Zaterdag
Rick en ik zijn vroeg uit de veren en Katja kennelijk ook want zij sms-t haar nieuwe adres al om kwart voor acht. We pakken in en doen Zorro in zijn kattendrager en vertrekken net na negenen richting Roanoke.
Zorro protesteert het eerste stuk met een heel zielig miauwtje tegen zijn gevangenschap. Na een tijdje op de snelweg wordt hij echter rustig en zie ik hem zo af en toe wegdommelen. Duidelijk heeft hij zich in zijn lot geschikt.
Het weer is wat somber met af en toe lichte regen en het verkeer licht. Bij Front Royal rijden we even door de drive thru van Starbucks voor een Americano (voor mij) en een hazelnoot latte (voor Rick). Daarmee kunnen we er de hele rest van de rit tegenaan.
Roanoke is zo'n zestig kilometer dichterbij dan Blacksburg en we kunnen er met een tank benzine heen. Op de I-81 wordt het beter weer en eenmaal bij Roanoke is het droog en warm.
Watertoren met appels in Mount Jackson, Virginia
De Shenandoah Vallei is altijd zo mooi met al zijn typische boerderijen
We hebben hier een U-Haul truck gehuurd en ik zet Rick bij die locatie af. Zelf rijd ik door naar Katja's nieuwe onderkomen. Ze heeft een appartementje gehuurd met een vriendin in een groot oud bakstenen huis. De buurt, Grandin Village, waar ze gaat wonen ziet er erg leuk uit met allerlei kleine winkeltjes en restaurants.
Katja's gedeelte is links van het raam op de beneden verdieping
Het is even zoeken naar het juiste nummer huis, want dat staat op vier bloempotten voor het huis en valt me eerst niet op. Eenmaal gevonden parkeer ik de van aan de overkant en draag Zorro mee de veranda op.
Alleen zie ik daar twee voordeuren een met een 1 en een met een 2. Ik sms Katja welke ik moet hebben. Het blijkt nummer 1 te zijn. Dit grote huis is in vier appartementen opgedeeld. Ieder met twee slaapkamers, een keuken, eetkamer en woonkamer. Katja en Megan, haar huisgenote, hebben de afgelopen week al geverfd en het ziet er vrolijk en licht uit.
De keuken (vrolijk geel geverfd, al zie je dat niet goed op de foto)
Eetkamer
De woonkamer, blauw net als bij ons thuis
Rick is inmiddels ook gearriveerd met de enorme vrachtwagen. Dat ding is moeilijk te maneuvreren, maar gelukkig is er ruim parkeergelegenheid langs de straat. Katja wil een muur in haar slaapkamer nog even afverven en Rick gaat haar daarmee helpen. Terwijl zij daarmee bezig zijn, maak ik Zorro's kattenbak klaar en geef hem water. Daarna sleep ik alles wat Katja alvast in haar auto mee heeft genomen naar binnen.
Nog even doorverven, in zeegroene kleuren, die Katja aan Aruba doen denken
Een buurman zit mij vanaf de veranda van Katja's buurhuis gade te slaan. Als ik de laatste lading naar binnen draag, biedt hij aan mij te helpen. Misschien kreeg hij medelijden omdat ik er inmiddels zo bezweet uitzie. Erg aardig aangeboden, maar ik ben dus net klaar.
Dan is het al ruim lunchtijd geweest en weet Katja een deli waar we op weg naar Blacksburg kunnen lunchen. Bij McAllister's halen we sandwiches, voor mij een pita gevuld met groentes en kaas. We eten het buiten op hun terrasje op, want het is zulk lekker weer (zolang je niet met zware spullen loopt te zeulen).
Katja komt met mij mee in de van en Rick volgt ons met de Uhaul. Katja heeft het meeste in haar oude huis gelukkig al ingepakt. Haar goede vriend Wes komt helpen en dat is heel fijn, want we schieten goed op zo.
Terwijl de mannen de UHaul met het grote spul vullen, pakt Katja de laatste dingen in en ik doe de kleinere dingen in de van. Na afloop heb ik volgens Fitbit 35 trappen gelopen! Het is ook minstens dertig graden en we hebben het alle vier snikheet.
Na iets meer dan anderhalf uur is alles ingepakt. De Uhaul en de van zitten tot de nok vol en Wes heeft ook nog een paar dingen in zijn auto. Met de jaren heeft Katja aardig wat spullen verzamelt hier!
