm ervan zag.  Ik ben dol op Britse acteurs en films en dit verhaal leek me ook meteen erg leuk.  De bioscoop is heel rustig, maar ik ben dit keer niet de enige in de zaal.  Dat vind ik eerlijk gezegd wel zo gezellig.

De film is precies wat ik ervan verwachtte.  Lekker droge Britse humor, een romantisch verhaal, maar ook wel confronterend over oud worden en mooie beelden van India.  Maggie Smith steelt de show van Judy Dench in deze film, vind ik, maar beiden spelen goed.  Ik geef Kai en Rick wel gelijk dat zij er geen interesse in hadden, dit is te weinig actie voor hen, maar ik geniet.

Na afloop ga ik nog even naar de Gap, want de bermuda's, die ik vorige week kocht, zitten zo lekker dat ik er nog een paar andere kleuren van wil.  Die zijn perfect voor hete rondleidingen, want netjes, maar ook luchtig. 

Vorige week zag ik ook een leuk oranje topje bij The Limited en daar is nu een koop een topje krijg de tweede halve prijs promotie.  Dat oranje topje staat me niet, maar ik koop wel twee andere topjes, een blauwgroen en een roodoranje.  Behalve nog een leuke rok of jurk ben ik nu wel klaar voor de zomer.  Allemaal lekker felle kleuren zijn het, helemaal mijn smaak.

Omdat ik vandaag nog nauwelijks buiten ben geweest, heb ik mijn Foto van de Dag nog niet gemaakt.  Het thema is "Get Outside", namelijk.  Een van de tuinen hier in de buurt is prachtig en op het moment bloeien de rozen en irissen.  Met de regendruppels erop mooie onderwerpen voor mijn foto's

De regen is inmiddels ook weer opgehouden en de zon schijnt soms door de zeer wild uitziende wolken.  Zolang het donderdag maar mooi weer is, want dan is de volgende rondleiding.  Gelukkig lijkt het na woensdag minder regenachtig te worden. 

In ieder geval vind ik op zulke dagen de overdekte malls een heerlijke uitkomst.  Ik heb deze date met mezelf dan ook erg leuk gevonden en dat had ik een aantal jaren geleden nooit gedacht.  Rick was weer degene, die me hiertoe aanmoedigde, en dat waardeer ik erg in hem.

zondag, mei 20, 2012

Vakantieachtig weekend

Rick kan duidelijk beter tegen laat naar bed gaan, dan ik.  Om een uur of acht hoor ik hem al opstaan en zie hem vanuit mijn ooghoek in zijn hardloopkleding de kamer uitlopen.  Ik besluit mezelf vandaag een rustdag te geven.  Pas om kwart over negen verlaat ik ons gerieflijke bed.

Voor de tweede keer in even zoveel weken hebben we een wc papier crisis.  In alle vier de badkamers is er geen velletje meer te bekennen!  Ik besluit Safeway dus maar mijn eerste stop van de dag te maken, nog zelfs voor ik ontbijt eet. 

Met het pak rollen loop ik langs de Starbucks en kan het niet laten mezelf dan ook maar op een ontbijtwrap met spinazie en feta en een venti ijskoffie met caramelsyroop te trakteren.  Het is enorm druk, de barista's hebben hun handen vol, maar hebben duidelijk plezier in hun werk en maken met iedereen een praatje.

Rick heeft dezelfde gedachte gehad, maar dan bij de Starbucks in Vienna.  Samen eten we aan de decktafel.  Rick vertelt dat hij oog in oog heeft gestaan met een vos vanochtend.  Helaas had hij geen fototoestel mee, want het was een erg mooi exemplaar.  De vossen zullen nu ook wel jongen hebben, dus zullen we ze waarschijnlijk weer meer zien lopen.

Bij het Northern Virginia Massage Center wacht Roger me al op.  Zijn manier van masseren is veel minder hardhandig dan Laura's, maar toch helpt het goed.  Ik voel de knopen gewoon loskomen en dat is goed, want ik had weer flinke last van mijn nek en schouders.

Net als de massage klaar is sms-t Rick.  Katja, Kai en hij hebben honger en willen in Vienna gaan lunchen.  Prima!  Saskia heeft vannacht Alexandra te logeren gehad en kennelijk slecht geslapen, want ze is terug naar bed gegaan. 

