Pijndagje, pff

Als ik rond acht uur wakker word heb ik letterlijk van top tot teen pijn.  Rick komt boven met Orion en ik probeer mijn spieren zover te krijgen op te staan.  De neiging te blijven liggen is groot, maar ik weet dat dat funest is en het is weer prachtig weer waar ik van wil genieten.

Rick heeft zoals altijd lief mijn koffie klaar staan en ik ga die op het deck drinken. Als ontbijt besmeer ik een crumpet met wat brie en doe er tomaat op. Intussen bedenk ik hoe ik het beste mijn beweging kan krijgen vandaag.

Het is schitterend weer en morgen begint er een hittegolf, dus ik besluit op het deck op de plaats hard te lopen.  Na een uur heb ik negenduizend stappen bijeen en ik heb best het gevoel bezig te zijn geweest.

Mijn maatje ligt aan mijn voeten en ik moet uitkijken niet op hem te stappen

Als ik Orion meeneem voor zijn wandeling komt Faye van de buren op hem af.  Orion vindt dat maar niets en blaft zijn kop eraf.  Het kan de nieuwsgierige Faye (Deense dog) niets schelen en met moeite krijgen Lorraine en Patricia haar terug.  Orions getrek aan mijn schouders en arm voelt vandaag allerminst fijn (niet dat het dat ooit doet).

Gelukkig kan ik hem de rest van de wandeling goed afleiden met snoepjes.  Tot ik bijna thuis ben en een berichtje van Katja op mijn telefoon beantwoord.  Ik let even niet op en een jogger komt vlak langs. 

Orion kijkt naar mij, een snoepje verwachtend, maar ik kan mijn telefoon niet laten vallen en een seconde later moet ik alles goed vasthouden, want Orion gaat weer uit zijn dak en wil de jogger volgen!  Ik geef mezelf de schuld, voortaan laat ik mijn telefoon weer thuis! Als ik een snoepje had gegeven was hij misschien rustig gebleven.

Tijd voor mij om wat boodschappen te gaan doen. Ik laat Orion op het deck nu het nog niet te warm is en ga Vienna in.  Ik heb een lijstje af te werken en probeer intussen ook met Katja te praten.  Zij heeft het enorm druk en is erg gestrest, maar Rick en ik willen graag dat Saskia bij haar logeert op weg naar New Hampshire (meer dan twaalf uur rijden). Gelukkig kan dat vannacht, want ik vind het al heel wat voor Saskia om die hele rit alweer alleen te maken!

Gisteren vond ik uit dat een kennis uit de buurt, die ik al sinds de basisschooltijd van de kinderen ken, pas getrouwd was met de leraar van de kinderen, die dit weekend omkwam. Iedereen is er zo van ontdaan en dit brengt het nog wat dichterbij.  Ik ga naar Walgreens en kies daar een passende condoleance kaart om naar haar te sturen.  Ik ken ze net niet goed genoeg om ook naar de begrafenis te gaan.

Naast Walgreens is het weer tijd om Orions botjes en andere knauwdingen aan te vullen bij Petco.  Ik zou willen dat er meer verschillende keuzes waren.  De prijzen zijn ook belachelijk, tijd voor een bestelling van Chewy.com. Toch wil ik de echte winkels ook klandizie geven, want die hebben we ook nodig.

Bij Whole Foods haal ik ingredienten voor het avondeten en dan knort mijn maag.  Bij Chop't haal ik mijn favoriete salade, de Melrose grain bowl, nu het nog kan.  Ik hoop hem vrijdag nog eens te eten, want waarschijnlijk is hij volgende maand niet meer te krijgen.

Als ik terugkom zijn de schoonmaaksters er al.  Orion heeft dat ook door en blaft flink op het deck.  Ik ga met hem de tuin in om mijn lunch te eten en hij speelt lekker in zijn badje.  Alleen loopt hij er doorheen en schraapt er water uit, verder niet.  Maar ach, het blijft lekker voor hem in het water zijn.

Mag ik ook het deck op, ik beloof niet tegen de schoonmaaksters te blaffen?! (Een niet gehouden belofte overigens)

Tegen drieen krijg ik een telefoontje dat de monteur van onze nieuwe zolder fan in aantocht is.  Orion moet dus buiten blijven.  Charles zou eigenlijk allang gepensioneerd moeten zijn en huft en puft zijn weg naar boven om de oude fan weg te halen.  Ik heb echt met de arme man te doen, want het is daarboven ook nog eens flink heet!

Intussen komt Saskia even thuis voor ze aan haar lange rit begint.  Ze heeft nog geen lunch gegeten en voelt zich flauw (logisch, het is kwart voor vijf!).  Ik maak gauw wat pasta voor haar terwijl zij haar spullen inpakt.  Dan zwaai ik haar uit en begint ze aan de lange rit.

Charles tref ik buiten adem op de trap aan met de nieuwe fan.  Hij gaat die installeren wat maar goed is, want we kregen vorige week zelfs een alarm omdat het te heet was op zolder.  Alleen komt Charles een half uurtje later weer beneden met de mededeling dat het vandaag niet gemaakt kan worden.

Hij heeft per ongeluk een van de bladen van de fan verbogen en die moet nu nieuw besteld worden.  Oh, wat baal ik!  Nog een keer een middag totaal kwijt met wachten en bovendien komt de hitte vanaf morgen terug!

Na Orion eten gegeven te hebben ga ik in mijn hangmatstoel ontspannen met een alcoholvrij biertje.  Het is 26 graden en toch heb ik het koud.  Ik ga naar binnen en doe een jasje aan.  Rick moet daarom lachen als hij thuiskomt, maar ik denk dat ik misschien een reactie op een van de prikken van eergisteren heb.  Mijn arm is ook rood en pijnlijk. Dat zal dus wel gauw weggaan, hoop ik.

Als Rick thuiskomt maakt hij de fajita's waar ik de ingredienten voor heb gekocht.  Dit keer zijn het rundvlees fajita's en ze smaken heerlijk.  Whole Foods heeft een rundvlees en een kip fajita mix die zo gebakken kan worden. Dat met kaas en pico de gallo in een tortilla is een simpel en zeer smakelijk maal.

Saskia schiet goed op en komt ongedeerd bij Katja aan.  Dat stemt Rick en mij wat geruster, want eerst wilde Saskia bij een Airbnb gaan logeren en ik vind dat als vrouw alleen toch altijd wat riskant, noem me ouderwets.

Niet alleen probeerde hij eerder vandaag zelf wat ijsblokjes uit de ijskast te krijgen, nu komt hij zelfs vragen om snoepjes in zijn "fototoestel".  Het lijkt echt wel een kind!