Over de bruiloft video en een fijn weekend

Zaterdag

We slapen "uit" tot een uur of half negen en dan hebben we beiden genoeg van ons bed. Orion moet kennelijk ook heel nodig, dus ik laat hem uit in de achtertuin. Zo kunnen Rick en ik ook meteen naar Starbucks om ons ontbijt te halen.

Daarna gaan we even naar het Mosaic District om Pokémon Go te spelen. Het is nu al een heel lekkere temperatuur en aangenaam vertoeven buiten. Op weg naar huis gaan we langs Home Depot voor wat tuinbenodigdheden. Het is nog te vroeg voor onze geraniums dus we kopen enkel de plantenbak voeringen waarvan we nog precies de laatste drie meenemen.

Thuis doe ik mijn uur op de plaats hardlopen terwijl Rick probeert de speaker bij de voordeur te maken. Hij gebruikt die met feestjes en Halloween. De oude heeft twintig jaar goed werk gedaan en de nieuwe is niet makkelijk te installeren. Maar met wat nieuwe bedrading heeft Rick hem een paar uur later aan de praat.

We kleden ons in lentekleding want het is inmiddels 22 graden en gaan lunchen. Dat doen we bij Chipotle. Ik ben hier al jaren niet meer geweest en tot mijn verrassing hebben ze een lekkere salade. Op hun terrasje genieten we ervan.

Mijn heupen of onderrug doen enorm veel pijn en bij iedere beweging moet ik een diepe zucht nemen tegen de pijn. Ik neem de hoes van mijn schommelstoel af en ga daarin zitten lezen. Zo ontspannen helpt en mijn boek is spannend.

Intussen begint Rick aan de mulch in de achtertuin. Hij heeft heel wat zakken te legen, maar tegen vieren is het allemaal gedaan. Orion heeft ook lekker langs het hek gerend met Mia.

Moe en voldaan komen beiden bij mij op het deck zitten. Rick belt zijn vader en met hem gaat het naar omstandigheden goed. Katja deelt de link met de video van hun bruiloft en we kijken alle filmpjes met tranen in onze ogen. Wat een mooie dag was het toch! Alles staat hier voor de geinteresseerden.

Voor we het weten is het etenstijd. Ik stel voor naar B Side te gaan en daar is Rick meteen voor te vinden. We hebben geluk dat er nog twee stoelen vrij zijn aan de bar. Jag begroet ons als oude bekenden.

We bestellen de shishito pepers als groente en dan hun super lekkere olijven gevuld met andouille worst. We krijgen ook een groot papier met al hun charcuterie. Rick kiest vier en ik ook. Zo hebben we acht verschillende charcuterie om te proberen. Alles smaakt heel goed!

Voldaan gaan we naar huis en kijken terug op een fijne lentedag.  Het zal nog niet blijven, maar langzaamaan wordt het warmer. Vandaag hebben we tenminste in de zak (niet pocket, maar bag).

Zondag

Het mooie weer van gisteren heeft plaatsgemaakt voor regen. Er komt een koufront langs waardoor het vanmiddag wel zonnig zal zijn, maar "blustery" zoals ze dat hier noemen, maar tien graden met een harde wind.

Het regent nog als Rick en ik onze koffies bij Starbucks gaan halen. We zien daar ook heel mooi hoe het koufront binnen komt rollen. Ik heb besloten ontbijt van Panera te halen, maar mijn app sluit telkens. Dan gebruik ik de machine binnen wel.

Thuis geef ik Orion het brood en smul van het perfect gebakken ei, de ham, spinazie en tomaat. Terwijl we aan het keukeneiland zitten valt me opeens op dat onze eigen Japanse kersenboom in bloei staat. Gisteren zat hij nog helemaal in de knop. Een warme dag en boem! Tijd om deze week zo vaak mogelijk naar het Tidal Basin te gaan.

Terwijl ik weer mijn uur op de plaats hardlopen doe doet Rick wat huishoudelijke klusjes. Ik maan hem zijn schouders te ontzien, want Rick maakte gisteravond een slechte beslissing. Hij ging Orion op zijn elektrische step uitlaten.

Dat ging niet goed en Orion trok Rick omver. Hij belandde hard op zijn linkerschouder waar hij toch al veel pijn in had. Ik schrok toen Rick mij dit verhaal vertelde vanochtend want ik lag al te slapen en als hij nog erger terecht was gekomen had ik het niet geweten. Heel eng! Enfin, Rick heeft zijn lesje op een pijnlijke manier geleerd.

Voor de lunch gaan we naar Panera en bestellen daar onze favoriete salades. Dan doen Rick en ik tijdens het eten eens gek en plannen onze doordeweekse maaltijden allemaal vooraf. Bij de Giant kopen we de ingredienten en nu hoef ik alleen nog even naar Whole Foods voor de zalm van donderdag. We zouden dit natuurlijk veel vaker moeten doen.

Rick laat Orion nog even uit en dan vertrekken we vroeg voor onze film naar de mall. We verwachten dat het daar met dit gure, ondanks de zon, weer wel druk zal zijn. Gelukkig valt dat mee en we vinden met gemak een parkeerplek.

