Europese ambassades en Moederdag

Zaterdag

Rick staat om een uur of kwart voor negen op en ik denk nog een kwartiertje te blijven liggen, want we willen op tijd naar de Shortcut to Europe.  Een heel aantal Europese ambassade openen hun deuren vandaag voor het publiek en vorige week zagen we al dat deze open dagen heel populair zijn. 

Als ik mijn ogen weer opendoe is het tot mijn ontzetting al tegen tienen!  Wij wilden om tien uur in Washington zijn.  Gauw sta ik op.  Ik vraag Rick waarom hij mij niet heeft gewekt en hij antwoordt dat hij dacht dat ik mijn slaap wel nodig zou hebben.  Datzelfde zou ik bij hem ook gedacht hebben, dus vooruit.

De koffie staat wel al klaar en ik eet gauw ontbijt en duik dan de douche in.  Een kwartiertje later ben ik klaar om te gaan, volgens Rick de snelste vrouw ooit.  We rijden naar de stad en dan begint de zoektocht naar een parkeerplaats.  Intussen zien we heel lange rijen bij de ambassades.  Het is al na elven als Rick het opgeeft en mij afzet en zelf naar de parkeergarage waar we vorige week parkeerden rijdt.

Als eerste sluit ik aan bij de rij voor de ambassade van Estland.  Die gaat vrij snel en het is een mooi oud gebouwtje.  Ook zijn de mederwerksters in kleurrijk kostuum gekleed.  Verder is hier niet veel te beleven, dus ik sta ook weer gauw buien. 

De volgende lange rij is de voor de Griekse ambassade.  Aan de overkant zie ik de ambassade van Luxemburg met geen rij, wat me doet denken dat daar niet veel interessants te zien is.  Ierland, ook aan de overkant, heeft daarentegen net zo'n lange rij als Griekenland.  Na even overleg met mezelf besluit ik toch maar in de Griekse rij te blijven staan.

Die gaat maar heel langzaam en tegen de tijd dat Rick de auto geparkeerd heeft ben ik nog maar een paar meter opgeschoten.  Mensen, die uit de ambassade komen, zeggen allemaal dat het zeer de moeite waard is.  Dan blijven we dus maar wachten, want ook de andere ambassades hebben lange rijen. 

Dit is duidelijk een heel populair evenement!  Zo vaak hoor ik mensen uit Europa zeggen dat Amerikanen enkel in hun eigen land geinteresseerd zijn en in mijn ervaring is dat niet het geval.  Men is juist altijd zeer geinteresseerd en lovend over Europa.

Na een groepje kinderen Griekse dansen te zien doen en ongeveer een uur wachten lopen we eindelijk de ambassade binnen.  Hier wordt het meteen duidelijk waarom we zo lang wachtten.  Overal staat iedereen stil om dansen te bekijken. 

Wij wormen ons een weg naar het eten wat inderdaad erg lekker is.  Er is tzatziki, verschillende smaken olijfolie, een soort baklava zonder noten (ik ben de naam vergeten) en een superlekker bakje met Griekse yoghurt en kersensaus.  Ik had flinke trek bij binnenkomst en nu heb ik mijn lunch wel bij elkaar.

We hebben geen zin in de rij bij de Ierse ambassade, maar kijken wel naar de Ierse dans, die buiten wordt opgevoerd.  Hetzelfde geldt voor de Roemeense ambassade er praktisch naast. Ook hier wordt er in kostuum gedanst.  Ik vraag me af hoe vaak deze dansen in de landen zelf nog opgevoerd worden. Het doet me opeens denken aan de klompendans in Holland, Michigan, die wij nooit eerder in Nederland hebben gezien.

Een heel stuk verderop de heuvel op, puf puf, want het is ontzettend vochtig en warm, komen we bij de Britse ambassade aan.  Het zou volgens het verhaal de hele dag regenen vandaag en in plaats daarvan schijnt de zon, dus we klagen niet over de vochtigheid.  Wel nemen we meteen het ons aangereikte waterflesje aan.

Rick heeft nog trek en bestelt een "banger" sandwich.  Daar neem ik ook een hapje van, maar ik heb verder geen zin in het zware eten dat ze hier hebben.  Ook niet gratis, overigens, terwijl de andere ambassades niets vragen voor hun hapjes.  Rick heeft iets met de Britten, omdat hij in Londen gewoond heeft, maar zelfs hij moet toegeven dat andere ambassades veel gastvrijer lijken.

