Het huwelijk van Lauren en Daniel

Vrijdag, 25 augustus, 2006 -- De "Rehearsal"

Hieronder volgt het verslag van een typisch, klassiek Amerikaans huwelijk. Onze vriendin, Lauren, die wij op 17 jarige leeftijd, nu ongeveer precies tien jaar geleden, leerden kennen treedt in het huwelijk met Daniel, een zesendertig jarige Navy tandarts, die ze in San Diego heeft leren kennen. Lauren heeft jarenlang op de kinderen en vooral Saskia gepast en heeft Saskia gevraagd "junior bridesmaid" te zijn. Er zijn in totaal acht bruidsmeisjes en jonkers, een junior bruidsmeisje, twee bloemenmeisjes en een ringdragertje.

Vanochtend beginnen de huwelijksfestiviteiten, die tot morgenavond laat zullen duren, met een brunch bij Laurens moeder thuis.

Omdat mijn spieren vanwege de lange autorit van gisteren wel erg protesteren, sta ik vroeg op. Ik besluit een fietstocht van tien mijl te gaan maken. Het is heerlijk weer, zo'n 25 graden. Helaas zijn er geen dieren te zien, maar bij iedere gespierde man, die er voorbij rijdt, moet ik weer aan de "modellen" van Body Worlds denken. Heel gek!

Als ik thuiskom slaapt Katja nog, want Rick wist niet, dat zij ook voor de brunch is uitgenodigd. Ik bel gauw Laurens moeder, dat we wat later zullen zijn en dat geeft gelukkig niets. Saskia gaat alvast, want die is toch wel opgewonden, nu "de" dag er bijna is.

Bij de brunch vinden we heerlijk eten: stokbrood French toast, een champignon omelet, mini quiches, fruit. Het is maar goed, dat ik nog niet heb ontbeten!

Dan deelt Lauren de traditionele cadeautjes uit aan haar bruidsmeisjes. Saskia krijgt een leuke tas met haar naam erop geborduurd. Daarin zitten allerlei kleinigheidjes: lekkere lotions, een cd met foto van Lauren en Saskia, de oorbelletjes en het kettinkje, dat ze morgen zal dragen en meer.

We bespreken met Lauren de rest van het schema van vandaag en zij wil Saskia vanmiddag bij zich hebben. Eerst gaat ze met alle andere bruidsmeisjes haar nagels laten doen en daarna naar de "rehearsal" in de kerk.

Later hoor ik van Saskia, dat Dan wat al te enthousiast zijn een na laatste nacht als vrijgezel heeft gevierd. Eigenlijk mocht Saskia dat niet weten en Lauren en haar bruidsmeisjes hadden het tegen haar over een "buikvirus". Maar Saskia is niet achterlijk en had het woord "plastered" opgevangen en dat Lauren boos was op haar broer. Tot grote hilariteit van Lauren en de meisjes, toen ik het ze vertelde, had madam wel degelijk door, dat er te diep in het glaasje was gekeken.

De rehearsal is letterlijk een generale repetitie van de dienst van morgen en ik ben stiekem blij, dat ik er niet heen hoef. Ik ben doodop en dit geeft me een goede kans om straks even op bed te gaan rusten, dan kan ik er vanavond weer tegenaan.

Maar eerst gaan Katja en ik onze nagels laten doen, terwijl Rick Kai meeneemt naar de dokter voor een medische sportkeuring. Deze moet voor het high school football en ook vandaag, want anders mag Kai maandag niet aan de training meedoen. Ach ja, we passen en meten met tijd en zo lukt het allemaal.

Rick gaat nog even naar kantoor, maar komt vroeg thuis en we verkleden ons voor het diner van vanavond. Alleen Saskia, Rick en ik zijn uitgenodigd, Katja gaat met Leah naar de mall om nog gauw een strapless bh en sandalen bij haar jurk voor morgen te kopen en Kai blijft lekker rustig thuis. Ik benijd hem wel ietwat.

Het Rehearsal Dinner is in het Vantage Point restaurant van het Holiday Inn in Rosslyn. Dit is een traditioneel diner, dat wordt gegeven door de ouders van de bruidegom voor gasten van buiten de stad en de families van de bruidsmeisjes en -jonkers.

