Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, oktober 31, 2013

Happy Halloween

De engste dag van het jaar is weer aangebroken.  Saskia gaat verkleed als leeuwinnetje naar school.  Haar haar is er de perfecte kleur voor en ze heeft het een beetje als een maan zitten.  Helaas mag ik geen foto maken.

Na nog wat verder geslapen te hebben sta ik net voor Rick naar zijn werk gaat op.  Jammer genoeg is het bewolkt buiten, maar bomen in de achtertuin naderen hun hoogtepunt dus het uitzicht blijft prachtig.  Ik verorber een paar gepocheerde eieren met kaas en een paar bakken koffie en vertrek dan naar de sportschool.

Vandaag staat er, zoals iedere donderdag op het moment, een rondje gewichtentoestellen op mijn programma.  Ik stel de timer op vier keer twintig seconden met ertussen tien seconden rust en mijn brein op non-actief.  Gewichten blijven mijn achilleshiel van het sporten, ik moet mezelf er zo enorm toe zetten en vind het ook niet leuk.  Ik ben dan ook blij als ik aan mijn halve uurtje cardio kan beginnen.

Op weg naar huis zie ik een aantal mensen in kostuum, altijd zo leuk op Halloween.  Ook is het zo genieten van de knalrode en -gele bomen.  Er wordt vannacht en morgen veel wind voorspeld, dus ik hoop niet dat dat het einde van de kleurenpracht gaat betekenen. 


Voor Halloween doe ik mijn skeletoorbellen in en mijn sjaal met pompoenen en doodshoofden om.  Die laatse knoop ik op een nieuwe manier, die ik op Facebook heb gezien.  Hier staat het plaatje ervan voor de geinteresseerden.

Online bestel ik lunch van Noodles & Company.  Ook hun medewerkers zijn in kostuum, of althans geschminkt als doodshoofden.  Ik neem weer de Bangkok curry met garnalen, mijn favoriet daar.

Net heb ik het op als Laura komt voor een massage.  Zij is altijd zo dol op onze dieren en Cosmo weet dat.  Hij begint al te piepen als ik zeg dat Laura er is en begroet haar zo enthousiast.  Ook de katten zijn dol op haar, toch grappig. 

Laura geeft eerst mij en dan Saskia een massage.  Saskia heeft hem zeker nodig, want die had de afgelopen paar dagen weer erge last van hoofdpijn.  Ik moet zeggen dat ik echt merk dat de massages mij ook helpen.  Mijn heupen zijn een stuk minder pijnlijk.

Als Laura afscheid heeft genomen beginnen we aan de voorbereidingen voor Halloweenavond.  Rick komt vroeg thuis en zet de enge muziek aan.  Hoewel "eng", de geluiden zijn eng, maar de liedjes zijn vooral Disney, zodat de kleintjes niet te bang worden.  Hij zet ook de "mist" machine buiten.

Intussen snij ik nog even een klassieke Jack O' Lantern in de tweede pompoen, die we hebben.  Saskia zou die doen, maar is er niet aan toegekomen.  Onvoorstelbaar hoeveel makkelijker zo'n Jack O' Lantern is dan een patroon!  Met een kwartiertje ben ik ermee klaar, gisteren kostte het me meer dan een uur met dat spook.

Alle drie kleden we ons in onze harlekijnkostuums.  Saskia is weer Harley Quinn, net als bij de Comic Con.  Zij gaat niet meer Trick or Treaten, dus het is al leuk dat ze in kostuum is.   Rick is de "Evil Jester", een gemene harlekijn, en ik de Diamond Jester in zwart-wit kostuum. 
 We passen dus goed bij elkaar en vragen aan een van de buurmeisjes om een foto van ons drieen te maken.  Saskia neemt ook nog een foto van Rick en mij als koppel.  Ik moet trouwens zeggen dat dit een van de fijnst zittende kostuums is, die ik in jaren heb gedragen.
Als Cosmo zijn kreeftkostuum ook aanheeft zijn we klaar voor de Trick or Treaters.  Laura vertelde dat de hond van een van haar andere klanten de pompoen met Halloween snoepjes in zijn bek neemt en zo snoepjes aan de kinderen uitdeelt.  Daar zou Cosmo nog heel wat training voor nodig hebben, wauw!
Na het avondeten, kabobs van Friends, komen de eerste Trick or Treaters.  Het is een heel milde avond met zo'n achttien graden, dus Rick gaat met de bak snoep op het stoepje voor het huis zitten om uit te delen.  Ik sta er met mijn fototoestel achter om de kostuums te fotograferen.

Al komen er niet zoveel kinderen langs als vorig jaar, toen we er meer dan honderd langskregen, het is toch een gestage stroom.  Aan het einde van de avond schat ik dat er zo'n zeventig kinderen langskwamen.  Het regende ook een beetje, wat het aantal misschien ook minder maakte. 

Rick en ik worden ook herhaalde malen op de foto gezet door ouders met of zonder hun kinderen erbij.  Ook krijgen we regelmatig te horen dat wij "the coolest house" zijn.  Altijd weer leuk, omdat we er ook echt wat werk van maken. 

Veel van onze buren hebben er ook veel aan gedaan en daardoor zijn wij denk ik een van de populairste straten.  Van een vriendin elders in de buurt hoor ik dat ze maar tien kinderen langs hebben gehad, maar zij wonen dan ook een beetje aan de rand van de wijk. 

Saskia heeft intussen vier vriendinnen hier.  Laura en Delaney zijn ook in kostuum.  Laura is Wednesday van de Addams Family en Delaney is de Queen of Hearts uit Alice in Wonderland.  Kaylee en Aoife zijn niet verkleed. 

Deze meisjes kennen elkaar al van het begin van de basisschool en ik hoor ze verzuchten dat Halloween niet meer hetzelfde is.  Ze halen herinneringen op van vroegere jaren.  Onvoorstelbaar hoe ze zich nog precies herinneren welk kostuum ze welk jaar droegen!

Tegen negenen komen de laatste oudere tieners langs.  Het was weer een erg leuke Halloween en heerlijk weer vanavond met uitzondering van de paar regendruppels.  Het was ook de laatste Halloween met Saskia thuis, dus ik ben extra blij dat wij een trio vormden en Saskia met ons wilde poseren.

Foto's van prinsesjes en skeletjes, die bij ons langs de deur kwamen staan hier.

woensdag, oktober 30, 2013

Pompoen uitsnijden

Saskia heeft vandaag een vroege dag en ik zie dat ze gelukkig op tijd op is.  Ze heeft vandaag een belangrijk wiskunde proefwerk waar ze gisteren hard voor gestudeerd heeft, dus ik hoop dat het goed zal gaan. 

Het oogt wat sombertjes buiten als ik een paar uur later opsta.  Het heeft ook wat geregend.  Wat hadden we gisteren dan een geluk met het weer, al wordt het ook vandaag later zonnig.

Na mijn uur interval boven op de elliptical douche ik gauw, want ieder moment kan de vertegenwoordiger van Adcock's Trapping langskomen.  En inderdaad, mijn haar is nog maar net droog als de bel gaat en Bob voor de deur staat.

De naam van dit bedrijf heb ik van onze buurman gekregen, die een jaar of vijf geleden zijn zolder heeft laten behandelen zodat er geen dieren meer in konden komen.  Het blijkt dat wij lang niet de enigen hier in de buurt zijn, die er last van hebben.

Bob gaat eerst de zolder op en dan met een ladder het dak bekijken.  Na een uurtje komt hij met zijn bevindingen.  Er zijn toch wel heel veel plekken waar een slimme (vliegende) eekhoorn binnen kan komen. 

Het zal dan ook wat kosten om het allemaal dicht te maken en eenrichtingsvallen naar buiten te zetten.  Ik hoop dat Rick ervoor zal gaan, want ik ben heel bang voor de schade, die die beesten kunnen aanrichten.  Mijn angst is dat ze bedrading doorknagen en brand kunnen veroorzaken.

Als Bob zijn offerte heeft gedaan en vertrokken is, voel ik mijn maag rommelen.  Het is dan ook al na enen.  Ik rijd naar Panera en bestel mijn gewoonlijke kop kippensoep en tonijnsalade op tomaat-basilicum brood.  Voor de verandering eet ik het in het restaurant op.