De lunchkeuze valt na enig overleg, want er zijn zoveel mogelijkheden, op Noodles & Company.  Voornamelijk omdat we met dit lekkere weer buiten willen zitten.  Daarin zijn we niet de enigen en we moeten even wachten tot er een tafel vrijkomt.  Ik kies dit keer de Bangkok Curry met garnalen en Katja, zoals wel vaker, hetzelfde.  Kai neemt de Indonesian Peanut Saute met kip, die er ook lekker uitziet.  Rick haalt burrito's met Chipotle, want hij is niet zo'n Noodles fan.

Het is erg gezellig in Vienna.  Veel wandelaars, fietsers en mensen, die een ijsje komen halen bij een van de vele ijszaken.  Die zien er zo lekker uit dat we bij Plush Gelato, tegenover Noodles, een gelato gaan halen. 

Via Foursquare heb ik een coupon voor een gratis kinderijsje, wat twee bolletjes is.  Precies genoeg voor mij, ik neem koffie en citroen.  Katja neemt ook een kinderijsje en Rick en Kai grotere bakjes.  Het smaakt ontzettend lekker, vooral het citroenijs smaakt precies zoals ik het me van de ijssalon vroeger in Amersfoort herinner.


Al een tijdje ergeren Rick en ik ons aan de spinnen, die hun webben tussen onze horren en ramen van de family room hebben geweven.  Die ramen zijn hoog en van binnen kun je niet bij de buitenkant.  Nu worden ramen hier om de een of andere reden niet zo snel vies, maar van die webben willen we af. 

Rick klimt dus op de ladder en ik help hem de horren eraf te halen.  Daarna zet hij de hogedrukspuit op de ramen en weg zijn de webben.  Samen zetten we de horren er weer op en nu kunnen we weer helder naar buiten kijken. 

Natuurlijk is Flapjack nieuwsgierig

Na de rest van de middag lekker lui op het deck gezeten te hebben, gaan we met het hele gezin naar Coastal Flats voor een vroeg avondeten.  Hier verkopen ze bioscoopkaartjes met een flinke korting, dus die nemen we mee, want we willen The Avengers gaan zien.  Vanwege het mooie weer is het erg rustig in de mall, dus we denken ons niet te hoeven haasten.

We delen eerst de gevulde eieren als voorafje en ik bestel daarna een van hun verrukkelijke garnalencocktails.  Dat is een maaltijd op zichzelf en heerlijk licht en zomers.  Omdat we al kaartjes hebben (denken we) lopen we maar een kwartier voor de aanvang van de film de bioscoop binnen.  Helemaal verkeerd ingeschat, want The Avengers blijkt uitverkocht.

Niet getreurd, we willen ook allemaal Dark Shadows zien.  Johnny Depp is inderdaad hilarisch in deze film, maar ik weet eigenlijk niet goed wat ik ervan moet denken.  Het is een typische Tim Burton film, maar ik had op meer grapjes gehoopt. 

Zondag

Al om half acht komt Katja onze kamer binnen om afscheid te nemen.  Ze gaat weer voor een paar dagen terug naar Blacksburg, waar ze vanmiddag een "wild water" training heeft met het Rescue Squad.  Ze leren dan drenkelingen te redden uit snelstromend water.  Lijkt mij ook erg interessant.

Katja met haar groepje vandaag, zij is de enige vrouw
Rick en ik slapen nog wat uit en dan gaat hij voor een snel loopje, terwijl ik lui mijn email, Facebook en andere dingen online lees.  Dit alles lekker buiten op het deck, want over het weer dit weekend valt niets verkeerds te zeggen. 

Als Rick terug is rijden we naar Starbucks voor ons zondagse ontbijt.  We zijn inmiddels al oude bekenden daar en hoeven niet eens onze drankjes te noemen.  Voor mij een ijs"Americano", maar met extra espresso erin om het lekker sterk te maken. 

Al krantlezend eten we het buiten op.  Opeens slaakt Rick een kreet en ik ben blij dat ik niet in mijn groene stoel zit, als ik zie waar hij op wijst.  Er zit een grote groene spin in een keurig web vast aan de achterkant van mijn stoel.  Gauw probeer ik er een foto van te nemen, want zo'n mooi web zie je niet vaak. 

