De heetste rondleiding van het jaar tot nu toe

Zodra ik naar buiten loop voel ik de vochtigheid op me neerkomen. Ze hebben het dus goed voorspeld, al is het om half acht nog "maar" 29 graden, met de vochtigheid voelt het al stukken warmer. 

Het is zaak me zo luchtig mogelijk aan te kleden en ik zegen mijn golf skorts, want die zijn netjes en comfortabel in de hitte.  Mijn topjes zijn mouwloos met daaroverheen heel dun bloesend chiffon of een opengewerkte "poncho".  Ideaal, want zo zie je geen zweetvlekken en ik zie er professioneel uit.

Na een snel ontbijt brengt Rick me naar de metro.  Daar komt de trein net aanrijden en er staan al heel veel mensen op het perron.  Dit is week twee van treinen om de twintig in plaats van tien minuten voor werkzaamheden aan het spoor en dat is te zien. 

Voor het eerst ooit vind ik dan ook geen zitplaats.  Daar baal ik van want ik heb al enorme pijn in mijn voet en staan maakt dat erger, wat een lange wandeling door de stad straks niet makkelijker zal maken.  Er zitten twee jonge mannen op de plaatsen voor gehandicapten en even overweeg ik te vragen of ik daar mag zitten.  Uiterlijk zie ik er echter als Hollands welvaren uit dus toch maar niet.

Er zit niets anders op dan staan.  Ik bedenk me dat ik toch op de volgende trein had moeten wachten, want later wordt er omgeroepen dat die vlak achter ons rijdt.  Morgen doe ik dat als het weer zo vol is al bij Vienna, want we staan als sardientjes op elkaar.

Iets meer dan een uur later kom ik alsnog een half uur vroeger dan afgesproken bij het Smithsonian metrostation aan.  Ik loop even voor wat verkoeling het Smithsonian kasteel binnen en tegen half tien ga ik wachten op een bankje in de schaduw.

P. en J. sturen een whatsapp dat ze in een Uber zitten en er zo aankomen.  Niet veel later zie ik ze op mij aflopen.  We maken kennis en lopen zoveel mogelijk in de schaduw naar het Washington Monument.  Daar is het heel rustig, want de lift wordt gemaakt en het monument is vandaag gesloten.

Na de korte geschiedenis van de stad te hebben verteld en de grappige over de bouw van het monument steken we over naar het Tweede Wereldoorlog Monument.  Hier is helemaal geen schaduw en is ook heel rustig.  Waarschijnlijk zijn de meeste mensen de musea en andere gebouwen in gevlucht.

Mijn flesje water is inmiddels op, de laatste bijna warme druppels smaakten vreselijk.  We kopen bij het eerste standje waar we langskomen nieuwe koude flesjes.  Ik drink het snel zo snel mogelijk op, want dat lauwe water vind ik vies. Het feit dat we geen enkele keer de toiletten nodig hebben laat wel zien hoeveel vocht we verliezen door transpireren!

Ook bij het Vietnam Veteranen Monument is het stil.  Het zwarte graniet absorbeert de hitte enorm dus het is hier mogelijk nog warmer dan elders.  En bovenin het Lincoln Memorial is het helemaal niet uit te houden!  Ik voel me hier zelfs even echt niet lekker, heel ongewoon voor mij.

Na het Koreaanse oorlogsmonument sluiten we dan ook in de lange rij bij het volgende versnaperingenstandje aan.  Met een koel flesje water lopen we naar het Tidal Basin.  Was het bij de andere monumenten rustiger dan gewoonlijk, hier is het praktisch uitgestorven.

Gek genoeg is het juist hier iets beter uit te houden vanwege de schaduw van de kersenboompjes en een briesje, weliswaar ook warm, vanaf de rivier.  We lopen door het Martin Luther King Jr. Memorial en FDR Memorial en bovenin het Jefferson Memorial tocht het lekker dus is ook beter vertoeven.

Maar dan, dan moeten we de lange wandeling naar de Old Ebbitt Grill maken, die toch altijd nog zo'n half uur duurt en waar weinig schaduw is.  Verlept lopen we dan ook het heerlijk koele restaurant binnen waar Mark meteen een tafel voor ons heeft.

Dat we er verhit uitzien blijkt wel als Paul, onze serveerder, opmerkt dat we vast net van buiten komen en hoe heet het daar is?  Op mijn app zie ik dat het inmiddels 35 graden met een gevoelstemperatuur van 43 graden is. 

We bespreken wat we vanmiddag zullen doen, want het vooruitzicht veel langer door deze hitte te lopen vinden we geen van drieen prettig.  Ik stel de metro voor tussen het Witte Huis en Capitool, maar zij hebben Uber ontdekt en dat is een goed idee, want dan zien ze toch nog een ander deel van de stad.

Na het eten, ik heb weer de lekker frisse caprese salade, lopen we naar de achterkant van het Witte Huis.  Daar neem ik een foto van hen en we lopen door naar de voorkant.  Ook daar neem ik een foto en vertel in de schaduw over de geschiedenis en wat anecdotes.

Dan lopen we naar 15th Street waar P. een Uber roept.  Die komt al heel gauw en rijdt ons Capitol Hill op.  Daar stappen we uit en lopen naar de voorkant van het Capitool.  Gelukkig staan hier grote bomen, die welkome schaduw bieden. Mijn hemel, wat is het warm!!!

Voelt als 43

Puffend lopen we naar de Library of Congress.  Daar is het een drukte van jewelste wat mijn theorie dat iedereen naar binnen is gevlucht bevestigt.  We moeten even op een groep wachten voor we de grote leeszaal mogen bekijken en worden er dan binnen de paar minuten weer uitgebonjourd voor de volgende groep.

Zoals altijd wijs ik een aantal dingen aan en dan bekijken we de bibliotheek van Thomas Jefferson. Die is altijd interessant, want de man was zo gevarieerd geinteresseerd.  Helemaal beneden bezichtigen we de twee 15e eeuwse bijbels en een van de eerste kaarten van de VS uit 1784.

Dan is mijn rondleiding afgelopen, maar het is nog voor drieen.  Ik raad ze dus aan de tunnel naar het Capitool te nemen en daar de rondleiding te gaan doen.  Dat lijkt hen zeker wat dus we nemen afscheid.  Zij gaan morgen door naar Florida waar het minder warm zal zijn dan vandaag hier! Omgekeerde wereld!

Mijn rechtervoet doet enorme pijn en ik heb genoeg van de hitte dus haast me naar de metro een blok verderop.  Ik hoef niet lang op een trein te wachten en het oponthoud is dit keer ook miniem.  Zo kom ik nog voor Saskia naar haar werk moet in Vienna aan en staat zij al klaar om me op te halen.

Thuis doe ik ijs op mijn enkel, want die speelt erg op.  Ik heb hem op mijn twintigste heel gecompliceerd gebroken en ik merk dat het na zoveel lopen me weer parten gaat spelen.  Morgen moet ik weer aan de bak dus het is zaak hem rust te gunnen.

Rick komt thuis met ingredienten voor een grillmaaltijd. We smullen van kipspiezen, tomaat, augurk en olijfsalade en vers olijfbrood.  We kletsen over onze plannen de komende paar weken. Nog een nachtje slapen en dan kunnen we (hopelijk) Kai na bijna acht maanden weer in onze armen sluiten!