Een heel positief doktersbezoek

Alweer is het al heel warm als we beneden komen. Dit zal voorlopig (misschien wel voor dit jaar) de laatste dag ver boven de 30 graden worden. Zo'n hittegolf in september is ongewoon en ik geniet er met volle teugen van.

Als ontbijt pocheer ik een ei in de magnetron en heb er weer een tomaat bij. Kennelijk is Orion ook benieuwd hoe die smaken, want hij steelt de laatste van de tafel en gaat erop knauwen. Heel boos ben ik niet want die tomaat was al half rot. Orion is er dol op.

Op tijd om een uur cardio te kunnen doen voor de personal training vertrek ik naar Anytime Fitness. Voor de verandering kijk ik eens tv tijdens het sporten. Het uur gaat vrij snel en voor ik het weet heb ik mijn 10000 stappen bijeen.

Het halve uur met Sharon gaat ook snel en daarna nemen we afscheid tot 17 september. Dat is alweer over de helft van september, deze maand gaat snel! Op weg naar huis speel ik nog wat Pokémon Go, maar het is zo warm en vochtig dat ik er al gauw genoeg van heb.

In de schaduw op het deck is het wel goed uit te houden en ik geniet er weer een uurtje van. Dan maak ik me klaar en ga lunch (en een nieuwe tomaat voor morgen) halen van Whole Foods. Mijn keuze valt op hun garnalen, tomaten en knoflook salade. Daar neem ik een bakje van mee en ook nog wat groente van de salad bar.

Een oudere dame vraagt hoe de garnalensalade is. Ik vind hem heerlijk en op mijn aanraden koopt ze er ook een bakje van. Op het deck smaakt het mij ook zeer goed.

De Eastern Tiger Swallowtails zijn weer volop te zien in onze vlinderstruiken

Voor ik naar de dokter ga neem ik nog even mijn bloeddruk op, zoals ik de afgelopen dagen heb gedaan. Ondanks dat ik altijd nerveus ben voor een doktersafspraak is mijn bloeddruk wel goed.

Een bijwerking van de hormonen, die ik neem, kan verhoogde bloeddruk zijn, maar dat is niet geval bij mij. Daar ben ik heel blij om want verder voel ik me een nieuw mens sinds ik de hormonen slik.

Ook bij de dokter is mijn bloeddruk goed en ik voel me gelijk een stuk rustiger. Mijn nurse practitioner komt binnen en zegt oprecht "Wow, you look great!". Ik ben dan ook 9 kg lichter dan toen ik haar in juni zag.

Ze vraagt hoe ik dat gedaan heb en vindt het heel knap dat ik minder dan 20 gram suiker per dag eet en zo min mogelijk koolhydraten tot me neem. Niet alleen heb ik daardoor gewicht verloren, maar ik heb ook bijna geen brandend maagzuur meer. Daar slikte ik dagelijks tabletten voor tot ik aan dit dieet begon.

Beth, de NP, vraagt of ik het moeilijk vind en daar kan ik eerlijk nee op zeggen. Ik heb het geluk veel van groentes te houden en geen zoetekauw te zijn. Het afvallen gaat nu wel langzamer, maar ik ben dan ook dicht bij mijn streefgewicht.

Als laatste wil Beth nog met een vingerprik kijken hoe het met mijn prediabetes gesteld is. Het duurt maar drie minuten voor daar de uitslag van bekend is. Helemaal enthousiast komt Beth weer binnen.

Volgens haar ben ik een wonder patient, want mijn test is een hele punt omlaag en dat gebeurt volgens haar vrijwel nooit in minder dan drie maanden. Ik heb dus ook geen prediabetes meer. Kortom, een heel positief doktersbezoek en ik loop dan ook blij naar buiten.

Enthousiast bel ik Rick op en die is ook heel blij dat die diabetes dreiging voorbij is. Hij is wat minder vrolijk, want is maar iets meer dan een pond afgevallen deze week. Ik vind het een beetje vreemd dat hij zoveel gewicht per week moet verliezen, maar zeg er maar niets van.

De rest van de middag mag ik van mezelf lekker lezen in mijn hangmatstoel. Mijn boek is nog steeds heel boeiend. Het beschrijft heel goed de tweestrijd van iemand, die twee culturen heeft meegemaakt en de voordelen van een verfoeide cultuur heeft gezien.

Het Puriteinse versus de voor hen "wilde" losse manieren van de "Indianen", het is een tweestrijd voor Mary Rowlandson. Grappig genoeg was dit een van de redenen voor mij om dit blog te beginnen. Veel Nederlanders hebben allerlei opmerkingen en meningen over "Amerikanen" en ik begon dit blog om te laten zien dat wij ook maar gewoon mensen zijn in ons hoekje van de wereld.

Als Rick thuiskomt gaan we naar Sushi Yoshi om te vieren dat we beiden toch op de goede weg zijn. Sashimi past helemaal in ons dieet en Rick neemt ook een sushi rol met komkommer in plaats van rijst. Dit restaurant is zo betaalbaar, ook voor de meer exotische sashimi zoals zeeegel.

Thuis gaan de benen omhoog en de tv aan. Ik ben moe en zo blij dat mijn zoals altijd gevreesde doktersbezoek voorbij is. Ik ben dol op mijn NP en hopelijk komt er een dag dat ik geen bundel van zenuwen meer ben als ik de praktijk inloop.