Over een stormachtige Halloween

Het werd gisteravond laat. Ik ging op mijn gewone tijd naar bed maar de Nationals stonden opeens met 3-2 voor. Ik wilde deze historische honkbalwedstrijd toch tot het einde meemaken en tegen middernacht wisten we dat Washington er nog een sportkampioen bij heeft (het ijshockey team won twee jaar geleden). 

We staan dus wat later op dan gewoonlijk. Het is somber maar vreemd warm buiten. Rick heeft mijn koffie al klaarstaan en ik eet mijn gewoonlijke groentes met een gepocheerd ei. Dan begin ik aan mijn uur op de plaats hardlopen. Ik doe dit keer precies een uur want ik moet naar Anytime Fitness voor personal training. 

Orion krijgt zijn Halloween kostuum aan. Hij is een alligator maar vindt het maar niets, Hij hoeft het daarom alleen aan voor de foto's en misschien vanavond even. 

Onderweg naar Anytime Fitness maak ik wat foto's van de natte wegen met herfstkleuren. De gele lijnen op de straat staan mooi bij de gele bomen. Ook kan ik het niet laten nog een paar Halloween tuinen te fotograferen. 

Sharon heeft weer een goed programma voor mij. We ontzien mijn schouders zoveel mogelijk om mijn linkerschouder de kans te geven te helen. Na afloop masseert Sharon mijn rug en heupen met haar speciale apparaat en dat helpt goed. Ook heeft ze een CBD olie met menthol roller voor me. De olie oraal nemen maakt geen verschil voor mij, hopelijk direct op de spieren aanbrengen wel.

Thuis kleed ik me in mijn Halloween jurk. Ik ben ook eindelijk weer een paar pond afgevallen deze week. Ik zit nog maar zes pond van mijn streefgewicht af en dat wil ik wel graag halen. 

Voor de lunch rijd ik door de stromende regen naar Lei'd Poke voor mijn poke bowl. Het is wel 22 graden, zo bizar! Er wordt de hele dag al gewaarschuwd om vroeg te gaan trick or treaten want er komt vanavond noodweer. We hebben dan ook een "tornado watch".

Rick heeft gisteravond de binnenkant van onze pompoenen leeggehaald en ik besluit die van mij uit te gaan snijden. Ik kies het patroon van vleermuizen in de klokkentoren (bats in the belfry). Het valt niet mee want er zijn nogal wat hoeken, maar ik ben trots op het resultaat.

Rick komt vroeg uit zijn werk en snijdt een Jack O'Lantern in zijn pompoen. We kleden ons in kostuum, ik ben een monarch vlinder en Rick gebruikt zijn Kristoff van Frozen kostuum van de cruise nog eens. 

We bestellen vroeg eten, sashimi voor mij en kabobs voor Rick, en dan is het wachten op de Trick or Treaters. Rick had het snoep in het kantoortje gelegd, maar daar is het niet veilig voor Orion. We kunnen nog net een zakje M&M's uit zijn bek redden. Dan gaat het maar in de badkamer. 

Tegen zessen komen de eerste Trick or Treaters. Eerst de kleintjes en naarmate het later wordt wat grotere kinderen. Zoals ik al voorspelde heeft Rick veel te veel snoep ingeslagen. Er komen lang niet zoveel kinderen langs als andere jaren. Waarschijnlijk door het weer, hoewel het droog is gebleven. 

Op het Disney Channel zijn de Halloweentown films. Vroeger keek ik die altijd met de meisjes en ze zijn nog net zo leuk. Een perfect einde van een leuke Halloween.

Over een goede massage en een gezellige lunch

De dag begint weer vroeg. Rick staat zelfs nog voor zevenen op. Ik volg niet veel later. Ik krijg veel vragen of de CBD olie werkt, maar ik merk daar (nog) niets van helaas. Ik slaap gelukkig sowieso al niet slecht maar er is geen verandering, ook niet in de pijnen. 

Rick biedt aan een Starbucks ontbijt te halen en daar zeg ik geen nee tegen. Als het ontbijt op is begin ik aan mijn uur cardio. Intussen worden de materialen voor de bar afgeleverd en tegen half tien zijn de timmerman en de ontwerper er om daadwerkelijk aan de bouw te beginnen. 

Om Orion rustig te houden heb ik hem aan zijn riem bij me. Dat gaat goed en al computerend is het al gauw lunchtijd. Ik heb met Kirsten afgesproken bij Zoe's Kitchen want die is daar nog nooit geweest. Natuurlijk bestel ik mijn gewoonlijke bloemkoolrijst bowl met zalm.

