Een "staycation" weekend

Zaterdag

Om zeven uur komt Orion mij even begroeten en drie kwartier later weer.  Ik ben dus wakker als Rick tegen half negen opstaat en sta tegelijkertijd op.  Orion heeft zijn dagelijkse "gekke" uurtje en we lachen ons rot om zijn bijna letterlijke bokkensprongen!

Dan gaan we op weg om ontbijt te halen.  We halen ijskoffies bij Starbucks en Rick neemt daar ook een broodje.  Ik vind hun ontbijt niet lekker en Rick vindt het prima om even verderop bij Peet's de maple chicken sausage sandwich in de drive thru te halen.

Op de terugweg stoppen we nog even bij het wekelijkse boerenmarktje.  Daar zien we ook onze overburen, die hier heen zijn komen hardlopen met hun kinderen, twee in een buggy en een op de fiets.  Zo actief zijn Rick en ik niet in de hitte maar we besluiten wel de natuur in te gaan later vanochtend.

Er zijn best lekkere en verse dingen te krijgen op de markt, maar in tegenstelling tot Nederland is het hier juist allemaal een stuk duurder dan in de winkels. Het zal vast verser zijn, maar twee keer zoveel betalen voor een bakje tomaten gaat me te ver.

Kleurrijk is het zeker!

Met lege handen lopen we dus terug naar de auto.  Toch vind ik het telkens leuk om even rond te neuzen. Het zal toch iets nostalgisch zijn. Ik heb vooral zulke fijne herinneringen aan de grote markt in Den Haag met mijn oma en opa.  Die hadden hun kraampjes daar waar we van alles te proeven kregen.

Thuis maken we ons gauw klaar en met Orion en flesjes water vertrekken we naar Sky Meadows State Park.  Dat is een uurtje rijden door het mooie Virginiaanse landschap. Rick heeft dit park een aantal maanden geleden ontdekt met Cosmo en Orion.

Het is zo afgelegen dat er maar heel weinig mensen en honden zijn, perfect dus voor Orion.  We betalen de $5 entree en rijden eerst naar het bezoekerscentrum.  Daar wil ik eigenlijk plassen, maar er staat zo'n lange rij dat ik besluit dat maar in de natuur te doen.  Als er toch niemand is...

We rijden naar de plek waar Rick de honden uitliet en zijn daar inderdaad de enigen.  We lopen door een gemaaid weiland met allemaal wilde bloemen.  De prachtigste vlinders vliegen er rond, maar laten zich moeilijk fotograferen.

Het is hier wel koeler dan thuis, maar nog net zo vochtig.  We lopen een stuk, zien hertensporen en Orion geniet ook.  We komen geen mens of hond tegen, dus helemaal goed.  Het is wel heel, heel vochtig en als ik 5000 stappen bijeen heb ben ik blij weer terug bij de van te zijn.

We drinken dankbaar water en Orion ook.  Dan ziet Rick iets op zijn voet kruipen en dat is een teek!  Het gras was inderdaad op sommige plaatsen vrij hoog.  Rick ziet er nog een paar op zijn voeten en ik een op mijn voet, bah, bah!!  Orion lijkt er geen te hebben dus we gaan op weg.

Orion krijgt iedere maand Sentinel tegen teken en vlooien en dat werkt duidelijk, want als ik een kwartier later naar achteren kijk, die ik twee teken op zijn kop lopen. We stoppen, verwijderen die en nog een paar.  Verder vinden we er geen en gaan verder.

We zijn hier in het Virginia wijngebied en Rick moedigt mij aan een glas te gaan drinken bij een van de wijngaarden.  Hij blijft bij Orion in de van en ik bestel een glas rose bij de Delaplane wijngaard. Op hun balkon met prachtig uitzicht geniet ik ervan.  Het helpt mijn spieren ook ontspannen, want die voelen het slechte weer aankomen.

Als ik terug in de van kom zegt Rick dat hij nog een aantal teken van Orion heeft geplukt.  We halen Orion naar buiten en zien er nog een paar.  Terwijl Rick rijdt houd ik Orion in de gaten en al rijdend pluk ik nog drie teken uit zijn vacht.  Duidelijk werkt Sentinel, want de bloedzuigers moeten niets van Orion hebben. Ik gooi ze uit de van en hoop dat dat het is!