Vanavond speelt Michigan State tegen Duke University en Rick wil uitvinden welke bars in de mall dat met geluid aan laten zien. Bij Gordon Biersch is dat niet het geval, maar bij TGI Friday's wel. Daar gaan we dus na de film heen.

Over Dumbo heb ik heel wat uiteenlopende recensies gelezen en veel ervan waren negatief. Vooral omdat het zo zielig zou zijn en daardoor niet goed voor kinderen. Wij willen altijd zelf zien wat we ervan vinden want regelmatig zijn we het niet eens met de professionele recensies.

Dumbo is ook weer zo'n geval. Wij genieten van de film, al moet ik soms wel mee snikken met de rest van het publiek. Erg goed gedaan en de CGI is perfect, je zou niet weten dat Dumbo niet echt is.

Is het soms zielig? Ja. Volgens Amerikaanse filmrecessenten moet je daarom je kinderen er niet heen nemen. Veel Amerikaanse ouders in reacties op Twitter en Facebook vinden dat onzin want waarom moeten kinderen alleen maar leuke dingen zien. Dumbo is al sinds de jaren 40 een zielig olifantje wat het zonder zijn moeder moet doen. Het einde is ook helemaal Disney feel good dus gaan met die banaan en kijk de film.

Naast de bioscoop is bij TGI Friday's de basketbalwedstrijd tussen de Michigan State University Spartans en Duke University Blue Devils op alle schermen te zien. We hebben geluk en vinden een lege stoel, die Rick galant aan mij geeft.

Er zit een groepje Afrikaans Amerikaanse Duke fans naast ons en een ervan geeft Rick ook een stoel. Het wordt met hen een heel leuke wedstrijd. Ze juichen en joelen bij ieder Duke doelpunt, maar ook voor Michigan State.

Rick en ik delen eerst de met whiskey saus gemaakte "boneless chicken wings". Dat zijn natuurlijk geen kippenvleugeltjes maar gewoon gefrituurde stukjes kippenborst. Dan hebben we beiden een hamburger in sla gewikkeld als hoofdgerecht.

De wedstrijd is super spannend! Het komt letterlijk op de laatste secondes aan. Met een punt verschil wint Michigan State! Rick is super blij en zelfs ik juich hardop. De mannen naast ons feliciteren ons en wij bedanken hen voor hun gezelschap. Het is heel erg leuk om zo een wedstrijd te kijken met "rivalen".

We rekenen af en rijden huiswaarts. Daar is Orion blij ons weer te zien. Volgende week zijn de volgende wedstrijden en moet Michigan State weer winnen om in de finale te komen op 8 april. Maar nu is het tijd voor kersenbloesems!

Over een stille vrijdag

Rick heeft zijn wekker voor half zeven gezet. Hij is zenuwachtig want hij moet een presentatie geven over quantum computing en dat staat nog erg in de kinderschoenen. Ik heb er alle vertrouwen in dat Rick een heel goede presentatie gaat geven, maar daar is hijzelf niet zo zeker van.

Doordat ik vannacht niet goed heb geslapen blijf ik nog wel liggen, maar kan de slaap niet meer vatten. Ik sta dus ook maar op. Het is bewolkt, maar de temperatuur moet oplopen tot twintig graden vandaag dus dat is erg lekker.

Na mijn ontbijt van gepocheerd ei en tomaat staat natuurlijk het uur op de elliptische machine weer op het programma. Vandaag is een van die dagen dat het me niet makkelijk valt. Waarschijnlijk omdat ik zo slecht heb geslapen. Maar ik volbreng de 10000 stappen.

Dan neem ik Orion mee voor zijn wandeling. Als ik de straat uitloop staat er een treur kersenboom heel mooi in bloei. Daar neem ik mijn dagelijkse thema foto "Natuur" van.

Deze "peren"boom bloesem is ook overal. Ik vind het mooi, maar weet ook dat deze bomen hier niet horen

Om half twaalf moet ik naar de oogarts om mijn nieuwe contactlenzen op te halen. Ze kijken of ik er inderdaad goed mee kan zien. Dat blijkt 15/20 te zijn, beter dan 20/20 wat perfect is (kennen jullie dat 20/20 in Nederland? Ik leerde het pas hier), dus de contactlenzen werken optimaal. Ze passen ook goed en nu heb ik dus mijn oude lenzen als reservepaar.

Nu ik toch in Vienna ben kan ik net zo goed even wat winkels aandoen en lunchen. Ik begin bij de Giant waar ik zeep voor onze tapijtreiniger wil vinden. Tot mijn verbazing en ongenoegen hebben ze dat helemaal niet. Met lege handen loop ik de winkel dus weer uit. Nu maar op Amazon kijken.

Bij Petco vind ik wel Orions favoriete Whimzees. Het is zo leuk dat die uit Nederland komen. Zo draag ik bij aan een Nederlands bedrijf. Ik denk dat ze het heel goed doen hier, de egeltjes en krokodilletjes, want die koop ik altijd.

Voor de lunch had ik gehoopt op het terras van Noodles & Company te eten, maar het is me er nog net iets te koel voor. Ik heb erge zin in hun salade dus eet die dan maar binnen op.

