Burke Lake

Tot mijn teleurstelling is het bewolkt als ik opsta. Ik had op zon gehoopt, want had Burke Lake op mijn programma staan. Met bewolking heb ik daar geen zin in. Ik hoop dus maar, dat de zon zich later vandaag, zoals beloofd, nog zal laten zien.

Steeds meer merk ik, dat vooral mijn rechterbeen opspeelt qua pijn. Vooral in mijn heup en enkel. Die enkel heb ik, toen ik 21 was, gecompliceerd gebroken en heb toen maandenlang met loopgips gelopen. Dat was destijds nog flink zwaar. Deels stammen mijn fibromyalgieklachten daar ook van, die zijn het ergst aan mijn rechterkant.

In ieder geval heb ik vandaag weer flink last van dat been. Dat vertel ik Sharon. Zij stelt voor, dat we, na kort opwarmen, beginnen met flink strekken. Als Sharon mijn been pakt en strekt, merk ik, hoe stijf dat is! Na afloop voel ik me wel iets beter en neem me meteen voor toch intensiever te gaan rekken en strekken. Ik heb er meestal geen geduld voor, maar het moet echt.

Door de pijn houdt Sharon de beenoefeningen vandaag licht. In plaats daarvan concentreren we ons op het bovenlichaam en de buikspieren. Na het uur is het nog steeds bewolkt, dus ik besluit dan toch maar in de sportschool mijn cardio te doen. Tijdens het halve uur op de crosstrainer zie ik buiten de zon langzaam tevoorschijn komen en krijg weer hoop.

Tegen de tijd, dat ik thuiskom, zijn de wolken weg en lacht me een stralend blauwe lucht tegemoet. Cosmo zeurt om een wandeling en ik kan het gewoon niet laten. Burke Lake Park roept onze naam. Ik ben blij mijn oorspronkelijke plan toch te kunnen uitvoeren.

De lange rit naar Williamsburg gisteren heeft mijn benzinetank wel vrijwel geleegd. Ik heb niet genoeg om naar het park te rijden, dus gooi eerst de van vol. Dan rijd ik door de drive thru van McDonald's voor het eerst sinds dit filiaal is verbouwd. Het ziet er mooi modern uit!

Met een kip snack wrap en een diet Coke zonder ijs ga ik op weg naar het park. Het is zo'n 18 kilometer rijden, vrijwel rechtdoor, want het ligt aan de 123, de hoofdweg, die ook door Vienna loopt. Eerst kom ik door Old Town Fairfax en daarna wordt het mooi met de beginnende herfstkleuren.

Cosmo is helemaal opgewonden, als we aankomen. We zijn hier al een tijd niet geweest, maar volgens mij herkent hij het toch. Bij de eerste blik op het meer zie ik, dat er al lekker wat kleuren zijn. Nog niet op zijn hoogtepunt, maar genoeg om mooie foto's te kunnen maken. Ik besluit de iets meer dan 7 kilometer rond het meer te gaan lopen.

Onderweg komen we een aantal andere wandelaars en joggers tegen. Een paar hebben een hond en ik ben ervan overtuigd, dat er toch een bepaalde lichaamstaal is tussen de dieren. Cosmo blaft luid tegen twee ervan, terwijl hij bij anderen gewoon doorloopt of even ruikt.

Zo af en toe stop ik om de prachtige uitzichten in me op te nemen en te fotograferen. Ook moet ik uitkijken niet te struikelen, want als ik niet langs het meer loop, kijk ik naar boven. De kleuren met de felblauwe lucht zijn zo prachtig. Het is bijna windstil, dus prachtige weerspiegelingen in het water. Intussen vermaakt Cosmo zich ook prima met de eekhoorns en chipmunks, die op ons pad komen.

Het is ronduit genieten en ik sta in tweestrijd tussen lekker doorstappen en mijn tijd nemen, want het is hier zo mooi en sereen. Er vliegen zelfs geen vliegtuigen over, dus het enige geluid zijn een paar krekels en de eekhoorntjes. Ik besluit af en toe even echt te stoppen, maar tussendoor wel flink de pas erin te zetten, want zeven kilometer is verder, dan het lijkt.

Na zo'n anderhalf uur zijn we terug bij de van. Cosmo heeft duidelijk ook genoten en hij valt prompt in slaap. Ik ben blij hem die lange wandeling te hebben gegeven, want dat gaat morgen niet lukken.

Saskia is vanuit school direct naar Anytime Fitness gegaan. Als die een plan maakt, houdt ze zich daar ook aan, ik vind dat bewonderenswaardig. Ze doet een uur cardio en ik haal haar daarna op. Duidelijk zit haar iets dwars.

In de auto komt het eruit. Een jongen, met wie ze in de achtste klas goed bevriend was, heeft vandaag een drug overdosis genomen op school. Volgens het verhaal oxycotton (oxycontin), niet bepaald een ongevaarlijk iets. Hij was bewusteloos en Saskia zag hem op de brancard liggen met een deken over zijn gezicht. Ook zag ze politie en de principal van de school in de kliniek.

Saskia is bang, dat het ernstig is, en checkt meteen online. Daar is niets te vinden, dus misschien valt het mee. Wel heel heftig voor haar om mee te maken. Deze jongen "rookte" ook een Sharpie permanente viltstift, heel triest. Alles kan zo tot "drug" gemaakt worden.

Rick komt thuis met Libanees eten van de Wooden Bakery, die we zaterdag ontdekten. Als voorafje hebben we gevulde druivenbladeren, maar die vind ik een beetje te zuur. De kip shawarma sandwiches zijn echter ontzettend smakelijk! Gerold in dunne pita met een lekkere saus en heel malse gekruide kip, het gaat er goed in!

Maandagavond is altijd een leuke tv avond. Eerst "How I Met Your Mother", dan de nieuwe comedy "2 Broke Girls", "Two and a Half Men" (tot nu toe vind ik Ashton Kutcher nog maar matig) en dan "Mike and Molly". Rick en ik hangen dus lekker voor de buis. Morgen weer vroeg dag, want ik heb een rondleiding.

Foto's van Burke Lake staan hier.