Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, augustus 31, 2017

Net op tijd mijn doel van vijftig kilometer zwemmen bereikt!

Gelukkig hoeft Rick vanochtend niet zo belachelijk vroeg op.  Daardoor slapen we tot kwart over zeven en dan staan hij en Orion op.  Ik doezel nog een uurtje verder en als Rick en Orion terug boven zijn sta ik ook op.

Het belooft een prachtige zomerse dag te worden.  Het is al een stuk warmer dan gisteren.  Ik eet dan ook lekker buiten ontbijt.  Een paar veel zaden crackers met geitenkaas en een glas wortel-mango sap. Met een flinke bak koffie kan ik er weer tegenaan.


Dat doe ik dan ook niet veel later bij Anytime Fitness. Ik plant me op een elliptical en heb er bijna 4000 stappen opzitten als Sharon me komt halen voor personal training. Zij heeft weer een intensief half uur voor mij in petto.

Ook Sharon moet wennen aan haar lege nest, al komen haar zonen nog regelmatig thuis.  Haar jongste en enige dochter gaat nu naar Kentucky State University. Sharon vliegt er dit weekend heen, want ze mist haar zo erg. Het is ook best een aanpassing!

Na het halve uur met gewichten doe ik nog cardio tot mijn Fitbit zegt dat ik 60 minuten actief ben geweest. Ik heb meer dan 8500 stappen en de rest krijg ik verder wel bijeen. Ik lijn thuis Orion aan, die maar al te graag mee gaat.  Terug thuis vertelt Fitbit me dat ik mijn dagelijkse doel van 10000 stappen heb behaald.

Het is zulk lekker weer en zo jammer dat het zwembad pas om vier uur opengaat!  Dat geeft me wel tijd om wat nodige dingen te doen. Maar eerst bak ik een tosti met rozemarijn brood en Goudse kaas en eet daar een kop watermeloen gazpacho bij.  Zo lekker, vooral die gesmolten kaas!

Dan rijd ik Vienna in.  Morgen verloopt mijn staatsinspectiesticker van DRAAKJE.  De van is intussen al tien jaar oud, maar volgens mij is er geen reden dat hij niet door de inspectie zou komen.  Bij de Shell ben ik meteen aan de beurt, handig!

Het mannetje, dat hier de inspecties doet, is altijd zo enthousiast!  Hij merkt na afloop op dat, al is DRAAKJE bejaard, hij alles in tip top staat trof.  Volgens hem is dat omdat ik er zo goed voor zorg.  Ik ben ook wel dol op mijn van, eigenlijk. Rick probeert mij telkens over te halen een nieuwe auto uit te zoeken, maar daar heb ik helemaal geen behoefte aan.

Bij de bank zijn mijn euro's nog niet aangekomen dus ik moet daar morgen terug (later in de middag krijg ik een telefoontje dat ze er zijn). Bij Rite Aid haal ik medicijnen en dan rijd ik naar Whole Foods waar ik avondeten koop.

Op het deck oefen ik wat Italiaans en speel spelletjes, wachtend tot ik naar het zwembad kan.  Tegen vieren verkleed ik me in bikini en loop erheen.  Dit keer ben ik niet de eerste daar, maar de banen zijn beiden vrij.

Het water is weer eigenlijk te koud voor mijn smaak, maar met een warmere luchttemperatuur is het beter doorkomen. Een half uurtje later is het dan zover, mijn doel van vijftig kilometer zwemmen deze zomer is bereikt.  Een beetje melancholiek voel ik me wel, want het zwembad gaat dus maandag dicht en morgen en overmorgen wordt het gewoon koud voor ons doen in augustus!

Terwijl ik op een ligstoel wat opdroog bel ik mijn zusje terug.  Grappig is dat ik net van plan was haar te bellen en zij gisteren een berichtje op het antwoordapparaat achterliet.  Het was dan ook al vrij lang geleden dat we bijpraatten.

Zij hebben ook een puppy, Diesel, en we wisselen hondenwijsheden uit.  Gelukkig gaat het goed mijn neef, die alweer een "sophomore" is, het tweede jaar high school, en mijn nichtjes. Voor we het weten is er een uur voorbij en moet mijn zus mijn neefje van voetbal halen.

Intussen begin ik het ook koud te krijgen. Ik kan merken dat de herfst eraan komt, want zodra de zon weg is wordt het killer.  Het werd vandaag 29 graden, maar als ik om half zes thuiskom is het nog maar 24 graden.  Ik weet het, zomers voor Nederland, maar niet voor hier.

Gauw kleed ik me in droge kleren. Dan maak ik de komkommersalade voor vanavond met appelazijn en zout. Rick komt thuis en nadat hij zich verkleed heeft grilt hij onze worstjes.  Voor mij kip, spinazie en feta worstjes. Daarbij hebben we nog een groene salade en een zeer smakelijke aardappelsalade van Whole Foods.  Een heerlijke zomermaaltijd is het!

Je kunt natuurlijk ook liggend eten

De komende paar dagen krijgen wij de overblijfselen van Harvey.  Het zal niets vergeleken bij Houston zijn, gelukkig.  Wij zullen maar aan het randje van de storm zijn. Intussen raapt zich alweer een zware orkaan samen, Irma.  Deze tropische cyclonen zijn zo erg en eng!  Gelukkig krijgen wij zelden alles over ons heen, Isabel in 2003 was de laatste keer.

woensdag, augustus 30, 2017

Bijna mijn doel bereikt!

Rick moet er weer heel vroeg uit. Ik heb niet lekker geslapen en ben dus wakker als zijn wekker gaat. Toch probeer ik nog verder te doezelen en val weer in een droomslaap. Na de gekste dromen, die ik me niet meer herinner, sta ik rond kwart over acht op.

Orion ligt in zijn bench te slapen.  Daar ben ik blij om, hij vindt het er duidelijk niet erg in. Zoals altijd pakt hij weer een speeltje in zijn bek om mij te begroeten. Dat moet iets betekenen, maar ik zal waarschijnlijk nooit weten wat. Cosmo deed dat nooit.

