Dag 7 Aruba: Eagle Beach en Pedernales

Mijn voornemen om om acht uur op te staan lukt alweer niet.  Pas om negen uur word ik wakker!  Het is onvoorstelbaar hoe lekker we hier allemaal slapen.  De rest van het gezin heeft het er ook over.

Zoals bijna iedere dag is Katja de enige, die langer uitslaapt.  Na ons ontbijt gaan Rick, Kai, Saskia en ik naar beneden naar Westin Workout.  Voor mij staat een half uur Max Capacity gepland.  Ik vind het de ideale manier om toch regelmatig een gewichtenroutine te voldoen.  De anderen doen verscheidene cardiomachines.

Rick en ik zijn nog niet naar Eagle Beach gewandeld en gaan dat na het sporten doen.  Dit strand heeft zo mogelijk nog fijner zand dan Palm Beach, waar wij aan logeren.  Dat maakt dat het zand bijna wit is en het water een diep turquoise.  Echt prachtig is het!  Dit is voor mij een van de mooiste stranden, die ik ooit heb bezocht.

Het is een lekkere, maar wel hete wandeling.  Zodra we terug bij het hotel zijn, springen we in het zwembad.  Heerlijk, dat koelt af!  De kinderen zijn er ook en we spelen een tijdje in het water.

Dan is het alweer lunchtijd!  Rick heeft een aantal dingen te doen bij Superfood en Aqua Windies en besluit bij de supermarkt saucijzenbroodjes als lunch te halen.  De kinderen en ik gaan voor de verandering bij Gilligan's, het strandrestaurant van het Radison hotel, eten

Voor dit restaurant ligt de "S.S. Minnow", de boot van de tv serie Gilligan's Island.  Daarnaast staat een paal met bordjes met afstanden naar diverse plaatsen.  Dit jaar is die paal vernieuwd.  Vroeger stonden er allerlei internationale bestemmingen op, maar nu ligt alles, met uitzondering van Caracas, in de VS en Canada.  Jammer!

Het restaurant is gezellig en heeft lekker eten.  Saskia en ik nemen de Caribische gegrilde kipsalade en die is heerlijk met ananas, tomaat en meer en een superlekkere dressing.  Katja neemt de bak met garnalen, die er ook lekker uitzien en Kai de hamburgers met Goudse kaas.  Het is allemaal erg smakelijk.

Na afloop hebben we nog een uurtje om te relaxen aan het water.  Ik ga eens lekker in de zee dobberen.  Die kleur van het water hier, daar kan ik gewoon geen genoeg van krijgen.  Sowieso is het allemaal zo kleurrijk.  Ik lig gewoon in het zand en laat de golven, als je ze al zo kunt noemen, over me heenspoelen.  Ik mijmer over een paar weken geleden in Rehoboth en wat een verschil met de flinke golven en toch best koude zee daar.

Rick is inmiddels ook terug en met onze duik- en snorkelspullen lopen we naar Unique Sports.  Daar zien we Nina weer, een Nederlandse duikinstructrice, die we de afgelopen jaren hebben leren kennen.  Zij heeft het een beetje gehad met het duiken, vandaar dat we haar nu pas zien.  Vorig jaar was ze er bijna iedere keer bij.

We gaan vandaag naar Pedernales, een olietanker, die tijdens de Tweede Wereldoorlog is gezonken.   Dit is een zoveel betere snorkelplek dan de Antilla waar we eerder deze week waren.  Ten eerste komen er geen snorkelboten (waarom is me een raadsel, maar ik klaag zeker niet), ten tweede ligt een groot deel van dit schip vlak aan de oppervlakte en zijn er heel veel meer vissen te bewonderen, dan bij Antilla. 

Als alle duikers van de boot zijn, springen Kai en ik het water in.  Er zijn nogal wat golven, maar we zwemmen zonder moeite naar het mooie deel van het wrak.   Het is enorm helder, veel helderder dan andere jaren.  Meteen zien we de mooie queen angels, vier zelfs.  Kai ontdekt ook een school baracuda's. 

Het is weer lekker ontspannen visjes kijken en ik vind het jammer als de duikers weer op de boot komen en wij dus ook terug moeten.  Ook de duikers zijn enthousiast.  Sommigen hebben een schildpad gezien (Kai en ik ook, maar net voor we het water in gingen, dus ik heb er geen foto van helaas).  Rick vond het zelfs zo mooi dat hij nog een keer wil voor we vertrekken, maar de meisjes willen liever naar een andere locatie.

Eenmaal weer aan land gaan we een drankje drinken bij Piet's Bar.  Tijdens onze eerste vakantie in Aruba tien jaar geleden gingen we hier regelmatig heen en Luz, een van de serveersters, werkt er nog steeds.  Ze begroet ons enthousiast en maakt heerlijke mojito's voor ons.  Ook bestellen we een portie van hun "Nederlandse" frietjes, die bezorgd worden met mayonnaise, pindasaus en ketchup, erg lekker!

De tijd voor onze restaurantreservering begint te dringen, dus we haasten ons terug naar het hotel.  Binnen het halve uur is iedereen klaar om te gaan, een waar record!  Met slecht verkeer en een verkeerde afslag door Rick komen we nog iets te laat aan bij Barefoot, maar ruim op tijd voor de zonsondergang.

We krijgen een tafel op het strand met prachtig zicht op alweer een heel mooie zonsondergang.  We hebben daar tot nu toe deze vakantie veel geluk mee.  Het is de perfecte combinatie van zon en wolken, die zoveel kleur geven. 

Dit is een nieuw restaurant voor ons en het gaat op het lijstje van "must do's".  Al is het alleen al om de mosterdsoep met zalmsnippers, die Rick en ik beiden als voorafje bestellen.  De kinderen hebben spijt dat zij het niet hebben genomen.  Ik neem, zoals wel vaker, twee voorafjes als hoofdgerecht.  De gerookte forel en de coquilles met gecaramelliseerde witlof, zo lekker allemaal!!

De kinderen hebben nog trek in een dessert.  Katja natuurlijk weer de chocolade mousse, Saskia de fruitsalade en Kai neemt de bananamisu.  Ik steel hapjes en die zijn heel erg lekker.  De bediening hier is ook erg attent en ik heb eigenlijk alleen maar goede dingen te schrijven over dit restaurant.  Na de vakantie moet ik van mezelf recensies schrijven op Trip Advisor!

We zijn vrij vroeg klaar met eten, dus Rick, Katja en ik gaan ons geluk beproeven in het casino van het hotel.  Rick geeft ons ieder $50 en we gaan black jack spelen tot het op is.  Minimum inzet is $5, dus het duurt lekker lang. 

Naast mij zit een heel aardige New Yorker, die zeer spraakzaam is.  Hij vertelt dat hij en zijn vrouw morgen hun vijfjarige huwelijksverjaardag vieren en vraagt om restaurant aanbevelingen.  Nou, daar heb ik er meer dan genoeg van, natuurlijk, waaronder Barefoot van vanavond. 

Intussen speel ik best goed, ik win wat en verlies wat, maar blijf zo'n beetje even.  Rick en Katja zijn niet zo gelukkig in het spel en na een uur hebben zij hun laatste chip verspeeld.  Eigenlijk vind ik dat wel prima, want nu kunnen we ook nog wat Olympische Spelen kijken.  Misschien hebben we de komende avonden nog tijd en zin om weer te gaan. 

Foto's van vandaag staan hier..