Het slechte slapen vannacht maakt dat ik me voortsleep en zo moe ben. Ik besluit naar mijn lichaam te luisteren en even op bed te gaan liggen. Ik slaap dan nooit, maar het helpt wel om even helemaal te rusten.

Als ik weer opsta heb ik een email dat de nieuwe bewoners van Fairyville gearriveerd zijn. Ik geef ze meteen een leuk plekje in hun stadje. Het is intussen ook aangenaam om buiten te zitten dus dat doe ik tot Rick vroeg thuiskomt.

Natuurlijk is zijn presentatie heel goed ontvangen en hij is opgelucht dat het gedaan is. We zoeken naar een bar waar we vanavond de basketbal wedstrijd tussen Ricks universiteit Michigan State en Louisiana State kunnen kijken. Zij zijn bij de laatste 16 voor het college kampioenschap. Het hele land wordt helemaal gek hier door "March Madness" als alle colleges (universiteiten) dit toernooi aangaan.

De keuze van bar valt op Blackfinn. Daar gaan we vroeg heen want Rick is bang dat de combinatie vrijdagavond en college voetbal het druk maakt. Inderdaad zijn er nog maar twee stoelen aan de bar. Er is nog een uur voor de wedstrijd begint.

We bestellen een drankje en ik vind uit dat zij mijn favoriete bloody Mary mix gebruiken, Zing Zang. We bestuderen het menu en na een tijdje kiezen we de gevulde eieren om te delen. Die zijn niet je gewoonlijke gevulde eieren en heel smakelijk.

Tegen zevenen gaat Rick eens vragen wanneer de televisies op de wedstrijd gezet zullen worden. Dat gebeurt wel, maar dan begint de wedstrijd tussen Louisiana State en Michigan State zonder geluid. Er wordt gezegd dat dat over 20 minuten komt. Gelukkig ziet de manager ook dat de wedstrijd begonnen is en Rick luistert opgelucht mee met het commentaar.

Michigan State doet het goed. Rick bestelt hummus en ik Blackfinn's versie van bloemkool tots. Die is wel heel erg lekker, gefrituurd met veel kaas en twee dipsausjes. Heel ongezond, maar ik eet ze allemaal op! In ieder geval weinig koolhydraten zullen we maar denken.

Daarna heb ik meer dan genoeg gegeten, maar Rick bestelt nog een meatloaf (soort gehakt). Als hij dat op heeft rekenen we af. Op weg naar huis luisteren we nog naar de wedstrijd en dan vertrekt Rick thuis naar de basement om de rest ervan te zien. Ik kijk stiekem ook want nu wil ik wel weten wie zal winnen.

Rick komt helemaal blij uit de basement en verkondigt wat ik al wist, Michigan State won. In de volgende wedstrijd zijn Katja en Kevin geinteresseerd want dat is Virginia Tech tegen Duke. Ik geef Virginia Tech weinig kans, maar je weet nooit.

Al met al ben ik nog steeds blij getrouwd te zijn met een Amerikaan, die geen enorme fan van ieder weekend sportwedstrijden kijken is. Sommige Amerikanen doen dat werkelijk ieder weekend! Maar met deze belangrijke toernooien is het wel leuk om te kijken en te hopen dat jouw speciale team wint.

Rest mij nog iedereen een fijn weekend te wensen.

Over een lange lunch en een kappersbeurt

Rick staat al heel vroeg op want hij heeft vanochtend een MRI voor zijn schouders. Ik ben ook wakker en lig eigenlijk alleen maar te malen over het mogelijk ongeldig maken van de ziektewet hier in de VS. Ik sta dus ook maar op.

 

Wat foto's van mijn favoriete tulpen

Rick vindt, zoals altijd, dat ik me niet te sappel moet maken tot het ook echt gebeurt (vandaag waren er alweer tekenen dat de regering vanwege veel protest er toch vanaf stapt). Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar als het wel doorgaat heeft Saskia van de ene op de andere dag geen ziektekostenverzekering meer. Nu mag ze tot haar 26e op Ricks polis, zolang ze zelf geen baan heeft.

Na mijn ontbijt van een gepocheerd ei en komkommer ben ik weliswaar vroeg maar ga toch maar naar de sportschool. Tijdens mijn cardio komt Kai online en vertelt dat hij net een baby tortelduif heeft gered.

Die was uit het nest gevallen en Kai hoopte dat de ouders het toch eten zouden geven. Toen dat niet zo was zocht Kai via Facebook naar een opvang voor jonge vogels. Die vond hij een aantal plaatsen verderop. Met de trein nam Kai de vogel daarheen en de mensen zeiden dat hij een goede overlevingskans heeft. Onze barmhartige Samaritaan!

Sharon komt me halen voor personal training en het halve uur is pittig. Maar dat is goed en ik doe flink mijn best. We hebben het over onze honden en wisselen vieze verhalen uit. Ik weet op dat moment niet dat me er vandaag ook een te wachten staat!

