Een heerlijke dag voor een rondeiding

Alweer is het schitterend weer als we opstaan. Het waait wel heel hard en het is wat koeler dan de voorgaande dagen. Daarom eet ik mijn crumpet met kaas binnen en geniet van een sterke bak koffie. Rick neemt afscheid en vertrekt naar zijn werk.

Vanmiddag heb ik een rondleiding en vanochtend personal training. Voor Sharon me komt halen doe ik een half uur op de ARC trainer. Niet heel intensief, want vanmiddag moet ik ook een stuk lopen tijdens de rondleiding.

Sharon laat haar nieuwe auto zien, een Ford met alles erop en eraan. Haar vorige auto was net zo oud als mijn van, tien jaar. Ik zie nog geen reden mijn DRAAKJE in te wisselen, maar ik snap Sharons blijheid met haar nieuwe speeltje ook.

Het halve uur personal training gaat snel. Ik heb nog steeds spierpijn van dinsdag vooral in mijn schouders en ik heb vandaag een pijndag. Sharon is zo goed, ze weet welke spiergroepen wel goed gaan en welke te vermijden. Mijn schouders vooral voor dat laatste.

Verder hoef ik geen cardio te doen dus ga na de personal training huiswaarts. Daar laat ik Orion uit en maak me dan klaar om naar de stad te gaan.

Tegen twaalven rijd ik naar de metro en parkeer in de garage. De trein staat al klaar. Het is een nieuwe trein en zoveel meer modern dan de oude wagon! Ik mis wel de zoetgevooisde "Step back to allow customers to exit". Deze stem is compleet geautomatiseerd.

Een half uurtje later stap ik bij het McPherson Square station uit. Ik heb hier heel wat lunch gelegenheden, maar kies toch weer de Old Ebbitt Grill in de hoop dat ze hun BLT nog op het menu hebben.

Daar is het zoals gewoonlijk enorm druk. De hoofdbar zit vol dus ik loop naar achteren. Daar zijn nog een paar plaatsen open. Ik bestel de crabcake, die erg lekker is met een maissalade en gebakken aardappeltjes.

Rob, de veteraan in een rolstoel, die hier altijd zit roept mij naar hem toe als ik naar buiten stap. Hij is heel blij, want het lijkt erop dat hij eindelijk een eigen appartement zal krijgen volgende maand.

Rob is zo intelligent en zo open. Hij vertelt dat hij op het moment met een dronkenlap zijn kamer deelt, die iedere avond overgeeft.  Dat is toch geen leven nadat je niet meer kunt lopen omdat je voor je land gevochten hebt??? Ik vind het mensonterend dat hij hier moet bedelen!

Bij het McPherson Square station koop ik een flesje water en ga dan op mijn groepje van vandaag wachten. Ik maak kennis met een groepje vrienden uit omgeving Den Bosch. We lopen eerst naar de voorkant van het Witte Huis.

Daar mogen we niet tot het hek komen, maar hebben goed zicht op het huis. Ik vertel erover en het protest dat hier al 36 jaar zit. Thomas en Concepcion zijn overleden, maar nu zit er een andere man dag in dag uit.

Via de achterkant van het Witte Huis lopen we naar het Washington Monument. Het waait flink dus alle vlaggen daar wapperen vrolijk. Na mijn verhaal over de bouw van dit monument lopen we naar het Tweede Wereldoorlog monument.

Dat maakt zoals altijd veel indruk en is zeer fotogeniek. Hier is er herkenning voor het "Kilroy was Here" tekeningetje, want een oom, die ook militair is, maakt dat tekeningetje voor alle neefjes en nichtjes. Ik herinner het me ook wel uit mijn jeugd.

De "muur" van het Vietnam Veteranen Monument is altijd weer heel anders. Het is vandaag groepen dag, kennelijk, want we komen allerlei Aziatische en andere groepen tegen. Het waait hard en ik wijs T. een mooie foto met de vlag reflecterend in de muur.

Bij het Lincoln Memorial is de lift helaas door vandalisme buiten werking tot december. Heel jammer voor B. die dan niet naar boven kan. De rest loopt de trappen wel en het is toch altijd weer een indrukwekkend beeld en een prachtig uitzicht hierboven.

Het Koreaanse Oorlogsmonument blijft mijn favoriet. Vandaag is het er rustig en ik kan foto's nemen zonder mensen erin. Aan het begin van de rondleiding zeiden ze twee uur te willen lopen, niet meer.

Nu zijn er nog drie monumenten langs het Tidal Basin, maar zij willen liever verder met de Old Town Trolley waar ze kaartjes voor hebben. Daar is hier een stop voor dus we nemen afscheid. Gelukkig vonden ze het allemaal weer heel interessant.

We nemen dus afscheid en ik loop naar het Franklin Roosevelt Memorial om daar even Pokemon Go te spelen.  Er zijn ook andere spelers en ik vang heel wat Pokemon. Op een gegeven moment komt er ook een Park Ranger, die heel interessant vertelt over het monument. Ik vind het fijn dat ik eigenlijk niets nieuws leer, dat zegt wat over mijn kennis ervan.

Eigenlijk wil ik niet helemaal terug naar de metro lopen en denk een Uber te roepen. Maar dan zie ik een paar Lime Bike fietsen staan en besluit dat eens te proberen. Ik heb daarvoor wel een Android app nodig en ben blij dat ik mijn Samsung mee heb.

Dit bedrijf verhuurt fietsen van waar ze staan. Je neemt er een en zet die dan weer waar fietsen gestald mogen worden bij je bestemming. Ik rijd naar het Smithsonian station en zet de fiets terug waar twee andere fietsen staan. Later zie ik dat ik ze ook zo bij het metrostation had kunnen laten, het voelt nog wat raar, maar wat een uitvinding!

De trein komt net aan als ik het perron oploop en alweer is het een nieuwe trein. Gelukkig heb ik een zitplaats want het wordt al gauw druk. Op een gegeven moment komt een jongeman binnen, die zijn muziek heel vals meezingt Ik heb zin hem een stomp te geven!

Eindelijk zijn we terug in Vienna en kunnen de sardientjes de trein weer uit. Ik zoek mijn van op en kom vijf minuten voor Rick thuis. Orion laat ik meteen uit in de tuin, want voor hem is bijna zes uur in zijn bench heel lang.

Rick maait de voortuin en dan gaan we naar Pazzo Pomodoro voor ons avondeten. We nemen de kazen en prosciutto en nemen meer dan de helft daarvan mee naar huis. Rick neemt een pizza en ik de trenette al nero, de zwarte pasta door inkt van de inktvis en zongedroogde tomaten en gamba's. Heerlijk!

Thuis kijken we de laatste afleveringen van de Big Bang Theory. Het seizoen is weer goed begonnen! Het is bijna weekend en daar kijken we naar uit!