We zijn zo diep in gesprek dat het al kwart over twee is als we afscheid nemen! Ik had gedacht nog even naar de nieuwe grootste aan de Oostkust Whole Foods te gaan. Die ging vandaag open, maar ik heb niet genoeg tijd dus laat dat plan varen. Het zal er toch wel een gekkenhuis zijn.

Via het Community Center waar ik even ga kijken wat voor cursussen er voor de winter worden gegeven rijd ik naar Elements Massage. Die is vlakbij ons huis en ze hebben hot stone massages. Mijn masseuse is Ruth en het uur vliegt voorbij. Soms kan ik wel huilen, zo goed voelt het!

Meteen maak ik na afloop een afspraak voor halverwege volgende maand. Het kost ook nog eens een stuk minder dan Lisa (die overigens geen massages meer geeft vanwege pijn in haar handen). dus dat is meegenomen. Eindelijk heb ik een massage gevonden waar ik naar uit kan kijken.

Het is al na vieren als ik weer buiten sta. Het spettert wat en er is meer regen op komst. Ik haal spullen voor het avondeten van Whole Foods en ga dan huiswaarts. Rick heeft intussen de schoonmaaksters langs gehad en het ruikt weer lekker schoon in huis.

Voor ons avondeten hebben we zalm uit de air fryer, bloemkool tots en gegrilde mini paprikaatjes. Het is een lekker maaltje altijd.

Aangezien de Nationals gisteren onverwachts wonnen is er vanavond de laatste World Series wedstrijd. Natuurlijk hoopt iedereen dat Washington wint, maar sowieso zijn ze veel verder gekomen dan wie dan ook had gedacht.

Over een creatieve dinsdag

Rick blijft vandaag thuis werken want de mensen, die zijn bar gaan installeren, zullen vanmiddag komen. Het is maar sombertjes buiten, maar wel een aangename temperatuur. Ik maak mijn ontbijt thuis want ik heb alle groentes, maar Rick gaat het zijne van Starbucks halen. 

Het duurt even voor hij terugkomt want hij besloot ook meteen boodschappen te doen bij Safeway. Orion heeft hem gemist en Rick wordt met Orions favoriete knuffel, Lambchop, begroet. Het is zo grappig hoe we iedere keer met iets in zijn bek begroet worden. Cosmo deed dat helemaal niet.

Rick vertrekt naar beneden om zijn lessen te doen en ik ga mijn uur op de plaats hardlopen. Intussen zeurt Orion om iets lekkers bij de deur van de kast waar hij weet dat zijn snoepjes liggen. Ik negeer hem en heel honds is hij even later maar gaan liggen. Hij wacht verder geduldig tot ik klaar ben en wordt dan beloond met ontbijt.

De rest van de ochtend breng ik door met wat computeren en wat spelletjes spelen. Lolligagging noemen dat zo mooi in het Engels. Met andere woorden, niets doen. Rond twaalven komt Rick teleurgesteld naar boven. De barmensen komen nu pas morgen. 

We gaan samen naar Subway om salades te halen voor de lunch. Ik neem er dit keer een met ham, kalkoenborst en rosbief. Het smaakt zoals iedere keer weer goed. Dat door elkaar hakken doet Chop't ook en zo vind ik een salade het lekkerst. Ik bedenk met dan ook dat ik weer eens naar Chop't moet gaan. 

Na het eten vertrekt Rick weer naar de basement. Ik rijd door de herfstige buurt naar Walgreens om weer eens een recept op te halen. Ik vraag maar weer eens waarom ik meerdere keren per maand moet komen terwijl alles tegelijkertijd op te halen zou moeten zijn. Er wordt me weer verzekerd dat het allemaal geregeld is. Ik ben benieuwd.

Dwalend door de buurt bedenk ik opeens hoe "Amerikaans" het er allemaal uitziet. Het zijn van die straten, die je in tv series ziet. Vooral nu het herfst is met alle bladeren en versieringen.

Deze maand is het fotothema "Nummers" en ik probeer iedere dag het nummer van de datum te vinden. Tot nu toe ging dat best, maar ik zie nergens een 29. De huisnummers lopen allemaal net niet zo hoog op. Eindelijk vind ik het op een bord bij een school. Inmiddels heb ik nog meer buurtfoto's gemaakt.