Rijdend door de buurt is het zo genieten.  Ik denk wel dat de herfstkleuren nu op hun hoogtepunt zijn.  De schakeringen van groen, geel, oranje en rood maken het een kleurrijk palet om doorheen te rijden.  Helaas krijgen we de komende dagen veel wind, hopelijk gaat dat niet het einde van het moois betekenen.
Op de hoek van onze straat

Net voor ik thuis ben herinner ik me dat ik nog zwarte handschoenen nodig heb voor mijn kostuum morgenavond.  Ik ga naar Party City om die te kopen.  Daar is het een drukte van jewelste.  Kennelijk wil iedereen nog op het laatst Halloweenspullen halen. 

Mijn overbuurvrouw Susan is er ook en zij vertelt dat zij zoveel dieren op zolder hebben dat het haar zelfs 's nachts wakker hield.  Ze hebben al iemand de zolder gedeeltelijk laten afsluiten, maar dat was duidelijk niet voldoende. 

We wonen ook in zo'n beboste buurt dat er kennelijk heel wat van die eekhoorns e.d. in de bomen leven.  Susan is ook geinteresseerd in Adcock's.  Misschien kunnen we met twee huizen een korting regelen, bedenken we.  Eens kijken wat Rick en Charles daarvan vinden.

Thuis komt Saskia ook net uit school.  Ze heeft alweer hoofdpijn en wil even slapen voor ze doorgaat met studeren. Alleen komen de schoonmaaksters net, dus dat gaat niet door.  Ik zal blij zijn als deze stressvolle week voor Saskia voorbij is en zij de cijfers krijgt, waar ze zo hard voor studeert.

Een dag voor Halloween en beide pompoenen staan nog heel voor het huis.  Tijd om de zaden eruit te scheppen en tenminste een ervan uit te snijden.  De ander is eigenlijk van Saskia, maar ik betwijfel dat zij tijd gaat hebben er iets van te maken.  Zo niet, dan heeft Rick al beloofd het morgen te doen, dus ik schep ze beiden leeg, maar houd het bij het uitsnijden van een ervan.

Tijdens het leegmaken wordt duidelijk dat Cosmo pompoen heerlijk vindt.  Hij "steelt" de hele tijd stukken.  Ik zoek toch maar even online op of dat wel goed is voor honden en vindt uit dat pompoen zelfs wordt gebruikt om diarrhee in honden te stoppen.  Zo leer je nog eens wat.

Het duurt even voor ik een patroon heb uitgekozen voor mijn pompoen.  Ik ben helemaal geen held in dat uitsnijden, dus het moet iets relatief makkelijks zijn.  Ik vind een "spook", plak dat op mijn uitgeholde pompoen en begin met prikken.  Doet me een beetje aan een prikblok van vroeger denken.
 
Intussen vliegen er tientallen lieveheersbeestjes op mij, op de pompoen en op de muren en voordeuren.  Iedere oktober hebben we er hier een plaagje van.  Ik vind het mooie beestjes, maar het is een beetje teveel van het goede. 

Met uitzondering van een klein probleempje met de neus, maar gelukkig kan ik het stukje pompoen dat afbrak er weer tussenzetten, is mijn spook na een uurtje klaar en ziet er goed uit.  Ik heb het ronduit warm in de zon, dus ga even in de schaduw zitten.  Op mijn telefoon zie ik dat het maar liefst 22 graden is!  Echt "Indian Summer", dus.
Het eindresultaat
 
Toch wel trots op mijn staaltje pompoenkunst ga ik naar binnen zodra het koeler wordt.  Rick komt pas later vanavond thuis, dus ik ben weer alleen voor het avondeten, aangezien Saskia bij Panera aan het studeren is voor haar biologieproefwerk met klasgenoten.

Tijd om mezelf te trakteren op sushi.  Bij Yama haal ik een lekkere bak met mijn favorieten.  Het smaakt net zo lekker als altijd.  En nu is het wachten op Ricks thuiskomst.  Gelukkig kwam zijn kostuum vandaag ook aan, ik was even bang dat dat te laat zou komen.
Zelfs mee naar huis is het een kunstwerk van eten
 
PS: Katja heeft vandaag weer problemen met Zorro gehad. Hij beet zijn staart weer open en gaat niet meer op de kattenbak.  Gelukkig kon de staart met wat bloedstoppend spul "gemaakt" worden, maar men hoopt dat dat niet op de kattenbak gaan zich vanzelf oplost.  Helaas hebben wij dat hier ook al jaren gaande en weten niet welke kat(ten) het zijn.  

dinsdag, oktober 29, 2013

Mijn eerste officiele rondleiding in het Engels aan Ieren

Zodra ik mijn ogen opendoe zie ik de goudgele gloed van de zon op de herfstbladeren van de bomen naast ons huis.  Prima weer voor een rondleiding, dus.  Rick heeft de koffie al klaargezet en na gauw een yoghurtje naar binnen gelepeld te hebben, brengt Rick me naar de metro.

Daar nemen we afscheid tot morgenavond, want Rick gaat vandaag naar Dallas. De metrotrein staat al klaar en een half uur later stap ik bij het Smithsonian station uit.  De vorige keer dat ik hier was het hier uitgestorven, omdat alle musea and monumenten dicht waren.  Nu is het er weer een gezellige drukte.


Er is werkelijk letterlijk geen wolkje aan de lucht en de lucht is prachtig blauw.  Precies om half tien komen Niall en zijn vriend Andrew en Andrew's vader Edward met de roltrap naar boven.  We maken kennis en bespreken onze route. 

Gisteren schreef ik al dat Edward 74 is en misschien niet zoveel kan lopen.  Hij is het daar echter helemaal niet mee eens en aan het einde van de dag zeg ik tegen Niall dat ik op mijn 74ste ook zoveel hoop te kunnen lopen, als Edward!

We beginnen met het rondje monumenten.  Via het Washington Monument lopen we naar het Tidal Basin en bekijken het Martin Luther King Jr.  Memorial.  Zowel hier als bij het Franklin D. Roosevelt Memorial zijn er vrijwel geen toeristen.  Het Jefferson Memorial bekijken we van verre, zodat we niet het hele Tidal Basin rond hoeven te lopen.

Er zijn al aardig wat herfstkleuren te bewonderen, maar de kersenboompjes langs het Tidal Basin hebben nog een paar weken te gaan voor ze op het hoogtepunt zijn.  In de stad is het warmer en duurt het langer voor de bomen om te verkleuren.

Bij het Koreaanse oorlogsmonument is een hele groep Koreaanse oorlogsveteranen met de Honor Flight.  Een van de organisatoren wordt geinterviewd door een journalist en ik hoor dat de Honor Flight nu niet meer alleen voor Tweede Wereldoorlog, maar ook voor Koreaanse oorlogsveteranen wordt gedaan.  En terecht, die mensen hebben ook geleden voor hun land.
 
We lopen door naar het Lincoln Memorial en dan Vietnam.  Dat monument blijf ik het emotioneelste vinden.  Die simpele muur met al die namen en ook vandaag zie ik er weer een volwassen man hard huilen.  Echt verschrikkelijk wat die oorlogen met de psyche van de soldaten doen.  Mijn compagnons zijn er ook van onder de indruk.

Inmiddels is het warm genoeg om zonder jas te lopen.  Het had vrijwel geen beter weer kunnen zijn vandaag en Andrew grapt dat ik moet adverteren dat ik niet alleen een heel interessante rondleiding geef, maar ook schitterend weer garandeer.  Ha ha, was het maar zo!  Hoewel ik moet zeggen dat het gelukkig nog maar heel weinig echt slecht weer is geweest.

Na het Tweede Wereldoorlog monument en de achterkant van het Witte Huis is het tijd voor de lunch bij de Old Ebbitt Grill.  Mark is er vandaag niet, maar Tony begroet mij weer vriendelijk met "hi, honey bunny"  en leidt ons naar tafel 8, volgens hem "mijn" tafel. 

Het wordt weer een lekkere lunch.  Ik neem de herfstravioli gevuld met pompoen en kaas en een lekkere saus met ui, squash en cranberries.  Ik vind Nialls kreeftgerecht er ook super lekker uitzien.  Jammer, dat dat een special voor deze maand is, anders zou ik dat komende zaterdag besteld hebben.  De andere heren nemen de spaghetti carbonara.  Te zwaar voor mij, maar zij vinden het duidelijk erg lekker.

Na het eten lopen we naar de voorkant van het Witte Huis.  Daar vertel ik over de geschiedenis daarvan en neem de heren dan mee naar het Kerkje van de Presidenten.   Het is altijd weer leuk dit kerkje te bezoeken.  Niet alleen vanwege de knielkussens met de namen van de presidenten erop of de bank waar de presidenten zitten, maar ook de mooie gebrandschilderde ramen.