De Belgische ambassade is de volgende op ons lijstje.  Ook hier staat weer een enorme rij, maar die gaat vrij snel.  De man voor ons vertelt ons dat hij van verscheidene mensen gehoord heeft dat de Nederlandse ambassade de meeste indruk maakte.  

Wij hebben er bewust gekozen daar niet heen te gaan, omdat we die al kennen.  De Nederlandse ambassade ligt ook wel een flink stuk uit de route.  Later hoor ik dat het er ook flink druk was en de verse stroopwafels en poffertjes gretig aftrek vonden.  Misschien toch maar op ons lijstje zetten volgend jaar.

 

Belgische ambassadeur's kantoor

 

Als we dichter bij het Belgische ambassadegebouw komen wordt ons verteld dat ze geen bier meer hebben.  Maakt ons niet uit en de anderen in de rij duidelijk ook niet, want niemand keert om.  Er is een meer dan levensgrote Smurf, natuurlijk een Belgisch produkt, met wie iedereen foto's kan nemen.

Rick en ik zijn het er over eens dat we deze rondleiding na Australie vorige week de best georganiseerde vinden.  We krijgen een doosje met Guylian chocolaatjes aangereikt, leren over het Belgische leger en hun station op Antarctica en nog veel meer.  Het gaat allemaal veel beter en sneller dan in de Griekse ambassade.  Ook Le Pain Quotidien, de succesvolle Belgische bakkerij, is erbij.

Het bier is dus op, maar we zien wel waar we er meer van kunnen vinden op een lijstje van restaurants dat er hangt.  We besluiten dan ook vanavond Belgisch te gaan eten.  De vrijwilligers hier zijn voornamelijk Vlamingen en ik spreek regelmatig Nederlands.  Al met al vonden wij het hier in "Belgie" allemaal heel erg goed en interessant gedaan en ook vriendelijke mensen, allemaal bereid tot een praatje.

Voor we naar buiten gaan doen we onze regenjassen aan en paraplu's op, want voor het eerst vandaag regent het.  Echt onvoorstelbaar hoeveel geluk we hebben gehad met het weer vandaag.  Wij verwachtten de hele dag kleddernat rond te lopen, maar zelfs dit buitje is valt erg mee.

Tegen de tijd dat we bij de Finse ambassade aankomen is het alweer droog.  Dit wordt onze laatste stop vandaag.  Deze ambassade heeft heel bijzondere architectuur.  Er groeien planten aan de muren  buiten en duidelijk wil men die over de hele muur doen groeien.  Ook binnen is het een duidelijk eco-omgeving, alles hout, veel licht en originele architectuur.

 

De Finse ambassade van buiten

 

Tot onze verbazing zien we opeens de Kerstman rondlopen.  Ook lopen de medewerkers met t-shirts, die zeggen dat Rovaniemi het officiele oord van Santa Claus is.  Een zoektocht op het internet wijst uit dat dat inderdaad zo is.  Rovaniemi ligt in Lapland, een bestemming nog hoog op mijn wenslijst (die trouwens heel lang is).

 

 

Prachtig Laps kostuum

Er zijn hier ook weer allerlei hapjes te proeven. Mooi vind ik ook de kleurrijke kostuums.  Volgens mij zijn die uit Lapland, maar dat wordt niet uitgelegd.

Net voor vieren zijn we ook klaar met deze ambassade.  Vier uur is het einde van de Open House, dus Finland was ons laatste bezoek.  We lopen de heuvel af naar waar Rick heeft geparkeerd.  Onderweg komen we nog langs een heel aantal interessante ambassades, bijvoorbeeld van Turkije en Mexico, maar ook van kleine landjes, zoals de Marshall Islands.  Het heet niet voor niets Embassy Row.

Het loopt tegen vijven en gaan een restaurant opzoeken.  Onze keuze is vanavond op Et Voila gevallen.  Alleen is het hier om vijf uur nog uitgestorven, bovendien hebben zij geen tapbier.

Rick heeft daar juist veel zin in, dus we reserveren hier een tafeltje voor zes uur en lopen naar Sur La Place aan de overkant.  Dit restaurant serveert Belgische gerechten, maar heeft geen Belgische eigenaren (zij zijn Arabisch), en tot Ricks vreugde zijn er vier Belgische bieren aan tap. 

Rick zou hier ook wel willen eten, maar ik vind het menu bij Et Voila veel lekkerder.  Hier staan voornamelijk mosselen op en die heb ik gisteravond ook al gegeten.  Na van een biertje genoten te hebben, lopen we dus terug naar de overkant.

