Great Falls en thuiskomst Rick

Hoera, het is vrijdag! Morgen en overmorgen geen wekker, die al om kwart voor zes gaat voor Saskia. Ook voor haar is het belangrijk weer wat bij te slapen. Ik baal er nog regelmatig van, dat ons schooldistrict vorig jaar heeft gestemd de high schools niet later te laten beginnen. En dan heeft Saskia nog geluk, dat ze de laatste busstop voor school is. Anderen moeten nog vroeger weg.

Rick heeft volgens mij de allereerste vlucht uit Seattle genomen, want hij belt om acht uur en dat is vijf uur aan de westkust! Hij heeft meer dan genoeg van Seattle, vertelde hij gisteravond. Gelukkig is zijn terugreis dus begonnen en hoeft hij hopelijk eventjes niet meer terug.

Het is alweer een lekker zonnige dag en belooft iets warmer, dan gisteren te worden. Na een half uur op de stairmaster en net zo lang op de crosstrainer besluit ik een lange natuurwandeling met Cosmo te gaan maken. Volgende week zal hij maar weinig wandeltijd krijgen, vrees ik, dus hij heeft het wel verdiend.

Nieuwsgierig of er misschien al activiteit is in het adelaarsnest daar, kies ik Great Falls maar weer eens. Dat park verveelt absoluut nooit. De weg erheen alleen al is altijd weer mooi met de prachtige landgoederen erlangs.

Als ik in het park uit de auto stap, hoor ik de rivier al razen. Al lopend valt me op, dat er heel wat water in zit op het moment. Meestal lijkt het boven de watervallen niet zo hard te stromen, maar vandaag zitten er kleine versnellinkjes in.

Regelmatig kom ik, als ik hier loop, oudere fotografen tegen en zo ook vandaag. Een oudere dame met een gigantische lens tuurt de verte in. Ze lijkt naar adelaarsnest te kijken, dus ik vraag haar, of ze iets ziet. Het nest lijkt leeg, zegt ze, maar zondag zag ze er een adelaar opzitten. Ik neem me meteen voor deze lente weer vaker te gaan, want ik vind dat zo prachtig om te zien!

Als ik later mijn foto heel erg inzoem, denk ik toch een witte adelaarskop in het nest te bespeuren. Wat denken jullie? Bij de pijl:


Cosmo en ik lopen naar de dam en keren dan terug. Op het pad loopt opeens een vrij grote rivierkreeft met maar een klauw. Wat die uit het water doet? Ik leid Cosmo er maar van weg, want wie weet, wat die ene klauw nog kan doen.


Dan loop ik naar het eerste uitkijkpunt over de watervallen. Dit is Cosmo's favoriet, want hij vindt het heerlijk als een berggeit de rotsen te beklimmen. Inderdaad zitten de watervallen veel voller, dan een aantal weken geleden. Het tweede uitkijkpunt sla ik over en ga door naar het derde en laatste. Daar valt, zoals altijd, de paal met de hoogste waterstanden op. Sinds 1996 is het water niet meer tot hierboven gekomen.

Hier een video van de watervallen vandaag:


Een oudere meneer vraagt mij in welke richting de rivier stroomt. Ik weet, dat dat zuidoostelijk is. Alles hier in de VS wordt met de windrichtingen aangegeven.

Richtingaanwijzingen zijn ook altijd bijvoorbeeld de 123 naar het zuiden, dan de I66 naar het oosten etc. Ik heb met de jaren hier een veel beter gevoel daarvoor ontwikkeld. In Nederland dacht ik er nooit zo bij na of een weg naar het noorden, zuiden, oosten of westen liep. De meeste auto's hebben tegenwoordig ook een compas, zodat je weet, welke richting je oprijdt. Heb ik het goed, dat dat in Nederland veel minder wordt gebruikt, of is dat inmiddels veranderd?

Op de terugweg stop ik bij Walgreens om nog wat laatste (reis)toiletspullen te kopen. Ik wil de belangrijkste dingen in kleine flesjes in mijn handbagage stoppen, voor het geval we weer in Houston vast komen te zitten (help als jullie blieft hopen van niet!).

Bij Starbucks ernaast koop hun oploskoffie Via om in de hotelkamer te drinken. Dat beviel vorig jaar ook bijzonder goed. Inmiddels is het al bijna half twee en mijn maag knort. Bij Noodles & Company haal ik Japanese pan noodles, zo lekker!

Als laatste tank ik bij de Shell. De benzineprijzen zijn de afgelopen week omhoog geschoten. Ik ben dus blij, als ik 40 cent per gallon korting krijg met mijn Giant kaart. Het loont om daar boodschappen te doen.

Tegelijk met Saskia kom ik thuis. Zij loopt nog steeds de meeste middagen hard en eet goed gezond met veel fruit en groente. Het is alsof er een knop in haar hoofd is omgegaan. Ze ziet er erg goed uit.

Ook op school gaat het heel goed met Saskia. Het is fijn om mijn vijftienjarige puber lekker in haar vel te zien zitten. Vooral omdat ik een paar mensen ken in de omgeving, wiens tieners het niet zo goed doen.

Om een uur of zes komt Rick ook weer binnenlopen. We zien uit naar een gezellig weekend samen. Om dat te beginnen, stelt hij voor naar ons favoriete Thaise restaurant, Busara, te gaan.

Hoe het elders in de wereld is, weet ik niet, maar Thaise restaurants hier zijn zo elegant en modern ingericht. We krijgen een gezellig tafeltje. De bediening is ook altijd perfect.

Als voorafje neem ik hun special, de regenboogsalade. Dat is mango, appel, sinaasappel, grapefruit, cashews en grote garnalen in een pittige vinaigrette, zo ontzettend lekker en fris! Rick kiest een warme kipsalade, waarvan hij ook smult.

Precies als we de laatste hap van ons voorgerecht naar binnen hebben, komen de hoofdgerechten al. Dat is dan weer een beetje een nadeel van de efficientie. Rick en ik wilden eigenlijk gezellig tafelen om bij te kletsen.

Maar het eten is voortreffelijk. Ik heb varkenshaas met tomaat en paprika en verse peperkorrels in een chilisaus. Rick bestelde een biefstukgerecht in kerriesaus. We rekken ons eten gewoon lekker en hebben elkaar heel wat te vertellen.

Thuis gaat de open haard aan, hopelijk voor het laatst dit seizoen. We zijn alle drie moe, dus we gaan lekker bank hangen de rest van de avond.