Om Edward lopen te besparen nemen we de metro van McPherson Square naar Capitol South.  Dan zijn we meteen op Capitol Hill en gaan als eerste de Library of Congress in.  Ook hier is het, net als elders in de stad, erg rustig.  We kunnen op ons gemak de grote leeszaal en de rest bekijken.

Na alles hier bekeken te hebben gaan we nog eens door de veiligheidscontrole, dit keer voor het Capitool.  We willen namelijk ook nog "even" de rondleiding door dat gebouw doen.  Helaas wacht ons bij de kaartjes uitreiking een teleurstelling.  Ze doen vandaag geen rondleidingen boven in de rotunda, want er is een evenement gaande, dus vandaag is het alleen de film.

Dat is zonde van de tijd, want Andrew en Edward zijn hier maar een dag.  We gaan het gebouw weer uit en lopen naar boven.  Daar is voor het eerst dat ik langs het Capitool kom alles afgezet en overal politie.  Dat doet mij meteen denken dat de president hierheen gaat komen, want voor "enkel" de afgevaardigden en senatoren gebeurt dit niet.

De vlaggen hingen vandaag overal ook al halfstok voor het overlijden de voormalige Speaker of the House Tom Foley.  Inderdaad wordt er in het Capitool een herdenkingsdienst gehouden, waar zowel Obama als Clinton spreken.  Wij zien een van die twee aankomen bij het gebouw (de auto's dan, want de presidenten krijg je niet zomaar te zien).

Nou ja, we hebben de rondleiding dan niet kunnen doen, maar tenminste een (ex?) president zien aankomen.  We lopen terug naar de metro en nemen de blauwe lijn naar Arlington National Cemetery.  Deze begraafplaats is zo indrukwekkend, ik wil wel beweren de indrukwekkendste ter wereld en ik heb wat met begraafplaatsen dus al heel wat gezien.

De heren zijn ook onder de indruk.  Edward heeft al heel wat gelopen vandaag (mijn Fitbit geeft 16000 stappen aan!), maar hij staat erop naar de graven van de Kennedy's te lopen, in plaats van het busje te nemen. 

We lopen naar boven en bekijken de graven van de Kennedy's. Wat een tragedies in die familie, ik ben er altijd weer stil van.  De graven zijn ook allemaal zo sober.  Heel indrukwekkend is het altijd weer.

Het is nu genoeg voor Edward en Andrew.  Er is natuurlijk nog veel meer te bezoeken op deze begraafplaats, maar ze hebben vandaag al zoveel indrukken opgedaan dat ze klaar zijn om terug naar het vliegveld te gaan.

We nemen afscheid en ik ben blij dat ik ook in het Engels zeer tevreden klanten achterlaat.  Ik had wel een paar keer moeite met op het Engelse woord te komen, zozeer zit het in het Nederlands in mijn hoofd, maar gelukkig drukte dat de pret niet en het was Niall niet eens opgevallen. 

Niall en ik gaan samen terug met de metro en moeten het grootste deel van de route staan.  Nadeel van pas in Virginia instappen, daarom zorg ik er in de stad voor voor Metro Center in te stappen.  Niall biedt aan mij naar huis te brengen, want hij heeft bij het metrostation in Vienna geparkeerd.

Dat neem ik met beide handen aan, want Saskia kwam vandaag halverwege de dag weer thuis met hoofdpijn, sms-te Rick.  Saskia voelt zich intussen wel beter, maar is in het midden van haar proefwerkweek. 

Niall zegt nog een paar keer wat een leuke dag ze gehad hebben en dat is dus iedere keer weer mijn motivatie: toeristen laten zien hoe mooi Washington is.  Niall woont hier ook al vele jaren, maar heeft vandaag ook nieuwe dingen geleerd en gezien.  Missie geslaagd!

Voor mijn avondeten haal ik soep en General Tso's surprise bij het vegetarische restaurant Sunflower.  Het is zo lekker!  Daarna gaan de voeten omhoog en ga ik het niet laat maken.  Het was wel weer een prachtige dag in mijn favoriete stad!

Meer foto's van vandaag staan hier

maandag, oktober 28, 2013

Burke Lake 2

En toen was het weer maandag.  In tegenstelling tot wat ik uit Nederland lees daagt een zonnige en windstille dag.  De temperatuur zal ook gelukkig weer meer zoals gemiddeld dit seizoen worden.  Ik neem me dus voor weer veel tijd buiten door te brengen.

Eerst echter ga ik na het ontbijt en van alles online gelezen te hebben richting sportschool.  Daar wacht Sharon me al op voor de personal training.  Mijn rug voelt een heel stuk beter dus we zijn niet zo voorzichtig als vorige week.  Het gaat allemaal prima, gelukkig.  Voortaan let ik een stuk beter op om mijn maagspieren te gebruiken met sommige oefeningen, zodat mijn rug beschermd blijft.

Na nog een half uur cardio haast ik me naar huis.  Daar doe ik droge kleding aan en doe Cosmo in de van.  Bij Manhattan Bagel haal ik een "tuna thin", dunne bagel met tonijnsalade, en rijd dan weer naar Burke Lake.

Met zicht op de mooi kleurende bomen aan de overkant van het meer eet ik op een bankje bij de parkeerplaats mijn lunch.  Dan lopen Cosmo en ik een stuk de ene kant op en daarna een stuk in de tegengestelde richting. 


Helemaal om het meer is een afstand van 7,5 kilometer en daar heb ik geen zin in.  Mijn doel is mijn 10000 stappen en vijf mijl te halen en met het halve uur cardio vanochtend lukt dat ruim.  In ieder geval is het uitzicht schitterend en vandaag een stuk meer weerspiegeling aangezien het vrijwel windstil is.
Het water heeft ook mooie kleuren!

Na anderhalf uur genieten, fotograferen en ook een paar keer gewoon een tijdje op een bankje genieten, zijn we weer terug bij de van.  Morgen heb ik mijn eerste "officiele" Engelstalige rondleiding. 

Onze Ierse vriend Niall heeft een Ierse vriend en zijn vader op bezoek en vroeg mij hun rond te leiden.  Alleen is de vader 74 jaar oud, dus die gaat niet die hele lange wandeling volhouden.  Niall belt om te bespreken wat we kunnen doen en ik stel voor eventueel taxi's of de metro te gebruiken.  Ik ben benieuwd.

In Vienna doe ik nog wat boodschappen en ga dan thuis voor in het zonnetje zitten lezen.  Ik zie nog veel vlinders op onze vlinderstruiken.  Helaas maar heel weinig monarchs.  Van iemand op Facebook hoorde ik dat 90% daarvan op hun jaarlijkse reis vanuit Mexico het niet overleefd hebben dit jaar.  Zo zonde!

Meestal eten we maandag gewoon thuis, maar Rick gaat morgen op een korte reis en wil vanavond gezellig ergens eten.  Daar heb ik natuurlijk nooit bezwaar tegen.  We eten lekker bij Sweetwater Tavern.  Voor mij de kipsalade, maar dan met zalm, die komt met van alles en nog wat en is zeer smakelijk. 
Ook een mooie zonsondergang vanavond

Thuis is het weer tijd voor The Voice.  Nu is er ook een gelegenheid tot stelen bij de individuele zangers rondes.  Dat maakt het toch een stuk spannender vind ik.  Al zijn de blinde rondes nog steeds het leukst. 

Foto's van vandaag staan hier.

zondag, oktober 27, 2013

Vliegende eekhoorn op zolder

Zaterdag

Na lekker uitgeslapen en op ons gemak ontbeten te hebben, besluit ik vandaag een half uurtje op de elliptical boven te sporten.  Net als ik er opsta hoor ik Rick roepen om Snickers tegen te houden.  Het blijkt dat die, toen Rick wat spullen van zolder wilde halen, daar een eekhoorntje heeft gevangen.

Dat is natuurlijk helemaal geen goed nieuws, want hoe schattig die beestjes er ook uitzien, het zijn wel knaagdieren, die heel wat schade kunnen veroorzaken.  Maandag neem ik me ook meteen voor een professioneel bedrijf te bellen om (diervriendelijke) vallen te zetten.

Katten zijn duidelijk niet een diervriendelijke manier om er vanaf te komen.  Het eekhoorntje is door Snickers een beetje verwond en natuurlijk doodsbang.  Het rent als een razende door onze slaapkamer en meteen onder het bed. 