Rick vertelde me vanochtend dat Orion niet kon poepen. Hij dacht dat hij misschien verstopt zat. Als ik ga douchen vind ik overal stukjes poep. Het blijkt dat alles in Orions "broek" is blijven hangen. Het verschonen van een poepluier is vele malen makkelijker dan een hond daar schoonmaken, Ik knip alles dus weg, kan het ook niet weer gebeuren.

Na dit onsmakelijke akkevietje haast ik me naar Tysons Corner. Daar wacht Lea Ann me al op. We gaan bij Seasons 52 lunchen. We hebben elkaar alweer een tijdje niet gezien. We krijgen meteen een tafeltje en bestuderen dan het menu wat volgens Phil, onze ober, 75% nieuw is.

Lea Ann gaat voor het drie gangen menu, maar dat is mij veel te veel als lunch. Bovendien wil ik het dessert niet. Ik bestel dus een kop erwten- en boerenkoolsoep en de met crab, garnalen en spinazie gevulde champignons. Het is precies genoeg en erg lekker.

Als we klaar zijn is er nog zoveel te kletsen dat we nog een kop koffie bestellen. Dan is het al na tweeen en ik moet om half drie bij de kapper zijn. We nemen afscheid en ik rijd snel naar Lofty Salon.

Daar kleurt Carmen mijn haar en wenkbrauwen weer mooi bij. Dan foehnt ze het weer zo goed! Een uurtje later sta ik weer helemaal opgeknapt buiten.

Op de terugweg haal ik kippenworstjes voor het avondeten bij Whole Foods. Het is inmiddels 17 graden dus ik ga voor in het zonnetje nog wat lezen. Pas na vijven ga ik weer naar binnen. Morgen en overmorgen wordt het meer dan twintig graden. Genieten geblazen!

Pril groen in het bos, binnenkort zal het weer een jungle zijn

Als Rick thuiskomt grilt hij de worstjes en we hebben er spinazie en de bloemkool "tater tots" bij. Het is weer een smakelijk maal. Onvoorstelbaar dat het morgen alweer vrijdag is! Op het moment vliegen de weken voorbij!

Over Fairyville en ikan teri

Vanochtend worden we wat minder aangenaam wakker. Orion geeft namelijk over. Rick moet zich haasten dus aan mij de taak om het op mijn nuchtere maag op te ruimen. Natuurlijk is het gele gal op een grijs tapijt en dat werkt als kleurstof. Ik gebruik ons stoomstofzuigertje maar echt eruit komt het niet. Heb ik al eens geschreven hoeveel ik tapijt haat?

Rick is dus al vertrokken als ik beneden kom. Hij heeft nog wel koffie gezet, heel lief weer. Ik laat Orion uit, die zich verder helemaal niet ziek lijkt te voelen. Geen idee dus waarom hij overgaf, maar ik ben blij dat het maar eenmalig lijkt te zijn.

Nu ik voldoende ben bijgekomen van het vieze werkje maak ik mijn ontbijt. Het wordt weer gerookte zalm en twee mini komkommertjes met zout en peper. Natuurlijk staat daarna de elliptische machine op het programma. Ik ben lekker vroeg dus het is nog voor tienen als ik mijn uur volbracht heb.

Er liggen nog wat huishoudelijke taken op me te wachten en ik doe wat correspondentie. Voor ik het weet is het tijd om te douchen en te gaan lunchen. Dat doe ik bij Lei'd Poke, dit keer neem ik zalm en tonijn met verschillende sausjes. Het is zo ontzettend lekker!

Gisteren zag ik bij de H Mart een bakje met ikan teri (gedroogde en gekruide ansjovis). Daar was ik vroeger dol op dus ik ga een bakje kopen. Eens kijken of het hetzelfde smaakt als in mijn herinnering. En ja, hoor, dat doet het. Dit ga ik vaker kopen.

Als ik eens avontuurlijk wil doen met groente of vis kan ik hier ook terecht

Dan ga ik nog even langs de Pet Valu voor wat lekkernijen voor Orion. Bij Whole Foods haal ik ingredienten voor de salade voor vanavond en dan is mijn lijstje afgewerkt.

Nu Rick de mulch in de voortuin heeft gelegd kan ik Fairyville weer terugzetten. Ik heb er een paar lentespulletjes voor gekocht en zet die er ook in. Ik bedenk me dat het nog wat karig is om het echte lentegevoel te brengen.

Orion gaat weer mee in de van en ik rijd naar Michaels. Daar heb ik geluk want de feeenspulletjes zijn halve prijs. Ik neem vooral boompjes mee en een leuk huisje met een dak van tulpen. Verder neem ik ook twee takken met zijden kleine bloempjes mee voor grotere "bomen.

Met deze aanvulling is het vrolijk lenteachtig in Fairyville.  Ik ben blij dat het terug is want ik miste het vrolijke dorpje. Ik heb ook nog wat nieuwe bewoners besteld van MyFairyGardens.com. Sommige eerste bewoners hadden hun beste leven gehad, helaas.

Het is ondanks dat het maar 13 graden is heerlijk in de zon. Ik ga een tijdje voor op de stoep zitten lezen tot de zon achter de huizen verdwijnt. Ik kan niet wachten tot we weer buiten kunnen leven!

