Dag 4 Italie: Venetie en Burano

Gelukkig heb ik vannacht wel geslapen, al ben ik ver voor de wekker gaat wakker.  Om zes uur gaat die af en Bea en Kai gaan als eersten de badkamer in.  Daaraan kan ik dan zien hoe lang ik de tijd heb om me klaar te maken.

We zijn allemaal heel snel en nog voor half zeven vertrekken we uit het hotel. Op weg naar het station stoppen we bij een andere bar dan gisteren.  Hier hebben ze de erbazione, waarvan Kai zo graag wil dat ik hem proef, dus ik bestel het.  Kai en Bea nemen (wat mij betreft) zeer grote broodjes met beleg.

We krijgen het allemaal warm mee, maar hopen bij Burger King aan de overkant gewone koffies te kunnen kopen.  Die gaat echter pas om negen uur open.  Bij het cafe ernaast hebben ze tenminste bekers om mee te nemen. Starbucks is hier nog lang niet aan bod!

Kai en Bea bestellen een capuccino en ik een caffe, denkend een gewone koffie te krijgen.  Om de een of andere reden verstond de verkoopster drie caffe en ik krijg drie espresso's voorgeschoteld.  Bea probeert nog te protesteren maar het heeft geen nut.  Prima, ik gooi de drie espresso's bijeen en heb zo een flink stoot caffeine binnen!

We hebben onze treinkaartjes al en vinden zitplaatsen in de trein van tien voor half acht naar Venetie.  Het ontbijt smaakt lekker, al kan ik maar de helft van die erbazione op (deeg met daartussenin spinazie en kaas). Kai eet zijn broodje helemaal, maar Bea bewaart een deel van het hare.

Na twee uur komen we in Venetie aan.  Meteen buiten het station zien we gondola's en het typisch beeld van Venetie dat iedereen heeft. Wij lopen de stad in en hebben nog wat tijd om te winkelen voor onze reserveringen.

 

Als eerste gaan we naar de Fondaco dei Tedeschi, een oud paleis van Duitse edelen wat omgetoverd is in een zeer luxueus overdekt winkelcentrum.  Wij gaan op zoek naar de Merchant of Venice producten en die vinden we uiteindelijk op de derde verdieping.  Bea zoekt hier alvast haar verjaarscadeautje van Kai uit, een heel lekker luchtje.

Luchtjes zijn mijn ding niet zo, ik heb er heel wat thuis maar die staan maar te staan. Ik vind ze heus lekker, maar spuit ze eigenlijk vrijwel nooit op.

Onze volgende stop is Pandora.  Daar zien we dat er goede keuze is aan bedels, maar voor Venetie moet het natuurlijk de gondola zijn! Kai koopt er een voor Bea en ik trakteer mezelf alvast voor mijn verjaardag morgen.

Voor we naar onze reservering voor San Marco gaan bekijken we nog de Brug der Zuchten.  Voor mij de eerste keer, want beide andere keren dat ik in Venetie was stond die in de steigers.  Ik leg aan Kai en Bea uit waarom hij zo heet.

Dan sluiten we aan in de rij met reserveringen voor San Marco.  Eigenlijk mag je niet fotograferen, maar ik probeer het toch stiekem een paar keer. De goudkleurige mozaieken hier zijn onvoorstelbaar mooi!  Eigenlijk niet te beschrijven, maar laten we zeggen dat we onze ogen er niet vanaf kunnen houden!

Eenmaal weer buiten halen Kai en Bea hun rugtassen, die ze in moesten leveren, weer op. Dan haasten we ons naar de Campanile waar we kaartjes hebben om om kwart voor twaalf naar boven te gaan. We kunnen meteen de lift in!

Eenmaal boven genieten we van het mooie uitzicht.  We hebben geluk met het weer, want er werd regen voorspeld, maar de zon schijnt. Om twaalf uur slaat de bel boven ons hoofd en horen en zien vergaat.  Wel erg mooi!

Weer beneden gaan we op zoek naar een restaurant voor de lunch. Ik wil er graag een die het typische
gerecht met spaghetti in een inktvis saus met inktvis serveert.  Dat is even zoeken, maar uiteindelijk vinden we dat gerecht op het menu.  De anderen nemen tagliatelle met zalm en we delen een salade. Allemaal even lekker!

Kai is zoals altijd onze gids want hij leidt ons zonder problemen naar de haven waar de vaporetto, die ons naar Burano zal brengen, ligt. Ik was duizend keer de weg kwijtgeraakt met alle steegjes en bruggetjes! Wel erg leuk om zo ook echt Venetie te zien buiten het toeristische gedeelte.

Aan de haven kopen we retourkaartjes naar Burano. Kai en Bea wilden eigenlijk ook naar Murano, maar ik heb ze gelukkig kunnen overtuigen dat dat teveel van het goede zou zijn (eerlijk gezegd waren Rick en ik zes jaar geleden zeer teleurgesteld in Murano).

De vaporetto komt al gauw en we stoppen eerst bij Murano en Torcello (lijkt me ook niet zo heel interessant).  We voeren al langs Burano en ik zie de gekleurde huisjes meteen! Het is een prachtig eilandje, heel kleurrijk en fotogeniek.

Ook zijn er leuke souvenirwinkels. Bea en Kai kopen beiden een masker en in Kai's geval zien we de maskermaakster zelf aan het werk. Toch is het helemaal niet duur. Bea en ik kopen ook nog een bedel voor onze Pandora van Murano glas (althans dat beweert de verkoopster).

Na heel veel foto's en rondkijken bestellen we nog even een drankje en Kai een gelato. Dan nemen we de vaporetto van vijf uur terug naar Venetie.  We wilden nog meer zien, maar geen tijd meer. We haasten ons naar het station en zijn om kwart voor acht terug in Bologna.

Daar blijkt het centrum in het weekend voor verkeer afgesloten te zijn. Wij weten dat pas als we meer dan een kwartier op een taxi wachten in een lange rij. Die taxi zet ons zo dicht mogelijk bij het Piazza Maggiore af en wij weten al waar we willen gaan eten.

Echter is het daar ook een drukte van jewelste, maar we kunnen gelukkig bij restaurant 051 nog een tafeltje binnen vinden. We delen weer het lekkere bord met verschillende vleeswaren en kazen en daarbij wat gegrilde groentes, erg lekker!

Als we weer buiten komen regent het.  Gelukkig hebben we onze paraplu's mee. Kai en Bea gaan op zoek naar een Coop voor boodschappen, maar die is niet de supermarkt waar ze op hoopten. Intussen loop ik op mijn tandvlees en ga terug naar het hotel.

Zij willen nog een andere Coop proberen, maar die blijkt ook gesloten.  Gelukkig konden ze nog wel wat waterflesjes en een fles wijn scoren. Veel daarvan drink ik niet, doodmoe zoeken we onze bedden op!