Het is mooi weer, maar met een graad of zestien te koel om buiten te eten. Bovendien is alles kleddernat van de regen van gisteren. Ik bak een paar eieren met Gorgonzola en eet die met een glas wortel-mango sap. Erg lekker!

Dit koelere weer is natuurlijk perfect om op het deck op de plaats hard te lopen als "sporten". Orion vermaakt zich intussen in de achtertuin met de buurhonden langs het hek rennend. Als ik echter even niet oplet zie ik hem niet meer.

Hij heeft weer eens een gat in het hek kunnen maken en zwemt lekker in de vijver! De stouterd kijkt me heel onschuldig aan, komt weer onder het hek door en gaat dan lekker in het gras rollen. Daarna is hij kennelijk moe want gaat de rest van mijn uur hardlopen slapen.

Als ik klaar ben douche ik gauw en ga dan naar Lofty Salon. Gewoonlijk kom ik later in de middag dus Carmen is verbaasd me om half twaalf al te zien. Mijn glaasje wijn laat ik nog maar even achterwege, te vroeg!

Als de kleur is ingetrokken knipt Mona mijn kapsel weer in model.  Dat is hard nodig, mijn haar was veel te lang.  In de zomer kan dat wel handig zijn zodat ik het in een paardenstaart kan dragen in de hitte.  Maar nu ziet het er weer een stuk beter uit.

Mijn buurvrouw Susan is er ook en we kletsen wat bij.  Dan haast ik me naar Whole Foods, want het loopt al tegen tweeen en ik heb nog geen lunch gehad.  Ik koop ook gelijk maar avondeten hier.  Het kost bij elkaar bijna niets, zouden de Amazon kortingen al van kracht zijn?

Als ik thuis de garage binnenrijd en mijn spullen wil pakken, realiseer ik me dat ik mijn Italiaanse leerboek bij de kapper heb achtergelaten.  Gelukkig heeft Susan het en belooft het vanavond terug te brengen.  Spaart mij een rit terug naar de salon, dus ik dank haar hartelijk.

Gauw warm ik kip en groente dumplings op en schenk een bakje watermeloen gazpacho in.  Mijn maag rommelt nu wel erg dus heb smaakt allemaal extra lekker! Het is heerlijk buiten nu en de kolibrietjes komen ook lunchen, al ruzieen ze heel wat af!

Eigenlijk zou ik nu al naar het zwembad willen, maar ik moet wachten tot vier uur. Ik baal er wel van dat ons feitelijk een week "ontnomen" wordt doordat de scholen vroeger dan gewoonlijk begonnen zijn.  Maar alle lifeguards zijn high school leerlingen dus het is niet anders. 

Klokslag vier uur loop ik het zwembad binnen en ben weer de enige daar.  De lifeguards zullen wel denken daar heb je dat mens met haar dolfijn kickboard en gele flippers weer.  Maar kan me niets schelen, ik trappel lekker tachtig baantjes bijeen in bijna een uur.

Dat is twee kilometer dus om mijn vijftig kilometer doel te bereiken hoef ik nog maar een kilometer te zwemmen. Hopelijk gaat dat morgen lukken, want het weerbericht voor het weekend is niet zo gunstig.  Wij krijgen dan de overblijfselen van Harvey, maar gelukkig lang niet zo erg als in Texas waar het een enorme ramp is.

Na mijn zwemmen ga ik op een ligstoel opdrogen. Er zijn maar heel weinig mensen hier, waarschijnlijk omdat het toch wel koel is. Ik bel United Airlines, want ik heb volgende week dan wel business class, maar nog geen stoel. Na een kwartier (!) wachten komt er eindelijk iemand aan de lijn en die geeft me de laatste stoel aan het gangpad.

Intussen lig ik te rillen op de ligstoel. Tijd om naar huis te gaan dus. Ik ben net weer in droge kleding gekleed als Rick binnenloopt.  Hij weet nooit wat er wacht als avondeten en is aangenaam verrast als ik vertel dat het sate met bruine rijst en Mexicaanse koolsla van Whole Foods wordt vanavond.

Rick grilt de kipspiesjes en ik warm de pindasaus en rijst op en de salade is natuurlijk al klaar.  Het is mij te koel buiten, dus we eten binnen.  Rick verklaart me voor gek, want hij vindt het heerlijk buiten, maar dat zwemmen in kouder water heeft om de een of andere reden tot gevolg dat ik maar niet warm kan worden.

Na het eten gaan verdiend de voeten omhoog en kijken we naar America's Got Talent.  Altijd een favoriete show van ons beiden en ook vanavond gaan onze favoriete artiesten door.  Dan is het Master Chef voor mij, ik vind het zo knap hoe mensen, die verder geen kookopleiding hebben, zulke heerlijke dingen maken.

Morgen is het alweer de laatste dag van augustus.  Ondanks dat we (voor het eerst) geen lange reis hebben gemaakt is de zomer toch weer omgevlogen. Ik heb wel het gevoel, zeker als ik morgen die kilometer nog zwem, dat we optimaal van het zwembad gebruik hebben gemaakt dit jaar. Dat is weleens anders geweest (in 2014 gingen we maar twee keer en dan is dat abonnement wel heel erg duur, maar dat kwam door de brand).

dinsdag, augustus 29, 2017

Een culinair dagje

Rick moet super vroeg op en ik word daar wel wakker van.  Hij doet Orion in zijn bench zodat ik door kan slapen.  Het is maar donker buiten dus ik heb wat moeite wakker te worden tegen half negen.

Inderdaad hoor ik de regen op het dak klateren, balen.  Klagen mag ik echter niet, want ik ken mensen in de omgeving van Houston, die of geevacueerd zijn en veel, zo niet alles, kwijt zijn of die drie dagen aan huis gekluisterd zijn. Daarbij is dit ene regendagje niets vergeleken.


Alleen vervelend dat het altijd weer tot een pijndag wordt, hoe goed ik me de afgelopen dagen ook voelde. Ik maak weer mijn gewoonlijke crackers met geitenkaas en een glas groentesap als ontbijt.  Na Orion naar buiten te hebben gelaten neem ik hem mee naar boven.