Na alle verhalen over hoe moeilijk Dans moeder het voor Lauren en haar ouders had gemaakt, had ik me een hele voorstelling van haar gemaakt als zijnde groot, donker en krachtig. Steffi, zoals ze zich meteen als we binnenlopen aan ons voorstelt, is een kleine, blonde vrouw met een sterk Duits accent. Gek hoe je je een voorstelling van iemand maakt en dan blijkt die persoon het compleet tegenovergestelde te zijn!


Saskia met de flowergirls

Dans vader is wat slecht ter been en zijn stiefmoeder een frele donkerharige dame. We worden voorgesteld aan de rest van de Grossman familie. Het blijkt, dat Dans oom en zijn gezin een jaar in Wageningen hebben gewoond jaren geleden en dat iedereen zelfs nog Nederlands spreekt! Heel leuk! Ze gaan zo vaak ze kunnen terug en hebben zo de taal bijgehouden.

Daarna worden we voorgesteld aan een aantal van Laurens familieleden. Ik geniet weer, want er zijn een aantal karakters bij! Zo is de oud-tante uit Clifton Forge, Virginia voor het eerst in jaren weer eens in Washington.

Je zou denken, dat ze in het buitenland is, als je haar hoort praten met haar sterk Zuidelijke accent. Vooral het verkeer vindt ze angstaanjagend, ze heeft de hele weg naar het restaurant met haar ogen dicht gezeten. Maar ja, geen wonder, volgens haar zeggen heeft Clifton Forge vijf stoplichten. Rick en ik moeten smakelijk lachen om haar verhalen.


In het midden Laurens moeder en rechts de tante uit Clifton Forge

Tegen mijn verwachtingen in wordt het een heel gezellige avond. Wij komen aan een tafel met een aantal van onze buren te zitten en de conversatie is heel geanimeerd. Het eten is ook niet slecht voor zo'n massaal diner, mijn schol met crabvulling smaakt tenminste prima.


Lauren, Dan en Saskia

Na het eten maak ik de ronde met mijn fototoestel. Ik heb Lauren beloofd de onofficiele fotografe te zijn vandaag en morgen. Meteen raak ik aan de praat met een oude rabbi (Dans familie is Joods, dus het huwelijk morgen zal ook worden voltrokken door een rabbi en een pastoor). Hij claimt, dat hij prachtig zingt en zit echt op zijn praatstoel. Ik zie, dat zijn vrouw zich ergert, dat hij mij zo claimt (ik moet ook telkens een stapje terug doen, zo dichtbij komt hij). Gelukkig overtuigt zij hem ervan, dat zijn koffie koud wordt en ontsnap ik gauw naar de volgende tafel.


Lauren en Dan met de kinderen in hun entourage morgen

Om een uur of negen neemt iedereen afscheid, zodat er het bruidspaar een goede nachtrust kan genieten voor de grote dag van morgen.

Zaterdag, 26 augustus, 2006 -- De bruiloft

Alweer is het redelijk vroeg opstaan geblazen, want om negen uur moeten de meisjes en ik bij Mona zijn om ons haar te laten doen.

Voor mij is het alleen kleur en in model fohnen en voor Katja een leuk nieuw kapsel (waar ze zelf erg aan moet wennen, ondanks het feit, dat het precies zo eruit ziet als op de foto, die ze meebracht). Maar Saskia's haar moet opgemaakt voor de bruiloft.

Mona wil iets doen, dat bij Saskia's leeftijd past en niet te ouwelijk is. Ze besluit haar haar strak naar achteren in een hoge paardestaart te trekken en die met pijpekrullen te krullen. Het resultaat is schattig! Zelfs nog niet in haar mooie jurk ziet ze er al prachtig uit.

Rick en ik gaan ons huwelijkscadeau, een grote crockpot met kookboek, alvast bij Lauren thuis afgeven. Het is een zwaar ding en zo is het al meteen op zijn plaats en hoeft niemand anders ermee te zeulen.

