Pfff, een dag van rennen en vliegen was dit! Om 13 uur zou Annelies op het Amtrak station van Alexandria aankomen. Eerst heb ik nog even geoefend en mijn fiets opgehaald bij de fietsenmaker. Hij piept niet meer!

Keurig op tijd vond ik het station, waar ik nog nooit eerder geweest was. Je zou er zo voorbij rijden, het is slechts een klein gebouwtje en nergens een aanduiding, dat het er is! Maar goed, dat ik het van tevoren op Mapquest had opgezocht. Het ligt tegenover de imposante George Washington Masonic Temple, een gebouw in the vorm van een dunne pyramide. Deze tempel schijnt van binnen heel mooi te zijn, maar ik ben er nog nooit binnen geweest. Nu ik weet waar hij precies is, ga ik dat toch gauw eens doen.

Ik had groot geluk, want iemand reed net weg uit het piepkleine parkeerplaatsje, dus ik wachtte verder in het gebouw. Meestal is Amtrak keurig op tijd, maar dit keer kwam de trein ruim 20 minuten te laat aan. De uitgestapte passagiers moesten het spoor oversteken en eerst wachten tot de treinen door waren gereden. Toen de Amtrak trein weg was, stond er niemand op het perron aan de overkant, die aan de beschrijving van Annelies voldeed! Even schrok ik, wat als we elkaar toch verkeerd begrepen hadden? Gelukkig hoorde ik meteen daarop vlak naast me een plagerige stem "Hee, ze zat er niet in" en daar stond Annelies.

Voortaan raad ik iedereen, die ons per trein bezoekt, aan naar Alexandria te gaan. Het is daar veel en veel makkelijker om op te halen, dan van het gigantische Union Station in Washington!

We hadden nog geen van beiden geluncht, dus stopten we onderweg bij een Subway, waar de sandwiches weer heerlijk smaakten. Na nog een stop bij Giant en Whole Foods voor boodschappen, waren we net op tijd thuis om naar de dierenarts te gaan.

Sushi, Katja's poes, moest een hondsdolheidprik en Brynna, de hond, heeft een bobbel op haar buik. Onze dierenartsenpraktijk zit in een heel groot gebouw en er zijn 4 dierenartsen, allemaal even aardig. Ze zijn altijd zo duidelijk dol op de dieren! Gelukkig bleek Brynna's knobbel een vetopeenhoping te zijn.

Kai was vanavond uitgenodigd om naar de film "The Day After Tomorrow" te gaan met een verjaarspartijtje. Rick en Katja wilden die film ook zien en ik ook wel, maar Saskia vond hem te eng. Dus besloot ik met Annelies, Saskia en Saskia's vriendinnetje naar "Raising Helen" te gaan.

Eerst aten we bij TGI Fridays, waar we allemaal moeite hadden uit het uitgebreide menu een keuze te maken. Iedereen liet het zich uiteindelijk goed smaken.

Of ik Raising Helen een goede film kan noemen, weet ik niet. Het was wel een aandoenlijke film en onderhoudend. Ik kreeg een beetje een naar gevoel bij de gedachte hoezeer het gezin in die film op het onze lijkt. Het is een gezin met een tiener dochter, zoon ongeveer Kai's leeftijd en dochter iets jonger dan Saskia. En de ouders verongelukken op een reis samen. Ik zei tegen Annelies, dat ik niet hoop, dat dat een voorteken is, want Rick en ik gaan op 11 juni samen op reis zonder de kinderen. Zij vond dat onzin, dus ik hoop, dat dan ook maar zo is!

Morgen vroeg uit de veren, want we gaan naar Hershey, Pennsylvania!