Rick probeert het er met een zaklantaarn en bezemsteel onderuit te krijgen en de bedoeling is dat ik het dan met een handdoek zal vangen.  Makkelijker gezegd dan gedaan!  Het beestje is ons veel te snel af. 


Uiteindelijk heeft Rick er genoeg van en laat Snickers weer de kamer in.  Dat helpt in zoverre dat die het beestje onze badkamer in jaagt en daar kan Rick hem vrij makkelijk met een baddoek vangen.

Rick haalt een terrarium van zolder en doet het diertje daar voorlopig even in, zodat het bij kan komen.  Als we het meteen buiten zouden zetten zouden de katten er zo weer mee bezig zijn, vrezen we.  Later vandaag wil Rick hem in het park hier dichtbij weer loslaten.

Nu we het beestje beter kunnen zien blijkt het om een vliegende eekhoorn te gaan.  Vandaar dat hij op ons dak kon springen.  Die beestjes kunnen niet daadwerkelijk vliegen, zoals vleermuizen, maar ze kunnen hun pootjes zo spreiden dat er een soort parachute ontstaat.  Op die manier kunnen ze wel dertig meter ver "vliegen".

Na mijn halve uur sporten eindelijk afgemaakt te hebben, is het lunchtijd.  We besluiten bij Panera eten te halen.  Rick neemt een sandwich en ik probeer hun broccoli cheddar soep eens.  Daar heb ik van gehoord dat die ontzettend lekker is, dus wil ik hem weleens proberen op deze weer vrij koude herfstdag.  Inderdaad is het een zeer smakelijke soep.

We stoppen nog even bij Petco om een zak eekhoornvoer te kopen.  Ik betwijfel ten zeerste dat het beestje gaat eten, maar Rick wil het toch proberen.  Thuis doen we een handje vol in de kooi, maar volgens mij ligt dat er uren later nog precies zo bij.  Het is wel een schattig beestje met grote zwarte kooloogjes.  Gelukkig heeft Snickers hem niet vermoord.
 
Rick vertrekt met wat andere collega's naar de begrafenis van een ex-collega.  Ik kende de man niet, maar bood aan mee te gaan, maar Rick antwoordde daarop alleen als ik graag wilde. Nou, nee, ik kan me wel leukere dingen bedenken op een zaterdagmiddag en als hij mijn steun er niet bij nodig heeft blijf ik liever thuis. 

Het is weliswaar fris buiten, maar de zon schijnt fel en de lucht is diepblauw.  Ik lijn Cosmo aan voor de zoveelste herfstwandeling door de buurt.  Het blijft een genot met alle steeds dieper wordende herfstkleuren en Halloween versieringen.

Daarna neem ik mijn Kindle mee naar buiten en ga in het zonnetje voor het huis zitten lezen.  De zon is nog zo sterk dat dat prima gaat, ondanks dat het luchttemperatuur maar vijftien graden is.  Ik ben zelfs een beetje verbrand als ik een paar uur later weer naar binnen ga.

Als Rick thuiskomt van de begrafenis, die ergens ver weg in Maryland was, is het ruim tijd voor avondeten.  Rick wil ergens gaan eten om zijn gedachten te verzetten, want het was een sombere aangelegenheid.  De ex-collega was van rond onze leeftijd, dus nog wel erg jong om te overlijden.

Aan Rick dus de keuze waar we heengaan.  Dat wordt Indiaas eten, lekker comfort food, en we gaan weer eens na lange tijd naar Bombay Bistro.  Best een goed restaurant, maar erg aan vernieuwing qua ambiance toe.  Er staan ook allerlei "awards" van meer dan tien jaar geleden.  Het eten is echter goed, hoewel we Jaipur, dichter bij ons, een stuk beter vinden, ook qua sfeer.


Zondag

Gisteravond was Rick al naar bed en ik nog wat beneden aan het opruimen toen ik een flink kabaal in de keuken hoorde.  Het eekhoorntje was duidelijk wakker geworden en sprong als een gek tegen het deksel van het terrarium op om te ontsnappen.

Aangezien ik dat deksel niet vast kon zetten en ik een nachtelijke ontsnapping in huis vreesde, heb ik het terrarium in het pikkedonker tot in het verste hoekje van de achtertuin gedragen.  Daar heb ik het deksel er maar vanaf gehaald, anders zou het diertje zich nog dood kunnen springen daar tegenaan.

Vanochtend is mijn eerste gang dus naar dat terrarium en inderdaad, het is leeg.  Hopelijk is hiermee het vliegende eekhoorn avontuur voorbij, want van buren heb ik de naam van bedrijven, die zorgen dat deze en andere beesten uit onze zolder blijven, gekregen en ga die morgen bellen.

Rick is intussen ontbijt gaan halen bij Starbucks.  Een lekkere Americano en kalkoenbacon, kaas en ei sandwich gaan er weer goed in.  Dan hijs ik mezelf naar boven voor een half uur interval op de elliptical.  Om de een of andere reden is het in het weekend altijd moeilijker motivatie te vinden om te sporten, dan door de week.

Saskia vraagt of ik al lunch heb gegeten.  Dat is natuurlijk niet het geval en zij wil graag naar Whole Foods om wat te halen.  Daar zeg ik geen nee tegen, want dat geeft me ook wat kwaliteitstijd met mijn jongste.  Behalve wat boodschappen halen we ook een pot met vitaminepillen voor Saskia.  Eens kijken of dat haar energieniveau wat op zal krikken.

Als lunch nemen we beiden een sandwich mee.  Die vind ik hier zo ontzettend lekker met een enorme stapel verschillende groentes (wortel, paprika, tomaat, komkommer, spinazie en champignons) en Virginia ham op meergranenbrood.  Saskia neemt ook al die groente op haar brood, maar dan hummus in plaats van ham.

Het is alweer zulk prachtig weer en een graad of zestien.  Ideaal wandelweer en ik lijn Cosmo aan, neem mijn fototoestel weer mee en ga stappen door de buurt.  Ik varieer mijn route telkens en zie zo ook weer anders versierde huizen.   Het blijft genieten en dat zo dicht bij huis.
 
De rest van de middag besteed ik weer lekker in het zonnetje voor het huis.  Christine belt en wij kletsen bij.  Hopelijk zit er begin volgend jaar een bezoekje aan Alabama in voor mij.  Ook mijn Canadese broer en schoonzus krijg ik gezellig aan de telefoon en zo ben ik weer een beetje op de hoogte van het reilen en zeilen in hun families.
 
Vanavond bestellen we makkelijk van Zpizza en gaan zo genieten van een nieuwe aflevering Once Upon A Time.  En dan beginnen we alweer aan de laatste dagen van oktober!  Altijd een leuke week is dat met als einde natuurlijk Halloween! 

Foto's van dit weekend staan hier en hier

Een video van onze "griezelige" cul de sac hier

zaterdag, oktober 26, 2013

Burke Lake

Om kwart over vier sta ik op om naar de wc te gaan en zie licht in Saskia's kamer.  Zij is klaarwakker en zit achter haar computer.  Ze kan niet slapen.  Dat belooft niet veel goeds voor in de ochtend.

Gelukkig is het een late start dag vandaag, maar ik moet Saskia om kwart voor negen bijna letterlijk haar bed uitslepen.  Ze heeft nauwelijks geslapen en claimt dat ze zoveel stress voelt voor school.  Ik heb het vermoeden dat er op sociaal gebied ook het een en ander speelt, maar daar wil ze niet over praten.

Als Saskia gelukkig op tijd naar school is vertrokken, maak ik ontbijt en ga dan gauw boven een half uur sporten.  Daarna doe ik een enthousiaste Cosmo zijn riem aan en rijd met hem naar Burke Lake Park.  Daar heb ik met Scarlett afgesproken om te gaan wandelen.

Alleen is er om elf uur, de afgesproken tijd, geen Scarlett te bekennen.  Ik sms haar even dat ik op de parkeerplaats wacht.  "De mini golf parkeerplaats?", sms-t zij terug.  Eh, mini golf parkeerplaats, die ken ik niet.  Gelukkig weet Scarlett waar ik ben dus een paar minuten later komt zij aanrijden, wist ik veel dat er meerdere parkeerplaatsen zijn, weer wat geleerd!

