Het heerlijke seizoen is nu echt aangebroken! In mei wordt het zelden meer kouder dan 15 graden, jippie! Nu kunnen we weer gewoon op blote voeten buiten lopen, lekker buiten spelen en 's avonds buiten zitten.

Vanochtend was het al vroeg zo lekker, dat de buurtkinderen hier door de sproeier kwamen rennen. In onze straat van 10 huizen wonen ongeveer 25 kinderen en de helft daarvan was in onze tuin aanwezig. Ofwel om nat te worden, ofwel om basketbal te spelen. Ik vind het zo bijzonder, dat onze kinderen zo opgroeien, met vriendjes en vriendinnetjes van allerlei leeftijden.

Ikzelf heb heerlijk lui urenlang met mijn buurvrouw Lorraine zitten kletsen voor het huis en Saskia logeert nu bij haar dochtertje Patricia, die twee jaar jonger is, maar waar Saskia het heel goed mee kan vinden.

Om vier uur kwamen Michael en Charlie, Kai's beste vriendjes voor zijn verjaarsfeestje. Een derde vriendje belde op het laatste moment helaas af. Vroeger kwamen er dan 10 tot 15 kinderen en hadden we spelletjes en cake, maar nu worden er nog maar een paar vriendjes uitgenodigd, die ook blijven logeren.

Na wat buiten gespeeld te hebben aten we Buffalo chicken wing pizza van Pizza Hut. Dit is een nieuwe pizza daar en hij is heel erg lekker! Ontzettend pittig en de combinatie kaas en Buffalo saus smaakt voortreffelijk.

Als activiteit voor zijn verjaardag had Kai iets ongewoons gekozen: een Ghost and Graveyard tour in Old Town Alexandria. We hadden die aangekondigd gezien, toen we daar een paar weken geleden waren en dat leek hem wel iets.

Om half acht ontmoetten we onze gids bij het Visitor's Center in Old Town. De man was gekleed in een costuum uit de tijd van de revolutie en had een lantaarn met een kaars mee voor ons om te volgen. Onze groep bestond uit ongeveer 20 mensen, waaronder een groep vrouwen, die de Virginia Civil War Trails aan het touren waren.

Toen de tour net begonnen was begon het te regenen. Ik had wel paraplu's meegenomen, maar natuurlijk in de auto laten liggen en de jongens hadden alleen een t-shirt. Dus rende Rick gauw naar de auto, terwijl wij naar het verhaal van de gids luisterden. Een van de vrouwen uit de tourgroep bood mij heel vriendelijk aan zolang onder haar paraplu te schuilen.

De gids vertelde leuk, eerst de vroege geschiedenis van Alexandria (wat een heel leuk kleurig plaatsje is, zeker een bezoek waard als je naar Washington DC komt). Toen liepen we naar het Carlyle huis, nu mooi gerestaureerd en hoorden het verhaal van de zwarte kat, die in de basement is ingemetseld om de kwade geesten af te weren. Er werd lang gedacht, dat dat een sprookje was, tot er bij de restauratie inderdaad een gemummificeerde kat gevonden werd. Die zit er nu dus nog.

Bij een bekend Italiaans restaurant, gevestigd in een van de oudste huizen in Alexandria, werd verteld, dat er een man woonde, die reizen over de hele wereld verkocht. Hij was heel succesvol en begon toen ook een winkeltje met snuisterijen. Het vreemde was alleen, dat niemand ooit van zijn reis terugkwam. Toen een zakenman eens naar zijn zoon kwam zoeken, zag hij in het winkeltje diens zakhorloge. Toen hij vroeg hoe hij daaraan kwam, probeerde de man te vluchten, maar tijdens de achtervolging schoot de zakenman de man dood. Daarop werden meer dan 600 koffers en kisten in de berging gevonden. De piraat bracht zijn "klanten" de zee op en gooide ze dan overboord om hun bezittingen daarna te verkopen. Prachtig verhaal!

In datzelfde restaurant woonde tijdens de tweede Wereldoorlog een "artiest". Na zijn dood werden documenten gevonden waaruit bleek, dat hij een Nazi spion was. We zullen nooit meer "gewoon" bij Il Porto gaan eten!

Verder op de tour werden we bij het Presbyterian "Meeting House" (in de tijd van de Revolutie mocht alleen de Anglicaanse Kerk "kerk" genoemd worden) het kerkhof opgenomen. In deze kerk werd ook de begrafenis van George Washington gehouden. Het kerkhof heeft nog slechts een paar grafstenen, ondanks dat er 350 mensen begraven liggen (waar wij dus bovenop stonden). De gids stak zijn afkeer van de Noordelijke soldaten niet onder stoelen of banken (hij is 9e generatie Alexandrian) en vertelde, dat die de grafstenen vernietigden of gebruikten voor hun straten of kampvuren (om de wind tegen te houden).

Op dit kerkhof staat ook het Graf van de Onbekende Soldaat uit de Revolutie en ligt George Washingtons arts begraven, die bij Washingtons ziekte de verkeerde beslissing maakte door geen buisje in zijn keel te laten zetten, zoals door een jongere arts werd aangeraden, waardoor de president alsnog stikte.

Als laatste kregen we een verhaal te horen over een van de oude huizen, waar twee huurders vreemde dromen kregen. Een ervan werd nieuwsgierig en dook in de geschiedenis van het huis. Nu bestaat er hier in de VS een bekende uitdrukking: "Sweeping things under the rug" (bezem dingen onder het kleed), die betekent, dat je iets snel verbergt. Die uitdrukking blijkt uit de 18e eeuw te stammen, toen huizen gebouwd werden met een grote put in de basement, waar het stof en ander droog huisvuil in gebezemd werd. Die put werd afgedekt met een kleed, vandaar de uitdrukking.

In het huis waar over werd verteld bleek een tandarts gewoond te hebben, die opeens verdwenen was. Uit oude tekeningen vernam de huurder ook, dat het huis zo'n put had. En inderdaad, onder zijn vloer in de basement werd de 7 (!) meter diepe (nu wel gedempte) put gevonden. Ze begonnen te graven en vonden eerst niets, maar op zo'n 5 meter diep stuitten ze op een hand en vonden uiteindelijk een heel skelet. Of dit de tandarts was is nooit bekend geworden, maar de dromen kwamen niet meer terug.

Allemaal prachtige verhalen dus, in het donker en de druilerige reden lekker spookachtig. De jongens vonden het ook leuk, hoewel het van hen nog enger had gemogen!

Thuisgekomen aten we dessert: een ijscake van Baskin Robbins, opgemaakt met geestjes en skeletten. Het was mint-chocolate chip ijs, mijn favoriet, dus ik kon het niet laten een stukje mee te eten!

Voor het slapen gaan kijken de jongens nog "Stuck on you" en dan gaan de slaapzakken open in de basement en maffen maar!