Binnen maak ik de tomatensalade met augurk en olijven voor vanavond alvast. We eten daar barramundi bij, die ik vorige week in de vrieskast van Whole Foods vond, en bloemkoolpuree. Het wordt een lekker maal. Die barramundi houden we erin!

En zo eindigt weer een heerlijke dag. Ik heb in de winter zo vaak het gevoel te overleven terwijl ik in de lente echt leef. Herkennen jullie dat?

Over een gezellige lunch en meer

Rick staat al voor zevenen op en doet dat niet bepaald zachtjes. Ik ben dus ook vroeg wakker maar doezel nog een uurtje verder. De zon schijnt mooi, maar er staat een koude wind, maar vandaag zal het voorlopig gelukkig de laatste dag onder de tien graden zijn.

Op het nieuws wordt omgeroepen dat de National Park Service de piek bloeitijd van de kersenbloesems in Washington een paar dagen eerder heeft gezet. Ze zullen nu maandag op hun hoogtepunt zijn en dat is dus heel leuk voor de mensen, die ik dinsdag ga rondleiden!

Als ik koffie in wil schenken blijkt er alleen maar warm water in de kan te zitten. Rick heeft vergeten het filter met koffie in het apparaat te doen. We lachen er smakelijk om en Rick zet gauw nieuwe koffie.

Dan vertrekt hij naar zijn werk en ik eet mijn ontbijt van gerookte zalm en tomaat. Daarna moet ik weer aan de elliptische machine geloven. Na iets meer dan een uur heb ik mijn 10000 stappen bijeen en stap er opgelucht weer vanaf. Als het warmer wordt ga ik eens buiten die stappen doen.

Van Macy's heb ik een topje met kersenbloesem erop besteld en gisteren, precies op tijd voor de bloesems, aangekregen. Ik trek het vandaag meteen aan, vrolijk lenteachtig.

Na Orion zijn wandeling gegeven te hebben doe ik hem in de van. Ik heb met Riekje afgesproken te gaan lunchen bij Raouche Café, een Libanees restaurant. Ik had er nog nooit van gehoord en om de een of andere reden is de GPS verwarrend.

Riekje vertelt waar het is en ik ben er inderdaad voorbij gereden. Ik draai om en een paar minuten later ben ik er. Het is een gezellig café en ook heel leuk om Riekje weer te zien. We hebben totaal geen gebrek aan gesprekstof altijd!

Voor ik erheen ging had ik het menu al bestudeerd en ik bestel de fatoush salade met kip shawarma. Riekje neemt hetzelfde maar dan met falafel. Het smaakt opperbest! Weer een café om in gedachten te houden voor de lunch. Rick zal het ook erg lekker vinden.

In ditzelfde winkelcentrum ligt ook een H Mart, een gigantische Aziatische supermarkt. We lopen er doorheen en Riekje is helemaal enthousiast. Je waant je echt in een ander land. We kopen er niets, maar ik denk dat ik morgen terugga en een paar snacks ga kopen.

Allemaal heerlijks van zeewiersalade tot kleine gefrituurde visjes

En eindeloos veel kimchi

Tegenover het winkelcentrum is een leuk tuincentrum. Ook daar rijden we even heen en lopen door de verschillende gedeeltes. Het is wel ontzettend duur allemaal dus we kopen er niets, ondanks dat ik bloemen wil hebben.

Na afscheid van Riekje te hebben genomen rijd ik dan maar naar Whole Foods. Daar zijn de tulpen van goede kwaliteit en betaalbaar. Ik kies twee bossen uit, een roze en een geel met oranje. Ze vrolijken onze kamers weer op.

De "peren" beginnen ook te bloeien. Deze soort heeft echter geen peren en al zijn de bloesems mooi, de soort is niet inheems en doet veel schade aan omliggende planten

Rick komt vroeg thuis want hij is naar de oogarts geweest. Hij ziet wazig want zijn ogen zijn gedruppeld waardoor zijn pupillen heel groot zijn. Ik vind mijn oogarts fijner. Die druppelt niet iedere keer, maar heeft een apparaat waarmee hij foto's van de binnenkant van het oog kan maken.

Voor ons avondeten hebben we weer ons Indiase maal met spinazie, kip en bloemkoolrijst. Het is lekker op zo'n kille dag als vandaag.

Dan gaan de voeten omhoog en de tv aan. We kijken het programma Aerial American van het Smithsonian Channel over Washington DC. Erg interessant en ik ben blij te horen dat mijn rondleiding helemaal correct is qua feiten. Het was weer een dag met een gouden randje!

Over een rustige maandag

Tot onze verrassing schijnt de zon als we opstaan. Ook tot de verbazing van de meteorologen op het nieuws, want die voorspelden regen voor vandaag. Tot op het moment dat ik dit blog typ is er nog geen druppel gevallen. Het enige beroep waar je betaald wordt om de helft van de tijd verkeerd te voorspellen. In ieder geval is dit de goede kant op dus we klagen niet.

Via de DC Dutch Facebook groep krijg ik een telefoontje van iemand, die wel interesse in mijn rondleidingen heeft. Zij woont in Maryland en we kletsen meteen gezellig. Hopelijk leid ik haar en een of twee anderen binnenkort rond.

