Nog een paar dagen met een compleet gezin

Om vijf uur word ik gewekt door een vreemd geluid.  We hebben vannacht de ramen open gezet, omdat het een lekker koele nacht werd.  Met het gezang van de krekels vielen we (weliswaar ver na middernacht) in slaap. 

Gezang is het niet wat me wekt.  Eerder een geluid als een gillende vrouw of kind.  Gelukkig heb ik het al eerder gehoord en kan het meteen plaatsen.  Het is een roepende vos.  We zijn duidelijk weer terug in groen Virginia met alle (nacht)dieren, die ertussen wonen.

Helaas heeft het met mijn zware rugzak door de vliegvelden lopen zijn tol geeist van mijn nek en schouders.  Die zitten helemaal vast en ik heb een ernstige spanningshoofdpijn erdoor.  Daarmee kan ik niet weer in slaap komen.  Excedrin Migraine to the rescue!  Nog geen twintig minuten later is de pijn vrijwel weg en ik slaap nog tot half tien uit.

Alleen Saskia is eerder op dan ik.  Rick staat niet veel later op en we hebben natuurlijk niets in huis om te eten.  We hebben wel, om het ons makkelijk te maken, al een Peapod bestelling in aantocht later vandaag. 

In Margriet of Libelle las ik in het vliegtuig dat de meeste mensen meteen na aankomst thuis van een vakantie weer in de stress schieten om alles wat weer moet.  Specifiek boodschappen doen en het was- en strijkwerk werden genoemd.

Er werd aangeraden boodschappen te laten bezorgen.  Dat doen we dus helemaal goed.  Die was komt later vandaag wel en strijkwerk, wat is dat?  Ik geloof dat wij het wel door hebben hoe we, althans minder, stressen bij thuiskomst, als ik dat artikel zo naga. 

Ach jee, zonder ontbijt in huis "moeten" we wel naar Starbucks.  Daar worden we welkom thuis geheten door Tom en Dave, die hier iedere vrijdag tot en met zondag werken.  Ze weten onze favoriete drankjes ook.  Erbij bestel ik een spinazie wrap en Rick een kalkoenspek sandwich.

Mijn zomerkoffie is een venti ijs Americano met allerlei extra's, zoals weinig ijs, caramelsyroop en een beetje melk.  Dat ontlokt aan Tom de opmerking dat hij mijn Americano "of sorts" (of zoiets) klaar heeft voor mij.

Na het ontbijt neemt Rick mij naar het Tysons Corner Collision Center om de van op te halen.  Die ziet er goed als nieuw uit.  Nu maar hopen dat het weer even duurt voor iemand er weer krassen op maakt.  Rick rijdt verder naar zijn werk.  Hij heeft een zakenlunch in Maryland en komt daarna weer naar huis om ook wat uit te pakken.

Nu ik toch rijd, besluit ik ook meteen Cosmo op te halen.  Dat is aan de andere kant van Vienna en zo'n half uurtje rijden.  Cosmo is heel blij mij weer te zien en ruikt heerlijk, want hij heeft net een bad gehad.  Dat heeft ook allerlei plukken haar losgemaakt en op de parkeerplaats trek ik er zo ongeveer nog een halve Cosmo uit voor hij de van vol haren maakt.  Er zullen vast vogels zijn, die daar weer een lekker nestje van kunnen maken.

Inmiddels zijn Kai en Katja ook op en Kai gaat mee met mij naar Whole Foods om wat boodschappen en lunch te halen.  Katja geeft mij haar bestelling, sushi met bruine rijst, zalm en advocado.  Ik neem ook sushi, natuurlijk.  Kai kiest van de warme gerechten "bar".

Vanochtend reden we langs het zwembad en Rick drukte me op mijn hart om daar vanmiddag heen te gaan.  Ik betwijfelde dat ik daar tijd voor zou hebben met alles wat gedaan moest worden.  Rick zei dat hij boos zou zijn als ik niet zou gaan.  Hij kent mij beter, dan ik mijzelf, want ik ga anders maar door op zo'n dag om vervolgens 's avonds en 's nachts het met pijn te bekopen.

Wat heel erg helpt is Saskia's verrassing om niet alleen haar eigen, maar ook Ricks en mijn was op te vouwen!  Zo ontzettend lief, want daardoor mag ik van mezelf om twee uur richting zwembad gaan.  Het is lekker warm en het water verfrissend.  Ik besluit een kilometer te gaan zwemmen, want ik heb vandaag nog niets aan sporten gedaan.

Een heerlijk verfrissende duik

Dan voel ik de late avond en korte nacht toch wel, want na 850 meter kan ik echt niet meer.  Heel ongewoon voor mij.  Ik besluit de resterende zes baantjes later te zwemmen en ga op een ligstoel met mijn meegebrachte Nederlandse tijdschriften rustig lezen. 

Chris, die deze zomer meer dan honderd mijl heeft gezwommen, komt nog even kletsen.  Twee van haar vier dochters gaan ook naar college en net als Katja en Kai dit weekend terug.  Wat is deze zomer voorbij gevlogen en de college jaren ook, daar zijn we het over eens.  Kai begint alweer aan zijn een na laatste jaar en Katja zal eind dit jaar natuurlijk "graduaten". 

Na de resterende zes baantjes te hebben gezwommen, zodat ik echt kan zeggen de kilometer volgemaakt te hebben, ga ik huiswaarts.  Rick komt ook net thuis en we zijn allemaal heel moe.  We bestellen kabobs van Friends en eten ze buiten op.  Zo lijkt het wel een barbecue, alleen hoefde Rick er niets voor te doen. 

Behalve Katja en Kai zullen we hem na dit weekend ook weer moeten missen

De warme turquoise zee in Aruba lijkt (en is natuurlijk) alweer mijlenverweg, maar ik geniet nog na met de foto's van gisteren.  Het is echter ook wel weer heel erg lekker om thuis te zijn.  Het groene van Vienna is weer prachtig na het woestijnachtige van het eiland.

De laatste Aruba foto's van gisteren staan hier.