Daar begin ik aan een interval routine op de elliptical.  Orion gaat zodra ik begin liggen slapen, zo schattig.  Hij is altijd mijn schaduw.  Als ik opsta, staat hij op, als ik naar de wc ga gaat hij mee, als ik douche ligt hij naast de douche.  Zo'n trouw vriendje, ik zou het lege nest stukken moeilijker vinden zonder hem!

Een uur later heb ik 9000 stappen bijeen, de andere duizend krijg ik er vandaag wel bij.  Ik maak me snel klaar en laat Orion in de stromende regen uit.  Het is ook maar een graad of achttien, heel koud voor augustus hier.  Het is een vreemde zomer tot nu toe, dan weer heel heet en dan weer veel koeler dan gewoonlijk.

Vrijdag vroeg Kathryn opeens of ik vanmiddag open zou zijn voor lunch in de stad.  Ik had een kappersafspraak, maar die is natuurlijk makkelijk verzet, dus ik antwoordde positief.  Nu ben ik daar extra blij om, want met dit weer is een gezellig etentje helemaal leuk.

Kathryn komt me om kwart over twaalf ophalen.  We rijden naar McLean waar Wayne ons opwacht.  Wayne is een goede vriend van Kathryn, die investeerder is in de restaurants van (van origine Spaanse) chef Jose Andres, een van de meest gerenommeerde chefs van Washington.

Wayne rijdt ons naar Washington en parkeert vlak voor het restaurant op zijn speciale parkeerplaats.  We gaan vanmiddag naar China Chilcano waar Kathryn en ik al heel lang heen wilden. Wayne wordt als een koning binnengehaald en wij mogen meegenieten.

We krijgen de beste tafel en meteen een bakje met Peruviaanse mais, heel lekker.  Wayne laat ons zien hoe het restaurant in elkaar zit.  Het is een mix van Peruviaans met Aziatisch en zo is ziet het er ook uit.  Het is werkelijk prachtig en Wayne vertelt dat het vijf miljoen dollar kostte om in elkaar te zetten!
Het is een heel bijzonder decor met Peruviaans zowel als Aziatisch


Voor mij is dit allemaal super interessant. Ik houd zelf helemaal niet van koken, maar ben een echte "foodie", zoals bloglezers zullen weten. Het hele restaurantgebeuren fascineert me.  Een beroemde chef is voor mij net zo, zo niet meer, bijzonder om te ontmoeten als een bekende acteur of actrice.

Wayne bestelt eten voor ons en dat is allemaal onvoorstelbaar goed!  Kathryn en ik krijgen een pisco sour drankje, super lekker!  We delen als eerste een ceviche, daarvan zou ik bakken op kunnen.  Ook krijgen we chips van bakbananen met een zoete aardappel dipsaus, verslavend!

Het volgende gerecht is paksoi met paddenstoelen, zo lekker!! De Concolon, een rijstbowl met varkensvlees en allerlei andere ingredienten, enorm smakelijk.  De serveerster maakt het aan onze tafel klaar en de vele smaken erin zijn super.  Het doet me een beetje aan de Koreaanse bibimbap denken.

Het gesprek vloeit intussen en ik leer heel wat over het restaurantleven van de kant van een investeerder.  Wayne heeft ook veel gereisd en reist nog.  Hij is net terug uit Noorwegen en Schotland en gaat binnenkort naar Ibiza.

Als laatste krijgen we een dessert, pisco ijschips met eiwit "room" en een pudding eronder.  Allemaal even lekker!  Ik wil Rick zeker ook meekrijgen naar dit restaurant.  Heel bijzonder is dat Wayne ons trakteert, hij krijgt een grote korting hier, maar toch! Ik bedank hem hopelijk genoeg, want dit was echt alsof er een engeltje op mijn tong piste!

We lopen door de regen nog naar Jaleo, gelukkig hebben Kathryn en ik paraplu's en deelt Kathryn die met Wayne.  Jaleo is het eerste Jose Andres restaurant dat Rick en ik hebben geprobeerd en we waren meteen verkocht.  Zaytinya blijft mijn favoriet.

We maken kennis met de manager van Jaleo en ik ben kennelijk ietwat bijzonder als enige Nederlandstalige gids in de stad. De Amerikanen vinden dat althans. Misschien is het dat ook wel, gezien hoeveel Nederlanders hier wonen.

Wayne rijdt ons terug naar McLean en daar nemen we Kathryn's negentien jaar oude Mercedes, die ze Margaret noemt, terug naar Vienna.  Kathryn zet mij thuis af en ik bedank haar en we zullen elkaar ongeveer halverwege volgende maand weer zien.  Wat een leuke middag was dit!

Orion wacht me geduldig op en ik laat hem even buiten in de regen rennen.  Zin in een wandeling heb ik niet. Orion vindt wel een buurkat om achteraan te rennen.  Binnen trainen we de muilkorf en op zijn matje zitten als de deurbel gaat. Orion is een voorbeeldige leerling tot er echt iemand voor de deur staat.

Rick komt thuis en stelt voor bij Pazzo Pomodoro te gaan eten.  Daar vinden we nog twee vrije stoelen aan de bar. Tot mijn heel grote genoegen staat Trenette al Nero op hun specials menu.  Het is mijn favoriete gerecht hier wat van het gewone menu is gehaald.  Volgens Jimmy komt het daar weer op, hoera!

Die pasta is dus gemaakt met inktvisinkt en wordt geserveerd met zongedroogde tomaten en gamba's.  Ik smul er weer van en zal nu ook weer grager naar dit restaurant gaan.  Kortom, dit was een culinair dagje. 

Wij kijken verder tv en zullen het niet laat maken, want Rick moet morgen ook weer heel vroeg op. Hopelijk knapt het weer op, de meest ongewone augustus is het dit jaar!

maandag, augustus 28, 2017

Een "koele" maandag

Dat het maandag is weet ik als Ricks wekker om tien over zeven afgaat.  Hij staat op, maar ik heb daar nog geen zin in.  Voor ik het weet is het half negen en zijn Rick en Orion weer boven.  Nu moet ik er ook aan geloven en sta op.

