Dag 6 Aruba: Parasailen en speedbootje

Ricks wekker gaat om acht uur en hij en de meisjes vertrekken niet veel later om een dubbele duik te gaan doen.  Kai en ik hebben niet zo'n haast, dus nemen onze tijd om te ontbijten.  Daarna ga ik een half uur cardio doen beneden.  Ik ben stiekem best trots op mezelf dat ik tot nu toe iedere dag gesport heb.

Kai en ik zouden eerst gaan snorkelen bij Mangel Halto, maar het is bewolkt en dan is snorkelen minder mooi.  We veranderen onze plannen dus en gaan kijken of we kunnen parasailen.  Bij het Aruba Watersports Center is dat meteen mogelijk.  We krijgen zelfs een prive boottochtje. 

We kunnen kiezen of we tandem of alleen naar boven willen.  Dat wordt alleen, zodat we foto's van elkaar kunnen maken.  Kai gaat eerst in het harnas en de kapitein, een Nederlander, die hier al 22 jaar woont, vertelt dat hij een kleine parachute heeft vastgemaakt, zodat we lekker veel wind zullen voelen. 

Gelukkig zijn we niet bang aangelegd, want hij zegt dat sommige mensen het griezelig vinden.  In dat geval kunnen we een handgebaar maken om naar beneden gehaald te worden, maar Kai en ik weten beiden dat we dat gebaar niet nodig gaan hebben.

Terwijl Kai boven zee hangt, klets ik met de twee mannen op de boot.  Emerson, de Arubaan, is net terug op het eiland na tien jaar in Amsterdam gewoond te hebben.  Hij ging het weer en het buiten zijn hier toch wel erg missen.  Ik kan het me helemaal voorstellen.

Als Kai weer veilig "geland" is, is het mijn beurt om op te stijgen.  Dat gaat prima en ik geniet van het uitzicht.  Vrijwel meteen zie ik twee schildpadden op het wateropvlak zwemmen om adem te halen.  Zo fantastisch vind ik dat altijd!  Niet veel later zie ik er nog een. 

Dan laten ze de parachute zo laag gaan dat mijn benen net door het water slepen.  Lekker verfrissend!  Veel te snel naar mijn smaak word ik alweer binnen gehaald.  Net voor ik weer bij de boot ben, zie ik nog een schildpad vlakbij.  Vier schildpadden tijdens dit ritje is volgens mij wel mijn record.  Kai had er drie gezien.

Weer terug aan land gaan we even aan het zwembad lezen.  Tegen enen lopen we naar Bugaloe om op de anderen te wachten, die meestal rond een uur van hun duik terugkomen.  Alleen vandaag niet en als ze er om half twee nog niet zijn, bestellen we maar een portie bitterballen, want onze magen rommelen.

Net als die wordt geserveerd is de duikboot er eindelijk.  Ze waren dit keer verder weg gegaan om te duiken,  dan gewoonlijk.  Gauw bestellen we ons eten en mijn gerookte zalmbroodje gaat er erg goed in! 

Vanmiddag willen we met een speedbootje gaan varen en die heb ik voor 15 uur, alweer bij Aruba Watersports, gereserveerd.  Ik had niet gedacht dat de lunch zo laat zou zijn en we halen het net.  Saskia heeft er net als vorig jaar geen zin in, dus we gaan met zijn vieren. 

We krijgen een geel bootje en Rick vaart bekwaam de volle zee op.  Daarna neemt Kai het over en die vindt het lekker heel hard te gaan.  Alleen zijn de golven vrij hoog, dus we dansen op en neer en mijn maag vindt dat minder. 

Katja gaat gelukkig wat langzamer en dat voelt beter.  Zelf "chauffeer" ik als een opoe, want ik wil kijken of er nog meer schildpadden te zien zijn (jammer genoeg niet).  Van mij hoeft dat heel snelle niet zo.  Het halve uur is in ieder geval zo om en we moeten de boot alweer terugbrengen.  We mogen van Marjolein, de eigenaresse, nog op de pedalboards oefenen, maar dat willen Katja en Kai liever een andere dag doen.