Vorige week kocht ik drie witte pompoentjes om te versieren. De eerste werd een Zentangle pompoen en voor de tweede ga ik naar Michaels om ideeen te krijgen. Ik vind leuke glitter stickers en besluit die pompoen meer een Thanksgiving dan een Halloween pompoen te maken. Hij wordt weer leuk al zeg ik het zelf.

De boekjes met pompoenstencils om uit te snijden zijn enorm afgeprijsd dus daar neem ik er ook een van mee. We weten nog niet zeker of we het dit jaar willen doen, maar zo niet dan hebben we er volgend jaar een.

De beloofde zon komt maar niet tevoorschijn dus thuis zet ik een lekkere kop thee en ga in de voorkamer zitten lezen. Voor de verandering gaat Rick boodschappen doen voor het avondeten.
Hij maakt namelijk zijn voortreffelijke omeletten. De vulling is allerlei groentes en gerookte zalm en het is weer smullen geblazen.

Vanavond is de zesde wedstrijd van de honkbal World Series. De Washington Nationals moeten winnen om nog een kans te maken, maar ik heb er een hard hoofd in. In ieder geval hebben ze al een wonder volbracht om van het slechtste team in het begin van het seizoen in het kampioenschap terecht te komen.

Over een middagje van de achtertuin genieten

Keurig om zeven uur staan we op. Het is nog donker want bij ons zijn de klokken nog niet achteruit gezet. Dat gebeurt komend weekend. 

Het belooft weer een schitterende dag te worden en de rest van de week wordt volgens het verhaal minder dus ik wil er volop van genieten. Na mijn ontbijt doe mijn uur cardio en ga dan vast naar Whole Foods om mijn boodschappen te halen. 

Dat gaat perfect tussen mijn cardio en de personal training om kwart over tien. Sharon heeft een flesje CBD olie voor mij mee. Ik wil het voorzichtig gaan proberen. Ten eerste voor het slapengaan want Sharon zegt dat het haar helpt zonder pijn te slapen. Ik ben heel benieuwd!

De rit door de buurt is weer prachtig

Na het halve uur stel ik mijn GPS in op Burke Lake Park. Orion is mee en een half uurtje later komen we er aan. De parkeerplaats is druk dus ik neem Orion mee een rustig pad op. Met Cosmo liep ik gerust om het hele meer heen, maar ook nu weer ziet Orion mensen en dan is hij bijna niet meer te houden. Ik zet hem terug in de van en ga foto's maken van de kleurenpracht. Het meer heeft mijn lievelingskleur, dat diepe blauw.

Als ik weer terug in de van ben staat het waarschuwingslichtje voor de benzine aan. Ik blijk nog maar voor 9 mijl in mijn tank te hebben. Daarmee ga ik het niet redden om naar huis te gaan. Waze wijst me de dichtstbijzijnde Shell en daar gooi ik het DRAAKJE weer vol.

Voor mijn lunch rijd ik vervolgens naar Lei's Poke. Daar heb ik via de app mijn poke bowl weer besteld en hij staat al klaar. Dan is het tijd voor mijn middagje in de tuin. Dit keer sleep ik een Adirondack stoel het gras in de achtertuin op.

De poke bowl smaakt weer heerlijk en ik lees een paar uur in de zon. Orion rent langs het hek met de verschillende honden en verder ligt hij lief in het gras te slapen. Als ik een foto van Orion maak zie ik dat er op de een of andere manier een regenboog naast hem was.

Het enige waar ik me dood aan erger zijn de keffertjes van de buren. Die laten ze de hele dag buiten en zij zien mij en blaffen onophoudelijk hun hoge kefjes. Ik heb gewoon zin om er stenen naar te gooien! Gelukkig gaan deze buren in december verhuizen.

Het is 22 graden en dus heel goed toeven hier. Jammer genoeg gaat de zon in dit jaargetijde wel snel achter de huizen en om kwart voor vijf wordt het me te koel. Als ik binnenkom zie ik dat ik zelfs een beetje verbrand ben, zo sterk is de zon nog.

Als Rick thuiskomt maken we ons avondeten. Rick grilt bratwurst en we hebben er zuurkool, komkommersla en bloemkoolpuree bij. Het gaat er goed in, altijd een lekker maaltje zo. Nu weer lekker tv kijken en op tijd naar bed. Ik ben benieuwd of ik iets van de CBD olie ga merken.

Over een nare timeshare presentatie en een warme leuke zondag

Zaterdag

We zijn beiden net na zevenen wakker en mijn linker schouder doet zo'n pijn dat ik meteen opsta. Rick laat Orion even uit en dan gaan we naar de Starbucks drive thru voor ons ontbijt. Dit weekend is het laatste dit seizoen voor het boerenmarktje in Vienna maar we hebben geen tijd erheen te gaan.