In het ouderlijk huis van de bruid is het een bedrijvigheid van jewelste. Lauren heeft een turquoise badstoffen pakje aan met op haar achterste "Bride" geborduurd en op haar rug "Mrs. Grossman, est. August 26, 2006. Natuurlijk moet ik daar een foto van nemen!


We spreken af, dat Saskia en ik met Lauren meerijden naar de kerk. Dan kan ik Saskia helpen met aankleden en ook achter de schermen fotograferen. Rick, Katja en Kai zullen dan later volgen, want het is snikheet buiten en er valt voor hen in de kerk niets te beleven.

Lauren is ontzettend rustig, tot ze in haar jurk geholpen wordt. Opeens komen de emoties los en natuurlijk vermanen we haar niet te huilen, want dan loopt haar (heel mooi en natuurlijk aangebrachte) make up door. Dat maakt haar gelukkig weer aan het lachen, tot haar oma binnenloopt. Dan moet er weer even flink geslikt worden.


Het is ook een emotionele dag, ik herinner me het nog goed, al is het voor mij al achttien jaar geleden. Je werkt een heel jaar hard aan de voorbereidingen en dan is de dag er opeens.

Als iedereen aan is gekleed, haren goed gekruld en stijf van de hairspray, lopen we naar de kerk. Daar neemt de fotograaf voor het altaar alle foto's samen met Lauren: met ieder bruidsmeisje apart, met de bloemenmeisjes, met de ringdrager, haar ouders, haar broer en een groepsfoto van alle bruidsmeisjes, bloemenmeisjes en ringdrager. Van de zijkant probeer ik net weer een andere invalshoek te krijgen, dan de fotograaf.


Ons mooie dochtertje



Alle bruidsmeisjes en Lauren



De stralende bruid

De tijd begint te dringen en gauw haasten we Lauren terug naar de kleedkamer, zodat er geen kans is, dat Dan haar zal zien. De eerste gasten worden de kerk al binnengeleid en Rick, Katja en Kai zorgen, dat een goede plaats aan het gangpad krijgen.

In de kleedkamer wordt een fles champagne opengemaakt en toast Lauren de bruidsmeisjes en ons, de moeders van haar junior bruidsmeisje en haar bloemenmeisjes, en bedankt ons voor alle hulp om haar bruiloft zo mooi te maken. Wij toasten haar op een lang en gelukkig huwelijk met Dan.

Dan gaan Mary Ellen, Janie en ik naar onze plaats in de kerk en komt de "wedding coordinator" om iedereen goed op te stellen voor het lopen naar het altaar.

De ceremonie belooft een heel traditionele te worden, dat wordt met de muziek al duidelijk. Tijdens het Ave Maria komen de pastoor, de rabbi, Dan, de bruidegom, en zijn entourage binnenlopen. Dan ziet er ontzettend knap uit in zijn marine-kleurige uniform.

Dan speelt de Canon in D van Pachelbel en komen een voor een de bruidsmeisjes het rode kleed op lopen. Ze zijn op lengte gerangschikt, de langste komt als eerste binnen.

Helaas staan er overal bordjes, dat er tijdens de ceremonie geen flits gebruikt mag worden. Zonder flits mislukken de foto's helaas, want ik heb geen statief mee (en zou daar in de nauwe kerkbank ook geen plaats voor hebben). Hopelijk heeft de fotograaf een leuke foto van Saskia, want die glimlacht lief als ze langsloopt.

Als de bruidsmeisjes en bloemenmeisjes hun plaats hebben ingenomen (ze staan links van het altaar) verandert de muziek in de Bruidsmars van Verdi en komen een gesluierde Lauren en haar vader het rode kleed op.

Wat ziet ze er mooi en stralend uit! We grapten eerder met haar, dat we nu een levende trouw Barbie kennen en dat is niets te veel gezegd! En Dan ziet er al even knap en stralend uit.

De dienst volgt, afwisselend door de rabbi en de pastoor gesproken. Kinderen lezen stukjes voor uit de bijbel en de klassieke woorden worden door het bruidspaar gesproken. Als Lauren en Dan "I will" zeggen, hoor ik om me heen heel wat gesniffel. Het is ook weer zo bijzonder om zo'n speciaal moment voor hen mee te maken.