Tot mijn verrassing is het maar negentien graden buiten!  Dat is wel heel koel voor augustus.  Toch lekker genoeg om buiten te eten.  Ik besmeer een paar meergranen crackers met geitenkaas en heb er een flesje turmeric, gember en meer groentesap bij.  Erg lekker allemaal!


Sharon vroeg of we de personal training vandaag om kwart voor elf kunnen doen in plaats van tien uur.  Maakt mij niet veel uit, dan doe ik mijn cardio wel voor de personal training. Om kwart voor tien sta ik me uit te sloven op de ARC trainer.

Tot mijn verrassing staat Sharon om tien uur toch naast me.  Zij is eerder klaar met haar afspraak dan gedacht.  Ik vind het ook prima om mijn cardio na personal training te doen. Sharon heeft weer een uitdagend half uur voor mij bedacht.  Na afloop rolt ze mijn schouders ook nog even, wat hard nodig is.

Na nog drie kwartier cardio loop ik weer naar buiten.  Daar is het ietsje warmer, maar ik weet nog niet of ik wel wil gaan zwemmen vanmiddag. Jammer genoeg zijn de scholen begonnen en gaat het zwembad pas om vier uur open.  Aan de andere kant is het dan misschien ook warmer, ik laat het er maar vanaf hangen.

Thuis lijn ik Orion aan voor zijn wandeling en daar gaat hij zoals altijd heel graag voor mee. Ik word een beetje droevig als ik het gesloten zwembad zie.  Nog een week en het wordt weer tot eind mei volgend jaar gesloten.  De zomer is me weer veel te snel voorbij gegaan!

Als lunch maak ik weer een tosti van rozemarijn brood en Goudse kaas met een kop gazpacho.  Ik kan echt van ieder hapje gesmolten kaas genieten, zo lekker! Ik hoop dat Whole Foods de Souper Girl gazpacho nog lang zal hebben dit seizoen.

Nog steeds sta ik met mezelf in tweestrijd of ik zal gaan zwemmen.  Even overtuig ik mezelf ervan dat dan maar binnen bij Lifetime te gaan doen, maar onderweg wordt het weer zonnig en het is 26 graden. Voor ons is dat koel, maar ik bedenk me dat dat in Nederland een zomerse dag zou zijn.

In plaats van naar Lifetime ga ik dus naar Whole Foods om avondeten te halen. Vandaag is de eerste dag dat Whole Foods van Amazon.com is. Zij beloofden meteen kortingen en die zijn er inderdaad. Maandag kun je een maaltijd (vlees of vis met twee bijgerechten) voor $12 kopen hier en daar maak ik gebruik van.

Thuis raap ik mijn moed bijeen en loop naar het zwembad zodra het om vier uur opent.  Ik ben absoluut de eerste en heb het hele bad voor mezelf.  Ik weet dat ik er maar beter meteen kan inspringen, anders gaat het niet meer gebeuren.

Het water is koel met vijfentwintig graden, maar na een paar baantjes is het aangenaam.  Pas als ik aan de laatste tien baantjes bezig ben komt er iemand naast me zwemmen.  Ik heb er weer een kilometer opzitten, nog drie en dan heb ik mijn doel bereikt. 
In het zonnetje droog ik wat op, maar als die weg is wordt het echt erg koel.  Ik ga naar huis en probeer nog op het deck te zitten, maar ook dat is me te koud.  Misschien is het ook wel vermoeidheid, want ik heb heel wat gesport vandaag. Rick vindt het in ieder geval helemaal niet koud als hij thuiskomt.

We hebben zalm met allerlei groentes als avondeten.  Het smaakt lekker, maar ik kan maar niet warm worden.  Rillend eet ik mijn avondeten en Rick vraagt zich af of ik ziek aan het worden ben, maar ik voel me verder goed.  Zonder airconditioning en met mijn laptop op schoot is dat koude gevoel eindelijk weg.

Mijn voeten gaan omhoog en met een tevreden knauwend hondje ga ik tv kijken. Helaas ziet de weersverwachting voor morgen er niet goed uit en ik hoop echt de laatste drie kilometer zwemmen nog vol te maken voor het zwembad dicht gaat.  Ik denk wel dat het gaat lukken.

zondag, augustus 27, 2017

Een rondleiding en een lekker rustige zondag

Zaterdag

Allerlei rare, maar realistische dromen waar ik me nu niets meer van kan herinneren zorgen ervoor dat ik het maar moeilijk vind om op tijd op te staan.  Ik laat half acht voorbijgaan, kwart voor acht ook, maar om acht uur moet ik eraan geloven, vooral ook omdat Rick opstaat speciaal om mij naar de stad te brengen.

We verwachten een monteur voor de afwasmachine en die kan ieder moment na tienen komen.  We vertrekken dus al om half negen, want Rick wil daar thuis voor zijn (uiteindelijk komt de monteur inderdaad niet ver na tienen, dus maar goed ook).

Bij Starbucks halen we ontbijt, koffies en voor Rick weer een broodje met ei, bacon en kaas, maar gelukkig hebben ze hier de egg bites wel.  Ik vind die echt heerlijk als ontbijt.  Kennelijk ben ik niet de enige, want ze zijn heel populair.

Net na negenen zet Rick me bij het Smithsonian kasteel af.  Ik heb dus nog bijna een uur voor ik mijn groepje van vandaag zal ontmoeten.  Ik koop een flesje water met aardbeiensmaak en speel dan Pokemon Go, al door minder bezochte gedeeltes van de Mall lopend. 



Er zijn hier allerlei "verborgen" tuintjes en beeldentuinen. Ik vang wat Pokemon en neem wat foto's en dan ga ik naar de uitgang van het metrostation wachten op R. en R. Een vrijwilliger daar vraagt of hij mij kan helpen en ik antwoord dat ik op een paar mensen wacht.

