Dag 4 Aruba: Oranjestad en Antilla wrak

Net als ik eraan denk om op te staan, hoor ik een T-Mobile ringtoon door de kamer galmen.  Wie heeft die ringtoon, vraag ik me half slaapdronken af.  Rick en ik hebben hier in Aruba plaatselijke simkaarten, maar, omdat we toch bereikt willen kunnen worden door het thuisfront, heeft Rick mijn gewoonlijke kaart in mijn oude telefoon gedaan. 

Het blijkt de garage te zijn waar mijn van op het moment is voor reparaties.  Voor een paar honderd dollar meer kunnen ze mijn bumper weer zo goed als nieuw maken.  Ik vind dat wel fijn, want verder is de auto nog in prima staat met nauwelijks een krasje.

Rick en ik zijn dus klaarwakker, wel fijn zo vroeg.  Ik eet mijn laatste beschuit met filet Americain, want die is niet langer houdbaar.  Ik vind het nog steeds erg lekker, maar ga de rest van de vakantie ook andere dingen proberen.  Bovendien krijg ik in mijn eentje niet in drie ochtenden een heel bakje leeg, dus dat is wel een beetje zonde.

Er lijkt een soort routine te ontstaan deze vakantie.  Katja slaap uit, Rick gaat op het strand hardlopen en Kai, Saskia en ik verdwijnen naar Westin Workout.  Echt heel fijn dat dit hotel zo'n goed uitgeruste sportfaciliteit heeft.  Op mijn programma staat eerst een dubbele Max Capacity training, die ik met eigen bedachte oefeningen invul. 

Intussen zie ik het buiten steeds donkerder worden en niet veel later plenst het.  Arme Rick, die de hele lading water over zich heen krijgt!  Ook tijdens mijn 35 minuten cardio regent het nog.  Ik heb dus niet heel veel haast, want zwemmen in de regen lokt me niet.

Boven tref ik iedereen aan het computeren aan.  We besluiten om wat eerder naar Oranjestad te gaan dan gepland.  Inmiddels is het wel droog, maar nog bewolkt.  Het is ook wel goed voor Saskia, die heel erg verbrand is, om eens uit de zon te blijven.

Zo kunnen we ook even wat winkelen.  Ik wil namelijk graag een nieuwe Aruba honkbal pet, het enige wat mijn haar met de wind een beetje in bedwang houdt.  Saskia is ernstig verbrand en wil een zonnehoed.  Kai zoekt weer naar nummerborden van vorig jaar en de meisjes voor cadeautjes voor diverse vriendinnen.  We slagen voor dit alles meteen bij het marktje met souvenirkraampjes aan het water.

De zogenaamde mini-SD kaart, die Rick gisteren bij Blokker kocht, bleek dat niet te zijn.  Bij Lucky Electronics kopen we dus alsnog een SD kaartje voor Saskia's fototoestel.  Katja wil graag de "I love Aruba" bedel voor haar Pandora armband en die vinden we bij onze favoriete juwelier Gemani.  Ik zie alweer van alles moois, hopelijk gaan we er later deze vakantie nog eens heen. 

We hebben tijdens deze vakantie inmiddels allerlei tradities.  Een daarvan is lunchen bij het leuke restaurant Iguana Joe's.  We zijn vroeg, dus geen probleem om een tafel te krijgen.  Onze serveerder, Jorge, is zeer attent.  Kai en ik bestellen het Arubaanse gerecht Keshi Yena.  Dat bestaat uit een mengsel van kip, olijven en rozijnen met een korst Goudse kaas eroverheen.  Heel erg lekker is het!

Vanmiddag hebben Rick en de meisjes hun eerste duik met Unique Sports en Kai en ik gaan mee als snorkelers.  We zien weer allerlei bekenden, waaronder Adolfo, de "baas", en Alex, die de kapitein is vandaag.  We gaan naar het Antilla scheepswrak en als de duikers op weg zijn, springen Kai en ik erin om te gaan snorkelen.

