Dag 2 en 3 Canada: Familieweekend in Ottawa

Zaterdag

Rick en ik hebben lekker geslapen en staan om acht uur op.  We maken ons klaar en zien uit het raam van het hotel dat er een Tim Horton's op de hoek ligt. We gaan bij deze Canadese keten ontbijt halen.

We bestellen beiden de English muffin met ei, kaas en wat zij back bacon noemen. In de VS kennen we het als Canadian bacon grappig genoeg. Het is veel minder vet dan gewone bacon, meer net als ham. Het smaakt ons buiten op hun terrasje prima.

Het gaat mij dit weekend niet lukken om te sporten, maar om toch wat beweging te krijgen en mijn spieren wat losser te maken besluiten we een wandeling te gaan maken. Ons hotel is midden in het centrum van Ottawa en we lopen naar de Houses of Parliament.

Canada is dit jaar 150 jaar oud

Die zijn mooi en erachter is er een uitgestrekt uitzicht over de rivier en een deel van de stad.  We lopen een stuk door het centrum. Het valt ons op dat de stad echt gegroeid is sinds we er zes jaar geleden waren. En al zeker sinds we er bijna dertig jaar geleden voor het eerst kwamen! Hetzelfde geldt voor Washington, trouwens.

Dan is het tijd om naar mijn broers huis te gaan. Daar zijn mijn ouders ook en mijn moeder doet de deur open. Mijn vader is er ook en Ana Maria mijn schoonzus. Mijn broer, Berend-Jan, is een fietstocht aan het maken.

We nemen lekker koud water mee naar buiten en gaan zoveel we kunnen onder de parasol zitten. Het loopt namelijk tegen de dertig graden dus in de zon is het te warm. We kletsen gezellig bij.  Mijn zeventienjarige nichtje Athena komt er ook bij. Het kleine meisje van voorheen is ook alweer bijna volwassen!

Hier vlakbij is een Nederlandse winkel en daar willen Rick en ik graag heen.  Ze zijn morgen gesloten dus Ana Maria brengt ons er in haar leuke Mini heen. Mijn ouders en Berend-Jan zijn vanochtend al geweest dus blijven thuis.

Rick drinkt altijd Pickwick thee dus slaat daar een heel aantal doosjes van in. Ik dacht niet veel mee te zullen nemen, maar voor ik het weet hebben we een flinke tas vol spullen bijeen!  Koffie, kandijkoek, snoepjes, drop, tijdschriften, sambal, satesaus en zelfs haringen, die we morgen soldaat gaan maken.

Terug bij de familie maken we broodjes voor de lunch. Voor mij een stuk stokbrood met prosciutto, kaas en tomaat, erg lekker! We hebben er ook lekker verse olijven bij. Buiten in hun mooie tuin smaakt het extra goed, alsof we op vakantie zijn.

Mijn broer stelt voor om naar het huis (zeg maar gerust landgoed) van de Gouverneur Generaal te gaan. Dat is de afgevaardigde van de Britse koningin hier in Canada. Iedereen past in onze van dus Rick wordt de chauffeur.

Als we er aankomen zetten we mijn ouders en Berend-Jan en Ana Maria bij de ingang af en gaan Rick en ik op zoek naar een parkeerplek. In ons gebied zouden we voor zoiets heel ver weg moeten parkeren, maar hier vinden we een straat verderop al plek.

Dan treffen we de anderen in de schaduw bij een picknicktafel aan. Mijn moeder voelt zich jammer genoeg te moe om door het huis te gaan lopen. Mijn vader houdt haar gezelschap en wij beloven niet lang weg te blijven.

We moeten door een korte veiligheidscontrole en lopen dan door de prachtige zalen! In een ervan staan perfect gedekte tafels en leren kinderen hoe ze servetten moeten vouwen.  In de volgende spelen violisten mooie muziek. De laatste is bijzonder en mooi en lijkt wel een tent.

Vervolgens lopen we de grote tuin binnen. Daar staan allemaal standjes met herfstlekkernijen om te proeven en zien we een man een ijsbeeld maken. We nemen een aantal lekkernijen mee voor mijn ouders. Na een snelle wandeling door de mooie kas is het even zoeken hoe we terug bij mijn ouders kunnen komen. Die proeven dankbaar de meegebrachte hapjes.

