Gezellig Grieks eten

Met een lekker zonnetje staan we op. Wat maakt dat de dag toch meteen vrolijk! Voor het eerst in weken ga ik weer eens Sharons core training klas doen. Daar word ik als een verloren vriendin terugverwelkomd. Ik neem me meteen voor weer vaker te gaan.

Al kletsend werken we een flink rigoureuze routine af. Na dat uur vind ik eigenlijk, dat ik wel hard genoeg gewerkt heb, maar wil ook nog wat lezen. Ik kies vandaag eens de fiets en volgens het apparaat fiets ik vijf kilometer. Dan houd ik het voor vandaag voor gezien, het is te mooi buiten.

Meteen thuis neem ik Cosmo mee voor een wandeling. Ik kom mijn buurvrouw Susan tegen, die met een kleintje van een in de wagen wandelt. Dit kindje is het zoontje van de beste vriendin van haar jongste, die net zo oud als Katja is.

Dat meisje hebben Susan en haar man helemaal opgevangen. Zij woont bij hen,t erwijl ze geld verdient om terug naar school te gaan. Intussen past Susan vrijwel full time op haar zoontje. Haar eigen ouders hebben haar helemaal in de steek gelaten toen ze zwanger bleek. De vader van het jochie is een drugs verslaafde. Het klinkt allemaal als een verdrietig verhaal en dan ben ik toch maar weer blij, dat onze kinderen maar relatief kleine probleempjes hebben!

Saskia had een lijstje van boodschappen voor me achtergelaten, dus die ga ik bij Safeway halen. Bij de kaasafdeling word ik even helemaal blij, want er ligt een groot wiel Beemster kaas! Ik pak het nieuwsgierig op en dan blijkt het van karton te zijn. Na even graven vind ik een stukje Beemster, dat er niet vers uitziet en erg duur is. De "Nederlandse" kazen bij deze Safeway komen meestal uit Wisconsin of New York, dus zo'n typisch Nederlands wiel vond ik al bijzonder voor deze winkel.

Bij Starbucks zag ik, dat ze nieuwe "bistro box" lunches hebben. De Aziatische daarvan leek me wel lekker en gezond, dus die neem ik mee. Buiten op het deck is het zalig, dus daar profiteer ik nog even van. Voor dit weekend worden ronduit winterse temperaturen verwacht!

Zo langzamerhand beginnen Rick en ik te denken over het geleidelijk vervangen van het tapijt in ons huis. Rick komt even thuis uit zijn werk om de vertegenwoordiger van de tapijtwinkel in Vienna te woord te staan. Die zal ons binnenkort een offerte geven. We zullen het niet allemaal tegelijk gaan doen, maar vooral de basement is wel aan vernieuwing toe.

Saskia heeft geen zin om naar de Homecoming Parade te gaan en ik vind het op het deck te lekker en lui. Dit jaar slaan we die dus maar over. Saskia gaat vannacht bij Laura logeren, want diens ouders zijn niet thuis. Samen met haar zal ze wel naar de Homecoming footballwedstrijd gaan.

Eindelijk heb ik eens tijd om de afleveringen van Nick en Simon in de VS te gaan kijken, die me door verschillende mensen zijn aangeraden. Tot mijn verrassing vind ik het inderdaad erg leuk om te kijken. Wat zongen zij het Amerikaanse volkslied ook mooi. Dat is zo'n moeilijk lied om te zingen, zelfs grote zangeressen gaan ermee de mist in.

Cosmo likt intussen zijn voorpoot meer en meer. Hij heeft er duidelijk last van. Ik doe hem maar weer een laarsje aan en bel de dierenarts om een afspraak te maken. Helaas hebben ze er geen meer voor vandaag, dus dan maar morgenochtend.

Vanavond hebben we met Karin en Frank afgesproken te gaan eten bij het nieuwe Griekse restaurant Nostos hier vlakbij. Het kreeg heel goede recensies in de Washington Post. Het is maar goed, dat ik een reservering heb gemaakt, want door zo'n positief artikel is het er erg druk.

Het wordt een heel gezellige maaltijd, want we zijn alweer een tijd niet met zijn vieren uitgeweest. Er is dus heel wat te vertellen. Bovendien is het eten werkelijk voortreffelijk. We bestellen ieder twee van de lange lijst met "mezedes" (kleine porties) en delen die dan met zijn vieren. Zo proeven we een grote selectie.

Gerechten, die er voor mij uitspringen, zijn de geflambeerde kaas, de calamari gevuld met een kaasmengsel en de druivenbladeren met gehakt en kruiden. Maar ook de andere combinaties zijn allemaal ontzettend lekker. Als dessert delen Rick en ik een baklava. Frank neemt dat ook en Karin heeft een erg smakelijk uitziend bladerdeeg pasteitje gevuld met custard. Zeker een restaurant, waar we vaker heen zullen gaan!

Je kunt het niet heel goed zien, maar links de geflambeerde kaas (en bietjes met geitenkaas en de calamari)

Inmiddels is Kai ook thuis gekomen. Hij was vorige week zijn medicijnen vergeten en vond dat een goed excuus om weer even hier te komen. Wij zien hem graag, dus helemaal prima.