Een drukke en leuke vrijdag

Om kwart voor acht gaat mijn wekker en als eerste ga ik op zoek naar een leuke kinderfoto van Kai. Hij wordt vandaag alweer vierentwintig en ik vind het leuk om de kinderen met een foto uit hun kindertijd op Facebook te feliciteren.  Ik vind een schattige van Kai op het strand. En nu is hij al echt een volwassen man, ik denk nog iedere verjaardag terug aan de moeilijke eerste maanden van zijn leven (hier te lezen).

Dat schattige ventje is nu echt een man geworden!

We wensen Kai op Facebook een fijne verjaardag en hij laat foto's zien van hoe Bea voor hem versierd heeft met zelfgemaakte slingers.  Ze zullen vanavond Chinees gaan eten om het te vieren.  Zo te zien heeft Bea er een waar feest van gemaakt voor hem, zo leuk.  Morgen zullen we eindelijk eens skypen hopelijk. 

De jarige Job vandaag

Nu maak en eet ik gauw ontbijt en koffie en dan brengt Rick me naar het metrostation.  Daar neem ik een van de gratis krantjes mee, altijd leuk om te lezen als er geen telefoonsignaal is in de tunnels.  De trein laat even op zich wachten, maar daarna kom ik zonder oponthoud bij het Smithsonian station aan.

Als ik de roltrap opga miezert het wat dus ik doe mijn paraplu open.  Het is duidelijk dat I. een bloglezeres is, want zij herkent mij meteen.  Ik maak kennis met haar en haar man G.-J. Zoals zo vaak gebeurt weet ik meteen dat het een leuke dag gaat worden ondanks het sombere weer.

Toch zijn we blij de rondleiding een dag uitgesteld te hebben, want gisterochtend zou het miserabel geweest zijn en een beetje motregen deert niet.  Na mijn introductie over het ontstaan van de stad lopen we naar het Washington Monument.

I. en G.-J. zijn beiden al eerder in Washington geweest, maar vinden het leuk eens wat meer te leren over de bezienswaardigheden hier.  Voor I. zijn sommige monumenten wel nieuw, maar G.-J. heeft er maar een nog niet gezien.

We lopen via het Tweede Wereldoorlog Monument, waar dit keer geen veteranen zijn, maar wel weer heel veel schoolgroepen.  Die zien we ook bij het Vietnam Memorial en het Lincoln Memorial.  Sommigen hebben tientallen studenten met allemaal dezelfde shirtjes of jasjes aan.  Ze zijn bijna allemaal rond de veertien, want in de achtste klas leren ze hier in de VS over het regeringsstelsel.

 

Lincoln zit er nog altijd

Zoals altijd maakt het Korea monument veel indruk.  Voor mij doet het dat ook nog steeds, hoe vaak ik het ook al heb gezien.  Ik zie ook steeds andere details bij de negentien soldaten.  Nog steeds spettert het wat, maar echte regen blijft gelukkig weg.

 

Het Martin Luther King Jr. Memorial is nieuw voor beiden. Hier bij het Tidal Basin is het beduidend minder druk. Ook bij het Franklin D. Roosevelt Memorial is het erg rustig.  Hier valt me op hoe veel van de dingen, die FDR zei in zijn speeches, nu weer zo relevant zijn.  Een beetje eng wel, gezien die speeches vooral ten tijde van de Tweede Wereldoorlog werden gehouden.

Als laatste bekijken we het Jefferson Memorial.  Dit is een mooie tempel, maar qua symboliek is het eigenlijk het minste monument.  Franklin Roosevelt wilde dit monument hier absoluut hebben en heeft het net voor de Tweede Wereldoorlog neer laten zetten.

De wandeling van hier naar de Old Ebbitt Grill valt toch iedere keer weer wat tegen.  De blokken hier in Washington zijn zo groot en het neemt meestal bijna een half uur met de stoplichten om over te steken er ook bij.

In het restaurant begroet Mark mij enthousiast, want ik heb hem al een paar maanden niet gezien.  Hij zorgt ervoor dat we een tafeltje in de gezellige hoofdzaal krijgen.  Het gesprek is erg gezellig en we praten over vrij persoonlijke dingen wat ik eigenlijk wel bijzonder vind met mensen, die ik voor het eerst ontmoet, maar er is gewoon een klik.

I. en G.-J. nemen beiden de crabcake met quinoa en groentes en die ziet er heerlijk uit.  Ik zie echter de ravioli met vier verschillende kazen, asperges en champignons en kies dat gerecht.  Daar krijg ik ook geen spijt van.  G.-J. heeft nog plaats voor een stuk pecan pie en dan kunnen we weer verder.

