Dag 9 Nieuw Zeeland en Australie: Regenachtig Melbourne verkennen

Vannacht hebben we alle drie slecht geslapen. Het was warm in de kamer en ik had ook erge last van hoesten waardoor ik vooral Katja wakker hield. Ik ben al naar twee apotheken geweest maar enkel maar Strepsils helpen niet. Ik neem me voor hier ook te kijken wat ze hebben tegen kriebelhoest. Zo ergerlijk is het!

We maken ons presentabel en gaan dan kijken waar we zullen ontbijten. Het buffet in het hotel is idioot duur met $33 per persoon. Op aanraden van een vriendin van Katja gaan we op zoek naar Hardware Societe.

Gisteren werden we van alle kanten gewaarschuwd voor de zware regenstorm die Melbourne de komende dagen zou teisteren. Overstromingen en elektriciteit uitvallen en andere nare dingen werden voorspeld!

Onze kamer kijkt uit op een overdekt winkelcentrum dus we hebben geen idee wat voor weer het is. We nemen in ieder geval paraplu's (hoewel Katja er geen heeft en er gauw een koopt) en jassen mee. Eenmaal buiten blijkt het vochtig warm met een graad of 23 en het spat slechts een beetje qua regen.

Lang niet het noodweer dat we verwachtten. Af en toe begint het wel iets harder te regen maar niets wat een paraplu niet aankan. Dat Hardware Societe een goed restaurant is blijkt wel als we op vrijdagochtend om half tien op een tafeltje moeten wachten.


Na een minuut of tien is er eentje vrij en bekijken we het ongewone menu. Katja en ik zijn zoals altijd eensgezind en kiezen de zalm met gepocheerde eieren. Rick neemt het roerei gerecht met ook van alles er doorheen. Als drankje heb ik een cold brew koffie, die ook heel leuk wordt gepresenteerd. Dit restaurant is niet voor niets zo populair.

Een paar stappen van het restaurant zie ik een apotheek. Zouden ze hier eindelijk hebben wat ik nodig heb? Ik ga het toch maar weer vragen en jawel, er is een siroop voor een "tickly throat"! Dat is precies wat ik heb en ik neem meteen een dosis in. Het lijkt echt te helpen alhoewel niet afdoende, maar dat mag ik denk ik ook niet verwachten.

Omdat het weer niet zo slecht is als we hadden verwacht en we niet weten wat er nog gaat komen besluiten we naar boven te gaan in het Eureka gebouw. Via het toeristenbureau waar we een brochure met 10% korting bemachtigen lopen we erheen.

We betalen de toegangsprijs van $18 (zonder korting $20) per persoon en gaan dan naar de 88ste verdieping. Dit is het hoogste uitkijkpunt in het zuidelijk halfrond staat er. We staan hier 285 meter hoog. Gelukkig valt het mee met het uitzicht en kunnen we zeker de bezienswaardigheden van de stad goed zien.

Er is ook een "Edge Experience", maar daarvoor moet je flink betalen, zeker als je ook een foto wilt, want je mag geen eigen foto's maken. Voor mij hoeft het zeker niet, ik heb iets soortgelijks al in de Willis Tower in Chicago gedaan en weet wel dat ik niet bang ben zo hoog in glas te staan. De anderen zijn ook niet geinteresseerd.

Als we weer beneden zijn vindt Ricks Belgische bier radar zomaar een Belgian Beer Cafe. Het regent weer en we hebben wel zin in een drankje, voor Rick natuurlijk een biertje. Ricks ontbijt was heel zwaar maar dat van Katja en mij een stuk minder. Wij delen dus wat kaaskroketjes, zo lekker!

Zulke leuke kerstversiering in de stad!

Intussen sms-t Rick met Saskia. Zij en Travis komen naar de stad om de middag met ons door te brengen. Travis heeft aangeboden ons de stad te laten zien.  We lopen terug naar het hotel om hen te ontmoeten. Intussen plenst het wel en Katja en ik besluiten onze DSLRs naar de kamer te brengen.

Met zijn vijven gaan we verder. Travis is een leuke jongeman, die helemaal bij Saskia past, maar ja, die afstand. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat.

We lopen door gezellige steegjes en Travis laat ons een grappige boekhandel zien. Op een gegeven moment krijgen hij en Saskia trek en neemt hij ons mee naar een authentiek Vietnamees (denk ik?) bao restaurantje ergens in een steegje, allemaal gestoomd brood met verschillende vullingen. Het ziet er allemaal heel lekker uit, het is dat die kaaskroketjes me al wat zwaar op de maag liggen.