Orion vindt de auto heerlijk!

In Manassas heeft route 234 alle ketens, die je je maar kunt wensen.  Hier willen we bij een Drive Thru lunch halen. Al heb ik wat problemen met hun ideologie (Mormoons, zondag dicht, anti LGBTQ) wil ik toch eens een kip broodje van Chik-Fil-A proberen.

Deze keten is enorm populair en we sluiten aan in de rij.  Alles gebeurt buiten en Orion blaft tegen iedereen, die voor Ricks raam verschijnt.  Tot ik hem bij mij roep.  Het is nog geen meter afstand van waar hij was, maar hij wordt stil!  Ik weet zeker dat hij een paar maanden geleden door was gegaan met blaffen.  Baby steps, zoals we hier zeggen.

De kipbroodjes smaken ons inderdaad prima, heerlijke kip voor een fast food keten! Intussen zien we letterlijk paarse luchten onze kant op komen!  Eigenlijk hoopten we nog te kunnen zwemmen, maar dat gaat waarschijnlijk niet lukken.

Net op tijd voor de stortbui met flinke donder en bliksem losbarst lopen we ons huis in.  Het gaat buiten flink tekeer en het zwembad tweet iedere keer dat ze weer drie kwartier gesloten zijn.  Ik geef het op en ga douchen en me in gewone kleding steken.

Zodra het onweer voorbij is gaat Rick een stukje fietsen.  Als hij terugkomt is het zwembad weer open en hij wil erheen.  Ik voel me niet zo lekker met veel pijn en weet dat ik eigenlijk ook zou moeten gaan, maar ik kan me er niet toe zetten.

Rick zwemt net op tijd, want alweer pakken donkere wolken zich samen. Voor we het weten openen de hemelsluizen zich weer.  We hebben de regen zeker nodig dus we klagen niet. 

Voor het avondeten besluiten we net als voor de lunch naar een restaurant te gaan waar we nog nooit geweest zijn.  Founding Farmers (eigenaren zijn boeren) blijkt een goede keus te zijn.  Er wachten veel mensen op een tafeltje, maar wij lopen naar de bar waar we met gemak twee stoelen vinden.

Als we met zijn tweeen zijn is de bar net zo makkelijk en gezellig.  Jake is onze bartender en zeer attent.  We delen filet Americain op brood als voorafje, heel erg lekker!  Ik neem de tonijn met speklapje (waar ik maar weinig van eet) met rucola en frietjes.  Rick heeft de meatloaf. We zijn er beiden zeer over te spreken!

Intussen is het droog en kunnen we zonder paraplu buiten op Ricks auto van de valet wachten. De voeten gaan omhoog thuis en de tv aan. Dankbaar voor de airconditioning, want die helpt mij 's nachts slapen met deze hitte.  Vroeger in Nederland had ik een zolderkamer en sliep ik helemaal niet als het warm was. Dat zou hier een ramp zijn!

Nu dondert en bliksemt het weer flink, maar Orion slaapt lekker.  Grappig hoe iedere hond zijn eigen angstjes heeft.  Net mensen zijn het, maar dan anders.

Zondag

Om kwart over acht ben ik klaarwakker en ga op mijn telefoon lezen.  Rick kijkt verbaasd op, maar is ook klaar om op te staan.  Voor ons doen vroeg in het weekend, maar ja, als je uitgeslapen bent is het zonde te blijven liggen op een lekkere zomerse dag.

Het is buiten wat koeler dan het de afgelopen dagen is geweest, maar nog steeds heel vochtig.  We laten Orion uit en gaan dan ontbijt eten.  Rick stelde gisteren voor om naar bakkerij Paul te gaan.  Daar was ik natuurlijk helemaal voor!

Eerst halen we onderweg ijskoffies van Starbucks (al denk ik dat ik een volgende keer koffie van Paul zal willen). Paul ligt in de Tysons Galleria mall en het is er vrij druk!  We sluiten aan in de rij en bestellen beiden een baguettine met ham, kaas en ei.  We smullen er buiten op het terras van.  Wat een heerlijk ontbijt!!