Er is ook een wensboom waar je je wens in kan hangen

Achteraf gezien is dat maar goed, want ze zijn wat laat en ik ga kijken of ze misschien bij de andere uitgang staan.  Daar zie ik niemand dus loop weer terug.  Daar zie ik een paar jongemannen mijn kant op lopen. 

Om de een of andere reden passen zij niet in het "Amerikanen" beeld. Ik kijk dus eens en nog eens en ik zie R. ook terugkijken.  Hij vraagt of ik Petra ben en we hebben elkaar weer gevonden. De man waar ik eerder mee sprak stuurde ze mijn kant op.  Toch wel heel grappig soms hoe het zoeken is!  Ik ga maar eens een foto van mezelf meesturen met bevestigingen.

Nu maak ik kennis met de vrienden R. en R.  R.'s zus heeft mijn rondleiding aangeraden, want zij deed die een jaar of vier geleden.  Dat is natuurlijk altijd het beste gevoel dat mensen mijn rondleiding zo goed vonden om die aan te raden!

We lopen naar het Washington Monument en het is zulk heerlijk weer! Voor de verandering is het niet vochtig en onder de dertig graden.  Voor de mannen is het nog steeds warm met 27 graden, maar zelfs zij moeten later toegeven dat het een heerlijk weertje is.
Door het Tweede Wereldoorlogsmonument lopen we naar het Vietnam Veteranen Monument.  Daar is een groep Honor Flight veteranen en in deze groep veel Vietnam Veteranen.  Mensen, die in deze oorlog hebben gevochten, zijn vaak heel emotioneel. 

Het was geen populaire oorlog en soldaten werden bespuugd bij thuiskomst. Dat heeft nu tot gevolg dat de soldaten in dienst overal speciale aandacht krijgen.  Ook wel terecht, want zij kiezen toch voor een zeer moeilijk pad.

Bij het Lincoln Memorial is het zoals altijd druk en warm.  De mannen bekijken het en dan lopen we door naar het Koreaanse oorlogsmonument.  Het blijft mijn favoriet.  Ik zie er iedere keer weer nieuwe dingen.

We lopen langs het Tidal Basin en bewonderen Martin Luther King Jr., Franklin Delano Roosevelt en Thomas Jefferson in hun monumenten. Dan lopen we terug naar het bewoonde gedeelte van de stad waar het veel drukker is.

Zij hebben ervoor gekozen een broodje te gaan eten en ik neem ze via de achterkant van het Witte Huis mee naar Potbelly.  Daar willen ze liever binnen eten in de airconditioning.  Ik vind dat natuurlijk ook goed, al is het buiten voor mijn gevoel ook erg lekker.

R. neemt een rosbief met kaas broodje en R. een pizzabroodje.  Ik vind de Mediterranean salade heel erg lekker en geniet daar weer van.  Grappig is dat ik me soms minder op mijn gemak voel met mensen van mijn eigen leeftijd, dan met jongeren. Deze twee zijn enthousiaste praters, die veel vragen stellen en dat maakt het rondleiden ook extra leuk.

Na het eten lopen we verder langs de voorkant van het Witte Huis waar allerlei protesten zijn, maar Trump is er toch niet.  Ik verdenk hem ervan niet in het Witte Huis te willen vertoeven vanwege die protesten. De dochter van President Ford zegt in de film in het Witte Huis bezoekerscentrum dat zij dat het moeilijkst vond.
Het US Navy Memorial


Wij gaan verder langs Pennsylvania Avenue. Opeens zijn we al bij het Newseum en ik sms Rick dat het allemaal sneller gaat dan ik dacht! Bij het Newseum was een evenement voor het honderdjarig bestaan van het recht voor vrouwen om te stemmen in dit land.

Er is nu niets meer van te zien, maar alles is nog afgezet.  We lopen om de barrieres heen naar het Capitool.   Aan de achterkant vertel ik over de geschiedenis.  Al gauw merken ze waarom ik dat niet aan de voorkant doe.  Daar is het veel te warm, ondanks de, voor ons althans, relatief koele augustus dag.

De airconditioning in de Library of Congress is dan ook welkom! Met wat gedoe komen we door de veiligheidscontrole. We bekijken het prachtige gebouw van boven naar beneden, beginnend met de grote leeszaal en eindigend met de oudste kaart van de VS.

Als we klaar zijn stel ik ze voor nog de rondleiding door het Capitool te gaan doen.  Daar hebben ze wel oren naar, dus we nemen afscheid nadat ik ze heb uitgelegd hoe dat te doen. Ik hoop dat ze mee konden met een rondleiding, want dat is ook weer interessant.

Rick is inmiddels in de stad en komt mij ophalen. Voor de verandering is het verkeer niet druk en komen we zonder oponthoud thuis. Mijn plan was nog te gaan zwemmen, maar heb daar toch geen energie meer voor. Ik heb meer dan 20000 stappen gelopen en geef mezelf vrij vanavond.

In plaats daarvan zoek ik mijn hangmatstoel op en leer in de biografie weer van alles over Isabella van Castilie.  Als ik dit boek uitheb ben ik een expert over deze koningin, want het heeft meer van 500 pagina's! Helemaal goed, want zij heeft mij altijd al gefascineerd. 

Na wat ik vandaag gelezen heb verbaas ik me erover dat er in oktober een "Columbus Day" is hier in de VS.   Columbus is hier zelfs nooit geweest en toch heeft hij een "feestdag".   In 1492 kwam hij in Hispaniola, niet hier in de VS.

Rick stelt voor om een drankje te gaan drinken bij BJ's en dan te eten bij Neisha Thai ernaast waar we een tien procent korting voor hebben.  We delen hun heerlijke zalm rolletjes en mijn kip met gember gerecht is ook lekker. Al vind ik die van Natta Thai veel beter, daar zitten veel meer groentes in.


Mijn voeten zijn dankbaar voor mijn stoel die in de ligpositie kan.  We kijken opgenomen episodes van America's Got Talent.  Er zijn dit seizoen heel veel goede vooral heel jonge zangtalenten.  Onvoorstelbaar wat een geluid er uit die kindermonden komt!