Dan maak ik gauw mijn ontbijt want ik moet naar de sportschool. Daar doe ik eerst mijn uur op de ARC Trainer. Om de een of andere reden slapen mijn tenen altijd na afloop. Ik heb nog geen positie gevonden om dat te voorkomen.

Sharon komt me halen voor de personal training. Ik heb nog spierpijn van vrijdag, merk ik. Sharon raadt me collagen proteine poeder aan. Dat helpt haar erg tegen spierpijn en ze merkt dat haar haar en nagels er ook sterker van worden. Het proberen waard dus en ik bestel het thuis meteen van Amazon.

Langzaam maar zeker komt er meer bloesem

Thuis gaan Orion en ik genieten van de zon op het deck. Het is met zeventien graden een zeer aangename temperatuur.

Intussen sms ik met Chris over onze reis naar Grand Teton en Yellowstone in juni. We moeten er hoog nodig hotels voor boeken. Chris wil daarvoor vrijdagmiddag samenkomen, maar als ik online kijk zie ik dat er al veel volgeboekt zit.

Chris zegt dat ze het volle vertrouwen in mijn keuzes heeft dus ik boek de hotels. De eerste en laatste nacht in Jackson Hole, een nacht in de Jackson Lake Lodge in Grand Teton NP en vier nachten in Gardiner, Montana, wat dichtbij de ingang van Yellowstone is. Ik zie er zo naar uit die parken weer te zien!!

Voor mijn lunch ga ik naar Noodles & Company. Dit is het enige restaurant in Vienna met een leuk terras en ik wil buiten eten. Ik bestel weer de Med salad met kip zonder pasta. Zo langzamerhand hoef ik dat niet eens meer te zeggen, afhankelijk van wie de bestelling opneemt.

Na het eten loop ik naar Walgreens. Nu mijn rondleidingen er weer aankomen wil ik goede Dr. Scholl's zooltjes voor in mijn schoenen. Ik neem degenen, die zeggen dat je er langer mee op de been kan zijn. Ik ben benieuwd.

Het DRAAKJE heeft weer benzine nodig. Iedereen klaagt steen en been dat de benzine prijzen zo omhoog zijn. Ik betaal $2,45 per gallon, weliswaar met 20 cent per gallon korting van Giant, maar zo duur vind ik het niet.

Over Giant gesproken, daar rijd ik vervolgens heen en zie dat onze favoriete bloemkoolproducten in de aanbieding zijn. Ik neem er gelijk een aantal van mee. Als laatste ga ik naar de nieuwe Dollar Tree in Vienna. Hier is alles $1 en ik sta versteld wat ze allemaal hebben! Van cosmetica tot feestartikelen en zo te zien ook van goede kwaliteit. Ik ga er vaker rondneuzen.

 De rest van de middag lees ik mijn blog van bijna 14 jaar geleden over Grand Teton en Yellowstone nog eens. We waren toen met jonge kinderen dus vooral Saskia was niet te spreken over lange wandelingen. Ik ga dus eens uitzoeken welke er zijn. Als jullie nog tips hebben lees ik het graag.

Het is maar goed ook dat ik het allemaal teruglas want ik heb een hotelkamer in Gardiner geboekt. Ik meende me te herinneren dat we daar logeerden maar het was in West Yellowstone. Daar is het wel een stuk duurder, maar aan de ingang van het park in plaats van vijftig kilometer ervandaan. Ik boek voor de zekerheid een hotel daar en sms Chris om me vanavond te bellen.

Als Rick thuiskomt gaan we naar Bartaco voor ons avondeten. Dat is in het Mosaic District en vorig weekend zagen we dat hun taco's ook met sla in plaats van tortilla's besteld kunnen worden. Het is een super populair restaurant dus we hopen op maandagavond tenminste wel een barkruk te kunnen bemachtigen.

Dat lukt inderdaad, maar ternauwernood! Het is enorm druk, terwijl de meeste restaurants op maandagavond vrij rustig zijn. We weten al gauw waarom, het eten is werkelijk voortreffelijk!

We bestellen op een menu welke taco's we willen en hoeveel. Met sla is het minder vullend dus Rick en ik beginnen met vier en bestellen er daarna nog twee bij. We proberen de verschillende vistaco's en een aantal met vlees. Alles is even smakelijk. Dit is helemaal voor herhaling vatbaar. Ik denk er ook over er te gaan lunchen want het past precies in een keto/low carb dieet.

Chris belt als ze klaar is met bijles geven. Zij is het met me eens dat we niet iedere dag honderd kilometer heen en weer willen rijden om bij Yellowstone te komen. De duurdere kamer blijft dus gereserveerd. Rick merkte al op dat het maar goed is dat ik zo'n "ik wil alles geregeld hebben" persoon ben. Anders hadden we misschien te lang gewacht voor de beste locaties.

Over het eerste lenteweekend

Zaterdag

Rick en ik zijn beiden om half acht al klaarwakker. Ongewoon voor in het weekend, maar de zon schijnt en waarom niet lekker vroeg aan de dag beginnen? We laten samen Orion uit en gaan dan ons weekend ontbijt halen bij Starbucks.