Video's:


Het "ja" woord



De "vows"



De pastoor spreekt de gasten toe



"You may kiss the bride" en einde van ceremonie

Aan het einde van de ceremonie trapt Dan, volgens de Joodse traditie, een glas stuk voor goed geluk. Dan komt het traditionele "You may kiss the bride" en het voorstellen van het nieuwe echtpaar, Dr. and Mrs. Daniel Grossman. Hierna begint een stralend echtpaar de wandeling naar buiten, gevolgd door de bruidsmeisjes, arm in arm met de jonkers. Saskia had Lauren gisteren gevraagd of ze niet met de ringdrager, die drie jaar jonger is, hoefde te lopen. Lauren vond dat prima, maar kennelijk is dat niet doorgekomen en zo loopt Saskia toch naast Tanner. Ze kan maar net een dun glimlachje produceren.

Buiten wachten we met een potje bellenblaas tot Kevin, Laurens broer, met een groep andere militairen de zwaardensaluut begint. Het bruidspaar moet onder de zwaarden doorlopen, maar moet eerst de "prijs" van een kus betalen voor ze door mogen lopen. Die valt het bruidspaar allerminst zwaar!

Dan is het alweer tijd voor foto's, dit keer met de bruidegom en de bruidsjonkers erbij. Allemaal wachten we in de kerkbanken op de bruidsjonkers. Het is warm en iedereen gebruikt de waaiers met het programma erop waarvoor ze bestemd zijn: waaieren.


Getrouwd!

De ouders van Dan, zijn broer en een heel aantal bruidsjonkers zijn er nog niet. We horen, dat Dans vader na de dienst onwel is geworden en flauw is gevallen en dat er een ambulance voor hem is geroepen. Er wordt besloten door te gaan met foto's van de aanwezigen, want het is al bijna vijf uur en om zes uur begint het diner.

Alle foto's worden genomen, helaas zonder een van Dans familieleden erin. Hopelijk kunnen die later nog genomen worden. Als Saskia en ik na het foto's nemen naar de auto lopen zien we wel acht Fire and Rescue mensen bezig met Dans vader. Die ziet er erg slecht uit en er wordt inderdaad besloten hem mee te nemen naar het ziekenhuis. Dat zet natuurlijk een grote domper op de festiviteiten, al horen we wel, dat hij oververhit raakte en vocht tekort kwam en verder niet in gevaar was.

Na flink wat zoeken en een woordenwisseling tussen Rick en mij vinden we eindelijk de Wright gate van de Fort Myer militaire basis. We beantwoorden de vragen van de veiligheidsbeambte en mogen dan doorrijden naar de officer's club.

Eerst drinken we een drankje in de Lamplighter's Inn, maar de hapjes zijn al op als wij aankomen. Gelukkig mogen we al gauw naar boven, waar een buffet klaar staat. Maar eerst moet het bruidspaar en hun entourage worden geintroduceerd. De DJ heeft duidelijk moeite met de uitspraak van sommige namen. Ook Saskia komt er niet makkelijk uit en Saskia zelf is zeer verlegen met de aandacht van zo'n honderd vijftig anderen op haar gericht.

Laurens vader maakt een speech en een toast en daarna beginnen Lauren en Dan aan het buffet. De DJ vertelt vervolgens tafel voor tafel wie nu mag.

Wij zitten aan tafel 13 met de familie Hildebrand, die schuin tegenover ons woont. Het wordt dus erg gezellig en dat is fijn, want we moeten even wachten, voor wij in de rij van het buffet mogen aansluiten. Als dat eindelijk het geval is, bestaat onze keuze uit salade en broccoli met wortels, rijst en aardappels met creme saus en zalm, kip of roast beef (ik neem iets van alle drie). Het smaakt allemaal lekker.

Een goochelaar loopt tijdens het eten tussen de tafels door en laat zijn kunsten zien. Vooral de kinderen zijn er helemaal van onder de indruk.