Zondag

Alweer heb ik allerlei rare dromen.  Ik vlieg helicopters en crash ze ook en val van trappen.  Geen idee waar dat allemaal vandaan komt.  In ieder geval word ik pas om negen uur wakker en Rick ligt nog te slapen!

We hebben vandaag helemaal niets gepland, ook weleens lekker. Gisteravond besloten we dat we genoeg Starbucks ontbijten hebben gehad de afgelopen dagen.  We halen daar wel koffies, maar gaan bij Crepe Amour crepes eten. De mijne is met zalm en spinazie, zo lekker!

Thuis gaat Rick verder aan een project voor ons deck.  Ik doe mijn hardlopen op de plaats, al is mijn Fitbit weer opeens leeg.  Ik weet inmiddels hoe ik mijn stappen dan toch kan loggen, maar irritant is het wel.

Als ik mijn uur vol heb gemaakt nemen Rick en ik Orion mee voor een wandeling.  Ik laat Rick zien hoe ik Orion met snoepjes zo afleid dat hij niet reageert op een fietser, iemand, die langs ons komt hardlopen en een andere hond aan de overkant. 

Rick neemt het over en het gaat goed tot Orion een hond aan de overkant wel ziet.  Dan is er geen houden meer aan en blaft en trekt hij. In de verte zien wij uitgerekend het paar shelties waar zowel Cosmo als Orion uit hun dak van gaan vertrekken voor een wandeling met hun baasje, de vroegere pianoleraar van Saskia.

Wij maken dus maar rechtsomkeerts en lopen gelukkig zonder die honden weer te zien terug naar huis.  Orion heeft zoveel te ruiken en zien en zoeken dat hij helemaal moe is.  Voor hem hoeven we niet zo ver te wandelen, want het is een en al trainen en dat houdt zijn brein bezig.

Voor de lunch gaan Rick en ik boodschappen doen bij Whole Foods.  Die zijn overgenomen door Amazon en vanaf morgen moeten we veel kortingen zien.  Vandaag lijken die er ook al te zijn. We halen spullen voor het avondeten en ik voor mijn lunch.

Thuis grill ik weer een tosti met rozemarijn brood en Goudse kaas.  Daarbij heb ik een kop gazpacho, zo lekker!  Rick heeft zijn eigen boterham met allerlei beleg.  Het smaakt ons weer heel erg goed. Zomertijd en buiten zijn is toch wel heel erg lekker!
Rick gaat na de lunch een stuk fietsen en ik blijf bij Orion.  Als Rick terug is kleden we ons beiden in zwemkleding.  Het is weliswaar koel voor ons gevoel, maar wel zevenentwintig graden. Ik "moet" nog zes kilometer zwemmen deze zomer om mijn doel te bereiken en Rick wil lekker afkoelen.

Dat doet hij zeker, want het water is maar vierentwintig graden opeens!  Ik moet dan ook even de moed bijeen rapen om te gaan zwemmen.  Het duurt lang voor ik helemaal door ben, maar dat maakt het ook weer heel lekker om baantjes te trekken.

Het is vrijwel leeg en ik besluit te proberen twee kilometers (tachtig baantjes) te gaan. Dat gaat prima tot ik zeventig baantjes heb getrokken. Die laatste tien zijn echt afzien en ik voel mijn spieren trillen.  Maar na een uur heb ik het erop zitten en dit seizoen zesenveertig kilometer gezwommen, nog vier te gaan!

Op een ligstoel rust ik nog even uit, maar ga dan weer huiswaarts.  We hebben nog een paar dingen vergeten bij Whole Foods vanmiddag dus ik rijd gauw naar Safeway om die nog te halen. Daar is het een drukte van jewelste, je zou bijna denken dat wij een storm verwachten.

Over stormen gesproken, ik heb heel wat Facebook vrienden in de omgeving van Houston.  Een daarvan moest gered worden met een boot, de anderen zijn vooralsnog okay. Het is werkelijk ongekend hoeveel regen daar valt, in Nederland wordt met millimeters gemeten, met deze storm in inches (2,5 centimeter)! Heel wat plaatsen hebben al meer dan een halve meter regen gehad!
Na al dat zwemmen heb ik wel een licht biertje verdiend

Als ik thuiskom is Rick al aan het avondeten bezig.  Ik snijd de champignons en maak de salade met verschillend gekleurde tomaatjes, Spaanse groene olijven en verse augurk.  Rick grilt de biefstuk, asperge en maiskolven. Ook maakt hij de champignonsaus.

Buiten genieten we van dit heerlijke maal waar je waarschijnlijk in een restaurant heel wat meer voor zou betalen. Bij mijn biefstuk heb ik behalve de champignons ook gorgonzola, zo lekker! Al vind ik mais best okay, na zoveel jaren hier vind ik zo'n hele kolf nog veel te veel. 

Het is al vroeg "herfstachtig" qua temperaturen hier (20-30 graden).  Ik vind het althans al zeer koel en ga na het eten naar binnen.  De komende week beginnen de scholen weer en ik had gehoopt vaak zonder kinderen aan het zwembad te liggen, maar de voorspelling ziet er niet zo lekker uit.  Tegen het einde van de week pas weer dus hopelijk krijg ik mijn vijftig kilometer zwemmen bijeen!

vrijdag, augustus 25, 2017

Nog even strand en dan weer huiswaarts

Na de halve nacht met het dekbed geworsteld te hebben (mijn fout, ik beken het ruiterlijk) zijn Rick en ik voor ons doen al vroeg wakker.  We doezelen nog wat, maar om kwart over acht staan we op. Grappig genoeg hebben we thuis nooit zulke problemen met ons dekbed.

Een uurtje later rijden we weer door de drive thru van Starbucks en halen ontbijt voor ons drieen.  Helaas hebben ze de egg bites niet meer, dus ik neem dan maar net als Rick en Katja een broodje met kaas, ei en spek. 

Gelukkig proef ik mijn ijskoffie voor we vertrekken, want daar zit noch melk noch vanillesiroop in.  Dan is het wel erg bitter!  Rick wil toch servetten halen en neemt mijn drankje terug.  Gelukkig komt hij met een veel lekkerder versie terug!