Scarlett heeft vorig jaar een rugoperatie gehad en kan nog niet zo ver lopen, dus we lopen een deel van het pad langs het meer.  We zien al heel mooie kleuren, maar het is nog niet op het hoogtepunt en het waait.  Ik neem me voor volgende week terug te gaan als het vrijwel windstil is, misschien al op maandag.

We lopen bij elkaar toch wel een klein uurtje.  Dan is het lunchtijd en Scarlett is beter bekend met restaurants in deze omgeving, dan ik.   We besluiten in mijn van langs Burke Center Parkway te gaan zoeken, zodat Cosmo in de van kan wachten tot we klaar zijn.  Daar zien we al gauw een Thais restaurant, Panisa

Scarlett heeft daar goede verhalen over gehoord, dus dat gaan wij proberen.  Het is er ook vrij druk, altijd een goed teken tijdens de lunch.  We bestellen beiden soep, die van mij met garnalen en heel pittig, erg lekker.  Scarlett is minder blij met die van haar, maar eet wel de hele bak leeg dus zo slecht kan het niet zijn. 

Aangezien Scarlett haar auto bij Burke Lake heeft laten staan, breng ik haar daar weer heen.  We nemen afscheid en beloven niet zoveel tijd voorbij te laten gaan voor we weer wat ondernemen.  Het is onvoorstelbaar hoe snel de tijd gaat op het moment!

Op de terugweg haal ik eten voor Cosmo en Flapjack bij Petco.  Daar mag Cosmo ook mee naar binnen.  Hij ontmoet er een paar andere honden en snuft er lekker op los. Deze Petco heeft een hondensnoepjes- en koekjesbar en Cosmo is groot genoeg om daar bij te kunnen.  Hij steelt dan ook voor ik het kan voorkomen een paar hondenkoekjes.  Gelukkig lachen de medewerkers daar hartelijk om. Met een grote zak hondenvoer en een veel kleinere zak kattenvoer verlaat ik de winkel weer.  

Thuis ga ik op de bank liggen met mijn Kindle, want ik voel me helemaal niet goed.  Veel spiertrekkingen en moe.  In de zomer kan ik soms bijna vergeten dat ik fibromyalgie heb, maar de kou trekt meteen in mijn spieren. 

Zoals wel vaker op zulke dagen haalt Rick me over gezellig ergens te gaan eten.  De keuze valt op Matchbox.  Daar is een wachttijd van 40 tot 50 minuten voor een tafel, maar ze hebben ook een paar enorme bars, waar je plaats kunt nemen als mensen vertrekken. 

Na zo'n twintig minuten gebeurt dat inderdaad aan de bar, die zicht heeft op de pizza makers.  Erg leuk om te zien, ze maken het deeg zo dun dat we ons erover verbazen dat het niet scheurt.

Rick bestelt een pizza en ik de scallops, die nog steeds mijn favoriete gerecht zijn hier.  We zien hoe ze Ricks pizza maken en mijn scallops zijn net zo lekker als altijd.  Als we betalen krijgen we een doosje met lucifers met de rekening mee.  Matchbox in het Engels betekent tenslotte luciferdoosje.

Op de terugweg maak ik ook nog even een foto van Hornsby het varken 's avonds.  Ze hebben de hele tuin met enge dingen versierd, teveel om op een foto te krijgen.  Nog minder dan een week voor Halloween.  Rick en ik hebben onze kostuums besteld, een beetje laat, dus hopelijk komen ze nog op tijd.
 
Foto's van Burke Lake staan hier.


donderdag, oktober 24, 2013

Winterse temperaturen opeens

Wat is er in 's hemelsnaam met de meestal nog heel lekkere oktoberdagen gebeurd?  Rillend word ik wakker en bedenk me dat ik het winterdekbed weer tevoorschijn moet halen.  Het heeft vannacht zelfs gevroren, vrijwel ongekend voor eind oktober.

Saskia heeft een vroege dag en Rick is ook al zeer bijtijds uit de veren.  Ik blijf nog even liggen, maar het is, ondanks de kou, zo mooi zonnig buiten dat ik toch ook gauw opsta, voor mijn doen dan althans. 

Na Cosmo uitgelaten te hebben maak ik koffie.  Rick heeft dit weekend met Kai Douwe Egberts koffie gevonden bij de Duitse winkel.  Daarvan heeft hij voor hij wegging een pot voor mij gezet.  Het smaakt prima (hoewel ik de Starbucks bold koffie net zo lekker vind, eigenlijk).

Vandaag is een gewichtendag en ik rijd in mijn leenvan naar de sportschool.  Daar is het best druk, maar de machines, die ik nodig heb, zijn beschikbaar.  Met mijn workout app doe ik ieder toestel voor vier keer twintig seconden met tien seconden rust ertussendoor.  Daarna nog een half uur cardio en ik ben klaar.  Dit bevalt me wel.

Thuis kleed ik me warm aan, want de wind is intussen ook flink wat sterker waardoor het echt winters aanvoelt.  Gewoonlijk is het nu achttien tot twintig graden, dus deze tien graden zijn mij veel te koude.  Maar ja, weer kan niet veranderd worden, helaas.

Op zo'n winderige en koude dag heb ik zin in pho.  Die ga ik dan ook eten bij Pho Thang Long.  Daarna rijd ik terug naar Koons Tysons Toyota, breng de leenvan terug en krijg mijn DRAAKJE terug met nieuwe banden.  Hij rijdt ook meteen een stuk lekkerder, verbeeld ik me.

Die pho is echt heerlijk!
 
Mijm volgende stop is Lofty Salon.  Hier laat ik mijn uitgroei gratis bijwerken door Carmen.  Mona, naast mij, zegt dat ze nu twee Petra's in haar salon heeft.  De oudere dame, die zij een permanent aan het geven is, heet ook Petra.  Zij is echter Duits.  De dame vertelt dat haar volle naam Petronella is en dat is ook de mijne.  Volgens de Duitse Petronella, die ik in de tachtig schat, ben ik de eerste met dezelfde naam, die zij ontmoet.  Toch grappig.
 
Na het kleuren moet ik mijn haar thuis nog wel even gaan foehnen, want daar zou Mona dan weer $25 (!) voor rekenen en dat heb ik er natuurlijk niet voor over.  Saskia komt uit school en verdwijnt ook meteen weer naar bed.  Ik denk dat haar onregelmatige uren van slaap haar grootste probleem zijn, maar krijg dat er bij haar niet in.
 
Mijn dagelijkse herfstfoto moet ik nog maken en ik heb zin in wat kleur.  Ik rijd naar DePaul's Urban Farm en daar vind ik dat allemaal.  Het is gewoon zo'n gezellige stand met alle kleuren pompoenen, chrysanten, appels en Indiaanse mais.  Van dat laatste neem ik een kleurrijk bosje mee naar huis.  Dat leg ik binnen, want buiten eten de eekhoorns het meteen op, weet ik uit ervaring.
 
Laura komt om Saskia en mij massages te geven.  Na de massages van Matthew eerder dit jaar weet ik dat het zelfs nog erger kan, maar ik moet toegeven dat ik af en toe op mijn tong bijt om het niet uit te gillen.  Laura blijft mijn favoriete masseuse!
 
Rick komt tijdens de massage thuis en helpt Laura met haar massage tafel als we klaar zijn.  Rick wilde dinsdag al naar Pazzo Pomodoro om te eten, maar toen had ik al eten in huis.  Gisteravond was er de Halloween parade, maar vanavond gaan we er dan toch eten. 
 
Het gezellige restaurant is niet druk en genoeg tafeltjes zijn open, maar wij gaan liever aan de bar zitten.  We delen een voorafje van drie soorten prosciutto en dat is veel te veel, dus we nemen een deel mee naar huis voor later.
 
Rick bestelt een pizza en ik de pasta van inktvisinkt met zongedroogde tomaten, knoflook en gamba's.  Die inktvispasta heb ik in Italie ook gegeten en vond het erg lekker. Ook nu smaakt het me bijzonder goed.  
 
We kletsen met de mensen aan de bar, een ervan heeft een oude zwarte labrador, Shadow, bij zich als geleidehond.  Hij is niet blind, maar heeft een medische conditie die een geleidehond nodig heeft.  Tegenwoordig zie je zoveel geleidehonden, lang niet meer alleen voor blinden.  Heel goed en de man is het met mij eens dat honden gewoon net als in Europa in restaurants toegelaten zouden moeten worden.
 
