Toerist in eigen gebied en een rondleiding

Zaterdag

Het regent nog steeds en Grumpy's buisje zit bijna helemaal vol.  Dat betekent dat er in 24 uur 125mm regen is gevallen!  En er komt dus meer.  Mijn type weer is dit niet, want ik voel me gewoon niet lekker bij lage luchtdruk.

Voor ons ontbijt halen Rick en ik koffies van Starbucks en laten Kai dan het lekkere menu bij Peet's Coffee's drive thru zien. Rick en ik nemen beiden weer het kipsausage met kaas en ei broodje.  Kai kiest de wafel met kipsausage en kaas, die hij ook heel lekker vindt.  De combinatie zoet en hartig gaat goed samen.

Na het eten ga ik naar boven voor mijn uur op de elliptical.  Al Wordfeud, Bubble Witch en Candy Crush spelend gaat de tijd snel voorbij.  Ik ben altijd weer zeer blij als het klaar is!

Wie heeft er nou zeven E's!

Het regent nog steeds en Rick heeft het op zijn Nederlands getrotseerd en een stuk gefietst.  Hij werpt zich ook op, nu hij toch nat is, om Orion zijn wandeling te geven.  Ik douche intussen gauw en Rick ook als hij terugkomt.

Kai wil graag naar een museum en vandaag is er natuurlijk de perfecte dag voor. Eerst gaan we op zoek naar een restaurant om te lunchen. Dat wordt MOD Pizza in Chantilly.  Ik neem een mini met allerlei groentes. Kai en Rick nemen een grotere pizza, hoe ze hem op kunnen is me een raadsel!

Binnen tien minuten zijn de pizza's klaar, want daar staan ze hier bekend om.  Hij is ook werkelijk heerlijk!  De kaas helemaal gesmolten en de korst heel dun en knapperig. Meestal vind ik pizza te zwaar als lunch, maar deze heeft minder dan 400 calorieen. 

Het museum dat we gaan bezoeken  is het Udvar Hazy Air and Space Museum dichtbij het vliegveld Dulles.  Daar zijn we niet de enigen en er staat een rij om het parkeerterrein op te gaan.  De Smithsonian musea zijn gratis, maar bij dit museum kost parkeren $15.

Rick zet ons dichtbij de ingang af zodat we niet te nat worden.  Hij parkeert de auto en wij wachten na de tassen controle op hem.  Half Washington en omgeving heeft duidelijk bedacht dat het een goed idee zou zijn dit museum te bezoeken. Ik heb het nog nooit zo druk gezien!

Gelukkig is het gigantisch en merken we de drukte alleen bij de ingang en de toiletten. Een aantal vliegtuigen hier vind ik zeer indrukwekkend, maar al gauw merk ik dat ik vergeten ben dat ik eigenlijk niet zo geinteresseerd ben in al dat vlieggedoe en oorlogen daarmee gevochten.

Kai en Rick lezen echt alles en ik vermaak me met foto's maken van de grappige plaatjes op serieuze leger helicopters en vliegtuigen.  Een duiveltje, Felix de Kat, een stinkdier en meer, ik vraag me af hoe ze erop terechtkwamen, maar daar wordt helaas niets over verteld.

Terwijl de mannen nog meer lezen zoek ik een van de vele stoelen op.  Op een dag als vandaag kan ik zeker niet lang staan.  Gelukkig is er veel te zien aan mensen, die voorbij lopen.  Families met kleintjes, maar ook met zeer oude grootouders, die zich met allerlei hulpmiddelen verplaatsen.  Amerikanen en ook heel veel buitenlanders, al dan niet hier wonend.

Mensen kijken, het is vast een eeuwenoude hobby.  De Space Shuttle heb ik ook al vaak gezien, maar niet getreurd, mannen, ik ben helemaal blij op mijn stoeltje.  Ze blijven wel een uur weg, maar ik verveel me geen moment.

