De terugreis en een rustige zondag

Zaterdag

Na toch een goede nacht ondanks het schokkende nieuws gisteravond  sta ik om kwart over acht als eerste op.  Ik vind het zo jammer dat we niet meer tijd hier in Savannah hebben, maar we hebben nog bijna 900 km te gaan dus dat gaat niet lukken. 

Tegen negenen vragen we de van van de valet en gaan op weg.  Het is heerlijk weer, jammer dat we bijna de hele dag in de auto zullen zitten.  De meisjes hebben gisteren bij Whole Foods hun ontbijt gekocht, maar Rick en ik gaan op zoek naar een McDonald's.

Die vinden we al gauw en ik bestel zoals altijd op reis een egg McMuffin.  Die ziet er echter uit alsof hij uren geleden gemaakt is!  De Canadese bacon en kaas zijn helemaal uitgedroogd en het ei smaakt ook vreemd.  Die eet ik dus niet op.

Gelukkig moeten we ook benzine tanken en is er bij het tankstation nog een McDonald's.  Rick haalt een nieuw broodje voor me dat stukken verser smaakt.  Dan beginnen we echt aan de lange rit naar huis.

Al gauw passeren we de grens met South Carolina.  Na een paar uur maken we een pit stop en zie ik dat de bomen hier in bloei staan.  Het was de afgelopen week thuis ook warm dus ik ben benieuwd hoe ver de natuur daar nu is.

Bij South of the Border stoppen we.  Dit is een heel kitsch gebied met allerlei souvenirs met "Pedro" erop, grote reclameborden en, voor ons interessant, een gigantische vuurwerkwinkel.  Hier kunnen we vuurwerk kopen, zoals vuurpijlen, dat eigenlijk illegaal is in Virginia, maar wij vinden ze zo mooi en wagen er altijd een paar op 4 juli en met Oud en Nieuw.  Rick vult zijn mandje met mooie dingen, hij is dan net een jongetje dat dol is op met vuur spelen.

De meisjes hebben meer dan genoeg proviand om de dag door te komen, maar Rick en ik willen in North Carolina lunchen.  We vinden een Subway, altijd een gezonde keuze op reis.  Ik neem een broodje met kip en alle groentes, die ze hebben.  Het smaakt prima!

Helaas begint mijn fibromyalgie enorm op te spelen.  Ik baal, want ik heb me de hele week vrij goed gevoeld en nu doet een autorit alles weer te niet.  Rick stelt lief voor dan de hele weg maar te rijden, want als ik rijd krijg ik enorme krampen in mijn benen van het in een positie zitten.  Gaandeweg wordt de van een martelwerktuig.

Dolblij ben ik dan ook als we eindelijk rond half zeven Vienna binnenrijden.  We zetten Laura thuis af en kletsen even met Lois, haar moeder, die de hele week genoten heeft van onze foto's en Facebook berichtjes, zodat ze het gevoel had er zelf ook bij te zijn.  Tussen Saskia en Laura is er onvertogen woord gevallen, het was werkelijk net of we twee dochters mee hadden.

Thuis zien we dat de magnolia bloeit en de narcissen ook.  De katten begroeten ons allemaal heel enthousiast, zo lief.  We slepen de bagage naar binnen en dan gaat Saskia eten halen bij Whole Foods.  Ze wil niet met ons mee uit eten, jammer genoeg.

Dan kiezen Rick en ik ons favoriete Italiaanse restaurant voor ons avondeten.  Bij Pazzo Pomodoro krijgen we onze favoriete drankjes voorgezet, voor mij een Aperol spritz.  We delen het kaas en prosciutto plankje en dan bestel ik de spinazie en ricotta ravioli.

Niet veel later wordt die geserveerd, maar met alfredo saus en als ik ergens een hekel aan heb!  Gelukkig zijn we hier bekend genoeg dat het zonder moeite opnieuw wordt gemaakt met marinara saus.  Het smaakt allemaal weer voortreffelijk, Ricks pizza duidelijk ook.

Thuis heeft Saskia haar andere vriendin Kaylee op bezoek.  Het is een bijzondere vriendschap tussen Laura, Saskia en Kaylee, die al vele jaren duurt.  Ik hoop dat het een blijvende band is.  Ze zijn ook alle drie veganistisch dus dat helpt.

Rick en ik gaan bankhangen.  Dat uitpakken komt morgen wel.  Het is wel fijn om een dag rust te hebben voor Rick weer aan het werk moet.  We hebben zo genoten van de Disney fantasiewereld, het is weer even wennen dat ware leven.

De afgelopen week was het hier ook warm en de magnolia is in volle bloei

Zondag

Vannacht zijn onze klokken een uur vooruit gezet, twee weken eerder dan in Nederland. Hoewel ik het fijn vind om 's avonds een uur langer licht te hebben, vind ik de dagen na "spring forward" altijd moeilijk om aan dat uur verlies te wennen.

De narcissen bloeien ook

Zo ook vanochtend, we waren gisteravond erg moe van de lange rit en slapen dan ook uit.  Door het verloren uur staan we daarom pas om tien uur op!  De hele dag heb ik daarna het gevoel een uur achter te lopen op de werkelijke tijd.

Saskia maakt zich klaar om terug naar Richmond te gaan en neemt om een uur of elf afscheid.  Deze week is omgevlogen!  Rick gaat de sneeuwblazer en andere sneeuwspullen opruimen en ik plaats mezelf op de elliptical.

Het helpt mijn erge pijnen wel verminderen, maar ik beweeg en meer niet.  Na een uur heb ik toch 7500 stappen bijeen en hoop de rest in de loop van de dag erbij te krijgen.  Niet veel later snap ik waarom ik zoveel pijn heb, de autorit natuurlijk, maar het begint ook te regenen.  Mijn lichaam de barometer, ik baal wel, want vorige week voelde ik me zo goed!

Rick stelt voor lunch van Panera te halen.  Daar heb ik zeker zin in en bestel hun lekkere Thaise wonton soep.  We eten het in het restaurant waar het gezellig druk is.  Onderweg zie ik ook andere bomen bloeien en de narcissen en forsytia overal. Ik wil deze week zeker een of twee keer naar de stad.

Thuis haal ik eindelijk al de sneeuwpopjes en Valentijns decoraties weg.  De zak met lente spulletjes komt naar beneden en ook buiten vervang ik de sneeuwpop vlag met een met vlinders en hang de Paas versieringen aan de voordeur.  Laat die lente maar komen!

Deze twee zijn blij dat de "indringers" weer weg zijn

Om drie uur rijden we naar Town and Country kennels om Cosmo op te halen.  Die is nog nat van zijn bad en ik kan merken dat ze eigenlijk hoopten dat ik hem nog niet mee zou nemen.  De receptionist zegt dan ook dat hij hun favoriete hond hier is.  Dat is nog eens leuk om te horen zeggen over mijn hondenkind!

Cosmo is maar al te blij mee terug naar huis te gaan.  Hij droogt snel op en is lekker zacht.  Terwijl ik met Christine bijklets geef ik hem zijn eten en een botje.  Van geluk rolt hij heen en weer, zo schattig.  Hij is eigenlijk het enige wat ik op reis altijd mis.

Voor het avondeten bestellen Rick en ik Thais eten.  Lekker pittig is het.  De tv gaat aan en we gaan proberen op tijd naar bed te gaan.  Rick moet morgen tenslotte weer gewoon aan de bak.