Thuis gaat de open haard aan, want wij zijn niet gewend aan deze kou!  Ik heb het lang kunnen ontduiken, maar nu weet ik zeker dat we de winter in gaan.  Niet iets waar ik naar uitkijk, maar ik heb me voorgenomen er het beste uit te halen!
 
Foto's van vandaag staan hier.
 

woensdag, oktober 23, 2013

Bah, koud!

Halverwege de week zijn we alweer!  Rick en Saskia zijn al weg als ik opsta.  Ondanks het sombere weerbericht schijnt de zon toch.  De temperatuur is echter een stuk kouder opeens en mijn spieren zijn daar meteen niet blij mee.

Ook mijn rug is nog steeds niet beter, dus na het ontbijt ga ik naar boven om een uur op de elliptical te doen.  Dat helpt de rugpijn en de rare trekkingen in de rest van mijn spieren.  Halverwege gaat de bel en het is iemand van Harmony Ponds voor ons vijvertje achter. 

Er is iets mis met de fontein en het duurt al maanden om het gemaakt te krijgen. Ik wijs hem weer eens waar de vijver is, misschien kan hij het eens oplossen.  Verder zie ik hem echter niet meer.

Als ik klaar ben met sporten zie ik tot mijn verbazing Saskia beneden op de bank liggen.  Het is nog niet eens het middaguur.  Er werd vandaag een Rode Kruis "blood drive" gehouden op haar school en Saskia probeerde weer eens bloed te geven.

Dat lukte dit keer wel, in tegenstelling tot vorige keer, maar Saskia viel twee keer flauw.  Na de tweede keer stuurde de leraar, die overzicht hield, haar naar huis.  Ook heel veilig, autorijden als je net twee keer flauw bent gevallen, maar goed.

Op Saskia's verzoek haal ik lunch bij Panera.  Voor haar de groentesoep met pesto en voor mij mijn gewoonlijke kippensoep met een halve tonijnsalade sandwich op tomaat-baslicum brood. 

Als ik thuiskom slaapt Saskia echter.  Ze zag dan ook erg wit eerder, ik maak me echt zorgen om haar gezondheid (hoewel haar ijzergehalte wel goed was dat werd vandaag gecheckt voor de bloedafname).

De van heeft 65000 mijlen op de odometer en dus weer een beurt nodig.  Mijn service adviseur bij Koons Tysons Toyota John weet mijn achternaam zelfs nog.  Dat vind ik nu bijzondere klantenservice, want zo vaak ben ik hier nu niet.  De laatste keer was bijna een half jaar geleden.

Het zal ongeveer een uur duren, dus ik ga lezen in hun klantenruimte.  Drie kwartier later komt John me vertellen dat de banden vervangen moeten worden (geen verrassing) en nog wat andere kleinigheden daarbij.  Dat alles zal ongeveer anderhalf uur duren en hij biedt me een leenauto aan.  Daar zeg ik geen nee tegen, want ik heb een nagelafspraak.

Als leenauto krijg ik een Toyota Sienna mee, mijn eigen auto dus, maar dan de modernere versie en minder snufjes.  Zo zitten er geen voor- en achteruitrij parkeersensoren op en is het een prachtig lichtbeige op de banken, maar van stof, dus een keer Cosmo mee en dat zou vies zijn.

Toch is het wel leuk om eens zo'n nieuwere van te rijden.  Al hoop ik dat mijn volgende auto geen minivan meer hoeft te zijn.  Tegen die tijd zijn alle kinderen hopelijk klaar met college en verhuizingen en kan ik in een sportief autootje rondtuffen.  Dromen mag, toch...

Bij Pro Nails 3 maakt Thu mijn nagels weer helemaal mooi.  Ik kies dit keer een lichte kleur paars, die ik nog niet eerder heb gehad en ben er best tevreden over. Het past ook goed voor Halloween, paars en oranje zijn de kleuren daarvoor.

Voor ik terug naar huis ga stop ik nog even bij Pig Boy Willy's Roadside Emporium met pompoenen en chrysanten.  Ik heb gisteren een van de pompoenen voor Halloween bij Whole Foods gekocht, maar vond de rest van hun pompoenen lelijk.  Pig Boy vraagt 59 cent per pond, dus dat valt wel mee. Ik wacht toch nog maar even er een te kopen.


Rillend, want het is echt veel kouder dan ik gewend ben, ga ik naar huis.  Daar zet ik de open haard aan, hoera voor gashaarden!  Saskia klaagt weer over hoofdpijn, maar gaat toch met vriendinnen naar de Halloween parade in Vienna.

Rick heeft met collega's gegeten en brengt sushi mee voor mij.  Saskia belt alweer om opgehaald te worden en Rick maakt rechtsomkeerts om haar in Vienna te halen.  Ik hoop echt dat Saskia zich realiseert dat wij echt wel het een en ander voor haar doen.  Het is voor haar best moeilijk nog het enige kind thuis te zijn, natuurlijk, honderd procent aandacht op haar.

Katja belt nog met een update over Zorro.  Hij lijkt het een stuk beter te doen.  Hij eet weer en zit niet de hele tijd zijn staart achterna.  Hopelijk geneest hij nu dus goed.  Ik wil wel nog mijn beklag doen bij onze dierenarts, maar of dat iets zal uithalen is de vraag.

Met de haard aan en een glaasje wijn voel ik me weer ietsje beter, maar ik vind het niet fijn dat mijn spieren meteen zo reageerden op de koudere temperaturen.  Hoe ouder ik word, hoe beter overwinteren in Florida klinkt.  Geen wonder dat zoveel oudere mensen dat ook inderdaad doen!

dinsdag, oktober 22, 2013

Herfstkleuren

Gisteravond had Saskia weer heel erge last van schouder- en hoofdpijn.  Ik smeerde haar in met Mineral Ice, maar ook vanochtend is het nog erg.  Ze heeft weer een aantal belangrijke proefwerken en ik weet uit ervaring nog hoe dat gewoon niet gaat met die pijnen. 

Ook voor vandaag meld ik Saskia dus weer ziek op school.  We zien beiden al uit naar Laura's massage donderdag, want die hielp althans voor een aantal dagen.  Ik vind het echt vreselijk dat Saskia mijn pijnproblemen geerfd lijkt te hebben. 

Rick vertrekt naar zijn werk en ik maak een Smart Ones muffin met kaas en ei als ontbijt.  Toegegeven niet mijn favoriete ontbijtsandwich, want in de magnetron worden ze heel taai.  Maar ja, ze moeten op.  Met wat slokken koffie is het allemaal wel weg te werken.

Vandaag is het een "makkelijke" sportdag, een uur cardio.  Ik ga naar de sportschool en daar wordt me om een nieuwe credit card gevraagd, want de kaart die ze hebben werd geweigerd.  Oh ja, oeps, mijn kaart is dit weekend weer ongeldig gemaakt, zo ergerlijk!  Ik hoop de nieuwe gauw weer te ontvangen.

Sharon vraagt me bezorgd hoe het met mijn rug is.  Ik verbeeld me iedere dag een beetje beter, maar nog steeds veel meer pijn dan mij lief is.  Gelukkig heb ik er tijdens het sporten nauwelijks last van, beweging helpt juist.

Het uur gaat met een goede roman snel voorbij.  Thuis heeft Saskia een flinke boodschappenlijst voor me opgesteld.  Het moet gezegd, zij is hard aan haar schoolwerk en de keuken en was zijn gedaan.  Misschien moet ik haar maar vaker thuis houden (grapje, hoor!).

Met de boodschappenlijst ga ik naar Whole Foods.  Overal hier hangen bordjes om je eigen tas mee te brengen.  Daarvan hebben wij er inmiddels een stapel, maar een favoriet van mij is de Duitse van Tegut.  Die is zo groot, meestal kan alles wat ik koop erin.  Hij heeft ook schouder- en handhengsels.

Alles wat Saskia op haar lijstje heeft staan vind ik met gemak.  Ik koop ook meer ontbijt voor mezelf en avondeten voor vanavond.  Het valt me op dat er opeens veel exotischere dingen in de salade bar liggen.  Ik neem daar een aantal van mee voor mijn diner.

Thuis lijn ik Cosmo aan voor een wandeling door de buurt.  Het is op het moment zo mooi, al is het nog niet op zijn hoogtepunt.  Opvallend zijn de vele "kamikaze" eekhoorntjes, zoals ik ze noem.  Het is erg opletten, want constant loopt er een met een noot in zijn bekje de weg over.  In de jaren dat ik hier woon heb ik er twee doodgereden, omdat ze soms gewoon letterlijk onder je wielen rennen

Net zo rood als de auto
 
Onverwacht komt de zon ook nog even door. Aangezien de komende dagen een stuk kouder zullen worden ga ik daar voor het huis van genieten en lezen.  Daar zie ik een mooie insekt bij onze vlinderstruik die ik hier nog maar een paar keer eerder heb gezien. 