Bijna klaar!
Met een zucht van verlichting, want ze had het helemaal gehad met de nieuwe bewoonsters van dast huis, die tot diep in de nacht feestten en drugs deden, trekt Katja de deur van haar Blacksburg huis voor de laatste keer achter zich dicht. Na vijf jaar verlaat ze dit stadje dus ook, een beetje een nostalgisch gevoel geeft dat wel. Haar Virginia Tech jaren zijn nu voorgoed voorbij.
Bij de 7-Eleven halen we drankjes om de dorst te lessen na al dat sjouwen. Katja rijdt met Wes mee naar Roanoke en wij volgen hem. Het is net na zessen als we weer bij het nieuwe verblijf aankomen. Intussen heeft Katja's huisgenote haar spullen ook gebracht.
De Uhaul moet voor zeven uur teruggebracht, dus we laden alles gauw uit op het gazon en ik breng de dingen uit de van naar binnen. Ik had het vandaag zeker niet nodig om te sporten, verhuizen is een energie verbrandende bezigheid!
We laten het aan Wes en Katja over de rest van de spullen naar binnen te dragen. Ik volg Rick op weg naar het Uhaul kantoor zo'n twintig minuten voor sluitingstijd. Alleen komen we halverwege voor dichte spoorbomen te staan terwijl er een ellenlange, heel langzaam rijdende kooltrein voorbij komt.
Hij blijft maar komen, die trein!
Er lijkt geen einde aan te komen en we zien de tijd wegtikken. Maar Rick kan geen kant uit met dat bakbeest van een truck, dus omdraaien is geen optie. Gelukkig zien we eindelijk het einde van de trein. Twee minuten voor de Uhaul dichtgaat komen we er aan. Dat was op het nippertje!
Wes en Katja hebben inmiddels alles naar binnen gesjouwd en we zijn klaar voor vandaag. We besluiten in het gezellige centrum van Roanoke naar een restaurant te gaan zoeken. Die zijn daar ruim voorradig.
Bij het Habana Cafe speelt een live bandje vrolijke Cubaanse muziek en we zien er nog een tafeltje vrij op het terras. We bestellen allemaal een mojito en die zijn me toch lekker!!! Alle hoofdgerechten komen met drie bijgerechten en daarbij hebben we niet ook nog een voorafje nodig.
Voor de verandering neem ik eens biefstuk, want dat klinkt op de kaart heel erg lekker. Helaas is het een taaie lap vlees. Katja heeft de garnalen, die ik anders had gekozen, en die zien er een stuk beter uit. Onthouden voor volgende keer dan maar, de plantain chips en cassava zijn wel erg lekker erbij.
Na het eten nemen wij afscheid van Wes en Katja, die nog verder met vrienden uitgaan. Rick en ik gaan inchecken bij het Hotel Roanoke. Dit is een heel mooi historisch hotel met een prachtige lobby met allemaal schilderingen.
Eenmaal op de kamer plof ik op het bed neer en kom er niet meer af! Rick heeft nog puf om beneden in de bar wat te gaan drinken, maar ik blijf op de kamer computeren. Als Rick ook weer boven komt is het werkelijk bedtijd na deze lange dag!
Zondag
Door het geluid van een sms-je ben ik al vroeg wakker, maar Rick slaapt tot ver na negenen uit. We maken ons klaar en checken uit het hotel. We wilden eigenlijk bij een restaurantje gaan ontbijten, maar het is al vrij laat en we hebben nog plannen voor vandaag.
Hotel Roanoke
Dichtbij Katja's huis zagen we gisteren een Starbucks drive thru en besluiten daar dan maar ontbijt te halen. Katja geeft haar bestelling ook door. De Kroger supermarkt ligt hier ook dichtbij en we halen daar een schaal met groentes voor de picknick vanmiddag.
Katja staat al klaar als we bij haar aankomen. De eerste nacht in haar nieuwe kamer is goed gegaan, al was hij kort, want ze is nog tot half twee uitgeweest. Ook Zorro lijkt helemaal tevreden met zijn nieuwe domein.
De captain van Katja's rescue squad heeft ons uitgenodigd voor de jaarlijkse picknick van de EMT's. Katja vindt het natuurlijk ook leuk om ons voor te stellen aan iedereen met wie zij zo vaak optrekt. De picknick wordt gehouden op het terrein van de Claytor Lake Stripers Club.