Rick gaat de van halen en Berend-Jan leidt hem naar een leuk restaurant aan het Rideau kanaal, Canal Ritz. Daar krijgen we eerst een tafeltje met veel zon ondanks dat we om schaduw vroegen, maar als BJ met parasols gaat sjouwen komt de manager en biedt ons een heel fijne tafel in de schaduw.

We genieten van drankjes en een bord met charcuterie en kaas. Dat laatste is heel lekker en het uitzicht op het water is altijd leuk. De anderen denken allemaal een zwarte zwaan te zien en ik kijk en kijk, maar zie er geen. Het blijkt een zwaanvorm in een vlonder te zijn. We moeten er flink om lachen.

Terug bij het huis zitten we nog even te kletsen met drankje en hapje als we geritsel in de druivenranken horen.  Het blijkt een jonge wasbeer te zijn, die absoluut niet bang is voor ons. Hij  (of zij) gaat eerst even lekker zwemmen in BJ's fontein en daarna geniet hij (of zij) van de druiven. Het is een schattig diertje, zo nieuwsgierig ook.

Dan gaat BJ aan het grillen van de zalm en mais. Ook komt er een salade met net in de tuin geplukte tomaten (mijn broer heeft de groene vingers die ik absoluut niet heb), komkommer en vijgen.  Het is smullen geblazen en heerlijk zo zomers buiten eind september!

Het loopt al tegen negenen als we klaar zijn en Rick en ik nemen afscheid tot morgen.  Ik ga in het hotel ontspannen want heb veel pijn.  Rick gaat weer naar de Bier Markt voor een biertje. Dan zoeken we ons bed op.

Zondag

We slapen weer lekker uit tot een uur of half negen en maken ons dan klaar om op pad te gaan. Eigenlijk willen we een ander ontbijt proberen en gaan naar The Second Cup.  Dat blijkt echter een mindere Starbucks te zijn waar we de keuze aan ontbijt broodjes niet zo bijzonder vinden.

We lopen dan toch maar naar Tim Horton's aan de overkant waar ik dezelfde English muffin als gisteren bestel en Rick een met worst.  Bij de Starbucks halen we ijskoffies en gaan dan weer een wandeling maken.

Het valt ons op dat er allemaal politieagenten vanuit het hele land in hun mooiste uniformen lopen. Bij de Houses of Parliament blijkt een ceremonie te zijn voor gevallen politieagenten en later een parade. Er is heel wat volk op de been en we weten nu waarom de hotels zo vol zaten.

Wij lopen naar de Byward markt waar allerlei standjes met verse groentes en fruit staan. Zo gezellig! We kijken ook naar de verschillende restaurants hier om er mogelijk vanavond te eten. Veel ervan vinden wij heel leuk, maar waarschijnlijk mijn ouders niet.

Op de terugweg naar het hotel kopen we een bakje wilde bosbessen, de kleine zoals ik ze uit mijn jeugd herinner. Die gingen we altijd plukken en ik heb ze hier in Noord-Amerika nog nooit gezien. Ook nemen we een bakje met "grondkersen" mee, heel kleine zoete kersjes, die wij niet eerder gezien hebben.

We zien nog het staartje van de politiekorpsen parade en vinden vooral de uniformen zo mooi. Uit Newfoundland lijken het zelfs wel Engelse bobbies. We blijven even kijken en lopen dan terug naar het hotel.

Onze van hebben we vannacht gratis op straat kunnen parkeren en we rijden naar het huis van mijn broer.  Die opent de deur in zijn zwembroek en kondigt aan dat ze gaan zwemmen.  Het is tegen de dertig graden dus zeker goed weer daarvoor.

In hun tuin staat een bovengronds zwembad en Rick leent een zwembroek van mijn broer, toevallig hebben zij dezelfde maat. Ana Maria en ik helaas niet dus Ana Maria gaat ook zwemmen en ik ga enkel tot mijn knieen in het (koude!) water.

Mijn ouders komen ook naar buiten maar voor hen is het water veel te koud! Na een paar foto's komt iedereen het water uit en gaan we de lunch voorbereiden.