Katja wacht ons al op en we eten gezellig ontbijt samen.  Dan verkleedt Rick zich in zijn zwembroek en rijden we naar Belmar, maar zo'n tien minuten rijden van Katja's appartement.  Daar vinden we gelukkig snel een heel gunstige parkeerplek, want dit is duidelijk een zeer toeristisch strand.


Om het strand op te gaan heb je ook hier een strandpas nodig.  Ik kan die van Kevin gebruiken, maar Rick moet een dag pas kopen.  Wij vinden het nog steeds zo raar, want voor de stranden in onze omgeving hoef je helemaal niet te betalen.

Het is koeler dan gisteren met een graad of zesentwintig en er staat een briesje.  We zetten onze stoeltjes en parasol neer en ik ga even pootje baden.  Ik houd verder mijn kleding gewoon aan, maar Rick en Katja gaan eerst een bal gooien en dan de golven trotseren.

In Aruba of andere eilanden vind ik in zee dobberen heerlijk, maar ik heb het niet op golven.  Ik blijf dus lekker ontspannen op mijn stoeltje en kijk naar de surfers, die aan onze kant van het strand oefenen.  Een meisje vooral is erg goed.

Toen Kai vertrok liet hij een Italiaanse dikke Donald Duck voor mij achter. Ik heb er dagelijks in gelezen en ben nu bijna aan het einde.  Ik moet zeggen dat ik nauwelijks woorden hoef op te zoeken.  Ik begrijp alles dus prima, maar dat moet ik dan straks ook voortbrengen. Kai wil graag alleen Italiaans spreken als ik daar ben.  Slik!

Het is heerlijk aan het strand en we lezen en genieten van het geluid van de golven.  Om kwart over een heeft Rick er echter genoeg van (hij heeft niets meer te lezen).  Ik vraag of ik nog even dat stripboek uit mag lezen en een kwartiertje later is dat het geval.

We doen de strandspullen terug in de auto en lopen naar de overkant naar D'Jays om lunch te eten.  We krijgen een tafeltje op hun terras met zicht op zee.  Rick en ik denken erover eens een huis hier ergens in New Jersey aan het strand te huren in de zomer met de familie.  Het is zo leuk!

Rick neemt een broodje met biefstuk en kaas en Katja en ik de Atlantic wrap met gegrilde tonijn en groentes.  Dat is een goede keuze, want ik smul ervan.  Het is leuk dat we deze paar dagen ook tijd met Katja alleen hebben kunnen doorbrengen.

Jammer genoeg komt er ook alweer heel gauw een einde aan deze leuke dagen.  Rick verkleedt zich in Katja's appartement en dan nemen we weer afscheid. Op het moment weten we niet wanneer we elkaar weer zullen zien, maar zeker weer in november wanneer Katja klaar is met haar opleiding.

De terugrit verloopt goed tot we over de brug in Delaware moeten.  Door een ongeluk staat er een ellenlange file en we komen nauwelijks vooruit.  We verliezen een uur, maar gelukkig hebben we daarna geen oponthoud meer.

In Vienna halen we eten van Skorpios, ook tanken we bij de Shell, want de orkaan, die Texas op het moment teistert, zou de benzine weleens duurder kunnen maken.  In die contreien bevinden zich veel olie raffinaderijen, die getroffen zouden kunnen worden. Rick zal daar nooit problemen mee hebben met zijn elektrische auto.

Thuis wacht ons een heel enthousiaste Orion.  Hij volgt mij als een schaduw, zo schattig!  De avgolemono soep smaakt me supergoed en de gyro ook, ondanks dat ze vergeten zijn er tzatziki in te doen. 

Jammer dat we niet langer konden blijven in New Jersey.  Het strand is altijd zo leuk en het was lekker ontspannend.  Maar ik heb morgen een rondleiding en het is ook wel fijn om nu het weekend nog te hebben, vooral voor Rick.

donderdag, augustus 24, 2017

Dagje Long Beach Island, trouwlocatie en strand

Het werd gisteravond laat en daardoor blijven Rick en ik tot een uur of negen liggen.  Ik ben nota bene eerder op dan Rick en dat zegt wat! Katja sms-t dat zij ook wakker is en wij maken ons klaar om op pad te gaan.

Onderweg naar Katja (Kevin is al naar zijn werk) halen we koffies en ontbijt voor ons drieen bij een Starbucks drive thru.  Dan halen we Katja en Django op en eten en drinken op weg naar het park waar we met Django gaan wandelen. 

Bij dit Spring Lake Park zijn wij vorig jaar ook geweest en hier hebben Katja en Kevin een aantal van hun verlovingsfoto's laten maken.  Het is dan ook erg idyllisch gelegen met een meertje en rustieke (maar nieuwe) bruggen daarover.  We lopen een stuk, maar veel tijd hebben we niet dus het hele meer gaat vandaag niet lukken.


We brengen Django terug naar het appartement en gaan dan op weg naar Long Beach Island.  Dit is een lang eiland langs de kust van New Jersey.  Precies aan de ingang ligt het complex waar Katja en Kevin hun bruiloft zullen hebben. 

Een maand of zo geleden kreeg Katja een email dat de locatie, die zij geboekt hadden, eerder zou kunnen beginnen met de constructie van een hotel daar als Katja en Kevin (en zoals we vandaag horen nog negen andere toekomstige bruidsparen) bereid zouden zijn naar een andere locatie te verhuizen.

Daarmee kwamen allerlei toezeggingen om het ze de moeite waard te maken.  Katja en Kevin moesten hun datum wel veranderen, maar wat ze ervoor in de plaats kregen maakt dat het helemaal waard.  Wat dat dan is gaan wij vandaag zien en hebben een afspraak om een uur voor een rondleiding.

Keurig om net voor enen rijden we de parkeerplaats van de Mallard Island Yacht Club op.  Daar wacht Kevins moeder ons al op.  We lopen de enorme hal in en zijn meteen overdonderd, wat een warme en gezellige, maar ook sjieke aangelegenheid!

