Gelukkig blijft het lekker zomers voorlopig

Ricks wekker gaat heel erg vroeg en ik kon niet slapen vanwege de pijn gisteravond. Hij doet heel stil en ik doezel nog verder. Rick doet Orion in zijn bench zodat ik echt rust heb. Misschien wat teveel rust, want ik sta pas om negen uur op! Mijn lichaam werkt allerminst mee op het moment!

Vandaag is zo'n dag zonder plan. Voor mij is het wel zaak er een te hebben, want anders verzand ik in mezelf zielig vinden vanwege de pijn. Ondanks zijn vroege vertrek heeft Rick wel de koffie klaargezet en hoef ik slechts de knop in te drukken om die te laten pruttelen.

Gisteren heb ik bij Trader Joe's crumpets en gerookte zalm gekocht en maak daar een heerlijk ontbijt van.  Met een glas groentesap en een grote bak koffie op het deck waarop ik op 20 september nog steeds geniet van de warmte!

Het is zulk mooi weer en niet vochtig dat ik besluit op het deck op de plaats te gaan hardlopen. Intussen krijgt Orion zijn beweging met langs het hek rennen met de buurhonden. Een uur later vind ik het wel weer genoeg geweest.

Orion heeft wel zin in een wandeling en snuffelt en eet enthousiast de snoepjes die ik voor hem uitgooi. Die rollen vaak het gras in zodat hij er echt naar moet zoeken. Dat maakt het ook mentaal uitdagend voor Orion.

Voor de lunch ga ik naar het Mosaic District. Als ik District Dumplings binnenloop word ik daar als een oude bekende begroet. Ik ben er inderdaad al een tijdje niet geweest. Ik bestel vijf groente en vijf vlees gestoomde dumplings. Zoals altijd is het zeer smakelijk!

Na het eten zoek ik een van de gemakkelijke stoelen in de schaduw, die overal staan, uit. Ik heb eens zin om hier op mijn gemak Pokemon Go te spelen. Het is hier ook gezellig druk en weer eens wat anders dan onze achtertuin.

Jammer genoeg voel ik me nog steeds vreselijk en die pijnen maken me zo moe! Ik val bijna in slaap in mijn stoel. Dat moeten we niet hebben dus ik ga nog wat boodschappen doen in Vienna. Ik koop o.a. vogel- en eekhoornvoer om weer leven op ons deck te hebben nu de kolibrietjes vertrokken lijken te zijn. Ondanks de temperaturen kan ik er niet onderuit dat de herfst in aantocht is.

Als ik thuiskom zie ik de ophaalauto van de schoonmaaksters onze oprit blokkeren.  Ik besluit te wachten tot zij klaar zijn en intussen komt Rick ook thuis. De oprit is inmiddels opgedroogd en we halen het lint ervoor weg.  Zo kan ik de van weer in de garage parkeren.

Rick weet altijd wat mij goed stemt als ik me zo slecht voel als vandaag. Hij stelt voor sushi te gaan eten bij Yama, hier vijf minuten vandaan.  We worden als oude bekenden ontvangen en Andy (vast niet zijn echte naam) is onze sushi chef aan de sushi bar. Hij komt, zoals de meeste sushi chefs in de VS, uit Zuid-Korea. We krijgen weer kunstwerkjes voorgezet en het is smullen geblazen.

Terug thuis is het tijd om de muilkorf weer te oefenen met Orion. Dit keer laat ik het aan Rick over en Orion doet het goed. Hij moet hem een half uur op en Rick weet niet goed wat hij er zo lang mee moet. Orion komt dan maar bij mij "klagen" en knuffelen, zo schattig.  Toch houdt hij de muilkorf redelijk goed op, hopelijk helpt het morgen bij de dierenarts.

Vanavond is de finale van America's Got Talent en daar is ook een vrouw met twee honden, die onvoorstelbare kunsten verrichten. Ik denk dat Orion het heel leuk zou vinden die kunstjes te doen, maar daar heb je trainers voor nodig en dat betekent vreemdelingen. Hopelijk kan het ooit met hem.

Laat ga ik het niet maken, de pijnen maken moe. We moeten dit weekend heel wat rijden dus ik hoop dat de massage morgen gaat helpen!