Bij Et Voila is het inmiddels gezellig druk en krijgen we meteen een tafeltje.  Ik bestel gerookte forel met linzen als voorafje, dat erg lekker is. Rick heeft erwtensoep en vindt die duidelijk prima.

Hoofdgerecht voor mij is de special van soft shell crabs.  Dat is een plaatselijke lekkernij, krabben gevist in de Chesapeake Baai, die nog geen harde schaal hebben. Het is een van mijn favoriete gerechten en ik kan het niet nalaten het te bestellen als het op het menu staat.

Op weg naar huis regent het weer, maar zien we ook een prachtige regenboog.   Saskia moest vanavond werken, dus alleen de huisdieren zijn thuis.  Cosmo heeft zich te goed gedaan aan het katteneten dat Saskia niet heeft weggelegd.  Hopelijk krijgt hij daar vannacht geen last van.

Zondag

Geen verslapen dit keer, integendeel ik ben om onverklaarbare redenen om half zes klaar wakker!  Rick ligt nog in diepe rust, dus ik draai me nog een aantal keren om, maar sta dan op.  Het is schitterend zonnig weer, maar een heel stuk koeler dan gisteren.  We schijnen vannacht zelfs het laagste temperatuur ooit record voor deze datum te kunnen gaan verbreken!

Als Rick ook weer in het land der levenden is, gaan we naar Starbucks voor ons wekelijkse ontbijt.  De barrista daar is niet een van de snuggerste en vergeet onze halve bestelling.  Gelukkig bemerkt de manager dat en Rick krijgt een bon voor een gratis koffie.  Vorige week kreeg hij die ook al doordat deze zelfde jongen een fout maakte.

Zoals altijd wordt ook onze naam gevraagd om op de kop met ons drankje te schrijven.  Ik heb voor deze barrista mijn naam al herhaalde malen gespeld, dus als hij het zonder te vragen hoe het te spellen opschrijft, denk ik dat hij die spelling nu dan wel kent.  Thuis zie ik dat hij van Petra "Pay Check" maakte, we lachen er hartelijk om! 

Rick en Saskia verwennen me flink.  Ze geven me leuke kaarten en van Rick krijg ik een cadeaubon voor Tysons Corner.  Hij weet dat ik graag wat nieuwe kleren wil kopen, dus helemaal perfect!  Gisteravond werd er ook al een prachtig boeket tulpen van Rick bezorgd.

Saskia geeft me een schattige magneet met een foto van ons tweetjes, toen zij een jaar of zes was, en een wijnglas beschilderd met "It's five o'clock somewhere".  Ze kent haar moeder goed!

Dan is het toch weer tijd voor mij om te gaan sporten.  Ik zou deze Moederdag graag vrij daarvan nemen, maar met dit koelere weer voel ik mijn spieren ook weer flink.  Het is zaak die weer wat losser te krijgen.  Met mijn weer leuke boek gaat het uur cardio gelukkig lekker snel.

Saskia moet vanavond weer werken en gaat daarom gezellig mee lunchen.  Mijn keuze is Le Pain Quotidien.  Daarmee ben ik niet de enige moeder en we moeten even op een tafeltje wachten.  Mijn keuze aan eten heb ik al gemaakt: de overheerlijke linzensalade.  Iedere lekkere hap heb ik bovendien het gevoel een hele berg vitamines binnen te krijgen.

De rest van de middag ga ik uit de wind voor het huis mijn boek verder lezen.  Halverwege de middag belt Kai om mij een fijne moederdag te wensen.  Hij komt net met vrienden terug van een weekend in Belgie.  Ze hebben onder anderen Brussel en Gent bezocht.

Niet lang na Kai krijg ik Katja aan de lijn.  Het is ook weer fijn haar stem te horen, want het gros van onze communicaties gebeurt via sms of Facebook chat.  Ik moet toegeven dat ik die twee vandaag flink mis.  Gelukkig zullen we over ongeveer een maand weer even allemaal bij elkaar zijn.

Tot slot van deze fijne Moederdag neemt Rick mij mee naar Sushi Yoshi.  Hij weet dat je mij geen groter plezier kan doen dan met een lekker bord vol sushi en sashimi!  Daarna wordt het lekker bankhangen en maken we ons klaar voor een drukke week.  Dit weekend was er in ieder geval weer een met een flinke ster.

 

Mijn moederdagmaal met allerlei exotisch, precies zoals ik het lekker vind!