Botanische Tuin

Saskia is alweer vroeg uit de veren. Ik ben blij, dat het morgen vrijdag is, want ik vind dit vroege wakker worden hoogstvermoeiend. Dit zal vast ook een reden zijn, waarom ik Ricks reizen in de zomervakantie makkelijker vind. Het is ook geen wonder, dat Saskia, ondanks, dat ze vroeg naar bed gaat, aan het einde van de week uitgeteld is!

Na mijn ontbijt besluit ik Cosmo voor ik naar de sportschool ga uit te laten. Mijn hemel, wat een verschil met gisteren! Bibberend loop ik door de buurt. Het is zeker vijftien graden kouder, dan gisterochtend, en er staat een straffe wind. Onvoorstelbare temperatuurschommelingen zijn er deze week!

Bij de sportschool is de ene stairmaster bezet, dus ik begin op de crosstrainer. Er is sinds kort een doosje, waar je suggesties in achter kunt laten, dus ik vraag eens om een tweede stairmaster. Dat is zo'n populaire machine, het is raar, dat er maar een is. Na een half uur komt hij vrij en loop ik nog een kwartier trap.

Al sportend heb ik besloten mijn jaarlijkse gang naar de Botanische Tuin in Washington te maken vandaag. Het is er lekker warm en het zonnige weer helpt met het licht in de kassen. Daarom beperk ik mijn sporttijd tot drie kwartier vandaag.

Ondanks het koude weer neem ik de fiets naar de metro. De wind gaat door merg en been, maar het is maar een kilometer, dus ik word niet te koud. Bij het station zet ik beide wielen vast aan de stalling. Leah's fiets is hier weleens gestolen, dus ik wil hem goed vastzetten.

Het is duidelijk nog geen toeristentijd, want de metro is zo rond het middaguur erg rustig. Ik lees in mijn Kindle en voor ik het weet stopt de trein bij Federal Center SW.

Het is altijd weer zo vreemd om midden in de stad weer boven de grond te komen. Dat we er diep onder zaten bewijzen de heel lange roltrappen wel. De langste roltrap in het Westelijk halfrond behoort dan ook tot ons metrosysteem, die van het Wheaton station is 70 meter lang.

Het American Indian museum ligt naast de Botanic Garden en ik kan het natuurlijk niet laten hier te gaan lunchen bij Mitsitam.

Het is al na enen, maar nog erg druk in het restaurant. Ik neem mijn favoriete zalm met de sunchoke salade en wilde rijst salade. Het smaakt weer heerlijk, maar ik heb zoveel gekregen, dat ik het bij lange niet op kan. Ik luister nog even naar de live Indiaanse muziek in de lobby en loop dan weer naar buiten.

De Botanic Garden ligt aan de overkant, dichter bij het Capitool. Naar dat gebouw kijkend, kan ik het niet laten aan al die Congresleden erbinnen te denken, die op het moment aan het beslissen zijn, of ze het al dan niet eens kunnen worden over het budget. Zo niet, dan zullen miljoenen Amerikanen tijdelijk onbetaald blijven. Niet alleen de Federale medewerkers, maar vele anderen zouden hieronder lijden. Hopelijk komen ze op tijd tot een compromis!

De United States Botanic Garden is een van de weinige overheidsgebouwen, waar je zonder controle van tassen naar binnen kunt. Er staat wel een veiligheidsbeambte, maar die wijst alleen vriendelijk de weg.

Binnen is het behaaglijk warm. Er speelt een klassiek muziekje in het hoofdgedeelte. Om twee vijvertjes met fonteinen staan allerlei kleurrijke bloemen. Tot mijn verbazing zijn daar heel wat orchideeen bij. De grote orchideetentoonstelling is dit jaar in het Natural History Museum, maar ook hier zijn er nog een groot aantal.

Al fotograferend loop ik door de gigantische kassen. In de "jungle" kun je ook naar boven om daar vanaf een galerij op de vele planten neer te kijken. Dan is er nog het woestijngedeelte, het medicinale planten gedeelte en de kas met planten, die al sinds prehistorische tijden bestaan. Helaas is het deel met planten uit Hawaii gesloten.

Klik hier voor alle foto's van vandaag

Wat een genot is het toch om hier rond te lopen in de winter. Na zo'n anderhalf uur heb ik alles gezien en loop terug naar de metro. Op zulke momenten ben ik zo blij dicht bij deze prachtige stad te wonen! Ok, eigenlijk altijd al, maar vooral, als ik er zo even een paar uurtjes vertier kan hebben.

Drie uur na mijn vertrek van huis stap ik weer in Vienna uit. Gelukkig staat mijn fiets er nog. Op de terugweg fiets ik langs de basisschool, die net uit gaat. Een oudere politieagent regelt het verkeer en roept: "Where is your helmet?"

Bijna wil ik antwoorden, dat ik Nederlands ben en al mijn hele leven geen helm op heb gehad. In plaats daarvan antwoord ik laf, dat ik hem vergeten ben. Als ik op langere fietstochten ga, draag ik altijd keurig een helm, maar voor zulke korte ritjes niet.

Hier in Virginia is die echter niet verplicht, als je ouder dan 14 bent. Naar de metro is het hoogst onpraktisch, want dan zou ik hem de hele tijd bij me moeten dragen. Dat bracht me op een gedachte, want helmen zag je vroeger in Nederland echt nooit. Komen die er meer in? Ik kan het me nauwelijks voorstellen en het fietsgedrag is ook anders.

Leah had een interview vandaag en komt langs met Diego. Terwijl de honden spelen kletsen we bij. Alles gaat een stuk beter tussen de meiden. Daar ben ik echt blij om, want ik mag Leah ook heel erg graag en zo'n lange vriendschap is het waard om voor te vechten.

De dieren hebben allemaal te lange nagels, dus na het avondeten vang ik ze een voor een om te knippen. De enige, die dat heel gemoedelijk laat doen, is Meike. Cosmo doet telkens of ik hem enorm pijn doe, terwijl ik ver van het kwik knip. Snickers verandert in een ware helkat! Gelukkig lukt het hem niet me te krabben en ik krijg al zijn nagels geknipt.

Pfff, hopelijk helpt dit het veel gekrab aan ons tapijt een beetje. Voor krabpalen halen de dame en heer hun neuzen op, het tapijt voelt kennelijk fijner. Nog een reden, waarom ik een hekel aan tapijt heb. Ik hoop Rick nog steeds over te halen tot parket!