Het is maar grijs en grauw vanochtend en dat maakt het niet makkelijk om uit bed te komen. Het heeft vannacht ook wat geregend, maar gelukkig weer droog en als ik eenmaal beneden kom probeert de zon hard tevoorschijn te komen.
Het is weer "helicoptertjes" tijd, de esdoorns bloeien
Rick neemt afscheid, want hij gaat naar Richmond om de geboortebewijzen van de kinderen op te halen en ze dan weg te brengen voor de apostille, die Nederland vereist voor de paspoorten. Ik ben van plan die morgen op te gaan halen. Ik ben Rick heel dankbaar dat hij vandaag het stuk rijdt, want de uren in de auto dit weekend hebben mijn spieren geen goed gedaan.
Gelukkig is Sharon terug van haar vakantie en na mijn ontbijt rijd ik naar Anytime Fitness. Daar heeft Sharon een goed half uur gewichtentraining voor me en rekt en strekt ze mij ook. Na afloop doe ik een uur cardio op ARC trainer.
Als ik weer naar buiten stap schijnt de zon uitbundig en is er een knalblauwe lucht. Even overweeg ik toch nog eens naar de kersenbloesems te gaan, maar het waait ook keihard en ik heb er eigenlijk geen energie voor.
Rick belt dat hij de geboortebewijzen heeft en ze nu naar de apostille locatie gaat brengen. We verwachten dus beiden dat dat een dag gaat nemen en ik ze morgen op zal moeten halen. Wie schetst dan ook mijn vreugde als Rick niet veel later belt dat hij de apostilles al in handen heeft!
Hij gaat dan met Saskia lunchen, iets wat ik morgen ook zou doen. Gelukkig snapt Saskia dat ik dat eind liever niet wil rijden alleen om te lunchen. Zij is van plan binnenkort thuis te komen dus dan zal ik haar ook zien. Opeens heb ik morgen dus open en het wordt mooi weer, de natuur lonkt.
Om de een of andere reden heb ik enorme zin in beschuit met pindakaas en sambal Manis. Gelukkig hebben we nog precies twee beschuiten en de andere twee ingredienten ruimschoots voorradig. Ik besluit snel nieuwe beschuit te bestellen. Het smaakt me prima en brengt me terug naar mijn middelbare schooltijd toen dat mijn favoriete snack na school was.
Al waait het belachelijk hard met windstoten van 80 km/u, de temperatuur buiten is heel aangenaam. Ik doe mee aan een Nederlandse foto7daagse en het thema vandaag is "laag bij de grond". Ik lijn Cosmo aan en ga die foto vinden.
Deze heel Amerikaanse foto kies ik uiteindelijk, lijkt een makkelijke foto, maar was het niet. Cosmo werkte niet mee, want ik wilde dat hij de brandkraan snuffelde.
Er zijn allerlei mogelijkheden en ik hoop te slagen met een paardebloem van onderen, maar die is bij nadere inspectie niet helemaal scherp. We lopen een uurtje en ik word bijna weggeblazen, wat een wind! In het bos is het best eng, want de bomen zwaaien flink.
Jammer genoeg niet helemaal scherp na 30+ pogingen
Na Cosmo thuisgebracht te hebben rijd ik naar Whole Foods. Daar haal ik wat ontbijtspullen en avondeten voor vanavond. De komende avonden is Rick op reis, maar vanavond eten we nog gezellig samen.
Lijkt wel een kaasboer daar bij Whole Foods
De rest van de middag werk ik mijn rondleidingscorrespondentie bij. Nadat ik mijn kersenbloesemfoto's heb gedeeld op de Alles Amerika Facebook pagina krijg ik opeens een aantal aanvragen, leuk! Tot nu toe heb ik voor dit jaar 17 rondleidingen te boek staan, aanstaande zaterdag de eerste dit jaar. Ik ben eigenlijk best nerveus!
Nadat hij allerlei Paasverkeer heeft getrotseerd komt Rick eindelijk tegen zessen thuis. Al is er hier geen tweede Paasdag, de scholen waren vandaag nog wel vrij voor "teacher workday" dus veel mensen verlengden hun vakantie. Dan kan de I-95 idioot druk worden en zo nam het Rick bijna vier uur om de 160 kilometer te overbruggen!
Hij is dan ook blij dat ik al eten in huis heb. Rick grilt de sate buiten en ik warm de groente, rijst en pindasaus op. De pindasaus van Whole Foods doet me aan de echte satesaus denken, althans de dunnere saus. Het smaakt ons in ieder geval zeer goed.
De wind huilt om het huis en ik zie op een Vienna Facebook groep dat vrijwel de hele stad zonder stroom zit, inclusief de hoofdstraat. Een transformator heeft het begeven in het centrum. Wij merken er gelukkig niets van. Vanaf de jaren tachtig wordt de electriciteit bij nieuwbouw ondergronds gedaan, zo ook bij ons plein, maar dit is een oud stadje en veel is nog bovengronds.
Gek hoe ik het lege nest meestal heel makkelijk neem, maar opeens is er dan gemis. Ik begin bijvoorbeeld Kai nu heel erg te missen. Zou hem zo graag een grote knuffel geven. Heeft misschien te maken met dat zijn vriendin gezondheidsproblemen heeft en hij daar duidelijk bezorgd om is. Ik hoop dat Bea beseft wat een schat zij heeft getroffen. Binnenkort toch echt eens skypen met Kai, dat komt er telkens niet van.
4 reacties:
Fijn dat je morgen niet dat hele eind hoeft te rijden voor de apostilles. Jammer dat je Kai zo mist, ik kan me dat goed voorstellen.
Ik ken dat gemis ook zoals je weet. Je zou ze zo graag dichterbij willen hebben om even te knuffelen.Sterkte Petra.
Groetjes Wil
Alweer antwoord op een vraag ons :). Wij vragen ons in Amerika altijd af waarom de elektriciteit zo vaak bovengronds is. We dachten dat het komt door de enorme afstanden, maar blijkbaar is het ook een beetje van vroeger.
Wij hadden met Pasen ook een strakblauwe lucht en een keiharde wind. Ook toevallig.
Ik kan heel goed begrijpen dat je je kinderen zo mist. Dat valt ook niet altijd mee. Hebben jullie al een reis naar Duitsland gepland?
@Becs - Ja, ik weet dat hij het fijn heeft in Duitsland dus dat helpt, maar ik mis zijn rustige aanwezigheid hier wel
@Wil - Meestal gaat het prima, maar dan heb ik opeens van die momenten
@Marion - We hopen eind september, begin oktober te gaan en te combineren met Belgie en Frankrijk.
Een reactie posten