Claytor Lake is een groot meer, zo'n dertig kilometer lang, ongeveer een uur rijden van Roanoke. Als we eraan komen zijn er al heel wat mensen aanwezig. Een aantal zwemmen in het meer, maar Katja had ons niet verteld dat we zouden kunnen zwemmen, dus daar zijn wij niet op voorbereid.
Katja zelf ook niet, maar die laat zich er niet van weerhouden en springt in haar korte broek en hemdje in het water. Misschien zou ik dat ook hebben gedaan als we niet daarna nog vijf uur nat in de auto zouden moeten zitten. In plaats daarvan gaan Rick en ik er tot onze knieen in. Het water heeft een lekkere temperatuur.
Het goede leven, met een biertje in het water
Na een uurtje hebben twee van de mannen hamburgers en hot dogs gegrild en staan alle meegebrachte salades en desserts op tafel. Ik neem een hamburger zonder broodje en probeer wat van de salades, die er niet zo vol mayonnaise uitzien. Het smaakt allemaal prima zo buiten.
Het is al na tweeen als we weer afscheid nemen. We zetten Katja thuis af en dan moeten we ook van haar weer afscheid nemen. Haar toekomstplannen zijn nog onzeker. Zeker gaat ze volgend jaar proberen aangenomen te worden bij een medical school en daar dan in 2015 mee beginnen. Als ze niet wordt aangenomen wil ze naar nursing school (verpleegster) en daar de anesthesie richting mee opgaan.
Het mooie landschap van zuidwest Virginia
Nu is haar grootste prioriteit echter een baan te vinden. Ze heeft donderdagmiddag een sollicitatiegesprek voor medisch transport. Hopelijk gaat dat hem worden, anders moet ze eerst weer de horeca in. In ieder geval heeft ze in Roanoke veel meer kansen op werk dan in het kleine Blacksburg.
De rit naar huis verloopt vlot al is er heel wat verkeer. Rond half acht komen we weer in Vienna aan. Kai en Saskia hebben al samen pizza besteld, dus Rick en ik besluiten bij Glory Days te gaan eten. Lekker buiten, want het is zulk lekker weer. Onze overburen zitten er toevallig ook, dus we maken even een praatje.
Zoals altijd bij dit restaurant neem ik de crabcake met zoete aardappelfrietjes en gestoomde groentes. Het smaakt prima. We genieten van de zwoele zomeravond zonder hitte en luchtvochtigheid. Deze zomer, met uitzondering van de ene hittegolf week, heeft tot nu toe zeer aangename temperaturen.
Thuis treffen we Saskia en Kai hard aan het werk aan een opstelletje voor Duits waar Saskia al weken tegenaan hikt. We moeten zeker iets doen aan dit langzame Duits. Ze zal toch voor het einde van volgend schooljaar nog anderhalf jaar ervan moeten doen, want de betere colleges vragen minstens drie jaar van een vreemde taal.
Het was weer een druk en leuk weekend. Ik zie ernaar uit in de toekomst Roanoke beter te leren kennen. Het is een erg gezellige plaats.
11 reacties:
Klinkt als een heerlijk weekend!
Ik snap niets van dat Amerikaanse school/opleidingensysteem. Katja is nu klaar met VT university begrijp ik. Waarin heeft ze nu een master of is dat anders dan bij Nederlandse universiteiten? Ik begreep vorig jaar dat ze een jaar langer deed om nu makkelijker geneeskunde te kunnen doen. Maar dat kan ze dan pas in 2015 gaan doen? En dan nu eerst medical transport, is dat werken op de ambulance?
Waarom kiest ze voor wonen in Roanoke? Ligt daar een opleiding voor volgend jaar? Is het niet makkelijker om in de buurt van DC werk te vinden?
Leuk hè, om dan weer een nieuwe woonplaats van je kind te gaan ontdekken? Ik vind dat wel één van de mooie bijkomstigheden van uitwonende kinderen.
Waarom moet Saskia deze vakantie 2 jaar Duits doen trouwens? Moet ze iets inhalen voor haar school of heeft ze soortgelijke plannen als Kai?
Have a nice week!
Wat een warm, druk en een leuk maar vermoeiend weekend! Prachtig appartement heeft Katja, hopelijk gaat ze het daar goed naar haar zin krijgen samen met haar vriendin. Haha en dezelfde vragen die Marion heeft, heb ik ook. Helemaal niet nieuwsgierig he?