Het is nog koud, maar onkruid bloeit al in de tuin

Daarheen rijdend zien we dat de hele parkeerplaats van het zwembad vol staat met zakken met mulch. Daarvan heeft Rick er ook 69 besteld. Die wil hij allemaal zelf op de bloembedden in de tuin gaan legen! Eigenwijzer kan het niet want intussen krijgt Rick binnenkort een MRI om te zien wat er mis is met zijn schouders.

Terwijl we wachten op de bezorging van de mulch doe ik mijn uur op de plaats hardlopen. Rick maakt intussen de tuin nog meer klaar voor de beloofde mulch. De storm van gisteren heeft weer flinke takken de tuin in gewaaid.

Als de padvinders er om elf uur nog niet zijn met hun mulch pakt Rick een krijtje en tekent op de oprit waar hij de zakken wil hebben. Dan gaan we Vienna in om wat Pokémon Go te spelen. Het blijft veel leuker met zijn tweeen en we winnen drie raids (nu hoef ik er nog maar een).

Dan gaan we naar de Giant waar we een klein lijstje aan boodschappen afwerken. Intussen kijken we ook naar ideeen voor ons avondeten. Ik was zo blij met de vondst van de spruitjes, maar Rick kreeg donderdag van zijn dietiste te horen dat die voor groentes ook veel koolhydraten hebben. Zucht!

Zo door de supermarkt lopend krijgen we flinke trek. We besluiten bij Maggio's & Skorpio's een salade te gaan bestellen. Dit is een Grieks-Italiaans restaurant en ze hebben goede keuze in salades. Dat ga ik onthouden.

Voor mij is het meteen duidelijk, ik neem de salade met verschillende groentes, feta en olijven. Rick neemt een kip gyro salade. We moeten best lang wachten op het eten en natuurlijk komen de padvinders nu net met de mulch.

Sinds Kerst hebben we een deurbel, die ons opbelt als iemand hem indrukt. Rick spreekt dus via de telefoon met de bezorgers en het gaat allemaal precies zoals hij wil. Als we eindelijk onze salades krijgen liggen de 69 zakken al op onze oprit.

Thuis ziet Rick tot zijn ongenoegen dat er feta op zijn salade is gestrooid. Dat stond niet op het menu en Rick vindt feta vreselijk. Gelukkig kan hij het meeste eraf vegen. Ik vind het wel lekker en smul van mijn salade. Er zitten ook smakelijke kruiden op en een dressing is daardoor niet nodig.

Rick kan vanwege de vele regen van de afgelopen dagen nog geen mulch in de achtertuin leggen, maar wel in de voortuin. Daar schudt hij zestien zakken leeg en ik kan dus volgende week Fairyville weer opzetten. Gelukkig want ik mis dat feeentuintje best, gek genoeg.

Vorig weekend waren we er te druk voor, maar vanmiddag gaat het er eindelijk van komen. We hebben kaartjes voor Captain Marvel. Ik heb veel recensies gelezen en die waren allemaal prijzend dus we verwachten er veel van.

Er staat een enorme file op de snelweg maar gelukkig kunnen we de express banen nemen. Dan is het even zoeken naar een parkeerplek en Rick gaat de kaartjes halen. Eenmaal binnen bij de AMC bioscoop scheiden onze wegen zich even.

Rick gaat soda en water (voor mij) halen en ik loop naar de bar. Daar bestel ik een bloody Mary, maar de mix is er niet. Dan probeer een dirty martini, maar de barman weet niet hoe hij die moet maken. Ik maak het dan maar makkelijk voor hem en bestel gewoon een glas Pinot Grigio.

In het theater zwaait Rick me naar waar ik moet zijn. We hebben de zitplaatsen achter waar rolstoelen geplaatst kunnen worden. Daardoor hebben we ijzeren stangen waar we onze voeten op omhoog kunnen doen. De zaal zit nog steeds goed vol ondanks dat de film al een tijdje uit is.

De film is precies wat we ervan verwachtten! Ademloos kijk ik en heb niet eens de neiging, zoals vaak, om op mijn horloge te kijken of even te ontsnappen naar de toiletten. Net als veel anderen wachten we na afloop tot het allerlaatste einde en worden dan nog getrakteerd op twee grappige scenes. Als je hem nog niet gezien hebt blijf zitten tot alle saaie tekst klaar is!

Intussen is het half zeven en nog lekker licht buiten. Dat vind ik ook zo fijn aan dit seizoen. We besluiten om bij Rango's te gaan eten. Dit is het enige Tex-Mex restaurant in de omgeving dat ik lekker vind.

We vinden twee stoelen aan de bar en krijgen een gratis bak met tortilla chips en salsa voorgezet. Ik heb vandaag nog nauwelijks koolhydraten op dus trakteer mezelf op een paar chips met de verse salsa. Voor mijn eten bestel ik de ceviche en de vissoep. Beiden zijn voortreffelijk bereid en de reden dat ik dit restaurant zo goed vind. Rick heeft de combo fajita's zonder tortilla's en is daar ook zeer tevreden over.