Om de een of andere reden voel ik me niet lekker.  Waarschijnlijk vanwege de barometerschommelingen.  Ik moet dus bewegen, maar zin in de elliptical boven heb ik niet.  Ik besluit een op de plaats te gaan hardlopen.

Rick gaat met Orion buiten wieden en daarna (zonder Orion) een stuk hardlopen. Als we beiden klaar zijn gaan we naar het zwembad.  Daar trek ik mijn veertig baantjes en dat voelt heerlijk. Zo maak ik mijn eenendertigste kilometer zwemmen vol.

Rick is sneller klaar met zwemmen en gaat boodschappen doen.  Hij belooft ook soep voor mijn lunch mee te nemen.  Ik voel me heel moe en ga op een ligstoel liggen lezen. Chris komt en we kletsen gezellig tot het begint te spetteren.

Gauw gaat Chris haar baantjes trekken, maar al gauw blazen de life guards het signaal dat ze donder gehoord hebben.  Alweer heb ik niets gehoord en er ontbreekt absoluut niets aan mijn oren.  Maar ja, er is wel onweer in de buurt dus we gaan gedwee huiswaarts. Ik hoor dan ook niet nog een keer donder.

Rick brengt me lekkere avgolemono soep van Skorpio's.  Ik weet het, soep in de hitte klinkt raar, maar daar heb ik als ik me minder voel vaak het meest zin in. Het smaakt me dan ook zeer goed.

Aangezien ik geen donder meer heb gehoord en het helemaal zonnig is loop ik om half drie terug naar het zwembad.  Daar blijkt dat ze toch nog een keer donder hebben gehoord en gesloten zijn tot drie uur. 

Binnen hoor ik een woordenwisseling tussen twee life guards, een vindt dat er geen donder was en de ander wel.  Ik vind het toch wel vreemd dat een persoon het hele zwembad zo kan sluiten voor drie kwartier!

Zin om terug te lopen heb ik niet dus wacht het kwartier met wat andere mensen, die ook geen tweede donder hoorden.  Er is hier ook geen druppel gevallen. Klokslag drie uur mogen we naar binnen en spring ik meteen weer in het water.

Wel lekker zo'n heel leeg zwembad!

Net als ik weer op mijn stoel lig te drogen komt Rick ook.  Beiden maken we deze zomer veel meer gebruik van het zwembad dan andere jaren. Ik ben alleen meer van het lekker lezen in een ligstoel en Rick leest zijn paar strips en gaat dan huiswaarts.

Ook nu is dat weer het geval.  Ik ben helemaal in mijn boek over Rembrandt's bastaarddochter en Rick wil naar huis.  Hij zal Orion bezig houden en ik volg om half vijf als ik ook weer onweersbuien onze kant op zie komen.  Geen daarvan bereikt ons dit keer.

Nadat ik me opgefrist heb rijden we naar Whole Foods.  Rick wil vanavond blackened vis maken.  Eigenlijk wil hij mahi mahi, maar die hebben ze nergens, dus we kiezen zalm. We nemen ook een bakje garnalen mee om als voorafje te eten.

Rick zoekt online naar een recept voor blackened zalm en gebruikt het mengsel van kruiden, zout en peper voor het "blacken" dat hij eerder maakte.  Het eindresultaat ziet er professioneel uit en smaakt ook prima!  We hebben blackened zalm op een bed van gekookte spinazie met vers rozemarijn brood.

Op het deck genieten we ervan.  De temperatuur is zo lekker nu, ik zou willen dat het morgen weer zo was!  Wij noemen onze zomer thuis een "staycation" (woordspeling op "vacation"), allerlei leuke dingen in de omgeving en thuis.  Tot nu toe lukt het goed!

 Morgen en overmorgen mag ik onze mooie stad weer aan toeristen laten zien. Dat is eigenlijk werken en morgen zal het ook heel vochtig zijn, maar voelt altijd weer als een leuke dag met vrolijke mensen!