Naar musea en alweer heel lekker eten

Onze deugniet!

Christine en ik hebben onze laatste dag samen helemaal volgepland met leuke dingen. Na het ontbijt moeten we van onszelf alleen wel even sporten. Dat doen we vandaag boven. Christine neemt de loopband en ik de crosstrainer. Al kletsend en tv kijkend gaat het halve uur snel voorbij.

Omdat het regent nemen we daarna de van naar de metro en parkeren op Claudia's oprit. Gelukkig hebben we dit keer wel paraplu's mee, dus geen problemen met nat worden.

Rick is thuis nog bezig met de basement klaarmaken voor het nieuwe tapijt. Als we net in de trein zitten belt hij met slecht nieuws. Hij heeft een lek in een van de buitenmuren gevonden, waardoor het oude tapijt doorweekt is. Of dit door de aardbeving komt of al langer het geval is, weten we niet.

In ieder geval is het maar goed, dat hij het nu vond en niet als het nieuwe tapijt er al ligt. Het bedrijf, dat Rick heeft ingehuurd om sommige dingen in de basement te vervangen, kan het lek gelukkig ook maken, al zal dat heel wat manuren vergen. We zullen onze huisverzekering er dus voor moeten aanspreken.

Christine en ik stappen bij het Smithsonian station midden in de stad weer uit. Als eerste willen we naar het American History Museum. Daar is Christine nog niet geweest sinds het gerenoveerd is.

We beginnen met de indrukwekkende tentoonstelling van de originele "Star Spangled Banner". Die enorme vlag is zo versleten, dat hij niet meer opgehangen kan worden. De tentoonstelling is interactief en we leren allerlei nieuws over de geschiedenis van de vlag.

Daarna lopen we naar de baljurken van de first ladies. Helaas zijn ze bezig deze tentoonstelling naar een nieuw en groter gedeelte van het museum te verhuizen. Daardoor zien we de prachtige jurk van Michelle Obama en een heel aantal anderen ook niet.

Christine houdt erg van koken en wil graag de keuken van Julia Child zien. Ik vermaak me met de videoclips van deze vrouw, die ook zoveel humor had. Dit gedeelte van het museum gaat helemaal over de wetenschap. Hier kunnen kinderen ook allerlei chemische proeven doen, erg leuk.

Weer boven bezoeken we de tentoonstelling over de presidenten. Ik kreeg deze zomer nogal wat vragen over sommigen, die ik hier beantwoord zie (zoals welke presidenten zijn vermoord).

Het grote poppenhuis hier is ook altijd een attractie, die we in dit museum niet overslaan, alsmede de rode schoentjes van "Dorothy" in de Wizard of Oz. Ook de originele Kermit en zijn vrienden, de stoelen van Edith en Archie Bunker en verschillende sportmemorabilia.


Nu hebben we het in dit museum wel gezien en lopen naar de National Gallery of Art om wat klassieke kunst te bekijken. Christine merkt op, dat het toch wel heel fijn is, dat al deze musea gratis zijn.

We zijn langer in het American History museum geweest, dan we gedacht hadden, en ons ontbijtyoghurtje is allang verteerd. We beperken ons in dit museum dus tot de Hollandse meesters (de grootste verzameling buiten Nederland) en de Impressionisten, waar we allebie dol op zijn.


Dan is het tijd voor de lunch. We hebben de hele week al gegrapt, dat we eigenlijk van maaltijd tot maaltijd leven, hi hi. Gisteravond hebben we uitgezocht, dat we bij Jaleo willen gaan eten dit keer.

Dit Spaanse tapas restaurant behoort tot dezelfde groep, als Zaytinya, dus we nemen aan, dat Christine er met haar allergie kan eten. Dat is verkeerd gedacht. Er is wel een menu voor mensen met schaaldierallergie, maar ook daarop staat overal, dat er niet gegarandeerd kan worden, dat het voedsel vrij is van sporen. Daar waagt Christine zich begrijpelijk niet aan en het is ook niet leuk, als we niet kunnen delen.

We bedanken de serveerster vriendelijk, maar vertrekken ondanks haar protesten toch. Buiten is het even overleggen, waar dan heen te gaan. We zijn het al heel gauw eens: terug naar Zaytinya! Dit is ons beider favoriete restaurant tenslotte, dus waarom niet nog een keer.

Het restaurant is maar een paar blokken verderop en we krijgen absoluut geen spijt van onze beslissing. We bestellen dezelfde heerlijke citrussalade, als gisteren, en drie andere gerechtjes, waaronder couscous met een harissa bouillon. Alles is weer een feest op onze tongen!

Als de serveerder hoort, dat we hier voor de tweede dag achtereen eten, staat hij erop dessert voor ons te kopen. We krijgen drie mini desserts. Rozenijs met chocolade en bessensaus, Turkish Delight, wat een heerlijke combinatie van walnotenijs en andere smaken is en een bolletje baklava ijs. Alles is even lekker, maar ik heb nog net genoeg plaats om het slechts te proeven.

Zeer voldaan en nog meer overtuigd, dat Zaytinya ons favoriete restaurant is, lopen we terug naar de metro. We hebben weer een gezellige paar uurtjes in de stad doorgebracht. Deze week realiseer ik me ook weer, hoeveel ik het mis om Christine in de buurt te hebben.

Saskia wacht mij thuis al op. Ze wil naar Whole Foods om lekkernijen voor haar Latijnse klas voor morgen te komen. In Ricks auto met Saskia achter het stuur gaan we erheen.

Dit is voor mij de eerste keer, dat ik met Saskia op de openbare weg rijd. Het gaat best goed, al houd ik een enkele keer mijn adem in. Ze heeft nog ver te gaan, dus het is goed, dat ze hier in Vienna zonder op de grote wegen te rijden kan leren.

Na een paar uur relaxen gaan Christine, Rick en ik uit voor onze laatste maaltijd van dit bezoek. Daarvoor hebben we Seasons 52 gekozen, waar alle gerechten onder de 475 calorieen zijn. Het wordt een heel gezellige maaltijd met superbediening en zeer smakelijke gerechten.

Mijn keuzes worden twee voorafjes. De tandoori kipstokjes met mango chutney en de chili relleno, een poblano peper gevuld met kaas, spinazie en tomaat zijn beiden voortreffelijk. Je zou niet zeggen, dat er zo weinig calorieen inzitten, want het zijn geen heel kleine porties. Ook Rick en Christine zijn zeer tevreden met hun maaltijden.

Thuis kletsen we nog een tijdje na, maar gaan vrij vroeg naar bed, omdat we morgen voor zonsopgang al op weg naar het vliegveld moeten. Het zal weer vreemd zijn zonder Christine!