Al gauw nadat wij hebben opgeschept kondigt de DJ de eerste dans van het bruidspaar aan. Natuurlijk moet ik daar met mijn fototoestel bovenop staan. De fotograaf is er ook en maakt een opmerking over mijn camera. Hij is Katja's vroegere high school counselor en fotografie is ook zijn hobby. Ik ben benieuwd naar zijn foto's. Ze zullen vast beter zijn, dan die van mij, maar ik vind, dat hij niet erg creatief is (van wat ik gezien heb). Maar wie weet is het eindresultaat verrassend. Zelf heb ik nog veel te leren, hoewel meer foto's goed gelukt zijn, dan ik had gehoopt.

Na de eerste dans van het bruidspaar komt de dans van de bruid met haar vader en daarna de bruidegom met zijn moeder. En dan mogen de gasten meedoen. Als eerste komt Kool and the Gang "Celebrate Good Times" en we dansen er allemaal in mee. Kai en ik proberen een jive, maar we moeten nog even oefenen, dat is duidelijk!

Al snel volgen de YMCA (een lied waaraan Rick weigert mee te doen), de Chicken Dance (jee, ik moet opeens naar de wc) en de Electric Slide, waar we dapper wel aan mee doen, ik volg een van Laurens bruidsmeisjes, die duidelijk precies weet, hoe de passen gaan.


Alle kinderen, die Lauren ooit gebabysit heeft (of althans, de meeste!)

Intussen wordt er champagne ingeschonken en maken Lauren en Dan zich klaar om de cake aan te snijden. Voor de fotograaf wordt dat eerst door Dan met een zwaard gedaan, maar uiteindelijk komt er een gewoon mes aan te pas. Het paar voedt elkaar een hapje en dan worden er stukken uitgedeeld aan iedereen.

Behalve de grote cake zijn er ook tientallen cupcakes en een "groom's cake", Lauren heeft hiervoor gezorgd en hij is in de vorm van een grote kies met zilveren vulling.

Met het dessert komen ook de toasts. Inmiddels weten we, dat Dans vader later ook zal komen en dus is zijn broer helemaal ontspannen als hij het bruidspaar toespreekt. Hij houdt een heel onderhoudende toespraak over Dan en zijn jeugd, het verschil in hun temperament en hoe ze toch "close" zijn. Na Martin komen de twee maids of honor aan de microfoon, Rosalind en Stephanie. Zij zijn minder voorbereid dan Martin, maar niet minder gek op het bruidspaar.

Als de cake op is begint het dansen in alle ernst. Iedereen geniet met volle teugen. Halverwege gaan alle ongetrouwde vrouwen bij elkaar staan en gooit Lauren haar boeket. Wie het gevangen heeft weet ik niet, ik stond te ver weg.

Katja, Saskia en Kai vermaken zich prima en Rick en ik dansen ook heel wat. Eindelijk biedt iemand aan om een familie foto te maken en die wordt ook heel leuk.


Ons gezinnetje

De kinderen worden moe en de families met kleintjes gaan naar huis. Een stel vrienden gaat de auto versieren en Lauren en Dan worden volgens de Joodse tradities nog op hun stoelen boven onze hoofden rondgedragen (Laurens gezicht spreekt boekdelen!).

Dan gaan wij ook afscheid nemen. We nemen nog een laatste foto met Lauren samen en spreken af haar na haar korte huwelijksreis nog even te zien. Lauren en Dan dansen de laatste dans van de avond samen en wij ontsnappen naar buiten. De auto ziet er goed uit, allerlei leuzen op de ramen, blikken achter de auto. De kinderen zitten vol afwachting op een bankje te wachten en dan komt het bruidspaar naar buiten. Onder veel gejoel worden ze uitgezwaaid.

Wij lopen naar de auto en leiden een hele rij anderen de hekken van Fort Myer uit. Het is middernacht. Wat een sprookjesachtige en fantastische dag, ik voel me bevoorrecht er zo'n groot deel van te hebben mogen uitmaken!

Meer dan 300 foto's heb ik deze twee dagen genomen, die ik binnenkort allemaal online zal zetten. Het is moeilijk te kiezen welke op dit blog te zetten, dus de selectie is "random".