Kings Dominion

Even lijkt het erop, dat ons tripje naar Kings Dominion gedoemd is. Saskia wordt midden in de nacht huilend wakker van de hoofdpijn en Christine's ijskast begeeft het, wat in deze hitte natuurlijk heel slecht nieuws is!

Gelukkig helpt de ibuprofen Saskia en wordt ze monter wakker en Christine heeft gelukkig, zoals de meesten van ons, een tweede ijskast en wat ze daarin niet kwijt kan gaat naar de buren.

En zo zitten we om kwart over negen met zijn zessen in de van. Het is bewolkt, maar warm en het weerbericht is veelbelovend: zon en minder vochtigheid. Althans, dat is het weerbericht voor het gebied rond Washington.

Kings Dominion ligt zo'n 80 mijl naar het zuiden en de rit erheen rijden we over de doodsaaie interstate 95. De hele weg zien we alleen maar bomen en onze medeweggebruikers! Gelukkig is er op deze ik denk wel drukste interstate van het land dit keer helemaal geen oponthoud.

Binnen de anderhalf uur parkeren we en betalen de (naar mijn mening) exorbitante prijs van $49,99 per persoon om het park binnen te komen. Troost voor ons is, dat we nu een tweede keer gratis terug kunnen komen en dat zal nog wel lukken dit seizoen.


Als eerste rennen we naar de populairste coaster, de Volcano. Christine vindt deze eng en gaat met Saskia de botsautootjes en schommels doen. Met de andere kinderen sluit ik aan in de rij, die niet lang lijkt, maar wel lang duurt! En warm en klam, dat het is!

Maar eindelijk zijn wij dan aan de beurt en ik vind dit een fantastische rit! Je wordt keihard weggeschoten de "vulkaan" uit en met een vaart van 70 mijl per uur word je rondgedraaid en geslingerd. Veel te snel is het weer voorbij! Jammer, dat de wachttijd zo lang is, we zouden allemaal nog wel een keer willen.

We hebben het allemaal flink warm en zijn dorstig, dus als we weer met Christine en Saskia herenigd zijn koop ik voor iedereen een fles water. Ook dat is weer een schok voor de portemonnaie! $3,09 voor een flesje Dasani! Oef! Maar ja, er is een heat advisory, dus goed drinken is essentieel.

De nieuwste attractie in dit park heet "Italian Job", naar de gelijkgenaamde film. De rij lijkt weer erg lang, maar deze attractie willen we zeker doen, dus doorbijten maar. Saskia durft niet mee, hoe we ook proberen haar te overtuigen.

Tot onze verbazing zitten we na een half uurtje al in een van de "Mini Coopers". De achtbaan is heel leuk gedaan, helemaal Disney-achtig met allerlei dingen te zien onderweg. Het laatste stukje is in het donker, erg leuk. Lachend komen we eruit, deze krijgt een tien voor originaliteit!

Ernaast ligt de Anaconda, een lekker lang durende coaster, waar helemaal geen rij voor staat.


De Anaconda

En dan het moment, waar Saskia een jaar op heeft gewacht: ze gaat de Avalanche proberen. Deze gesimuleerde bobslee rit is een van mijn favorieten. Je gaat niet over de kop, maar als in een slee naar beneden. Voor deze eerste keer wil Saskia samen met Mallory. In de "slee" moet de tweede rijder tussen de benen van de eerste zitten, dus kiezen Kai en Zack en Christine en ik ervoor om alleen te rijden. We vinden elkaar allemaal erg lief, maar zo intiem hoeven we nu ook weer niet te zijn!


Voor het eerst in de Avalanche



We hebben grote lol met de rit en dan vertellen de knorrende magen (die van Zack hoor ik zelfs!) ons, dat het lunchtij is. Bij de Tomb Raider Grill vinden we gegrillde kip sandwiches met frieten. Ook hier schrikken we van de prijzen, het is echt schreeuwend duur voor wat je krijgt! Maar ja, zo verdienen deze parken hun geld, natuurlijk.

Behalve de kip zit er nog niets op het broodje, dat mag je zelf toevoegen. De tomaten zien er heerlijk uit, dus ik neem er een hele stapel van. Lekker gezond!