Het is de kolibri mot (vrij vertaald), die lijkt op een kleine kolibri, maar het is dus een mot.  Gauw ga ik er foto'svan nemen, maar het beestje is zo snel dat het inderdaad maar bij een foto blijft, helaas.  Het is een bijzondere mot, vind ik. 
 
Het wordt al gauw te koel buiten en ik kijk een paar afleveringen van America's Next Top Model op mijn laptop.  Ik blijf het leuk vinden, de mix van jongens en meisjes.  Het lijkt er zelfs op dat de jongens het beter doen.

Als Rick thuiskomt "maken" we het Whole Foods avondeten.  Voor mij de verschillende salades, een meergranen broodje en een moot zalm.  Voor Rick heb ik London broil en kipfilet, asperges en een meergranen broodje.  Het smaakt allemaal ontzettend lekker, maar ik ga toch een opmerking maken dat ik de zalm ook weleens op een andere manier bereid zou willen zien.

Meer herfstfoto's van vandaag staan hier

maandag, oktober 21, 2013

Great Falls en internet ontmoeting


Zondag

Na de fysieke ontberingen van gisteren slapen we lekker uit.  Kai en Saskia zijn zelfs al op als wij opstaan en dat zegt wat!  Saskia vertrekt vrijwel meteen naar Lawrence.

Met Kai gaan we Vienna in en halen koffie bij Starbucks (en een sandwich voor Rick) en ontbijtsandwiches voor Kai en mij bij Panera.  We ontbijten thuis samen en dan gaat Rick met de buurman de sproeiers in de tuin winterklaar maken.  Kai gaat schoolwerk doen en ik de foto's en filmpjes van gisteren opladen.

Voor de lunch heb ik een coupon voor de squash soep van Panera gebruikt, erg lekker met geroosterde pompoenzaden.  Het is prachtig weer en zo'n graad of achttien, dus ik kan het buiten voor in het zonnetje naar binnen lepelen.

Dan doe ik Cosmo in de van en rijd naar de Lake Fairfax camping niet ver hiervandaan.  Hier haal ik Alles Amerika forummers Marja en Ko op en samen gaan we door naar Great Falls.  Na een tijdje wachten voor de ingang, want met zulk mooi weer is dit park in het weekend zeer populair, parkeer ik de van.

We lopen eerst een stukje langs de rivier naar de dam.  Het is vrij druk op het pad en Cosmo vermaakt zich met overal snuffelen.  Alleen is hij op een gegeven moment wat te enthousiast en duwt met zijn neus tegen een klein jongetje. 

Het kind schrikt natuurlijk van die grote hond en begint te huilen.  Hij lijkt verder ongedeerd, dus na me uitgebreid verontschuldigd te hebben voor Cosmo's gedrag lopen we verder.  Tien minuten later komt de vader op me af en vraagt of Cosmo al zijn vaccinaties heeft gehad wat natuurlijk zo is.

Cosmo's neus was namelijk in het oog van zijn zoontje gekomen en de vader wil nu dat ik zijn telefoon bel zodat hij mijn telefoonnummer heeft.  Dat doe ik, maar niet bepaald van harte.  Er is niets aan zijn zoontje te zien en als ik het jochie vraag of hij okay is knikt hij ja.  Hopelijk gaan ze niet iets verzinnen en mij daar dan verantwoordelijk voor stellen.

We lopen terug naar de watervallen en gaan bij de drie uitkijkpunten kijken.  Bij het eerste zien we een paar kayakers, die via een van de grootste watervallen naar beneden komen.  Een spectaculair, maar ook gevaarlijk, gezicht.  Als het beiden zonder kleerscheuren is gelukt wordt er spontaan geapplaudisseerd door de toekijkers.

 
 
Na ruimschoots van het altijd weer prachtige uitzicht genoten te hebben neem ik Marja en Ko mee naar ons huis.  Daar drinken we nog wat en kletsen ook met Rick erbij verder.  Tegen etenstijd brengen we hen weer terug naar de camping.

Daar bewonderen we ook gelijk de enorme camper waar Marja en Ko mee door dit gebied rijden.  Het is vrijwel een bus en volgens ons zou je er in Nederland niet met een gewoon rijbewijs mee mogen rijden. 

Ze hebben dan ook wel een aantal angsten uitgestaan, want hier in het noordoosten is alles lang niet zo breed en op campers ingesteld als in het westen van het land.  Lekker ruim is hij van binnen in ieder geval wel.

Na afscheid van Marja en Ko genomen te hebben bestellen we makkelijk pizza van Vocelli's als avondeten.  Kai heeft besloten pas morgenochtend terug te gaan en hij heeft de VPRO serie "Nederland van Boven" ontdekt.

Daarvan heb ik wel een aantal afleveringen gezien, maar alleen op mijn kleine laptopscherm.  Rick sluit de computer op het grote scherm beneden aan en dan is die serie helemaal prachtig!  Ik zie dat er in november een nieuwe serie van komt.

Maandag

Kai neemt afscheid en Rick vertrekt naar zijn werk.  Saskia heeft echter net uitgevonden dat ze een proefwerk voor biologie heeft vandaag en daar dus niet voor gestudeerd.  Ik haal mijn hand maar weer eens over mijn hart en meldt haar ziek, zodat ze geen slecht cijfer haalt. 

Na mijn ontbijt vertrek ik naar de sportschool waar Sharon me al opwacht.  Mijn rug is nog steeds niet beter dus we doen oefeningen waarbij we die ontzien.  Ook veel buikspieroefeningen en veel strekken en na afloop heb ik een stuk minder pijn.  Na nog een half uur cardio heb ik het weer gezien hier.

Voor de lunch haal ik een dunne bagel met ei, kaas, asperges en champignons van Manhattan Bagel.  Ook vandaag is het weer prachtig zonnig weer en lekker genoeg om buiten te eten.

Dit is wel een van de laatste warmere dagen met zo'n twintig graden en ik wil dus zoveel mogelijk van die temperatuur genieten.  Ik lijn Cosmo aan, neem mijn fototoestel mee en maak een wandeling door de buurt.

Daarna ga ik op het stoepje voor het huis in het zonnetje zitten lezen.  Om een uur of drie belt Kai.  Of ik de oplader van zijn laptop heb gezien.  Nee, dat niet, maar die ligt inderdaad nog waar Kai hem gisteravond heeft gelaten.  Natuurlijk heeft hij die hard nodig, dus ik breng hem gauw naar de UPS Store zodat Kai de oplader morgenochtend weer in ontvangst kan nemen.

Zodra de zon achter de huizen zinkt wordt het te koel buiten.  Tijd om de was op te vouwen, die flink is met al Ricks Tough Mudder spullen.  De telefoon gaat en het is Katja.  Meestal is er dan geen goed nieuws, want zij sms-t liever over het algemeen.

En inderdaad, Katja is weer op weg naar de dierenarts met Zorro.  Hij is nog steeds bang van zijn staart, eet en drinkt slecht en heeft die staart vanmiddag ook weer opengebeten op de een of andere manier. 

Niet veel later belt Katja weer.  De dierenarts zegt dat het puntje van Zorro's staart dood is.  Het voelt ijskoud aan zegt Katja.  De arts raadt aan er een groter stuk af te halen.  Gelukkig blijkt een operatie in Roanoke een heel stuk goedkoper te zijn dan hier bij onze dierenarts.  Arme Zorro en arme Katja!

Rick komt thuis met mijn favoriete Thaise eten.  Alsof hij wist dat ik daar enorme zin in had.  De "wild pork" met verse groene peperkorrels is zo lekker pittig! 

Vanavond kunnen we hopelijk The Voice kijken, want gisteravond ging er iets mis met ons nieuwe satellietsysteem.  Rick heeft het vanochtend gemaakt, maar het is al de derde keer dat het niet goed werkte.  We kunnen dan wel heel veel shows tegelijk opnemen met deze "Genie", maar als we ze niet eens kunnen ontvangen komen we niet ver, natuurlijk.