Danielle komt ons begroeten en geeft ons een rondleiding onderwijl vertellend hoe het allemaal zal verlopen die dag.  Katja en Kevin willen op het strand trouwen wat hier vijftien kilometer vandaan is (we gaan dan met busjes daarheen), maar ze kunnen ook kiezen hier hun ceremonie te hebben.  Ik zie aan Katja dat ze begint te twijfelen, want dit is veel meer prive en er is ook een strandje voor foto's.


In ieder geval is het hier een alternatief in geval van slecht weer.  Het is dan wel augustus en eigenlijk vrijwel altijd mooi zomers dan, maar Rick en ik zijn ook in augustus getrouwd en hadden die ene zeldzame regendag die maand.  Je weet het dus nooit.

Na de ceremoniele ruimte, helemaal aan het water, te hebben laten zien neemt Danielle ons mee naar binnen.  Alles is even prachtig, van de grote eetzaal, die ook lekker licht is met zicht op het water, tot de enorme dansvloer en de veranda's waar gasten een drankje en hapje kunnen genieten.  Met open monden lopen we overal langs!



Dan neemt Danielle ons mee naar boven naar de gastenkamers. Ook die zijn stuk voor stuk super de luxe (er zijn er tien die tussen de directe familie worden verdeeld door Katja en Kevin).  Als laatste gaan we naar boven naar de bruidssuite.

Mijn hemel, zelfs in films heb ik zoiets nog nooit gezien!  Hij is zo groot als een appartement met verscheidene kamers!  Er is een dubbel douche waar wel tien mensen in zouden kunnen.  Er is een heel gedeelte voor haar en make up.
De helft van die dubbele douche!


Zoek de Rick

Het bed staat op een marmeren verhoging omringd aan vier kanten met goudkleurige gordijnen, koningen en koninginnen zouden zo slapen!  Er zijn een keukentje en allerlei zitruimtes plus een balkon, alles natuurlijk met uitzicht op het water. 

Kevin is intussen tijdens zijn lunchpauze ook even gekomen en natuurlijk is iedereen wild enthousiast.  Dit wordt een sprookjesbruiloft waar ze gewoonlijk tienduizenden dollars meer voor hadden moeten betalen dan voor hun oorspronkelijke locatie.  Zo ontzettend leuk voor ze en geen wonder dat ze de datum er graag voor verzetten!

Als we alles gezien hebben nemen we afscheid van Kevins moeder en Kevin, die geen van beiden tijd hebben om mee te gaan lunchen.  Voor de lunch rijden we Long Beach Island op naar de Sea Shell Resort and Beach Club.

Daar krijgen we een tafeltje met zicht op de duinen en hun zwembad.  Het menu is lekker en ze hebben sushi.  Ik neem dus een sushi roll met zalm, komkommer, avocado en meer.  Katja neemt een poke bowl en Rick een kip met kaas sandwich.  Het smaakt ons allemaal prima.

Rick heeft intussen kaartjes gekocht om het strand op te gaan.  Katja en ik hebben onze bikini's al aan en Rick verkleedt zich in de van.  We hebben strandstoelen en een parasol mee en gaan genieten van het lekkere weer.  Met dertig graden en een verkoelend windje is het werkelijk heerlijk vertoeven!

De oceaan is mooi blauw en natuurlijk gaan we zien hoe het water aanvoelt.  Ik vind pootje baden genoeg, want ik ben heel eerlijk gezegd bang van harde golven.  Rick en Katja gaan wel zwemmen.

Intussen zet ik mijn stoeltje in de ligstand en kijk uit over het water.  Ik zie een paar dolfijnen langs zwemmen en als Katja en Rick terugkomen wijs ik ze waar ze zijn.  Dat blijft toch altijd bijzonder.

Al lezend en kletsend loopt het opeens tegen zessen. We beginnen trek te krijgen en Katja en ik moeten plassen.  Gelukkig kan dat nog in het restaurant waar we geluncht hebben terwijl Rick zich weer in zijn korte broek kleedt.

Katja heeft The Old Causeway op de weg terug uitgekozen om te gaan eten.  Daar is echter een wachttijd van anderhalf uur voor een tafeltje en daar hebben we geen zin in.  Gelukkig weet Katja ook nog een leuk restaurant aan het water verder op weg naar huis.

Bij Latitudes in Forked River krijgen we een tafeltje met zicht op de zonsondergang.  Het is er gezellig met live muziek. Het eten is okay, maar jammer genoeg niet zo lekker als het zou kunnen zijn.

Mijn oesters zijn wel lekker vers, maar de kreeft en garnalen in mijn (verder wel lekkere) pastagerecht zijn zo ver doorgekookt dat het bijna een misdaad is.  Ik heb kreeft nog nooit zo taai en droog gegeten.  Voor een visrestaurant is het echt erg!

Ricks voorgerecht zijn de knapperige aardappelschillen met kaas en bbq saus en alweer heel ver doorgekookte garnalen.  Toch best lekker en Katja vindt haar sushi voorafje ook prima.  Katja's burger ziet er goed uit en Rick vindt zijn reuben (een sandwich met pastrami, kaas en zuurkool, brr!) te eten.

Duidelijk is dit geen culinair hoogstandje hier, maar de ambiance en het uitzicht maken alles goed. Ze krijgen twee en een  halve ster van de vijf op Yelp en daar ben ik het wel mee eens wat het eten betreft.  We hebben veel beter gehad in soortgelijke restaurants.

Onderweg naar Katja's appartement haalt Rick nog wat bier om in onze hotelkamer te genieten.  Het loopt alweer bij tienen dus we leveren Katja af en nemen afscheid van Kevin om vervolgens door naar het hotel te rijden.

Daar ontspannen we, Rick kijkt een film en mijn "ontspanning" is dit blog schrijven.  Toch vind ik het altijd weer leuk, want het doet me de dag herleven en vandaag was er een met een sterretje! Ook zoveel "tastbaarder" is Katja's bruiloft nu we weten waar die plaats zal vinden!