De winter duurt maar voort

"Mammie, ik voel niet lekker", komt Saskia me om half negen vertellen (nee, ik ben de "me" niet vergeten, dit is een anglicisme in haar Nederlands).  Ze heeft hoofdpijn en buikpijn en gaat terug naar bed.  Voor de zoveelste keer meld ik haar maar weer eens ziek.

Het is ook wel de eindeloze winter dit jaar, Katja is ook al meer dan een week verkouden en een heel aantal van Saskia's vrienden in vriendinnen ook ziek.  Ook bij Rick op zijn werk vallen ze met bosjes.  Gelukkig (even afkloppen) zijn Rick en ik nog helemaal gezond.

Met opzet vermijd ik de sportschool nu zoveel mogelijk.  De hygiene daar is niet bepaald goed en mensen maken hun apparaten ook niet altijd schoon na gebruik.  Vooral nu ik volgende week op reis hoop te gaan heb ik geen zin in een virus.

Het vriest weer 12 graden als ik opsta, dus zin om naar buiten te gaan heb ik absoluut niet.  Gelukkig heeft Rick voor zijn werk Cosmo al even uitgelaten, ik ben hem er erg dankbaar voor!  Ook staat de koffie klaar en met een paar warme wafels heb ik een lekker ontbijt.

Boven op de elliptical doe ik, al Downton Abbey kijkend, een uur interval.  Grappig hoe je het zo koud kunt hebben en na vijf minuten flink sporten is die kou verdreven.  Jammer, dat mijn energie na een intensief uur wel echt zo'n beetje op is, anders zou ik gewoon de hele winter door sporten om warm te blijven.  Helaas is de mens noch in staat tot winterslaap noch tot 24 uur per dag in beweging blijven.

Op mijn lijstje vandaag staan een aantal dingen ter voorbereiding voor ons reisje naar Portugal.  Om te beginnen bel ik AT&T om een internationaal data en sms pakket voor mijn telefoon te nemen voor deze env volgende maand.

Daarna laat ik onze bank Suntrust weten dat ik mijn debit card in het buitenland ga gebruiken.  Als ik dat niet zou doen, zou die kaart meteen geblokkeerd worden.  Zelfs nu is het nog niet gegarandeerd dat dat niet gaat gebeuren, dus ik krijg maar liefst drie telefoonnummers om in geval van nood te bellen.  Dat is ook wel een van mijn angsten om opeens zonder geld in het buitenland te zitten.

Dan zit er niets anders meer op, ik moet wel naar buiten, brrr!!  Dik aangekleed ga ik eerst een dunne bagel met zalm en cream cheese bij Manhattan Bagel halen en eet die voor de verandering eens daar op.  Dan rijd ik naar de mall.

Bij Barnes and Noble ga ik op zoek naar reisgidsen voor Lissabon en omgeving.  Ze hebben een ruime keuze, dus ik lees er een aantal door en kies twee en een plattegrond.   Ik neem meteen ook maar een gids voor Cancun en Cozumel mee.   Die plaatjes in die boeken maken me al heel vrolijk.

Bij ons Suntrust filiaal bestel ik bij Jeanne, de manager, euro's en wat ponden, want op de terugweg hebben we een overstap in Londen.  Het duurt even want Suntrust heeft zijn interne systeem weer veranderd.  Dat lijkt iedere keer wel het geval, dus of Jeanne is niet helemaal bij of dit bedrijf maakt het moeilijk voor de medewerkers.  In ieder geval zijn de euro's en ponden na een half uur eindelijk onderweg naar ons.

Het kwik komt vandaag niet boven het vriespunt uit en ik heb behoefte aan kleur.  Bij de Safeway koop ik een bos tulpen en rijd dan naar Michaels, al ligt deze winkel in hetzelfde winkelcentrum.  Het is toch een flinke wandeling en te koud voor mij om die te maken.  Bij Michaels maak ik mijn laatste "Olympische Spelen" thema foto (blij dat dat thema klaar is!), maar ik koop er niets.

Thuis is Saskia gelukkig ook weer een stuk beter. Ik herken dat ook van vroeger, er zijn veel dingen, die ik in haar herken en ik hoop nog maar altijd dat zij geen fibromyalgie zal krijgen.  Ze voelt zich in ieder geval goed genoeg om de olie in haar auto te laten verversen.  Morgen wil ze weer naar Richmond daarmee.

Mijn cardinaaltje is weer terug en zingt zijn vrolijke lied.  De cardinaal is de staatsvogel van Virginia en hier het hele jaar aanwezig.  Het mannetje is fel rood en het vrouwtje bruin, oranje en rood.  Gewoonlijk maakt het mannetje een soort klikkend geluid, maar in de lente, die voor hem al half februari begint, zingt hij een mooi en herkenbaar lied.

Na een paar uur Portugees leren komt Rick thuis en stelt voor bij Pazzo Pomodoro te gaan eten.  Daar zeg ik nooit nee tegen en veel van onze stadsgenoten ook niet, want het is er erg druk.  Na zo'n twintig minuten komen er twee stoelen aan de bar vrij en daar bestellen we dan maar ons eten, ook wel erg gezellig altijd.

We delen de verschillende prosciutto's als voorafje, maar kunnen dat bij lange niet op, dus ik neem de rest mee naar huis.  Voor mijn hoofdgerecht neem ik weer eens twee voorafjes, de linzensoep en de gegrile calamari.  De soep is heerlijk en de calamari ook.  Ricks zeebaars ziet er ook zeer smakelijk uit.

Saskia heeft een paar meisjes met wie ze naar VCU zal gaan hier.  Erg leuke meisjes lijken het en ik ben blij dat ze haar sociale cirkel daar al aan het opbouwen is.  Van de drie kinderen is Saskia absoluut de meest sociale en dat blijkt nu alweer.  Helaas heeft Katja daar in Roanoke nog steeds moeite mee.

De rest van de avond kijken we, zoals iedere winteravond, tv.   Undercover Boss, Shark Tank en meer, realiteitstelevisie, die zelfs Rick wel interesseert.

Cosmo en Meike zijn ook klaar voor het weekend