Na de lunch gaan Zack en ik samen in de Shockwave. Bij deze coaster sta je en de anderen hebben daar geen zin in. Kai heeft het te warm en gaat liever met Christine en de meisjes mee het spookhuis van Scooby Doo bekijken. De Shockwave blijft leuk, het is weer een heel andere gewaarwording om staand over de kop te gaan.

Het is nog steeds erg bewolkt en heel plakkerig weer en we hebben allemaal zin om nat te worden. Bij Waterworks kopen we een kluisje en verkleden ons in badpakken. Nadat we een centraal punt hebben afgesproken gaan de meisjes en jongens er samen op uit, terwijl Christine en ik genieten van de "Lazy River" en de ernaast gelegen glijbaan, waar je op een grote band vanaf glijdt.

Intussen houden we angstvallig de lucht in de gaten, want die ziet er wel erg dreigend uit, nu! En als we onder de fonteinen van de Lazy River uitkomen, lijken die eerst eindeloos door te gaan. Maar dan realiseer ik me, dat het regent en niet zo'n beetje ook.

We beschermen de spullen zo goed en zo kwaad als het gaat, want er is nergens gelegendheid om te schuilen. Ik blijf bij de stoelen, terwijl Christine op zoek gaat naar de anderen. Als die niet veel later komen aanlopen wordt het waterpark ook gesloten, want men heeft donder gehoord.

Het is pas drie uur, een volle twee uur voor we van plan waren huiswaarts te keren. Teleurgesteld kleden we ons aan en de regen is alweer opgehouden. Tot onze verbazing zien we dan, dat de rest van het park niet dicht is. De roller coasters rijden nog gewoon.

Nat als we zijn willen we geen van allen nog weg. De jongens gaan Tomb Raider Firefall doen, waarbij je heel snel rond wordt gedraaid en over de kop gaat. Hier waag ik me (nog) niet aan!

De Italian Job lijkt stuk te zijn en we zijn te door elkaar gehutseld om de Anaconda nog eens te doen. Saskia wil nu graag alleen in de Avalanche, dus sluiten we daar aan in de rij.

Het is een leuk ritje, maar als ik uitstap heb ik opeens flinke hoofdpijn. Geen coasters meer voor mij vandaag! Ook de andere dames klagen over hoofdpijn, maar de jongens zijn nog zo fris als een hoentje.

Zack wil nog dolgraag wat houten coasters doen en Kai wil wel met hem mee. We spreken dus rond vijf uur onder de "Eiffeltoren" af en gaan ieder onze eigen weg.

Met de meisjes gaan we de film "The Funtastic World of Hannah Barbera" kijken. Het is geen 3D, maar je wordt in je stoel heen en weer geschud, terwijl je de slechterikken "achtervolgt". Het is een grappige film, maar we vinden de Spongebob 3D veel beter! Die is echter na vieren niet meer te zien, helaas.

Christine en ik hebben genoeg gedaan en gaan rustig mensen zitten kijken (ook heel vermakelijk!). Kai belt, dat ze in de rij staan voor de Sonic XLC en daarna zullen komen. In de tussentijd doen Saskia en Mallory nog wat kermis-achtige attracties.


Als de jongens eindelijk om kwart over vijf aan komen lopen roepen ze al meteen, dat zij nu ook hoofdpijn hebben. In de auto wordt Ricks potje Advil aangevallen, met uitzondering van Kai heeft iedereen er een nodig!!

Toevallig kunnen we de I-95 niet meteen op naar het noorden en leidt de wegomlegging ons naar Route 1. Dit blijkt een heel rustige vierbaansweg door het mooie Virginia landschap te zijn. We komen door een paar leuke dorpjes en dit is veel aangenamer rijden, dan op de drukke interstate. Ik besluit de opritten naar I-95 te negeren en deze weg tot aan Fredericksburg te volgen.

Daar komen we de interstate op en het verkeer is licht (de overkant staat daarentegen compleet vast!). We zetten Christine en Mallory thuis af en als ik de auto onze garage binnenrijd, ruik ik de barbecue al! Rick heeft een maaltje van kip kabobs op de grill voorbereid, een smakelijke afsluiting van een opwindende dag!