Om ons heen liggen allemaal enorme boten, die ook snorkelers aan boord hadden.  Kai en ik vinden het echter saai.  Het zicht is slecht en door die andere boten met toeristen kunnen we niet eens bij de interessante achterkant van het schip komen.  We houden het na een half uurtje dan ook voor gezien.  Dit was vroeger een leuke snorkellocatie, maar na een storm een aantal jaren geleden niet meer. 

De duikers hebben wel het een en ander gezien.  Katja en Saskia een schildpad, die Rick heeft gemist.  Gisteren heeft hij die van Kai en mij ook al niet gezien.  Op de terugweg naar Palm Beach doen we dus, onder leiding van Alex, onze enorme best om schildpadden, die naar het oppervlak komen om te ademen, te vinden.

De ene na de andere lijkt wel boven te komen, maar Rick mist ze telkens.  Tot eindelijk de vijfde schildpad in Ricks vizier zwemt.  Een gejuich gaat op in de boot dat hij eindelijk ook een schildpad heeft gezien.  De stemming zit er altijd goed op deze duikboten. Vandaar dat het eigenlijk ook niets uitmaakt dat het snorkelen minder was.  De vele schildpadden op de terugweg maakten dat sowieso helemaal goed.

We worden aan de pier bij Bugaloe weer afgezet en gaan daar ook gelijk een cocktail drinken.  Voor mij een dirty martini, want ik ben niet van de zoete drankjes.  Rick neemt een Aruba Ariba, Katja een margarita en Kai een mojito. 

We willen eigenlijk een portie bitterballen bestellen, maar die zijn net op.  Dan maar een schotel met stukjes frikandel en kip nuggets.  Frikandel vind ik veel lekkerder dan bitterballen, dus helemaal goed.  Nu zijn ook net de bitterballen binnen, vertelt Suzanne, de serveerster.  Doe daar dan ook nog maar een portie van, antwoordt Rick.  Oei, mijn dieet is de deur uit vandaag, want een bitterbal kan ik niet weigeren!

Na nog even in het zwembad springen ga ik met de kinderen naar boven om ons klaar te maken voor het avondeten.  Rick blijft nog wat langer lezen.  De dagen vliegen wel weer voorbij!

De regen vanochtend is alweer lang vertrokken, al liggen er nog flinke plassen overal.  De zonsondergang belooft prachtig te worden, dus Rick en ik gaan hem op het strand bekijken.  We worden niet teleurgesteld en schieten heel mooie plaatjes.  Hand in hand lopen we terug naar het hotel.  We mijmeren erover hoe het zal zijn als de kinderen zijn uitgevlogen en wij met zijn tweeen hierheen zullen gaan.

Vanavond gaan we bij Taste of Belgium eten.  Dit restaurant is nieuw en wordt een nieuwe toevoeging aan ons lijstje met favorieten.  Ik ben helemaal enthousiast als ik een tomaat met grijze garnaaltjes op het menu zie staan, maar die hebben ze helaas op het moment niet.  Niet getreurd, genoeg ander lekkers te krijgen.

Rick, Kai en Katja doen zich intussen tegoed aan lekkere Belgische biertjes.  Ik ben meer een wijnmens en hun Sauvignon Blanc is ook erg lekker.  Katja en ik delen de tonijn tartaar en de kaas en viskroketjes, allemaal heerlijk!  Mijn "hoofdgerecht" wordt het voorafje van slakken, champignons, gerookte zalm, roomkaas en salade.  Het klinkt als een vreemde combinatie, maar is verrukkelijk! 

De bediening is ook heel attent.  Teddy is onze hoofdserveerster en vindt het leuk weer eens Nederlands te kunnen spreken.  Na het hoofdgerecht hebben Rick, Kai en Saskia nog ruimte voor dessert.  Katja en ik eigenlijk niet, maar we moeten gewoon de profiterolles proberen.  Laten die nu uitverkocht zijn!  Het moest gewoon zo zijn.  Een paar hapjes van Ricks Dame Blanche en Kai's Luikse wafel zijn genoeg voor mij.

Terug in het hotel overwegen we nog om naar het casino te gaan.  We zijn echter te slaperig en willen ook de Olympische Spelen nog kijken.  Dat laatste doen we dan ook tot de lichten uitgaan.

Foto's van vandaag staan hier.