Rondleiding en Katja's jeugdvriendin hier

Rick, Katja en Kai waren gisteravond tot ver na middernacht naar de bioscoop.  Ik heb ze niet thuis horen komen.  Ricks wekker gaat dus niet af om half zeven.  Saskia heeft ook gevraagd of ze mocht uitslapen, want haar examen begint pas later vandaag.  Kai heeft al toegezegd haar naar school te zullen brengen, want Rick en ik zijn daar niet voor thuis.  Het huis ligt dus nog in diepe rust, als ik opsta.

Terwijl ik ontbijt eet en koffie drink check ik het weerbericht, want het is bewolkt.  Ik heb helemaal geen zin om weer de hele dag voor niets een paraplu mee te dragen, dus gok het er maar op dat de 20% regenkans niet bij ons zal zijn.   Het is ook al lekker warm, maar wordt gelukkig niet zo heet en kleverig als gisteren.  Best lekker weer voor een rondleiding, dus.

Rick is inmiddels ook op en zet mij bij de metro af.  Ik ben blij nog een zitplaats te kunnen bemachtigen, want het is om de een of andere reden erg druk.  Rond kwart over negen kom ik bij McPherson Square aan, waar I. en haar ouders me al opwachten.

Omdat het bewolkt is en voor vanmiddag zon wordt voorspeld, stel ik voor de volgorde van de rondleiding vandaag om te keren.  Natuurlijk maakt dat voor hen niets uit, bedenk ik me later.  We lopen eerst via de Mall naar het Capitool.  Zo af en toe heb ik het gevoel dat onze regering nooit op zijn werk is, want noch boven de Senaat noch boven het Huis van Afgevaardigden wapperen de vlaggen als teken dat ze er zijn.

In de Library of Congress is het vrij rustig.  We bekijken de copie van de bibliotheek van Thomas Jefferson met een heel aantal van "zijn" boeken uit die tijd.  Waar ze die niet konden vinden staat er een standaard "boek" met titel.  Daarvan zijn er maar weinig, van de meeste exemplaren zijn de originelen nog aanwezig.   Zoals altijd maakt dit gebouw en vooral de grote leeszaal veel indruk.

We lopen verder langs de andere kant van het Capitool naar Pennsylvania Avenue.  Ik zie dat we nog ruim de tijd hebben voor de lunch, dus leid ze Chinatown in.  Ik vind het leuk die buurt te laten zien, want hier is het een echte stad met restaurants, winkels en drukte, maar niet vanwege grote groepen toeristen en schoolkinderen. 

Precies op tijd voor onze reservering zijn we bij de Old Ebbitt Grill.  Tony herkent mij al en grapt weer eens dat het mijn verjaardag is tegen de serveerder, die ons naar onze tafel leidt.  Voor het eerst krijgen we ook iemand, die ik al eerder als serveerder heb gehad.  Ik verbaas me er altijd over hoeveel personeel dit restaurant heeft.

I's ouders zijn avontuurlijke eters en bestellen de soft shell crab (nu ben ik eens benieuwd, wie van jullie zou ook zo'n voor jullie exotisch gerecht proberen?).  Ze vinden het duidelijk ook lekker, want de borden zijn leeg.  I. neemt pasta met kip, die ze volgens mij ook goed vindt smaken.  Ik neem mijn favoriete sandwich weer eens, de Norwegian.  Daar zit olijf cream cheese, arugula, tomaat, ui, gerookte zalm en ei op.  Een heerlijke combinatie vind ik het.

Na de lunch zetten we de tocht voort en gaan via de achterkant van het Witte Huis, waar we weer eens ver vanaf moeten blijven, want er iets gaande, naar de monumenten.  Het is bij de oorlogsmonumenten goed te zien dat het maandag Memorial Day was.  Overal staan kransen, bloemen en vlaggetjes.  Bij het Vietnam Memorial zie ik een enorme rij kransen op hun kant liggen, die werden kennelijk opgeruimd.  Ik vind het wel een beetje jammer dat we dit weekend Rolling Thunder hebben gemist.

Als we bij het Tidal Basin aankomen besluit ik op de hete dagen deze volgorde aan te houden voor de rondleiding.  Er is zoveel meer schaduw bij de monumenten en er waait een briesje van de rivier.  In de stad wordt het al gauw heel heet tussen de gebouwen.  Eureka!

Bij het Smithsonian metrostation nemen we afscheid.  Zij zijn vol lof en bedanken mij voor de leuke dag.  Dat vind ik nu iedere keer weer zo ontzettend leuk!  Ik geniet er net zoveel van en de dag vliegt altijd voorbij.  Het geeft me echt een warm gevoel om anderen zo'n fijne vakantiedag te bezorgen.

Gelukkig kan ik meteen zitten in de metrotrein.  Mijn rechterenkel speelde vandaag weer flink op, soms met scherpe pijnen.  Mijn Keen sandalen zitten verder heerlijk, geen blaren of wat ook, dus eindelijk heb ik een goed paar schoenen gevonden. 

Kai haalt me op van de metro, toch wel heel handig die rijdende kinderen.  Hij en ik gaan op het deck lezen.  Ik heb mijn boek bijna uit en wil de ontknoping lezen.  Het is intussen werkelijk perfect weer.  Weg vochtigheid, maar wel lekker warm.

Katja's goede vriendin Meghan, die ze al vanaf de vijfde klas kent, stopt vanavond hier op weg naar haar ouderlijk huis bij Philadelphia.  Rick en ik kennen Megs ouders ook goed en zij was vroeger kind aan huis bij ons.  Dit is ook Katja's laatste nacht thuis, dus de dames beraden zich waar ze willen eten.

De keuze valt op Chevy's.  Daar is Rick ook meteen voor te vinden, want die hebben tot acht uur "happy hour" met halve prijs margarita's.  We krijgen een tafeltje op het terras, want het is nog steeds fantastisch weer.  Ik smul van de vistaco's.  Dit is het enige restaurant dat ik weet dat zalm daarvoor gebruikt.  Werkelijk om letterlijk je vingers bij af te likken. 

Katja en Meghan gaan na het eten uit en Kai en Rick verdwijnen naar de basement om X-Box te spelen.  Ik ben lekker moe, in tegenstelling tot wat ik zo vaak voel "pijnlijk moe".  Een heel fijne dag was het vandaag weer, ik zou alleen wel willen weten wat mijn enkel zo pijnlijk maakt.

Foto's van vandaag staan hier.

PS: Om de een of andere reden laat Google/Blogger mij niet op mijn eigen blog reageren.  Ik zal dus morgen weer proberen de reacties van gisteren te beantwoorden.  Hopelijk is dit een tijdelijk iets.