In het zwembad treffen we Saskia al lezend aan.  Kai en ik nemen de stoelen naast haar.  De sprong in het zwembad na de zoute zee is heerlijk!  Ik lees mijn Nederlandse tijdschriften en als ik ze uit heb, geef ik ze aan de Arubaanse dames bij de baddoekenhut.  Die zijn er heel dankbaar voor. Rick en Katja willen naar Superfood en Aqua Windies, dat laatste omdat Rick vergeten was een buisje voor Katja's duikregulator te bestellen. 

Terwijl ik aan het zwembad lig, speel ik wat Wordfeud en lees af en toe email op mijn telefoon.  Opeens zie ik een reactie op iets wat ik niet heb geschreven.  Ik ga naar Facebook en daar staat "Hey everyone this is Petra Engle, and she is the best mom and wife in the world!!".  Natuurlijk heb ik dat niet geschreven en als ik moet gissen komen Rick en Katja bovendrijven.  De reacties zijn heel leuk (dank aan Bea en Naomi voor de complimenten!) en natuurlijk heel lief van Katja. 
Vanavond hebben we een reservering bij ons favoriete zonsondergang restaurant, Flying Fishbone.  Dat ligt in Savaneta, zeker een half uur rijden verderop en het verkeer hier is op het moment slecht.  We wilden dus eigenlijk om kwart voor zes al op weg, maar dan is er nog geen spoor van Rick en Katja.

Het blijkt dat ze Aqua Windies niet eens gehaald hebben, want ze hebben de hele tijd in de file gestaan.  De tijd begint erg te dringen en gelukkig hebben ze al gedoucht.  Ik grijp hun nettere kleding en we gaan gauw naar beneden.  Katja en Rick verkleden zich snel in de auto en Katja doet gauw haar make-up in de toiletruimte van het restaurant.

We krijgen een tafel met schitterend uitzicht op de zonsondergang.  Ik heb met de jaren geleerd te vragen om een tafel aan de rechterkant van het restaurant en dat is vandaag helemaal gelukt.  De zonsondergang is weer erg mooi!  Tot nu toe hebben we veel geluk daarmee.

Na alle foto's daarmee is het tijd om te eten.  En mijn hemel, wat lekker is het allemaal!  Ik heb drie voorafjes besteld, maar dat was er eigenlijk een teveel.  Ik begin met een crab en appelsalade, die super smaakt.  Achteraf gezien had ik liever Katja's gerecht gehad, de sashimi van St. Jacobsschelpen.

Reden daarvoor is dat mijn tweede voorafje ook crabsalade heeft.  Het is het visbord met tonijn tartaar, garnalen, crabsalade en gerookte zalm.  Daar heb ik dan, omdat ik dacht dat er geen groente bij zou zijn (is er wel), de huissalade bij besteld.  Die is een maaltijd op zich!  Het is dus allemaal heerlijk, maar zulke grote porties!  De anderen vinden dat ook, dus dat moeten we onthouden.

Voor we aan het eten begonnen, maakten we ons lekker met het lezen van de lijst met desserts.  Na het eten hebben alleen Katja en Saskia daar nog plaats voor.  Ik neem een paar hapjes van Katja's pure chocolade mousse, die een van de lekkerste ooit is.  Dit blijft een zeer aan te raden restaurant, prachtig uitzicht, heerlijk eten en heel attente bediening.

Katja's chocolade mousse

Terug bij het hotel gaan Kai en Saskia op het strand wandelen om sterren te kijken.  Rick, Katja en ik gaan de laatste avond Olympische Spelen kijken.  Doordat we deze week op vakantie zijn, heb ik er minder van kunnen zien, dan ik zou willen. 

Maar ja, de keuze tv of lekker buiten zijn, niet zo moeilijk.  Ik merk trouwens goed dat ik de afgelopen maanden zoveel dagen in de hitte buiten heb doorgebracht.  Wat voor de anderen hier heel warm en vochtig aanvoelt, vind ik juist heerlijk.  Het lichaam went dus duidelijk aan hitte.

Foto's van vandaag staan hier.