Die is op zijn zachtst gezegd ongewoon. Rick en ik hebben gisteren bevroren haringen gekocht bij de Nederlandse winkel en een uitje op de markt. We hebben dus allemaal anderhalve haring met ui.  Sommigen, maar ik niet, eten daar nog een broodje bij.

Dan komt de hazelnoottaart ter ere van mijn verjaardag op tafel. Daar eten we ook een stukje van en dat is mijn lunch met de lekkere bosbesjes. Daarvan ga ik morgen nog een bakje kopen om mee naar huis te nemen. De grotere bosbessen hebben lang niet zoveel smaak!

Mijn ouders kunnen niet veel lopen dus we besluiten een ritje in een dubbeldekker bus door Ottawa te gaan maken. Berend-Jan en Ana Maria hebben dat ook nog nooit gedaan en zo leer je eens wat over de stad. Dit is een hop on hop off, maar wij nemen gewoon de rondleiding zonder uit te stappen wat iets goedkoper is.

De gids is duidelijk een Franse Canadees, maar hij spreekt ook goed Engels. Gek genoeg kan ik soms zijn Frans beter volgen want hij spreekt zo snel! We zitten boven in de bus en hebben goed uitzicht over alles.

Dit museum lijkt precies op het Amerikaans Indiaanse museum in Washington en blijkt ook dezelfde architect te zijn (een Amerikaanse Indiaan)

Het is een anderhalf uur durende rit en erg interessant. We leren hoe Ottawa de hoofdstad is geworden en van alles en nog wat meer. Het is een mooie stad en omgeving en wij vinden het zeer de moeite waard om te doen. Ook omdat ze je best naar verre plekken brengen.  Wij stapten niet uit, maar dat kun je op een kaartje de hele dag doen als je wil.

Eenmaal terug bij het eindpunt gaan we een drankje drinken bij D'Arcy McGee's Irish pub. Die D'Arcy McGee is in deze straat doodgeschoten en zijn doodshand ligt hier bij binnenkomst. Best luguber, maar dat was de gewoonte in Victoriaanse tijden (eigenlijk zelfs het dodenmasker).

Binnen is het niet luguber en genieten we van koele drankjes. Ana Maria en ik nemen weer een cider, dit keer Strongbow, die van Heineken blijkt te zijn tot onze verrassing.  Rick en Berend-Jan hebben een biertje en mijn ouders wijn.

Na afloop gaat de rest Athena en een vriendinnetje ophalen en Rick en ik gaan ons even opfrissen in het hotel. Wij nemen een Uber naar het restaurant van vanavond, de Craft Beer Market. Wij komen er als eersten aan en Ana Maria had een tafeltje buiten gevraagd.

Die krijgen we maar is onder een luidspreker met harde muziek en het is toch nog te warm buiten. We vragen dus toch maar naar binnen te gaan. Daar is de muziek bijna net zo hard, maar niet zo erg als buiten en er is airconditioning, want voor 24 september is het heel warm buiten met dertig graden!

We delen een grote bak nacho's en dan is mijn ahi poke bowl super lekker. Anderen hebben kip sandwiches, vistaco's en kip flatbreads. Iedereen lijkt tevreden met hun keuzes, ik in ieder geval zeker!

Genoeg voor acht personen

De Ahi poke bowl is licht en lekker

De meisjes zijn vroeg klaar en nemen afscheid om naar Nisha's huis te gaan. Wij blijven nog met een drankje zitten en Rick en ik zijn onder de indruk van het geduld van de serveerster. Zij blijft vriendelijk wat er ook gebeurt. Rick steekt haar dan ook een extra $20 toe.

Het afscheid gaat niet zoals ik gehoopt had, maar eigenlijk niet verwonderlijk. Ik heb het geprobeerd. Mijn grenzen worden niet gerespecteerd door mijn ouders dus we weten allemaal weer waar we aan toe zijn.

We hopen zo snel mogelijk terug te komen voor een ontspannen tijd met mijn broer en schoonzus hier, want aan Ottawa en hen zal het niet liggen.

Rick en ik nemen een Uber terug naar het hotel en ontspannen ons lekker. Morgen gaan we aan de terugweg, maar hopen hier eerst nog wat rond te lopen.