Het laatste stuk vind ik ook interessant.  Daar zien we onder anderen de Enola Gay.  Dit vliegtuig vind ik fascinerend en ook een beetje eng, want het gooide de eerste atoombom op Hiroshima. Wat die mannen daarbinnen gedacht moeten hebben...

Verder is er de Air France Concorde en allerlei grappige kleine vliegtuigjes.  Rick en Kai willen daarna nog graag naar de uitkijktoren, maar daar staat zo'n gigantische rij voor dat we dat laten gaan.  Kai koopt nog wat leuke dingen in de winkel en dan staan we na bijna drie uur weer buiten.

Het is zowaar droog en de zon komt tevoorschijn! Het geeft me hoop voor de rondleiding morgen. Kai gaat op Orion passen en Rick en ik gaan boodschappen doen bij de Giant. Veel is het niet, maar wel gezellig om samen even te doen.  Rick vertrekt morgen voor een week.

Thuis proberen we te peilen waar Kai wil eten.  Ik noem opties en het wordt Turks bij Istanbul Blue.  We krijgen een tafeltje boven met zeer luide Turkse muziek. Kai klaagde net gisteren tegen ons over hun Turkse buren, die de hele tijd keiharde muziek spelen.  Gelukkig vindt hij deze muziek beter.

We krijgen een gratis kop linzensoep, die erg lekker is, en vers brood.  Kai bestelt de shawarma, Rick de iskender kabob en ik de yoghurt kip. Rick en ik krijgen ons gerecht met lekkere sauzen, maar dat van Kai veel droger dan hij (en ik) van de Europese shawarma's gewend zijn.

Kai vraagt er cacik bij en smult dan ook van zijn gerecht.  Het is grappig, want toen wij in Vienna kwamen wonen was hier een Turks restaurant.  Zo'n vijftien jaar geleden ging dat failliet en kwamen er allerlei restaurants voor in de plaats en nu is er alweer een aantal jaren weer een succesvol Turks restaurant.

Terug thuis kijk ik naar een echte mysterie op Dateline.  Soms kan het leven interessanter zijn dan fictie, hoewel dit natuurlijk wel echte mensenlevens betreft. Het is echt alsof we een mystery boek lezen met een heel interessante afloop. Het einde is echter, zoals zo vaak in het leven, niet zeker.

Zondag

Rond acht uur staan we naast ons bed en zien dat de regens de lucht hebben schoongewassen.  Er is letterlijk geen wolkje aan lucht en de zon schijnt vrolijk naar binnen.  De lucht is ook prachtig diepblauw dus geen luchtvochtigheid.

Een meer dan prima dag voor een rondleiding dus! Rick en ik halen ontbijt bij Starbucks. Rick is verbaasd als ik een "venti" (hun een na grootste maat) ijskoffie bestel.  Gewoonlijk drink ik niet zoveel voor een rondleiding, maar vandaag heb ik er zin in.

Rick brengt me naar het Smithsonian station waar ik op mijn gezin van vandaag wacht.  Zij komen van een camping in Maryland en ik krijg een sms-je dat ze ietwat verlaat zijn.  Een kwartiertje later maak ik kennis met H. en M. en hun dochters T. en S.  Zij wonen in Brabant (ik zou eigenlijk een lijstje bij moeten houden, maar volgens mij komen de meeste mensen, die ik rondleid uit het zuiden van Nederland).

Iedereen is klaar voor een goede wandeling, tienjarige S. incluis. We lopen eerst naar het Washington Monument en we zijn zo blij met het weer!  Er staat ook een lekker briesje, dit is een ongewoon koele dag voor juli hier (nog steeds 26 graden, hoor).

We lopen door het Tweede Wereldoorlogsmonument via de Reflecting Pool naar het Vietnam Veteranen monument.  De kinderen zijn ook heel geinteresseerd en stellen vragen. Dat vind ik altijd extra leuk, want hun vragen zijn toch altijd weer anders dan van volwassenen (al kan ik nu even niet op een voorbeeld komen).