Thuis doe ik een half uur hardlopen op de plaats om mijn spieren wat los te krijgen. Rick doucht zich intussen en als hij klaar is neem ik mijn douche. Dan gaan we op weg naar National Harbor.

Tijdens het Vienna Oktoberfest een aantal weken geleden draaide ik een wiel en "won" $100 en 7 gratis nachten in een resort. Natuurlijk bleek dat we daarvoor een timeshare presentatie bij moesten wonen bij Wynham Vacation Ownership. Dat leek ons (eigenlijk tegen beter weten in) twee uur van onze tijd wel waard.

National Harbor is zo'n drie kwartier rijden en eenmaal daar hebben we de parkeergarage en Wyndham al snel gevonden. We lopen naar binnen en worden na het invullen van een formulier opgehaald door een van hun verkopers.

Al heel gauw heb ik enorme spijt dat we gegaan zijn. De jonge verkoper is aardig genoeg maar ik voel mijn spieren verkrampen. Na een half uur worden we een zaal ingeloodst voor een presentatie. Hier moeten we op heel ongemakkelijke stoeltjes zitten en al gauw doet mijn schouder zo'n pijn dat mijn linkerarm gaat "slapen". Niet veel later volgen mijn heup en been. Ik weet niet meer hoe ik zitten moet!

Rick vertelt de verkoper dat ik me zo naar voel maar die zegt enkel dat het bijna afgelopen is. Ik voel me ook misselijk en duizelig worden dus ga gauw naar de toiletten om koud water op mijn gezicht te doen.

Rick is intussen terug bij het bureau van de verkoper en er staat een kop water voor mij. Ik voel me echter zo belabberd dat ik tot mijn ontsteltenis begin te huilen. We zijn nog (lang) niet klaar want het hele verkooppraatje moet nog komen.

Duidelijk ga ik dat niet trekken dus er wordt een manager bij gehaald. Tja, als we de volle presentatie niet bijwonen krijgen we ook onze "cadeautjes" niet, meldt die. We moeten dus opnieuw een afspraak maken. Het kan mij allemaal niets meer schelen. Ik haast me naar buiten waar ik rek en strek om te proberen de pijn iets dragelijker te maken.

Rick blijft intussen maar weg. Het blijkt dat ze hem maar niet wilden laten gaan zonder nog een afspraak te maken. Uiteindelijk is hij ook maar weggevlucht. We hebben nu een pact dat we nooit weer naar zo'n presentatie gelokt zullen worden. Iedere keer is het de stress absoluut niet waard.

Meestal helpt beweging mij dus we wandelen door de gezellige straatjes van National Harbor. De ibuprofen, die Rick bij zich had, begint ook te helpen. Het is inmiddels lunchtijd en we vinden bij Cadillac Ranch nog net twee stoelen aan de bar.

Tot mijn genoegen zie ik op hun "gezonde" menu een gerecht met in kruiden gebakken zalm met bloemkoolrijst en asperges. Ik moet zeggen het smaakt heerlijk! Ricks kip salade vindt hij ook lekker, een goede keus dus hier.

We lopen nog wat verder rond om Pokemon Go opdrachten te voltooien en rijden dan terug naar huis, Daar pak ik mijn massageapparaat en zet het op mijn schouders en heupen. Dat helpt gelukkig wel wat. Verder spuit ik Icy Hot op mijn schouder en dat helpt ook altijd goed.

Rick is intussen bezig in de tuin. Hij en de buurman maken ons sproeisysteem klaar voor de winter. Het blijft maar somber buiten en vanavond gaat het regenen dus het weer zal ook meewerken met hoe ik me voel. Ik geef me maar over aan een pijndag. Pijn vreet energie merk ik weer.

Tegen het einde van de middag stelt Rick voor een stukje met Orion te gaan wandelen. Dat is goed voor mij en ik neem ook eens wat foto's van Halloween decoraties aan ons plein. Lorraine legde net de laatste hand aan hun tuin. Nog minder dan een week voor de Trick or Treaters komen.

Ondanks het sombere weer maak ik toch wat foto's van herfstkleuren. Met deze lichtval komen de kleuren eigenlijk nog beter uit.

Voor het avondeten gaan we naar Viet Aroma. Ik ben stout want ik bestel hun overheerlijke loempiaatjes. Gelukkig wil Rick er ook wel een van want die zijn zo lekker, maar ook niet gezond! Daarna hebben we allebei de gegrilde spiesjes, die we met groentes in rijstpapier rollen.

