Over een verwendagje voor mezelf

Als ik rond zes uur wakker word zie ik dat het buiten wit is. Ze hadden wat sneeuw voorspeld en die is dus kennelijk gekomen. Ik val vervolgens weer in een diepe slaap met allerlei dromen. Daaruit moet ik mezelf dwingen om wakker te worden.

De verleiding om in bed te blijven is groot. Rick helpt ook niet door te zeggen dat ik dat ook gewoon kan doen. Ik weet dat, maar dat is funest voor mijn spieren die met dit weer al genoeg pijn doen. Toen ik pas de diagnose fibromyalgie had lag ik inderdaad dagen  en soms weken lang in bed, maar zo'n twintig jaar geleden werd uitgevonden dat beweging juist nodig was.

Sindsdien sport ik zoveel mogelijk 's ochtends. Zo ook vanochtend na mijn ontbijt van ei en tomaat loop ik hard op de plaats. De honden slapen wonder boven wonder de hele tijd. Sowieso lijkt Django wat rustiger. Hij komt ook telkens om liefde vragen en ligt zelfs vlakbij mij met Orion aan de andere kant. De honden hebben deze twee weken maar twee keer geruzied. Ongekend!

Als ik klaar ben met mijn tienduizend stappen maak ik me klaar om te gaan lunchen. Ik voel me nog steeds niet lekker en kan maar niet warm worden. Dit weer gaat door merg en been. Ik besluit pho te gaan eten al is dat de tweede keer deze week.

Het is druk bij Viet Aroma en er is maar een serveerster. Ik zie een bord bij de ingang dat ze op zoek zijn naar meer bediening. Inderdaad kan deze het nauwelijks bijhouden. De soep smaakt weer heerlijk en het blijft een traktatie.

Thuis raap ik mijn spullen bijeen om naar Life Time te gaan. Met dit weer is een middagje jacuzzi en sauna heerlijk. De sauna kan ik nauwelijks een paar minuten volhouden, maar het bubbelbad is super om in te zitten lezen. Ik heb een leuk boek dus voor ik het weet loopt het tegen vijven.

Inmiddels valt er een ijskoude regen want het is maar net boven het vriespunt. Als ik thuis binnen loop gaat de telefoon en het is Christine. Zij zijn bezig hun huis op de markt te zetten en maakten iets bizars mee.

De klusjesman, die ze ingehuurd hebben, vond hun schoonmaakster kennelijk leuk en had iets te veel plezier met haar in de logeerkamer van Chuck en Christine. Christine heeft het gevoel in een soap opera beland te zijn. De schoonmaakster kwam zelfs de volgende dag terug om de lakens te wassen. Zoiets verzin je toch niet? We moeten er smakelijk om lachen!

Rick stelt voor naar Pazzo Pomodoro te gaan voor ons avondeten. Altijd lekker op zo'n koude dag om Italiaans te gaan eten. Alleen is het drukker dan we het ooit gezien hebben. De bar staat helemaal vol en er staan veel mensen te wachten op een stoel.

Rick wil blijven wachten maar ik voel me niet goed genoeg om eindeloos te blijven staan. De kans op een stoel lijkt wel heel klein vanavond. We bedenken waar we dan heen willen en besluiten Thais te gaan eten bij Neisha Thai.

Intussen regent het hard en het is 0 graden. Waarom is dit geen sneeuw? Die hebben we toch liever, maar ja. Als het dan toch zo koud moet zijn.

Eenmaal in het winkelcentrum waar Neisha Thai is zien we dat er een nieuw Tex-Mex restaurant is, Rango's. Rick houdt meer van die cuisine dan ik, maar een blik op hun menu online en ik wil er ook liever eten dan Thais.

We worden heel vriendelijk begroet en nemen plaats aan de gezellige bar. Rick kiest een voorafje van ajillo garnalen en ik de ceviche. Dit restaurant is anders dan de meeste Tex-Mex restaurants in onze omgeving want er staan heel wat goed klinkende visgerechten op hun menu. Dat maakt mij heel blij!

De ceviche is zo lekker! Doet me meteen terugdenken aan Belize en alle ceviche, die ik daar at. Deze ceviche is bereid met garnalen, St. Jacobsschelpen, calamari en witte vis. Het is ook nog eens een flinke portie, alleen dit gerecht is al een reden om hier terug te keren.

Voor zijn hoofdmaaltijd neemt Rick een fajita salade. Ik neem de vissoep, die bij de voorafjes staat. Daarin drijven garnalen en St. Jacobsschelpen, maar de soep zelf is de ster. Zo ontzettend lekker!!! Ik kan het niet eens beschrijven, maar iedere druppel gaat op.

Hier komen we dus zeker terug want er staan nog meer gerechten op het menu, die ik wil proberen. Rick is in zijn nopjes want eindelijk is er een Tex-Mex restaurant waar ik ook enthousiast van word. Inmiddels regent het hard en Rick zorgt ervoor dat ik niet te nat word door me bij de voordeur op te halen.

Uiteindelijk werd dit een veel leuker maal dan we bij Pazzo Pomodoro hadden gehad. Misschien gaan we daar morgen nog eens heen. We denken (zonder bewijs) dat Pazzo het populairste restaurant in Vienna is. Het is daar altijd druk (en gezellig).

Het is alweer weekend. Hopelijk komen Katja en Kevin zondag heelhuids terug en Saskia ook ergens dit weekend. Maart is hier koud begonnen en ik krijg toch het gevoel dat er echt wel een klimaatverandering is. Heel beangstigend vooral omdat onze regering als derde grootste land ter wereld het totaal negeert en zelfs belangrijke beschermingen ongedaan maakt.

Fijn weekend allemaal!