Een rondleiding en Kai's laatste dag thuis

Zaterdag

Het is lekker zonnig, maar alweer niet echt warm.  Ik doe zelfs een jasje aan, want ik vind het maar kil buiten met 16 graden.  We halen ontbijt bij Starbucks en dan brengt Rick me naar het Smithsonian metrostation.

Rick parkeert zijn auto langs de weg wat op het weekend gratis mag en gaat een rondje hardlopen op de National Mall.  Ik ga bij de uitgang van het metrostation op M. en haar gezin wachten.  M. "ken" ik van het forum en Facebook, maar heb haar nog niet in persoon ontmoet.  Erg leuk dus dat dat vandaag gaat gebeuren!

Keurig om half tien komen ze met de roltrap naar boven.  Ik maak kennis met M., haar man P. en tieners T. en D.  Rick vroeg me vanochtend waarom ik nooit over het midden van de Mall loop en ik bedacht me dat dat inderdaad een goede route is om te proberen.  Altijd leuk om opties te hebben om de route een beetje te varieren en toch alle bezienswaardigheden te zien.

We lopen nu als eerste vlak langs het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog Monument.  Daar zien we weer een grote groep veteranen, die met de Honor Flight vanuit Ohio hier zijn.  Een mooie organisatie vind ik dat.  De veteranen genieten altijd overduidelijk van hun uitje.

Opeens zie ik hier ook een heel bekend iemand lopen: Rick!  Hij is naar het Lincoln Memorial gelopen en op zijn weg terug naar de auto.  Hij maakt even kennis met mijn gezelschap en dan lopen we door.

Na het Vietnam Veterans Memorial klimmen we de trappen van het Lincoln Memorial ook op.  Het standbeeld is weer helemaal schoon na de groene verfepisode.  Dat "grapje" kostte de National Park Service heel wat moeite om van het poreuze marmer te verwijderen.

We zien de negentien roestvrijstalen soldaten van het Koreaanse Oorlogsmonument en lopen dan naar de overkant om flesjes water te kopen.  Althans, de anderen doen dat, ik heb mijn meegebrachte flesje nog niet leeg.

Bij het Martin Luther King Jr. Memorial is het enorm druk.  Op 28 augustus is het vijftig jaar geleden dat Martin Luther King Jr. zijn "I Have A Dream" speech hield op de trappen van het Lincoln Memorial.  Daarvoor wilde men de controversiele "I was a drum major..." spreuk van het standbeeld verwijderd hebben.  Die is nu inderdaad weg en het is niet te zien dat er ooit wat gestaan heeft.

Met en zonder spreuk

Wij lopen verder rond het Tidal Basin.  Voordeel van deze route is ook dat we in de goede volgorde door het Franklin Delano Roosevelt Memorial lopen en niet met diens laatste termijn en overlijden beginnen. 

Na het Jefferson Memorial zien we een paar mannen en een politieagent kijken naar iets in het water van het Tidal Basin.  Het blijkt een scooter te zijn, die van een van de mannen was gestolen en die de dief in het water heeft gegooid hier.  Echt zonde, ook omdat de benzine in het water lekt wat niet goed kan zijn voor de vissen daarin.  Hopelijk wordt hij er gauw uitgevist.

Het is inmiddels alweer lunchtijd en we lopen o.a. langs het Bureau of Engraving and Printing naar de Old Ebbitt Grill.  Op het weekend werken Tony en Mark niet, maar ik herken de hostess en zij mij.  Onze tafel staat al klaar.  Dit keer neem ik de heirloom tomato salad met mozzarella, een van mijn favoriete gerechten hier.  Ook de anderen zijn zeer tevreden over hun keuzes.

Een uurtje later staan we weer buiten en lopen naar de voorkant van het Witte Huis.  De Obama's zijn op vakantie en men neemt kennelijk de gelegenheid waar het huis wat op te knappen.  Er is althans allerlei bedrijvigheid in de voortuin.

We lopen naar de achterkant van het huis en daarna Pennsylvania Avenue af richting Capitool.  Intussen heeft T. erg last van blaren en we hadden al besloten niet door Chinatown te lopen vandaag.  We maken de Library of Congress de laatste stop van vandaag.

T. blijft buiten op een bankje zitten, terwijl de rest van ons dit mooie gebouw van binnen bewondert.  Het blijft een prachtig gebouw, maakt niet uit hoe vaak ik het al gezien heb.  Buiten neem ik afscheid van het gezin en wijs ze de weg naar het Capitol South metrostation.