Dan haasten we ons naar huis want Michigan State, Ricks universiteit, speelt basketbal in het "March Madness" toernooi. Dat is iedere maart een heel gedoe, mensen gokken wie er gaat winnen en vaak is er geld bij gemoeid. Ik vind basketbal niet zo leuk om te kijken dus schrijf intussen dit blog van vandaag.

Ook kijk ik de aflevering van Kassa van vanavond. Daar wordt Ruud geholpen met een geschil met Tele 2. Ruud en zijn vrouw Marijke ontmoette ik een heel aantal jaren geleden hier in Washington en het klikte meteen.

Helaas is Marijke vorig jaar overleden aan borstkanker en ik volg via Facebook hoe Ruud zonder haar verder leeft. Hij schrijft de mooiste gedichten, maar verbloemt niet hoe moeilijk het allemaal is. In deze Kassa aflevering komt goed naar voren hoe koud en onpersoonlijk bedrijven kunnen zijn naar hun klanten toe.

Zondag

We staan ietsje later op dan gisteren, maar nog steeds vroeg voor het weekend. Het is dan ook weer heerlijk weer en vandaag belooft het kwik zelfs op te lopen tot 18 graden. Rick heeft zo de lente in de bol dat hij zich in korte broek en korte mouwen kleedt. Dat is mij nog te koud!

We halen weer ontbijt en koffies van Starbucks en spelen dan even Pokémon Go. Ik heb eindelijk mijn doel van tien raids gehaald en ben door naar de volgende opdracht.

Thuis gaat Rick met zijn rijdende maaimachine de mulch naar de achtertuin brengen. Ik loop intussen iets meer dan een uur hard op de plaats zodat ik mijn stappen bijeen krijg. Daarna stap ik meteen in de douche zodat we er als Rick ook klaar is op uit kunnen gaan.

Als Rick het merendeel van zijn mulch naar achteren heeft gebracht laten we Orion even uit. Dan rijden we richting het westen naar Purcellville. Daar is Rick nog nooit geweest en ik heel lang geleden. Het blijkt een heel leuk plaatsje te zijn.

Ons doel is het restaurant Magnolia's at the Mill. Zoals de naam al zegt is het in een oude molen gevestigd. Ik ben er een keer eerder met Christine geweest, maar zoals ik al schreef vele jaren geleden.

Het is een ontzettend gezellig restaurant en we nemen plaats aan de lange bar. Daar bestellen we beiden een salade. Voor mij de BLT met spekjes en blauwe kaas. Rick neemt de cobb met garnalen, ei, spek en meer. We vinden het beiden een goede keus.

Dit huis zou zo in een thriller kunnen meedoen

De werkelijke reden dat we in deze contreien zijn is dat Rick de Adroit Theory brouwerij wil bezoeken. Daar hebben ze allerlei bieren, die hij lekker vindt. Hij probeert er een aantal (kleine glaasjes waarvan hij niet alles drinkt als chauffeur zijnde).

Er is hier ook een schattig Australian Shepherd puppy! Zij heeft blauwe ogen en is red merle (Cosmo was blue merle). Ik krijg dan weer zo'n zin in een puppy, maar Orion is meer dan genoeg werk. Toch knuffel ik het dier even flink. Als wij Orion vroeg genoeg hadden gekregen hadden we hem ook zo meegenomen om hem aan vreemdelingen te laten wennen.

Rick heeft besloten zijn meegebrachte "growler" (fles met dop, geen idee hoe dat in het Nederlands heet) te laten vullen met zijn favoriete bier. Dat is het in tequila tonnen gemaakte bier. Je kunt de tequila er ook echt in proeven.

Nu is het mijn beurt en rijden we naar de 868 wijngaard. Daar is het gezellig druk en ik bestel een glas van hun viognier, een witte wijn die door veel Virginiaanse wijngaarden wordt gemaakt. We gaan buiten zitten, maar vinden dat toch te koel. Binnen is het ook gezellig.

Eigenlijk wil ik ook heel graag naar een van mijn favoriete wijngaarden hier vlakbij, Hillsborough. Daar is het uitzicht zo mooi en de wijnen heel goed. De viognier smaakte best goed, maar niet spectaculair.

Bij Hillsborough vinden we nog net een parkeerplek. Ik bestel een glas witte Merlot rose en die is werkelijk heerlijk. We gaan op een paar van de Adirondack stoelen genieten van het uitzicht. Hier is het een stuk aangenamer buiten om de een of andere reden.

Dan is het alweer tijd om huiswaarts te gaan. Zulke middagen vind ik zo ontzettend ontspannend en heel erg genieten. Rick heeft zich ook goed vermaakt en nu dus een fles van een van zijn favoriete bieren mee.

Voor het avondeten halen we af van Al Nakheel, een Libanees restaurant in Vienna. Ik heb de kip shawarma en een fatoush salade. Beiden zeer smakelijk en zonder de rijst of pita nog steeds meer dan genoeg.

Jammer genoeg is dit weekend dan alweer voorbij. We hebben goed van het mooie weer gebruik gemaakt.