Op de terugweg rijden we wat door de straten en zien een heel aantal griezelige tuinen. Die zien er 's avonds nog beter uit dan overdag. De foto hieronder is de tuin van de buren.

Vanavond nog een honkbalwedstrijd. Ik ga niet kijken maar zoek vroeg mijn bed op. Hopelijk morgen een betere dag hoewel het zal regenen. Dat is nooit goed voor mijn fibromyalgie maar we gaan er een leuke dag van maken.

Zondag

We zijn zoals gewoonlijk voor achten beneden. Het plenst inderdaad en gisteren heb ik een cafe een Falls Church gevonden wat ontbijt serveert. Cafe Kindred blijkt een heel goede keuze te zijn. Ik heb moeite met mijn ontbijt te kiezen, teveel goede gerechten.

Het wordt uiteindelijk gepocheerde eieren met gegrilde tomaatjes en avocado. Rick heeft de eggs Benedict met zalm en spinazie, ook erg lekker en op mijn lijst. Verder is hun koffie sterk en de bediening vriendelijk en snel. Een goede ontdekking dus!

Het plenst door en thuis doe ik mijn uur op de plaats hardlopen. Rick gaat boven op de loopband sporten. Als we klaar zijn is het niet alleen droog maar komt de zon ook tevoorschijn. Dat is helemaal niet voorspeld! Dat niet alleen, maar het is idioot warm met 22 graden.

We halen salades bij Subway en rijden dan naar de stad. Rick heeft kaartjes voor het Afrikaans Amerikaanse Geschiedenis en Cultuurmuseum kunnen bemachtigen. Hij is daar nog nooit geweest. We parkeren de auto onder het Reagan gebouw en lopen naar het museum.

We beginnen waar het museum begint, de geschiedenis van de slavernij. Het valt mij altijd op wat een vrij grote rol Nederland daar ook in heeft gespeeld. Ik herinner me nog zo goed toen ik als tienjarige het eiland Goree in Dakar, Senegal, bezocht. Dat heeft zo'n indruk gemaakt dat ik het nog voor me zie.

Aangezien ik hier al een keer geweest ben heb ik dit gedeelte sneller gezien dan Rick. Gelukkig is er een bankje om op hem te wachten want lang staan lukt me niet.

Na het slavernij gedeelte lopen we een verdieping omhoog naar het gedeelte over de segregatie. Onvoorstelbaar hoe wreed die tijden waren met de lynchings als ergste. De foto's met opgehangen zwarte mensen en lachende blanken eromheen zijn zo walgelijk dat ze nu nog op mijn netvlies staan.

Natuurlijk zijn er ook al de stereotypen en we lopen onder anderen door een treinwagon met bordjes alleen voor blanken en het achterste gedeelte alleen voor zwarten. Jammer genoeg is er heden ten dage nog heel wat discriminatie in dit land, eigenlijk nu weer erger met het huidige "regime".

De derde verdieping gaat over 1968 tot heden. Daar zien we onder anderen Oprah Winfrey en natuurlijk Barack Obama. Rick en ik verzuchten dat we hem echt missen. Natuurlijk was hij niet perfect en heeft ook fouten gemaakt, maar het was zo'n rustige tijd.

Helemaal bovenin het museum bekijken we de twee verdiepingen met culturele geschiedenis. Alle beroemde Afrikaans Amerikaanse musici, sportfiguren en meer zijn er vertegenwoordigd. We hebben hier meer dan twee en een half uur doorgebracht voor we alles gezien hebben!

Het is nota bene 26 graden! Rick en ik bedenken waar we buiten zouden kunnen eten en de keuze valt op de Georgetown Harbor langs de rivier. We gaan dit keer naar Tony & Joe's en krijgen een tafeltje met zicht op de rivier. Er liggen weer een aantal flink dure jachten om ons over te verbazen.

We delen eerst een plankje met gerookte vis waaronder zalm, erg lekker! Dan heb ik een Caprese salade en Rick de zeebaars. Het is allemaal zeer smakelijk vooral ook omdat we op 27 oktober in de zon zitten te eten! Wat een luxe opeens! Duidelijk zijn we niet de enigen, die ervan genieten, want het is erg druk.

Wat een heerlijke dag na alle regen. Ik voel me ook stukken beter dan gisteren gelukkig. Ondanks de mindere dag van gisteren was het toch weer een leuk weekend.