Foto's van vandaag zijn hier.

zondag, oktober 20, 2013

De Tough Mudder

Vrijdag

Het is weer prachtig zonnig weer.  Terwijl ik mijn ontbijt van gepocheerde eieren zit te eten geniet ik van de maple van onze achterburen.  De blaadjes zijn geel en rood aan het verkleuren en de zon schijnt er doorheen waardoor de boom wel in brand lijkt te staan.

Na mijn ontbijt is het tijd voor de sportschool.  Mijn rug speelt me nog steeds flinke parten, dus ik besluit de gewichtenmachines te doen  Zo ontzie ik mijn rug en dat gaat goed.  Daarna nog een half uur cardio en het is weer goed voor vandaag.

Op de terugweg haal ik een dunne bagel met zalm en een beetje cream cheese.  Werkelijk mijn favoriete sandwich, zo eentje die je met heel kleine hapjes langzaam oppeuzelt.   Zoals altijd heb ik er ook gezelschap van Snickers en Flapjack bij, die kattenneusjes pikken de zalmgeur meteen op.

Tijdens de wandeling met Cosmo geniet ik van de iedere dag dieper wordende herfstkleuren.  Ook hebben steeds meer mensen hun tuinen versierd, ofwel voor Halloween ofwel met vrolijke herfstspullen.  Dit seizoen is het altijd zo leuk om door de buurt te lopen.

Thuis pak ik mijn en Ricks spullen in.  Rick gaat morgen de Tough Mudder lopen en die is dit jaar in West Virginia.  Om morgen niet voor dag en dauw weg te moeten gaan we vannacht in Winchester logeren.

De weg naar dit plaatsje in het noordwesten van Virginia is prachtig.  De GPS leidt ons bovendien nog via een kleiner weggetje.  Rick vindt dat altijd irritant, maar ik vind het heerlijk om het mooie landschap met boerderijen en wijngaarden niet met een sneltreinvaart te doorkruisen.

Na iets meer dan een uur komen we bij ons hotel, het Wingate.  We laden de spullen uit en rijden dan naar het historische centrum van Winchester.  Daar wacht ons een aangename verrassing, namelijk het antwoord op een herinnering, die Rick en ik hadden van een heel leuke plaatsje in Virginia dat we vele jaren geleden een keer bezochten.  We waren alleen vergeten welk plaatsje dat was.

Beiden herkennen we het meteen.  Het was Winchester met zijn heel gezellige voetgangers hoofdstraat met allerlei restaurants eraan.  Het is ook nog eens Oktoberfest, dus nog gezelliger.  Alleen zitten daardoor alle restaurants aan die straat propvol.

Op Yelp had ik goede recensies gelezen over La Nicoise Cafe.  Een authentiek Frans bistrootje en net buiten de hoofdader.  Daardoor is er hier wel plaats en wat een leuk restaurantje is dit!  De bediening is ook superaardig en later blijkt de serveerder de zoon van de Franse chef te zijn.

Het eten neemt me ook terug naar Frankrijk.  Ik bestel kikkerbilletjes als voorafje, dat is lang geleden dat ik die gegeten heb!  Heerlijk zijn ze en de soft shell crab en asperges met prosciutto als hoofdgerecht ook.
Kikkerbilletjes

Op de terugweg naar het hotel kopen we nog wat proteinerepen en water voor morgen tijdens de race.  Op de kamer kijken we wat tv en maken dan het extra bed klaar voor Kai.  Die heeft vandaag vrijwilligerswerk gedaan bij het Oktoberfest in Richmond en zal na middernacht hier aankomen, zodat hij morgen mee kan naar de race.

Zaterdag

Midden in de nacht ben ik blij te zien dat Kai inderdaad in het bed ligt.  Ricks telefoonwekker gaat om kwart voor acht af en we maken ons snel klaar en checken uit.  Bij de McDonalds drive thru halen we ontbijt.  Een egg mcmuffin en koffie voor mij, het smaakt goed voor fast food.

Al is de starttijd van Ricks team pas om kwart over elf, ze verzamelen al om negen uur op een parkeerplaats dichtbij om team t-shirts uit te delen.  Daarna rijden we in convooi naar de parkeerplaats voor de Tough Mudder.
Het parcours

Daar blijkt dat het maar goed is dat we ruim de tijd hebben, want we worden met schoolbussen naar het terrein van de race gebracht.  Die busrit duurt ook nog eens een half uur en daarna moeten we nog een kilometer naar de ingang lopen. 

Halverwege bemerkt Rick dat hij zijn handschoenen is vergeten.  Er is geen tijd om terug te gaan, maar gelukkig zien we na onze armbanden omgekregen te hebben eenmaal binnen een grote tent met kleding en andere sportbenodigdheden.  Tot Ricks grote opluchting zitten daar ook handschoenen tussen.
Nog schoon en droog

Na de lange rij voor de wc's te hebben doorstaan is het tijd voor Rick om met zijn drie collega's, die ook gaan wandelen en niet hardlopen, naar de start te gaan.  Kai en ik beloven op hem te zullen wachten bij het eerste obstakel dat voor ons toeschouwers te bereiken is.

Voor wij het veld opgaan zien we een standje met eten.  Wetend dat er op het terrein verder niets is neemt Kai een burrito.  Ik houd het bij een banaan, want ik heb de repen van gisteren om als lunch te eten.

We lopen heuvel op heuvel af tot we bij het obstakel "Arctic Enema" zijn.  Hier klimmen we op een heuvel en gaan op Rick wachten.   Intussen zien heel wat andere "Mudders" in die Arctic Enema bak springen.  Daarin zit ijswater met een gemiddelde temperatuur van -3.  Ik moet er werkelijk niet aan denken!  Het is ook maar een graad of 15 buiten, brrr!!!
Net voor de arctic enema
 

Het duurt een goed uur voor we Rick in de verte aan zien komen.  Ook hij springt met zijn gewoonlijke enthousiasme in dat ijswater.  Later vertelt hij wel dat dat het obstakel was waar hij het meest tegenop zag.

Dit parcours is veel beter aangelegd dan dat van vorig jaar.  Toen besteedde ik meer dan de helft van de tijd aan het zoeken naar obstakels, waardoor ik er Rick maar een aantal heb zien doen.  Dit keer is het vrij makkelijk te volgen en Kai en ik zien Rick maar liefst vijftien van de 25 obstakels doen.

Sommigen zijn vrij makkelijk, maar anderen, bijvoorbeeld degenen, die electrische schokken geven, zou ik voor geen goud willen doen.  Natuurlijk fotografeer en soms film ik erop los.  We vermaken ons ook met het kijken naar de grappige kostuums, die sommige mensen aanhebben.

Na ongeveer vier uur en een kwartier komt Rick over de finishlijn.  Kai en ik hebben intussen ook flink wat afgelopen als toeschouwers.  Mijn Fitbit laat 18490 stappen zien, 8,31 mijl en maar liefst 110 trappen, zo heuvelachtig was het terrein.
Klaar!

Rick heeft het toch maar weer volbracht!  Naar mijn gevoel is hij minder kapot dan vorig jaar, maar hij heeft er dit jaar ook meer voor getraind.  We drinken nog even een van de gratis Dos Equis biertjes en lopen dan terug naar de bus.

Gelukkig is het vandaag de hele dag droog gebleven, maar nu zien we wel een dreigende grijze lucht.  En inderdaad, als de bus ons weer bij de parkeerplaats afzet plenst het.  Arme Rick, die het toch al zo koud heeft, en Kai, die kleddernat wordt.  Gelukkig heb ik een regenjas aan en paraplu mee dus voor mij valt het wel mee.

Druipend racen we naar de auto en zetten voor Rick de verwarming hoog aan.  We rijden terug naar het hotel waar Kai zijn auto heeft laten staan.  De regen is inmiddels weg en Rick doet gauw een droog shirt aan.   Dan rijden we achter elkaar aan naar huis.

Daar neemt Rick een lange douche om alle modder weg te wassen en dan gaan we naar Tysons Corner.  Rick wil graag bij Gordon Biersch eten en een paar lekkere biertjes drinken.  Ik bestel de tonijn met een warme salade van quinoa, boerenkool en cranberries.  Die laatste is werkelijk heerlijk!  Ik zou er wel bakken van opkunnen.

Kai rijdt terug naar huis waar Rick meteen zijn bed op gaat zoeken.  Kai en ik kijken nog wat tv en gaan dan ook spoedig naar boven, ook wij zijn moe van de hele dag buiten en heuvel op en af lopen.

Foto's van de Tough Mudder staan hier.

Filmpje hier en hier