 

In het Lincoln Memorial is het enorm druk, dus ik wacht buiten tot ze uitgekeken zijn.  Daarentegen valt de drukte bij het Koreaanse Oorlogsmonument mee.  Ook dit keer maakt dit monument weer erge indruk.

Rond het Tidal Basin is het een stuk rustiger en we bekijken de drie monumenten daar op ons gemak.  Bij het Jefferson Memorial realiseer ik me dat we onze reservering voor 13 uur bij de Old Ebbitt Grill niet gaan halen.  Ik bel dat we een kwartiertje verlaat zullen zijn.  Geen probleem is het antwoord.

We banen ons een weg langs de toeristen naar het restaurant en komen daar inderdaad om kwart over een aan. Duidelijk is mijn telefoontje niet doorgegeven en nu moeten we wachten op een tafeltje.  Ik maak mijn ongenoegen daarover toch duidelijk en mis Mark ook, die ik altijd direct kon bellen.

Lang hoeven we daarna niet te wachten. We krijgen een tafel op de "binnenplaats" (die overdekt is).  De kinderen kiezen van het kindermenu wat hier veel keus heeft. Ik neem de burrata met gegrild brood, tomaatjes en pesto.  H. en M. nemen beiden de Chesapeake benedict, gepocheerde eieren met crabcakes en Hollandaise saus. 

We smullen allemaal en de bediening is heel goed. Alleen laat bij het opruimen een van hen een bord op mijn glas water vallen.  Het glas breekt met een spectaculaire klap en meteen snellen er een aantal mannen in keurig pak toe en beginnen op te ruimen.  De serveerder verontschuldigt zich enorm.

Het is opvallend hoe men hier toch klantgericht is.  Het tafelkleed wordt vervangen, want daar ligt wat glas op.  Alles is binnen een mum van tijd opgeruimd en de kinderen krijgen de ijsjes, die bij hun kindermenu horen.

Rond half drie zijn we klaar en zetten onze tocht voort. Dit keer kunnen we dichtbij het Witte Huis komen, want Trump is weer eens aan het golfen.  En dat terwijl hij op Twitter de paar keer (in vergelijking) dat Obama ging golfen altijd afkeurde. Hij zou als president nooit gaan, ha!

Bij het White House Visitor Center gaan we naar binnen.  Op zondagen is dit een goed alternatief voor de Library of Congress, die gesloten is.  De kinderen vinden het duidelijk ook leuk om meer te leren over de presidenten en hun families.

Net voor het museum sluit staan we weer buiten. We lopen naar het Capitool en daar besluiten zij de heuvel naar de voorkant niet op te lopen.  In plaats daarvan lopen we voorlangs en bekijken ook het standbeeld van Grant (waarvan ik vergeten was dat hij het was).

Voor we naar de metro lopen willen de kinderen en H. nog een ijsje, specifiek een bevroren lemonade.  Twee standjes zijn uitverkocht, maar bij het derde hebben ze succes.  Het ziet er erg lekker uit, moet ik zeggen (mij werd er ook een aangeboden, maar ik heb geen trek).

In het metrostation zie ik dat mijn trein over twee minuten komt.  Aangezien ze in het weekend minder vaak komen neem ik gauw afscheid.  Gelukkig weer heel tevreden klanten!

Eenmaal weer in Virginia bel ik Kai, die me van het metrostation komt halen.  We besluiten het makkelijk te houden voor het avondeten en bestellen Chinees.  Mijn voeten zijn blij niet verder te hoeven lopen!

We bestellen van een nieuw restaurant dat ook Thais en Japans eten serveert.  Kai neemt dan ook de Thaise ananas gebakken rijst.  Ik geniet van Singapore rijstnoedels, zo lekker!  Hiervan zullen we vaker bestellen.

Nadat ik Saskia's katten eten heb gegeven (ik kan Snickers nergens vinden) gaan mijn voeten omhoog en de tv aan.  Gezellig is het met Kai hier! Hij lijkt het gewoon thuis zijn zeer te waarderen.