Helaas voor mevrouw Spin moet het ook weer stuk, want de oude kist, waar ze het web aan de andere kant bevestigd heeft, is helemaal verrot en wordt door Rick en Kai naar de stoep voor ons huis gedragen.  Daar zal hij met de grof vuil ophaal, die iedere week langskomt, worden opgehaald.  Opeens hebben we weer heel wat meer plaats op het deck, zo.

Rick vond ook nog een baby bidsprinkhaan

Na bij Safeway nog wat boodschappen gehaald te hebben, eten we lunch en vertrekken daarna naar Washington.  Rick heeft zich opgegeven voor de Tough Mudder race in september en die is tien mijl lang.  Ik verklaar hem eerlijk gezegd voor gek, maar hij gaat het met een team van maar liefst 35 mensen van zijn werk doen. 

Om te laten zien hoe lang tien mijl toch is, gaan we mijn rondleiding op de Mall lopen vanmiddag.  Het is heel druk in de stad, want er is van alles gaande, waaronder de Graduation van George Washington University op de Mall.  Toch vinden we makkelijk een plek op de parkeerplaats dichtbij het Jefferson Memorial.

We gaan de wandeling wel bijna helemaal andersom doen, dan wat ik meestal loop.  We beginnen bij het Jefferson en lopen dan langs de Mall en de musea naar het Capitol.  Het is heerlijk weer, al komen er zo af en toe wolkenvelden overdrijven.  Er is vrijwel geen luchtvochtigheid en er staat een verkoelende bries.  Bij het Capitool laat ik Rick de stopcontacten waar de verschillende nieuwsorganisaties gebruik van maken zien. 

Via Pennsylvania Avenue lopen we daarna naar het Witte Huis.  Onderweg komen we langs de nieuwe Parijse bakkerij Paul en daar wil ik al een tijd naar binnen.  Hun baguettes zien er allemaal heerlijk en echt Frans uit, maar we hebben natuurlijk al geluncht.  Dan zie ik dat ze mini croissantjes hebben, dus daar bestel ik er een van.  Het meisje achter de kassa geeft ons er drie, want ze moeten op.  Ze zijn werkelijk heerlijk, dus met zijn tweeen hebben we ze zo op!

Rick wil eens kijken bij een standbeeld/oorlogsmonument van General William Tecumseh Sherman op weg naar de achterkant van het Witte Huis.  Ik ben er ook benieuwd naar, want loop er altijd langs.  Tot mijn genoegen ontdek ik dat langs dit monument lopen een kortere weg naar het Witte Huis is, dan ik altijd loop.  Die ga ik voortaan nemen!

Dan beginnen we aan het rond"je" monumenten.  Ik vertel Rick toch wel veel dingen, die hij niet wist, merk ik.  Bij het Lincoln Memorial laat ik hem ook de plek waar Martin Luther King zijn speech hield zien.  Het Martin Luther King Jr. Memorial is zelfs helemaal nieuw voor Rick en we zijn het er over eens dat Dr. King er erg ongenaakbaar bijstaat met zijn armen over elkaar.  Het is niet mijn favoriete monument aan de Mall moet ik toegeven.

Na iets meer dan drie uur zijn we terug bij de auto. Het was voor mij ook weer erg leuk om dit met Rick te doen en ook heel anders, want met mijn klanten loop ik niet hand in hand, hi hi. We hebben wel iets minder dan mijn gewoonlijke rondleiding gelopen en daarom "maar" 7,5 mijl, ietsje meer dan 12 kilometer.  We hebben allebei enorme dorst, dus Rick stopt onderweg bij een 7-Eleven en daarna halen we avondeten bij Whole Foods.

Voor de komende dagen wordt regenachtig weer voorspeld, dus we willen nog even lekker barbecuen.  Het wordt kipsate met mais en gegrilde asperges.  Voor het eten maakt Rick een heel  zomerse Aperol spritz cocktail voor mij en hij geniet van een lekker Chimay biertje.  Het was weer een weekend met heel veel sterretjes!

DC foto's van vandaag staan hier.