Dag 2 Las Vegas: Een achtbaan en een lazy river

We hebben beiden niet zo lekker geslapen. Waarschijnlijk gedeeltelijk door de jet lag, die ik soms met drie uur verschil erger vind dan met meer tijdsverschil. Ieder uur deed ik mijn ogen open me afvragend hoe laat het was.

Ietwat geradbraakt staan we om half acht maar op. We maken ons klaar en beneden halen we koffies van Starbucks. Ik dit keer de kleinste maat zodat ik bij het restaurant wat meer kan drinken. Vervolgens nemen we een taxi naar het Paris hotel om bij Mon Ami Gabi op hun terras te ontbijten. Dat deed ik in april met Chris en beviel me heel goed.

Rick is het met me eens dat dit een heel leuke plek is met zicht op het Bellagio en andere Strip hotels. We bestellen beiden de gerookte zalm eggs Benedict zonder de Hollandaise saus. De koffie hier is ook heel lekker en zo vroeg is de temperatuur ook aangenaam.

De ober maakt wat van zijn werk en grapt met iedereen. Er heerst dus ook een vrolijke stemming. Thuis is het maar somber en regenachtig dus ik geniet van de mooie blauwe luchten en zon. Het duurt wat lang voor het eten komt maar dat deert ons niet.

Het smaakt goed en de gegrilde kerstomaatjes erbij zijn lekker. We laten beiden onze English muffin liggen, al kan ik het niet laten er een hapje van te nemen. Als we afrekenen zegt grapjas ober "Tot morgen!". Ik weet niet of ik morgen hier terugga, maar wil er deze week zeker nog een keer ontbijten.

We besluiten terug naar het hotel te lopen en kijken onderweg naar menu's om een restaurant voor de lunch te kiezen. Dat vinden we in het Planet Hollywood hotel, alweer een Gordon Ramsay restaurant, Burger.

Terug op de kamer heeft Rick een conference call en ik schrijf mijn blog van gisteren. Iets meer dan een uur later zijn we beiden klaar en gaan de Strip weer op. Dit keer lopen we naar de overkant New York, New York binnen.

Dit hotel heeft (hoe kan het ook anders) een New York thema. Aan de buitenkant staat het Vrijheidsbeeld en een van de torens ziet eruit als het Chrysler gebouw in New York. Er is hier ook een achtbaan, die wij nog nooit hebben gedaan.

Daar gaat vandaag verandering in komen. Na even zoeken, want deze hotels zijn zo gigantisch, vinden we de ingang van de achtbaan. We betalen $15 per persoon en kunnen dan meteen mee. Al gauw merken we dat deze wel heel ruig is.

We worden heen en weer geschud en dat maakt het geen prettig ritje. Jammer, want het parcours is wel leuk. Later hoor ik van anderen dat ze het ook teveel van het goede vinden. Toch vinden Rick en ik wel dat we leuk op de foto staan en kopen die. Ook om Katja te laten zien dat ik achtbanen leuk vind, volgens haar heb ik die nooit gedaan (al hebben we een foto van ons vijven in een achtbaan bij Busch Gardens ingelijst in onze voorkamer staan).

Het loopt alweer tegen lunchtijd en we banen ons een weg naar Planet Hollywood. Gordon Ramsay Burger is populair, maar wij kunnen zo aan de bar aanschuiven. We bestellen beiden onze burgers in slablaadjes in plaats van met een broodje. Dat ziet er zeer smakelijk uit vind ook de bartender.

Niet alleen ziet het er zo uit het is het ook. Mijn "burger" is gemaakt van garnalen en kreeft en wordt geserveerd met gepekelde groentes en frisee sla. De sla eromheen is niet de geijkte ijsberg of romaine van hier, maar de "gewone" Europese sla waar ik mee opgegroeid ben. Hier noemen ze die bibb sla.

We zijn het erover eens dat Gordon Ramsay voortreffelijke burgers kan maken. Tevreden gaan we nog even het Planet Hollywood hotel verkennen. Dat stelt niet veel voor, dus we steken over naar het Bellagio.

Hier hadden we ook kunnen logeren voor deze conferentie, maar Rick wilde liever in het hotel waar de conferentie gehouden wordt logeren. Ze beginnen iedere ochtend om half acht en Rick is geen ochtendmens. Nu kan hij zo lang mogelijk blijven liggen.

Toch is het jammer want het Bellagio is gewoon zo mooi! Ze hebben prachtige kunstwerken van mijn favoriete glaskunstenaar Chihuly. Hun herfsttentoonstelling is nog niet klaar dus daar kunnen we maar een gedeelte van zien. Rick ziet ook zijn collega Maria nog in de gang en die is juist helemaal niet blij dat ze hier moet logeren. Uiteindelijk is het ook maar een kamer om te slapen.