Het is droog en zoals zo vaak hier zelfs schel ondanks de bewolking.  We lopen naar de voorkant van het Witte Huis waar we niet bij het hek mogen komen, maar op de stoep ertegenover moeten blijven.  Gisteren hoorde ik dat ze het hek een heel stuk hoger willen maken om te voorkomen dat mensen er overheen klimmen.

Ook bij de achterkant  mogen we niet tot aan het hek komen.  De achterkant is nog steeds niet goed te zien door een enorme tent ervoor.  Ik kan op het internet niet vinden waar die tent, die er al een week staat, voor is.

Na de nationale Kerstboom bewonderd te hebben (niet echt, want hij stelt niet veel voor tot ze het extra stuk erop zetten voor kerst) lopen we verder Pennsylvania Avenue af.  Het blijft bewolkt, maar ik heb het af en toe zelfs warm.  In ieder geval is het zo best lekker wandelweer.

We komen langs de sterrenbeeldenfontein, die voor het eerst in jaren weer werkt.  Aan de overkant daarvan bekijken we de voorpagina's van kranten uit alle vijftig staten bij het Newseum.  Dan lopen we door naar het Capitool.

Dat staat nog steeds gedeeltelijk in de steigers, maar er is al meer van de koepel te zien.  Het blijft een imposant gebouw.  Ook vandaag zijn zowel de Senaat als het Huis van Afgevaardigden niet in sessie.  Je vraagt je af wanneer dat wel zo is tegenwoordig!

Als laatste gaan we de Library of Congress binnen en dat blijft een favoriet. Van buiten is het een mooi gebouw, maar van binnen is het spectaculair.  Foto's kunnen dat nooit genoeg overbrengen.  We bekijken ook nog Jefferson's bibliotheek en ik stel me zo eens voor hoe hij al die boeken heeft gelezen.  Het was zo'n heel andere tijd dan tegenwoordig waar je alle informatie gewoon even op kunt zoeken.

 

Enfin, terug naar het heden.  Na de bibliotheek van Jefferson laat ik de beneden verdieping zien met de twee 15e eeuwse bijbels.  Ook de tentoonstelling met de eerste kaarten van de "nieuwe wereld" is interessant.

Dan lopen we naar buiten en is de rondleiding klaar.  I. en G.-J. hebben beiden rugzakken mee en ik vond ze al zo vol lijken. Blijkt dat daar allerlei leuks en lekkers voor mij inzit! In een Schiphol plastic zak krijg ik kaas, drop, stroopwafels, sate saus en tijdschriften mee. Mijn hemel, echt een zware tas krijg ik mee, zo lief!

We nemen hartelijk afscheid en houden hopelijk via Facebook contact.  Ik facebook Robert-Jan en Caroline dat ik klaar ben met de rondleiding, want wij hebben afgesproken iets te gaan drinken samen.  We besluiten elkaar bij Elephant & Castle te ontmoeten.

Zij zijn er eerder dan ik en nemen alvast een tafeltje.  Robert-Jan stuurt me een berichtje waar ze zitten, maar ik herken Caroline meteen van de foto's op het internet.  Zo leuk ze nu in persoon te ontmoeten!  Ik heb Robert-Jan al eerder ontmoet, maar toen was er niet veel gelegenheid te praten.

We bestellen drankjes en het gesprek vloeit meteen. Daan en Fleur zijn ook echt leuke kinderen, hoewel ons gesprek hen maar af en toe interesseert.  Gelukkig heeft het restaurant een kleurplaat op het kindermenu.

Toen ik aankwam sms-te ik Rick dat we hier zijn neergestreken en hij komt er een half uurtje later ook bijzitten.  Eerst waren wij tweeen van plan tapas te gaan eten, maar het is zo gezellig dat we allemaal besluiten te blijven zitten en Brits pub eten te bestellen.

Caroline en ik nemen de Indiase kip kerrie "flatbread" (een soort pizza), die lekker pittig is en goed smaakt.  Ook de anderen smullen zo te zien.  Veel te snel is het tijd om afscheid te nemen, want iedereen is moe van de lange dag. Vooral Fleur, die ernaar uitziet uit te slapen morgen al betwijfelt ze dat dat gaat lukken want het appartement is nogal gehorig.

Rick en ik wensen hen een goede thuisreis en hopelijk tot ziens, hier of in Limburg.  Thuis laten we gauw Cosmo uit en maken het dan ook niet laat, want zijn beiden ook heel moe.  Maar wat een leuke dag was het weer!