Rick is al onderweg naar de stad en ik loop terug naar Constitution Avenue waar hij mij voor het Natural History Museum ophaalt.  We halen bij Whole Foods spullen voor het avondeten en Rick grilt een paar heerlijke kipspiesjes met verse asperges en zoete aardappelfrietjes.  Het is heerlijk buiten dus we blijven daar nog een paar uur van genieten.

Zondag

Rick en ik hebben ons voorgenomen vanochtend eens lekker uit te slapen.  Rick staat echter tot mijn verbazing al om acht uur op, maar ik draai me nog een keer of drie om.  Tegelijk met Kai sta ik om half tien op.

Dit is Kai's laatste dag van de zomervakantie thuis.  Hij maakte gisteren al duidelijk graag pancakes te gaan eten als ontbijt.  We rijden naar IHOP waar we alweer een hele tijd niet zijn geweest.  Op zondag is dit restaurant enorm populair, maar we hoeven maar een kwartiertje te wachten op een tafel.

Het regent buiten en de serveerder zegt dat het daardoor nog drukker is dan gewoonlijk.  Ja, mensen hebben dan zin in "comfort food".  Nog een meevaller dat we dan zo kort hoefden te wachten.

Pancakes zijn mij veel te machtig, maar tot mijn genoegen zie ik dat ze ook een aantal lichtere keuzes op het menu hebben staan.  Kai neemt een flinke stapel red velvet pancakes en Rick roerei, corned beef hash en pancakes.  Mijn gezondere keuze, omelet met tomaat, spinazie en champignons is ook erg lekker en hun koffie boven lekker sterk.

Met volle magen, vooral Kai denk ik zo, want die hele stapel pancakes is als sneeuw voor de zon in zijn buik verdwenen, rijden we weer huiswaarts.  Tijd voor mij om op een uur interval op de elliptical te doen.  Kai moet volgens zijn schema vandaag 7 mijl hardlopen, maar daar wacht hij nog maar even mee tot vanmiddag.

Grote wasbeurt vlak voor mijn raam

Het wordt verder een rustige zondagmiddag.  We maken al zoveel mogelijk van Kai's spullen klaar om morgen weer mee naar Richmond te nemen.  Het is weer de tijd dat de collegestudenten teruggaan.  Christine en Chuck verhuizen Mallory vandaag en helaas regent het daar in het zuiden pijpestelen, dus erg happy berichtjes krijg ik er niet over.

Zodra het hier droog is ga ik met mijn boek op het deck zitten.  Rick heeft van alles te doen in de tuin.  Ik zie het eerste verkleuren van de dogwoods al. 

Op het bed mag eigenlijk niet, weet hij heel goed!

Kai's keuze voor het avondeten is Brio in de Tysons Corner mall. Dat komt mij mooi uit, want ik heb een cadeau voor Rick voor ons 25-jarig huwelijk op dinsdag online besteld, maar dat ging helemaal mis.  De mannen gaan in het restaurant wachten, terwijl ik naar Things Remembered ga om alles recht te zetten.  Gelukkig gaat dat prima en kan ik morgenmiddag het cadeau ophalen.

Bij Brio delen we de vier verschillende bruschetta's, erg lekker.  Van hun lichtere menu kies ik vervolgens de gamba's met broccoli, spinazie, feta en orzo en farro, erg lekker!  De mannen hebben beiden een pasta, die ze duidelijk ook lekker vinden.

Denkelijk door het weer heb ik vandaag veel pijn gehad, dus ik ga het niet laat maken.  Morgen dus Kai weer terug naar Richmond brengen.  Ik krijg niet de indruk dat hij daar veel zin in heeft, maar het is nog maar een schooljaar, dus even doorbijten.

Vooral het hebben van een kamergenoot, die hij niet kent en die (volgens Kai) nogal vreemde emails stuurde, helpt er niet bij.  Ik ben heel benieuwd die jongen morgen te ontmoeten.  Hij is in ieder geval geen feestbeest, als we zijn emails mogen geloven, en dat is Kai ook niet.  Dus dat lijkt me een positief punt voor die jongen (en hij schreef dat hij schoonmaakspullen voor de badkamer mee zou nemen en gezien het wetenschappelijk experiment dat die badkamer vorig jaar was krijgt die jongen daarvoor een grote plus in mijn boek!).

Foto's van gisteren in DC staan hier.

PS: Helaas kregen we gisterochtend een email van Dad dat hij Rascal toch heeft moeten laten inslapen.  Erg verdrietig, hij en Carol zijn er begrijpelijk van ondersteboven.  Wij vinden het ook erg en zijn blij dat we Rascal nog even hebben kunnen zien.  Hij voelde een beetje als een laatste draadje naar Ricks moeder.