Intussen is het tijd voor Rick om zich voor zijn conferentie te gaan registreren. We denken wat geld te besparen en Rick roept een Uber. Alleen gaat dat mis, want om de een of andere reden gaf de app het Aria hotel aan de chauffeur, terwijl Rick het Bellagio invoerde.

Rick heeft het nu gehad met Uber hier in Las Vegas, ook omdat je telkens naar plekken wordt geleid waar de GPS het niet goed doet. Hij wil gewoon met een taxi, ondanks dat die wel duurder zijn. Deze taxi brengt ons snel naar het MGM Green Garden complex waar de conferentie wordt gehouden.

Binnen de vijf minuten heeft Rick zijn pas en kunnen we verder. Deze MGM Green Garden blijkt aan ons hotel vast te liggen en binnen een mum van tijd zijn we weer op de kamer. Daar kleden we ons in zwemkleding en gaan naar het zwembad.

Daar gaan net een paar mensen weg van stoelen in de schaduw. Om de een of andere reden zijn er nauwelijks parasols en het is ook vandaag weer 39 graden. Toch is dat wel te doen, zolang je in de schaduw blijft.

We liggen hier aan de "lazy river" een cirkel "rivier" met een stroming erin. De meeste mensen hebben een enorme zwemband en drijven zo rond. Dat lijkt Rick en mij ook wat en Rick gaat er een kopen. Die kunnen we hopelijk ook weer mee naar huis nemen straks (zonder lucht erin dan toch).

We dobberen een rondje in de "rivier" en dat is genieten. Ik ga dat de komende dagen ook doen als ik tijd heb (donderdag zeker). Als we weer aan land zijn gaat Rick drankjes halen en komt terug met een blikje witte wijn voor mij. Nooit eerder heb ik wijn uit blik gedronken, maar het smaakt me prima.

Na nog een paar keer de "rivier" rond gegaan te zijn sluit die om tien voor vijf. We worden ook van onze stoelen gejaagd en naar de gewone zwembaden gestuurd. Zin om daar nog een plekje te vinden hebben we niet dus we gaan maar naar boven.

Onderweg stoppen we nog even in de grote winkel in het hotel. Daar koop ik wat neusdruppels. In de casino's mag nog gerookt worden en ik denk dat ik daar allergisch voor ben of voor iets anders. Sinds gisteren moet ik de hele tijd niezen en jeuken mijn ogen. Sinds de brand in ons huis ben ik heel gevoelig voor rook.

Boven douchen we en kleden ons voor het avondeten. Daarvoor hebben we vandaag gereserveerd bij Tao in de Venetian. Dat is een van onze favoriete hotels en nadat de taxi chauffeur ons heeft afgezet lopen we wat langs de winkeltjes en kijken naar de gondeliers, die zingend door de kanalen varen. Zo nep als het maar kan, maar toch leuk.

Tao is een zen restaurant. Bakken met bloemblaadjes en kaarsen begroeten ons als we er binnenlopen. Het is sfeervol verlicht en er zit een gigantische boeddha in de hoofdzaal. We beginnen met voorafjes, Rick een salade, ik een mengsel van gehakte squab en groentes, die ik in slablaadjes wikkel en zo eet.

Het is allemaal wel veel en we vrezen ons hoofdgerecht niet op te kunnen als we teveel ervan eten. Ik zou willen dat restaurants zulke porties niet als "small plates" op hun menu zouden zetten. Het is geen klein bord en genoeg voor twee of drie mensen! Zonde van het eten is het.

Als hoofdgerecht heb ik de filet mignon shabu shabu. Ik kook de filet mignon dus in een zeer smakelijke bouillon. In tegenstelling tot de shabu shabu, die ik gewoonlijk eet komen er geen groentes bij. Rick en ik delen dus een bord Chinese broccoli.

Rick vindt zijn filet mignon met een wasabi korst ook erg lekker. We zijn beiden klaar met eten, maar ik kan niet ophouden de bouillon van de shabu shabu te drinken. Zo'n heerlijke smaak heeft die. Met moeite laat ik het allemaal weghalen.

We rekenen af en lopen dan nog even naar buiten. Daar staan hele groepen buitenlandse toeristen naar iets te kijken. Even later zien we dat het de "vulkaan" van het Mirage hotel betreft. Die "barst uit" met veel "lava" en vlammen. Grappig dat mensen daar filmpjes van maken. Ik vind de fonteinen van het Bellagio, die we op de terugweg in de taxi zien, veel mooier.

Terug in de kamer zijn we weer moe van de lange dag. Rick valt meteen in slaap, maar zo moe voel ik me (jammer genoeg) nu ook weer niet. Ik schrijf dit blog en hoor de vele helicopters overvliegen. Straks ga ik toch ook maar proberen de slaap te vatten, hopelijk voor langer dan de afgelopen nacht.