Fijn dat het zo goed gegaan is, die verhuizing. Wat een leuk huis en wat een vrolijke kleuren heeft Katja uitgekozen! Gezellig! Toen ik las dat je in Roanoke was, dacht ik 'Hee, waar ken ik die naam van' En ik weet het nu: Ik heb zojuist een boek uitgelezen van Lee Child (A Wanted Man) en dat speelt (deels) in Roanoke. Grappig! Ik wens jullie een goeie start in de week!
Ik zie dat al mijn vragen al door Marion gesteld zijn.
Het was een druk maar leuk weekend voor jullie.
Sterkte met het Duits van Saskia.
Groet, Bea
Wat eeb mooi appartement heeft Katja! Ik ben ook benieuwd naar de antwoorden op Marion haar vragen. Wij hebben gisteren in Fairfax en omgeving rondgereden, wat is het hier mooi en zoo groen.
Leuk optrekje. Hopelijk kan ze snel werk vinden!
Annemiek
Verhuizen in de zomer, verschrikkelijk. Wij verhuizen altijd als er net een hittegolf is of als het net geijzeld heeft. :-)
Hopelijk kan Katja nu weer een poosje op haar nieuwe stek blijven. Leuke kleuren hebben de dames gebruikt.
Sandra
@Marion - Katja is nog met een cursus voor VT bezig deze zomer en krijgt dan haar diploma Bachelor of Science dus geen Master nog, dat zou dan medical school worden. Ze heeft het afgelopen jaar ook haar intermediate EMT brevet gehaald, waarmee ze infusen en intuberingen en dergelijken mag doen. Zij wil nu daarmee een baan zoeken om zo al wat geld te verdienen (medisch transport is inderdaad ambulance rijden), want verder studeren zal haar een flinke duit gaan kosten. Intussen moet zij zich voorbereiden op zware examens voor Medical School, de MCAT's. Nu zou ze dat vorig jaar al hebben kunnen doen, maar Katja is erg grondig en wil er de tijd voor nemen. Als ze die haalt kan ze zich eindelijk voor medical schools opgeven en interviews houden om voor de herfst van 2015 aangenomen te worden. Vinden wij ook erg lang, maar zolang ze maar in de tussentijd een baan heeft is het verder haar leven. Roanoke heeft ze gekozen omdat dat niet te ver van Christiansburg ligt waar ze nog tenminste een jaar voor de rescue squad wil "werken", die hebben namelijk haar EMT-I cursus vorig jaar betaald.
Wat Saskia betreft, die is vorig schooljaar opgehouden met Latijn en Duits via het internet gaan doen, een jaar dus vorig jaar en het tweede jaar het komende jaar. Alleen deed ze daar, ondanks bijna constant op haar nek zitten van mijn kant, bijna niets aan. Nu heeft ze dus nog de helft van dat eerste jaar niet af en moet dat alles dus in het komende schooljaar gepropt.
@Ineke - Nou, wij leren zelf gaandeweg ook mee, want Katja's traject is Rick en mij ook onbekend
@Marie - Hee, wat grappig, was dat een goed boek?
@Bea - Dank je, gelukkig ziet Rick nu ook eindelijk in dat die Duitse situatie serieus is en hij heeft meer invloed op Saskia
@Anja - Ja, he? Ik ben heel benieuwd waar jullie terecht gaan komen!
@Sandra - Inderdaad, het is nooit perfect verhuisweer ;)
@Annemiek - Sorry, jou nog vergeten :). Wij hopen zeker dat ze snel werk vindt! Ze doet haar best.
Ik vind het heus wel knap van Katja dat ze de laatste 5 jaar zo hard heeft gewerkt. High School en dan 5 jaar VT is heus net gemakkelijk. Het zal best goed komen met haar, een jaartje werken tussen universiteit en verder onderwijs is bij onze kinderen ook goed bevallen, en ze konden zo goed overleggen wat ze met hun verdere leven wilden doen. Good luck, Katja!
Groetjes, Ida
@Ida - Ja, ik vind het ook knap van haar, vooral met alles wat ze er ook nog naast heeft gedaan aan vrijwilligerswerk. Katja is echt een doorzetster en daarom weten Rick en ik ook dat ze uiteindelijk de juiste keuze voor haar zal maken.
Een reactie posten