Zo slecht als wij dachten dat het weer zou zijn is het niet, maar af en toe gaan de hemelsluizen helemaal open. Sommige straten veranderen in een kleine rivier, maar dat lijkt niemand te deren. Ik vind dit een superleuke en gezellige stad!

Nat. nat, nat!

Maar ook veel passages

Kerst en permanente versieringen

Bij de Myer, een equivalent van Macy's in de VS, zijn er leuke Kerstetalages met het verhaal over een elfje die zich nergens thuis voelt. Dit doet mij enorm aan Macy's denken en ik vraag me af of ze gerelateerd zijn.

We lopen naar de Victoria markt, maar vanwege de regen is daar weinig te beleven behalve het enkele groentestandje. Travis laat ons de deli markt zien en die is wel erg leuk met allemaal kazen en worsten. Alleen gaat alles hier ook net dicht, Australische winkels blijven lang niet zo laat open als de Amerikaanse!

Daarom nemen we snel de tram naar Brunswick Street, een "hippe" straat. Hopelijk komen we daar voor sluitingstijd aan. Voor de tram heb je een Myki kaart nodig en ik koop er een voor Rick en mij. De anderen hebben er allemaal al een. Binnen het centrum zijn de trams gratis (!), maar erbuiten moet er betaald worden.

Brunswick Street ligt net buiten het centrum dus hebben we zo'n Myki nodig. De trams doen me enorm aan Den Haag denken (ja, ik weet dat Amsterdam ook trams heeft, maar mijn grootouders woonden in Den Haag), vooral op zo'n regenachtige dag.

Net voor sluitingstijd stappen we op Brunswick Street uit. Saskia heeft een ontzettend leuke regenjas van Gorman en die winkel stappen we binnen want met dit weer kunnen Katja en ik ook zo'n jas gebruiken. Ze hebben allerlei leuke kleurige jassen. Katja wil ongeveer dezelfde als Saskia en ik ga eens helemaal wild met allemaal kleuren en patronen. Mijn klanten zullen me tijdens regenachtige rondleidingen nooit meer kwijtraken!

Dankbaar doen we de jassen ook meteen aan want het is best kil. We zijn ook moe en dan kun je sowieso slechter tegen kou. Nu zijn we ook allemaal wel toe aan een drankje en strijken neer bij Naked for Satan, alweer een bar die aan Katja is aangeraden.

We kletsen gezellig en vragen Travis van alles over Melbourne en zijn achtergrond. Hij komt uit een klein plaatsje in Queensland dus in het noorden van Australie. Het is werkelijk een leuke vent en heel jammer dat hij zo ver weg woont. Maar zoals wij vaak zeggen, ook van Katja en Kevin hoewel dat achteraf gezien "dichtbij" was: If it's meant to be, it will be.

Travis en Saskia nemen om zes uur afscheid en wij nemen een Uber terug naar het hotel. Daar frissen we ons wat op en gaan dan op zoek naar Kenzan, een Japans restaurant aan dezelfde straat als het hotel. Alleen blijkt die straat heel lang te zijn!

Het is de Fifth Avenue van Melbourne met zaken als Prada, Cartier, Louis Vuitton en meer. Ik kijk mijn ogen uit want alle etalages zijn, net als in New York, voor Kerst versierd. Misschien niet zo uitbundig als op Fifth Avenue waar hele gebouwen versierd zijn, maar net zo chique.

Net als we het willen opgeven vinden we het restaurant opeens. Het is echt Japans en de vis lekker vers. Ik had wat meer variatie in mijn sashimi gewild, maar dit is volgens mij echt klassiek Japans. Ze hebben ook geen "rare" rolls zoals in ons gebied. Dat is de Koreaanse invloed. Japans is simpel, vis en rijst en wat groente.

Terug in het hotel verkleden Rick en Katja zich want zij hebben nog puf om naar een chique bar op de 55e verdieping van een gebouw te gaan. Ik niet, ik wil af van die verkoudheid en moet mijn lichaam dus niet te ver pushen, vooral niet omdat het regenachtige weer hier mijn fibromyalgie pijnen ook weer fijn doet opspelen.

Toch vind ik Melbourne heel erg leuk! Ik kreeg net een alert op mijn telefoon voor zware regens morgen. We willen dan wat buiten de stad gaan verkennen. We zullen zien.