Over een bezoek aan een voor mij nieuw museum

De zon is weer terug en komt langzaam op terwijl wij ons ontbijt eten. Als Rick naar zijn werk vertrokken is begin ik aan mijn op de plaats hardlopen. Ik heb uitzicht op de achtertuin en die lijkt 's ochtends wel in brand te staan nu. 

Als ik klaar ben laat ik Orion uit en maak me dan klaar om naar de stad te gaan. Shadi komt me om een uur of tien ophalen en we rijden in haar auto naar het metrostation. Daar vinden we al gauw een plek in de parkeergarage.

De trein staat ook net klaar om te vertrekken dus perfect. Dit keer gaan we naar Dupont Circle en moeten daarvoor een keer overstappen. Tegen elven stappen we uit en lopen via Q Street naar Massachusetts Avenue. 

Hier willen we het Museum of the Society of the Cincinnatis bezoeken. We hebben beiden nog nooit van die club gehoord maar hun hoofdkantoor, het Anderson House, schijnt prachtig te zijn. We bellen aan en krijgen dan te horen dat de rondleiding van kwart over elf niet doorgaat. Er zit niets anders op dan een uurtje te wachten en die van kwart over twaalf te doen.

Het is prachtig weer maar er staat een venijnig windje. We besluiten dus een cafe op te zoeken en vinden het gezellige Soho buurtcafe. We bestellen beiden thee, voor mijn hibiscus, en een snack omdat we nu wel erg laat gaan lunchen. Tegen de tijd dat we het ophebben kunnen we alweer terug naar het museum.

We zijn met een klein groepje voor de rondleiding, o.a. een Belgisch gezin met twee kinderen, die zich voorbeeldig gedragen en zeer geinteresseerd zijn al verstaan ze geen Engels. Onze docent is Keith en hij is zelf lid van de Society. Zijn voorvader uit Virginia vocht in het Continentale leger. De leden moeten voorvaders hebben, die uit de 13 oorspronkelijke staten kwamen of die Frans waren want zonder de Fransen hadden de Amerikanen de oorlog niet kunnen winnen.

Het huis is laten bouwen door Larz Anderson, die later ambassadeur werd. Hij en zijn vrouw Isabel woonden hier drie maanden van het jaar. Ieder vertrek is prachtig versierd met mooie plafonds, kroonluchters, marmeren open haard en dergelijke. Verder hangen er antieke tapijten en is er veel bijzondere kunst, vooral uit Azie aangezien hij ambassadeur was in Japan.

De uur durende rondleiding is heel interessant. Ik wist helemaal niet dat dit museum er was tot mei toen we de ambassades bezochten en het mij toevallig opviel.  Op het laatst laat Keith een muurschildering zien waarop Cincinnati, Ohio, staat. Die stad heeft zijn naam door een lid van de Society of the Cincinnati.

Het loopt al tegen half twee als we weer buiten staan. Ik weet een leuk Frans restaurant hier in de buurt waar Shadi nog nooit is geweest. Bij Bistrot du Coin waan je je in een Parijse bistrot. Omdat we voor de rondleiding al wat gegeten hadden houden we het beiden bij de Roquefort en walnoten salade. Het is lekker en niet te zwaar.

Na het eten zoeken we de metro weer op. Dit keer moeten we een minuut of tien wachten op onze trein maar we kletsen die zo weg. Shadi komt van oorsprong uit Iran en is hier als kind komen wonen. Haar man is Duits en we hebben het over hoe fijn het is in zo'n internationaal gebied te wonen.

Terug in Vienna zet Shadi me weer thuis af. Het is inmiddels twintig graden en ik neem Orion mee voor een wandeling door het park vlakbij. Hij vindt het prachtig en ik geniet weer van de herfstkleuren.

Daarna ga ik een uurtje voor in de zon zitten lezen tot die achter de huizen verdwijnt en het wat koel wordt. 

Als Rick thuiskomt maken we ons avondmaal klaar. Het is simpel, barramundi in citroensaus, spinazie en bloemkool tots. Vanavond is de Halloween parade in Vienna en we dachten er even over om te gaan, maar Sharon vertelde dat er eigenlijk niets aan is met allerlei politici en dingen, die niets met Halloween te maken hebben. We zien er dus maar vanaf, het wordt toch te koud als het donker is.

In plaats daarvan ga ik onder mijn lekkere zachte deken tv kijken. Ik facebook ook nog even met Katja, die vandaag een "float spa" probeerde. Daar drijf je een uur in een zout bad. Ze vond het heel ontspannend maar weet niet of het echt heeft geholpen. Er is zo'n spa zo'n drie kwartier rijden hiervandaan, misschien moet ik het ook eens proberen.